Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

... πως ήμουν δάσκαλος να γράψουν πάνω ...


Τον γέρο δάσκαλο ποιός τον θυμάται,
τον ανεξύπνητο ύπνο κοιμάται...

Κάποιος αργόσχολος ειρηνοδίκης βρήκε το κείμενο της διαθήκης...
Πως ήμουν δάσκαλος να γράψουν πάνω...



Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Να διώξω τα σύννεφα...






Ενα από τα παιδιά της εποχής που είμασταν αθώοι...
R.I.P., Καίτη Χωματά. Τώρα πια έγινες κι εσύ ένα αστέρι στον ουρανό.:-(

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Η Σπιναλόγκα, το άλλοτε νησί των λεπρών, απέναντι από την Ελούντα


Το νησί των καταραμένων «ευλογεί» την Ελούντα
Στα «πέτρινα» χρόνια λειτουργίας του λεπροκομείου, το νησί αποτέλεσε «αιμοδότη» μιας κοινωνίας που πάσχιζε να θρέψει τα παιδιά της.
Η Σπιναλόγκα, το νησί των λεπρών, που έφερε ξανά στο προσκήνιο η μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία «Το Νησί» του MEGA, δεν υπήρξε μόνο το «γκέτο» των καταραμένων, αλλά και «σανίδα σωτηρίας» για την οικονομία της Ελούντας και ολόκληρης της περιφέρειας του Μεραμπέλλου.

Στα «πέτρινα» χρόνια λειτουργίας του λεπροκομείου, το νησί αποτέλεσε «αιμοδότη» μιας κοινωνίας που πάσχιζε να θρέψει τα παιδιά της. Φύλακες και λεμβούχοι από άλλα μέρη της Ελλάδος εγκαταστάθηκαν εκεί με τις οικογένειές τους ως εργαζόμενοι, ενώ ντόπιοι από τα γειτονικά χωριά πουλούσαν τη φτωχική πραμάτεια τους στους απομονωμένους λεπρούς: ξύλα, χόρτα, γάλα, αβγά...

Σήμερα, 53 χρόνια μετά την απομάκρυνση και των τελευταίων Χανσενικών, το νησί του πόνου και της οδύνης επανέρχεται στο παγκόσμιο προσκήνιο χάρη σε μία Βρετανίδα συγγραφέα, αλλά και στην τηλεοπτική υπερπαραγωγή του MEGA, που κάθε Δευτέρα βράδυ καθηλώνει τους Ελληνες μπροστά από τη μικρή οθόνη.
«Το Νησί» της Βικτόριας Χίσλοπ, που έχει γίνει μπεστ σέλερ σε δεκάδες χώρες, αποτελεί τον καλύτερο πρεσβευτή της περιοχής.
Τους τελευταίους μήνες και κυρίως τις τελευταίες ημέρες στην Ελούντα επικρατεί κλίμα ενθουσιασμού Οι ντόπιοι αισθάνονται υπερήφανοι και συγκινημένοι, ενώ οι επαγγελματίες... τρίβουν τα χέρια τους από χαρά, αφού καταγράφεται κυριολεκτικά κοσμοσυρροή.

Υποδοχή
Σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση έχει «γονατίσει» τους πάντες, στην Πλάκα αντικρίζεις μόνο πρόσωπα χαρούμενα.
Aνθρωποι κάθε ηλικίας προθυμοποιούνται με περισσή ευγένεια να εξυπηρετήσουν τον ξένο επισκέπτη, να τον ξεναγήσουν στη Σπιναλόγκα, αλλά και να τον οδηγήσουν στο τηλεοπτικό «Νησί» και στα σκηνικά του.
Κάπου εκεί θα αισθανθεί κανείς την παρουσία της «Ελένης» και του «Γιώργη», θα αφουγκραστεί τις φωνές του παρελθόντος και περπατώντας στα καλντερίμια ίσως νιώσει την ανάσα εκείνων που αγωνίστηκαν ακόμα και με τη ζωή τους να αποτινάξουν το στίγμα του μιάσματος.

Ενας από τους πρώτους συνομιλητές μας είναι ο ερευνητής, συγγραφέας και εκπαιδευτικός Μανόλης Μακράκης. Τον συναντάμε στο δημοτικό σχολείο της Ελούντας.
Τόσο ο ίδιος όσο και πολλοί μαθητές του συμμετείχαν ως κομπάρσοι στα γυρίσματα του σίριαλ. Για την ακρίβεια, ελάχιστοι ήταν από την περιοχή που δεν συμμετείχαν, αφού κατά περιόδους οι βοηθητικοί ηθοποιοί έφθασαν και τους 700, ενώ αρκετοί ήταν εκείνοι που παραχώρησαν τα σπίτια τους για τα γυρίσματα.
«Η κοινωνία της Ελούντας χρωστάει ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Βικτόρια Χίσλοπ.
Η προσφορά της ήταν τεράστια. Αυτή εξάλλου ήταν η αιτία για τη συνεργασία με το MEGA και τον σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη, για να φτάσουμε σε αυτό το πολύ καλό αποτέλεσμα.
Ηδη η αύξηση των αφίξεων στη Σπιναλόγκα είναι θεαματική και πιστεύω ότι τα αποτελέσματα της επιτυχίας θα φανούν τουριστικά την επόμενη χρονιά».
Σύμφωνα με τον δάσκαλο, αυτό που κέρδισε τον κόσμο είναι ο αριστοτεχνικός τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας προσέγγισε την ιστορία.
«Μία ιστορία πόνου, αγάπης, ανθρωπίνων αξιών πάνω σε ένα νησί όπου κατοικούσαν άνθρωποι εξοργισμένοι, μιάσματα για τον υπόλοιπο κόσμο».

Το 1940 στη Σπιναλόγκα κατοικούσαν 367 λεπροί -ήταν ο μέγιστος πληθυσμός των Χανσενικών-, ενώ για την ιστορία αξίζει να σημειωθεί ότι τον δεύτερο χρόνο λειτουργίας του λεπροκομείου δύο Χανσενικοί έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια εξέγερσης.
Διεκδίκησαν ανθρώπινες συνθήκες σε μία περίοδο που οι κραυγές τους «τσακίζονταν» στα βράχια της «Μακριάς Αγκάθας».

Γιάννης Λυράκης
Ο νοσοκόμος που βρέθηκε στο πλευρό των αρρώστων
Τον κυρ Γιάννη Λυράκη, τον συναντήσαμε στο χωριό της Ελούντας. Υπήρξε νοσοκόμος στο λεπροκομείο. Τις γνώσεις τις είχε από τη θητεία του στο Βασιλικό Ναυτικό. Με γυναίκα, παιδιά και εγγόνια αποφάσισε να εργαστεί στη Σπιναλόγκα. «Στην αρχή όλοι ήταν σε άθλια κατάσταση. Από τα έλκη είχαν παραμορφωθεί. Δείλιαζες να τους κοιτάξεις. Αργότερα, όταν ανακαλύφθηκαν τα φάρμακα, η βελτίωση ήταν μεγάλη».
Σήμερα, ο κυρ Γιάννης είναι 87 ετών, όμως θυμάται με κάθε λεπτομέρεια τα όσα συνέβαιναν στο νησί. «Μόλις έμπαιναν εκεί, παντρεύονταν αμέσως και τεκνοποιούσαν. Εκεί μέσα υπήρχαν και υγιείς γυναίκες που είχαν ακολουθήσει τους άνδρες τους. Δούλευαν ως υπάλληλοι και βοηθούσαν. Επαιρναν τα βρέφη και τα εξέταζαν. Αν το μωρό είχε το μικρόβιο του Χάνσεν, το επέστρεφαν στους γονείς. Αν ήταν υγιές, το κρατούσαν. Το μεγάλωναν, το μόρφωναν για να ακολουθήσει έπειτα τον δρόμο του εκτός νησιού».
Θυμάται την εμβληματική μορφή του τριτοετούς φοιτητή της Νομικής, Επαμεινώνδα Ρεμουνδάκη. Ηταν η «κεφαλή» της Σπιναλόγκας, ο άνθρωπος που αγωνίστηκε και πέτυχε να αλλάξει τις συνθήκες διαβίωσης των Χανσενικών.

Φυσιολογική ζωή
«Κατάφεραν να έχουν μία φυσιολογική ζωή. Ψάρευαν, είχαν φτιάξει συνεταιρισμούς, έπαιζαν χαρτιά, έκαναν γλέντια, πήγαιναν σχολείο». Θυμάται επίσης ότι στη Σπιναλόγκα επικρατούσαν δύο παρατάξεις: «Οι Κρητικοί και οι Παλιοελλαδίτες». Μάλιστα, για τα μάτια μιας καλλονής ήρθαν σε αντιπαράθεση, όμως εκείνη δεν έκανε τη χάρη σε κανέναν και έφυγε μονάχη σαν ήρθε η ώρα του φευγιού από το νησί. «Tώρα όλη η υδρόγειος μιλάει για τη Σπιναλόγκα», λέει με συγκίνηση.

Τον χρόνο πίσω γυρίζει η 90χρονη Μαρία Μπεμπελάκη
«Πήγαινα κάθε εβδομάδα στο νησί, όμως δεν φοβήθηκα ποτέ»
«Μορφή» της περιοχής είναι αναμφισβήτητα η κ. Μαρία Μπεμπελάκη. Παρά τα 90 της χρόνια, δεν έχει χάσει τη ζωντάνια της και το μυαλό της εξακολουθεί να είναι «κοφτερό». Μεγάλωσε σε ένα σπίτι που βρίσκεται απέναντι από το νησί. Οπως λέει χαρακτηριστικά, «όταν ανοίγω την πόρτα, πρώτα θωρώ των ήλιο και μετά τη Σπιναλόγκα». Η μάνα της υπήρξε επί 17 χρόνια νοσοκόμα στο λεπροκομείο. «Πήγαινα κάθε εβδομάδα στο νησί γιατί κρατούσα πράγματα στη μάνα μου. Σχετίστηκα με τους αρρώστους, όμως δεν φοβήθηκα ποτέ», λέει στο «Εθνος». Κοριτσάκι τότε, πολλές φορές είχε χρειαστεί να φιλοξενήσει στον μικρό τους καφενέ, στην Πλάκα, τους συγγενείς των λεπρών. «Εκεί κοίμιζα τον κόσμο. Τους παρηγορούσα, τους μαγείρευα, να περάσουν δύο μέρες και να φύγουν. Δεν μπορώ να σας περιγράψω όσα είδαν τα μάτια μου και όσα άκουσαν τα αυτιά μου γι’ αυτό το νησί».
Γλέντια
Νοσταλγεί τα τρικούβερτα γλέντια που έστηναν ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονα οι λεπροί. «Εβγαζαν δύο καΐκια και πήγαιναν στα Μάλια για να τα φορτώσουν καρπούζια.
Την ημέρα της γιορτής μάς φίλευαν όλους από μία φέτα και κερνούσαν λουκούμια με αμύγδαλο μέσα σε τεράστια ξύλινα κιβώτια. Πηγαίναμε πολλοί από ‘δω και τα χωριά. Το γλέντι με τα όργανα στηνόταν στον μεγάλο θάλαμο. Χορεύαμε ανακατωμένοι λεπροί και γεροί, κορίτσια και αγόρια. Εκεί αναπτύχθηκαν μεγάλοι έρωτες γιατί αυτοί οι άνθρωποι ήταν αποφασισμένοι», θυμάται. Η γερόντισσα δεν κρύβει την συγκίνηση της που η ιστορία της Σπιναλόγκας έγινε γνωστή σε όλον τον κόσμο και σχολιάζει: «Αυτό το ξερονήσι ήταν και είναι η σωτηρία της περιοχής μας».
ΠΗΓΗ: Το Εθνος, 18 Οκτ. 2010
1) Η ζωή στη Σπιναλόγκα, ένα συγκλονιστικό βίντεο.
2) Σπιναλόγκα, το νησί των δακρύων


Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Ο πατήρ Δημήτριος (Νταίηβιντ Μπάλφουρ) ο αρχηγός της Ιντέλλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα, στην κατοχή και στον εμφύλιο.


Ό πατήρ Δημήτριος ήταν μιά πολύπλαγκτη προσωπικότητα. Λεγόταν Νταίηβιντ Μπάλφουρ, αλλά δέν ήταν από τή γνωστή αριστοκρατική οικογένεια. Μάλλον τό όνομα τό πήρε άπό τό ομώ­νυμο περιπετειώδες ανάγνωσμα. Ήταν μιά διχασμένη προσωπικότητα. Σάν τόν Καζαντζάκη, κυνηγούσε νά βρει ένα Θεό. Μέσα του όμως υπήρχε καί τό μικρόβιο της κατασκοπείας, δηλαδή της υποκλοπής μυστικών. Όποιος κλέβει μυστικά, νιώθει πιό δυνατός. “ήταν ένας τύπος Λώρενς, αλλά χωρίς τή δική του προβολή, πα­ρόλο πού η δική του δράση ήταν πιό πολυσχιδής καί μακροχρόνια. Η κατασκοπεία, ως τό παλαιότερο —μαζί μέ τήν πορνεία— επάγ­γελμα, έχει κι αυτό μιά μυστικοπάθεια, έναν αποκρυφισμό σάν αυτόν πού διακρίνει κάποιους αυστηρούς μοναχούς. Τό «Άγιο» Όρος υπήρξε γι’ αυτόν Όχι σχολή θεολογίας άλλα κατασκοπείας. Τόν δί­δαξε νά ετάζει νεφρούς, καρδίας, ψυχάς, μυαλά, κυρίως νά διαβά­ζει μυστικά καί νά τά στέλνει στους κατάλληλους αποδέκτες.

Ασφαλώς, υπάρχει δικός του δάκτυλος στην αυτοκτονία Κοριζή, κυρίως όμως στην ένταση καί στην έκταση των Δεκεμ­βριανών. Ήταν ή γλώσσα (μεταφραστής) καί τό μυαλό του Σκόμπυ. Αυτός Ίσως (ή μάλλον) οργάνωσε προτού αναχωρήσει από τή Σμύρνη τά επεισόδια τόν Σεπτέμβριο του 1955, όταν Τούρκοι «βασιβουζούκοι» ξεφτίλισαν Έλληνες αξιωματικούς καί τίς οικο­γένειες τους. Τότε ακούσαμε καί τό όνομα του ταγματάρχη Γρηγορίου Σπαντιδάκη, πού τόν γνωρίσαμε χρυσοπλουμισμένο παγόνι στή δικτατορία.

Είχα τό θλιβερό προνόμιο από παιδί νά ζήσω όλες τίς θλιβερές καταστάσεις της Κατοχής καί της μετέπειτα περιόδου της άλληλοσφαγής. Σφαζόμασταν χωρίς, κατά βάθος, νά ξέρουμε «γιατί;». Απλώς υπακούαμε καί υποκύπταμε σ’ ένα ένστικτο αυτοκατα­στροφής. Καί άνθρωποι σάν τόν Μπάλφουρ μας «χόρεψαν στό ταψί». Όχι λόγω της δικής τους δαιμονικής, τάχα, Ικανότητας, αλλά λόγω του δαίμονα καταστροφής πού μας είχε κυριεύσει. Είχα από τότε τό πάθος τής περιέργειας. Θυμάμαι τόν Βελουχιώτη, όταν κατέβηκε στή Λακωνία. Έχω μάλιστα συγκρατή­σει καί μία ομιλία του πού πρό ετών κατέγραψα στον Οικονομι­κό, επί τών ένδοξων ήμερων του Γιάννη Μαρίνου. Αργότερα, στην Αθήνα, στό γήπεδο του «Παναθηναϊκού», γαβριάς τότε πιά, γνώρισα τόν Ζαχαριάδη, πού ήταν αγκαλιά μέ τόν Σιάντο καί τόν «παντός καιρού» Μιχάλη Κύρκο. Κάποτε κάποιος συγ­γενής (ήταν θέρος του 1946) μου έδειξε πάνω σ’ ένα «τζίπ» καί κάποιον Άγγλο βαθμοφόρο. «Αυτός», μου είπε, «είναι ό Σκόμπυ». Δέν είμαι απολύτως βέβαιος γι’ αυτό. Θυμάμαι, όμως, πλην του οδηγού, έναν ταγματάρχη μέ κοντό παντελονάκι. Λόγω του μανιάτικου πουριτανισμού πού μέ διακατείχε, δέν πρόσεξα τό πρό­σωπο του αλλά τήν «αισχρή» — κατά τά τότε μέτρα — εμφάνιση του. Διαβάζοντας τά όσα έγραψε αρχικά στην Εστία, καί στά οσα γράφει τώρα στην παρούσα εργασία του ό Νίκος Σοϊλεντάκης, θαρρώ ότι ό «κοντοπαντελονάκιας» (λέξη τής εποχής) ήταν ό άλλοτε πατήρ Δημήτριος του Ευαγγελισμού. Καί τό πιστεύω αυτό, διότι βασική αρχή τών κατασκόπων είναι ή έξης: νά τους βλέπεις, νά παρατηρείς πάνω τους καθετί, άλλ’ όχι τό πρόσωπο τους!

Ό πατήρ Δημήτριος, ό κατά κόσμον Νταίηβιντ Μπάλφουρ, είχε πολλά πρόσωπα καί, ανάλογα μέ τό συνομιλητή του, παρουσιαζόταν μέ τό ταιριαστό γιά τήν περίπτωση πρόσωπο. Ακόμη καί του συντετριμμένου καί μετανοοΰντος χριστιανού. Ξεγέλασε πολλούς καί πολλές. ‘Αλλά ή γυναίκα πού του έκλεισε δύο φορές τήν πόρτα -καί τή δεύτερη (φορά ως ηγουμένη- είχε πιά καταλά­βει «τι κάθαρμα, τι κάλπικος παράς, μιά ολόκληρη ζωή μέσα στό ψέμα», όπως θά έλεγε ό Μανόλης Αναγνωστάκης, ήταν αυτή ή θλιβερή μορφή, πού έπαιξε θλιβερό ρόλο στην πατρίδα μας σέ μιά θλιβερή εποχή. Δέν πιστεύω ότι ή περαιτέρω στάση (εκκλησιάσματα κλ.π.) δείχνουν μεταμέλεια. Αν όντως είχε μετανοήσει, θά έπρεπε προεχόντως ν’ αυτοκτονήσει. Απλώς καί στή μετάνοια του έπαιζε θέατρο.

Τό νά πώ ότι τό βιβλίο του Νίκου Σοϊλεντάκη πρέπει νά αγο­ραστεί καί νά διαβαστεί (όχι μόνο μία φορά), θά ήταν σάν νά έλεγα ότι τό νερό – ειδικά τό θέρος- κάνει καλό. Δέν τό συνιστώ, ως ιστορικός, ως αρίστη ιστορική μελέτη, πού είναι. Τό συνιστώ γιά λόγους ιατρικούς. Είναι τό καλύτερο αντίδοτο κατά τής πολι­τικής μας βλακογνωσίας καί βλακοπραξίας. Παριστάνουμε τους πονηρούς, άλλ’ όπως έλεγε ό Έμμ. Ροΐδης «τό πονηρότερου αλλά τό μάλα έξαπατώμενον εξ όλων τών ζώων της γης είναι ό Ελλην». Ή μελέτη του βιβλίου του Νίκου Σοϊλεντάκη θά εξα­λείψει πάσα αμφιβολία περί αυτού.
Σαράντος Ί. Καργάκος Λαύριο, 7 Ιουλίου 2009

Τέλος, ο επίλογος από το βιβλίο του Σοϊλεντάκη, που προλογίζει ο Καργάκος:
21. Επίλογος, – Συμπέρασμα
Ό Μπάλφουρ ενώ βασανιζόταν από παρατεταμένη ασθένεια, λίγο πρίν από τόν θάνατο του, πού επήλθε στίς 11 Όκτωβρίου 1989 είπε: « Έγώ, σάν ασύνετο γαϊδουράκι, σκέφτηκα νά τρέξω πίσω άπό δυο ισχυρά άλογα, τόν Γέροντα Σιλουανό και τόν πατέρα Σωφρόνιο». Έξ άλλου, σέ επιστολή του τόν Απρίλιο του 1988 προς τόν τότε μητροπολίτη Θυατείρων (Μεγάλης Βρετα­νίας) Μεθόδιο Φούγια, μέ τόν όποιο γνωρίσθηκε ό άλλοτε π. Δη­μήτριος κατά τήν τελευταία δεκαετία της ζωής του, γράφει: «Είμαι 85 ετών και τά τελευταία 42 χρόνια υπήρξα αντικείμενο της πιό χυδαίας συκοφαντίας, ή όποια ανθρωπίνως ειπείν, έχει καταστρέφει ανεπανόρθωτα τήν ζωή μου. Έν τούτοις, υπακούο­ντας στον πνευματικό μου πατέρα, τόν αρχιμανδρίτη Σωφρόνιο, δεν έχω ποτέ απαντήσει ή έκστομίσει μία λέξη γιά αυτοάμυνα, αλλά εχω μάθει νά παίρνω κυριολεκτικώς κατά λέξη τους λό­γους του Χρίστου: “Μακάριοι έστέ όταν όνειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού” (Ματθ. 5:11)».30 Κατά μαρτυρία του μητροπολίτου Μεθοδίου Φούγια,31 ό Μπάλφουρ του είπε ότι εάν δεν είχε άποσχηματισθεί κατά τήν Κατοχή, «τίποτε δέν τόν εμπόδιζε νά συ­νεχίσει νά προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Ίντέλλιτζενς Σέρβις και νά είναι και κληρικός». Όταν θέλησε νά επανέλθει στην ενεργό διακονία, ή γυναίκα του τόν απειλούσε πώς θά αυτοκτονή­σει εαν τήν εγκατέλειπε γιά νά γίνει μοναχός. Έτσι έμεινε μετέω­ρος μέχρι του θανάτου του. Κάποια στιγμή ζήτησε από τόν ανω­τέρω μητροπολίτη νά τόν επαναφέρει στην ενεργό ίεροσύνη, αλλά εκείνος τόν παρέπεμψε στον Ρώσο μητροπολίτη Αντώνιο Βλούμ, διότι ήταν κληρικός της Ρωσικής Εκκλησίας. Ή απάντηση του τελευταίου ήταν αρνητική. Έκτος άπό τό ‘Έσσεξ, πήγαινε τακτικά στην “Οξφόρδη με τό πρόσφορο του καί τά ονόματα γιά νά μνημονευθούν στην προσκομιδή.

Κατηγορήθηκε από τήν ελληνική δημοσιογραφία ότι κατα­σκόπευε καί καθοδηγούσε τόν βασιλιά Γεώργιο Β’. Όμως ο Μπάλφουρ σέ συνομιλία μέ τόν καθηγητή Άντ.- Αιμ. Ταχιάο πα­ρατήρησε ότι δεν χρειαζόταν νά κατασκοπεύει τόν Γεώργιο Β’, διότι ό βασιλεύς συζούσε μέ τήν Αγγλίδα ερωμένη του. Όντως, ό Γεώργιος Β’ κατά τή διάρκεια της Ελληνικής Δημοκρατίας (1924-1935) διέμενε στό Λονδίνο, οπού συνδέθηκε μέ τήν Τζόυς Μπρίτταιν-Τζόουνς, ή οποία τόν ακολούθησε στην Αθήνα. Τό 1941, προτού καταφύγει ό βασιλιάς στην Κρήτη, προηγήθηκε ή κ. Τζόυς μαζί μέ τόν πρίγκιπα Γεώργιο (τόν άλλοτε Αρμοστή στην Κρήτη) καί τή σύζυγο του Μαρία Βοναπάρτη, ή οποία τή φρόντισε, Όσο ήταν μακριά από τόν βασιλέα. Μεταπολεμικά επανήλθε στην Ελλάδα μέ τόν Γεώργιο καί μετά τόν θάνατο του (1η Απριλίου 1947) παντρεύτηκε τον συνταγματάρχη Έντι Μπόξχωλ.33 Βρετανοί θεωρούν Ότι ή Τζόυς ήταν άπό τίς ελάχιστες βασιλικές ερωμέ­νες στην ιστορία γιά τήν οποία μόνο καλά λόγια έχουν ειπωθεί καί τήν περιγράφουν34 ώς ιδανική σύζυγο στρατιωτικού, απόλυ­τα λογική, μηδέποτε άναμειχθεισα σέ ραδιουργίες καί μέ ορθή αντίδραση σέ περίοδο κρίσεων. Ό πρώτος σύζυγος της, δεινός πότης, ήταν υπασπιστής του άντιβασιλέως των Ινδιών. Όταν ό Γεώργιος Β’ επισκέφθηκε προπολεμικά τήν Ινδία, τή γνώρισε καί σύντομα δημιουργήθηκε στενή σχέση. Ή ένταξη της στό έδώ βασιλικό περιβάλλον καλύφθηκε υπό τήν ιδιότητα της κυ­ρίας των τιμών της Φρειδερίκης, συζύγου του τότε διαδόχου Παύλου. Ό βασιλιάς Γεώργιος, μέ τά ήθη της εποχής, γιά νά νυμφευθεί τήν κοινή θνητή Τζόυς Μπρίτταιν-Τζόουνς έπρεπε νά παραιτηθεί άπό τόν θρόνο του, όπως έπραξε τό 1936 ό βασιλιάς Εδουάρδος Η’ της Αγγλίας, πού νυμφεύθηκε τήν Ούώλλις Σίμσον

Ό ιεροδιάκονος Νικόλαος, εγγονός αδελφού του γ. Σωφρονίου, σημειώνει Ότι πολλοί πιστεύουν Ότι ό Μπάλφουρ έζησε χρησιμοποιώντας υποκριτικά τήν Όρθοδοξία. Άποψη πού στηρίζεται στίς πα­λινωδίες του καί στην περιπετειώδη ζωή του.35 Κατά τόν Σ. Καργάκο, ώς καλός υποκριτής ήθελε μία υστεροφημία. Τήν πέτυχε. Ήταν ό αρχιτέκτων του Εμφυλίου. Ή ενασχόληση του μέ τό έργο του αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Συμεών ήταν γιά τή σω­τηρία της ψυχής του, αφού έστειλε τόσες ψυχές στον Αδη. Κατά τήν αντίθετη άποψη πού εκφράζει ό καθηγητής Άντ.- Αιμ. Ταχιάος, ό Μπάλφουρ «ήταν πιστό τέκνο της Όρθοδόξου Εκκλη­σίας, τέτοιο πού δέν μπορεί νά είναι ένας υποκριτής ή κάποιος πού απλώς, ψυχρά καί μελετημένα εκτελεί μιαν αποστολή κατασκό­που, όπως τόν ερμήνευσαν άνθρωποι πού έστω καί στοιχειωδώς δέν μπορούν νά κατανοήσουν τίς παλινδρομήσεις μιας ανήσυχης καί ταραγμένης ψυχής, ούτε τι είναι αμαρτία καί μετάνοια. Ένας στρατολογημένος κατάσκοπος δέν χρειαζόταν, γιά νά εκτελέσει τήν αποστολή του στην Αθήνα, νά σπουδάσει χρόνια θεολογία στή Ρώμη, νά γίνει ρωμαιοκαθολικός μοναχός, αντί νά τόν υποδυ­θεί, στή συνέχεια νά γίνει ορθόδοξος μοναχός καί ιερέας, νά ζήσει στά απόκρημνα βράχια του «Άγιου» Όρους, τή στιγμή, πού στά σαλόνια του Κολωνακίου καί στίς δεξιώσεις τών διπλωματών στην Αθήνα, οι πληροφορίες πού ενδιέφεραν τήν αρμόδια βρετανι­κή υπηρεσία κυκλοφορούσαν εν αφθονία».36 Έξ άλλου, στή δεκαετία του 1930-1940, ό άρμενοκαθολικός επίσκοπος Γιοχάννες Γκαμσαραγιάν ήταν επικεφαλής ενός άπό τά δίκτυα της γερμανικής κα­τασκοπείας στην Ελλάδα. Είχε εγκαταστήσει στον δεύτερο Ορο­φο του μεγάρου Γιάνναρου, στή συμβολή τών οδών Όθωνος καί Φιλελλήνων στό Σύνταγμα, μυστική σχολή δολιοφθορέων πού έδρασαν στά χρόνια του πολέμου στή Μέση Ανατολή.37 Στά άνωτέρω επιχειρήματα μπορεί νά αντιπαρατεθεί ότι καί τό νά γίνει κάποιος κατάσκοπος είναι μία μορφή αναχωρητισμού. Είναι ένας άλλου τύπου μοναχισμός. Ό κατάσκοπος απαιτείται νά έχει ισχυ­ρή μυστικοπαθή ιδιοσυγκρασία. Ό Μπάλφουρ απλώς ράγισε καί έζησε σάν ραγισμένο γυαλί.

Στερούμενοι θεολογικών γνώσεων, νομίζουμε ότι ό Μπάλφουρ ακολούθησε τή γνωστή φράση τών Βενετών: «Είμαστε πρώτα Βε­νετοί καί κατόπιν χριστιανοί» . Προσχώρησε ειλικρινά στην Όρθοδοξία, αλλά δέν απαρνήθη­κε, καί ορθώς, τήν εθνικότητα του. Στην Αθήνα βρέθηκε καθ’ όδόν προς τά Ιεροσόλυμα. Ένθουσιασθείς από τά στελέχη καί τό έργο της «Ζωής», παρέμεινε στην Αθήνα γιά νά εκπληρώσει τήν επιθυ­μία του νά σπουδάσει στή θεολογική Σχολή. Ιερέας στό θεραπευ­τήριο του Ευαγγελισμού βρέθηκε σέ εποχή κατά τήν οποία τά σύν­νεφα του πολέμου ήσαν βαριά καί θά ξεσπούσε ό Β’ Παγκόσμιος πό­λεμος, στην έλευση του οποίου εθελοτυφλούσαν οι Μεγάλοι. Έτσι, κατά τήν κρίσιμη αυτή περίοδο, ή εδώ αγγλική πρεσβεία τόν στρά­τευσε στην υπηρεσία της πατρίδος του, ώς κατασκόπου. Άλλωστε ή κατασκοπεία είναι πάντοτε προπομπός της πολιτικής ή της στρα­τιωτικής δράσεως, διαπιστευμένοι δέ κατάσκοποι είναι Όλοι οί πρε­σβευτές καί οί στρατιωτικοί ακόλουθοι. Καί τούτο, διότι τά καθήκο­ντα του διπλωμάτη συνοψίζονται στό διαπραγματεύεσθαι, παρατηρείν καί προστατεύειν. Όπως διδάσκεται ό διπλωμάτης, παρατηρεί, άρύεται πληροφορίες καί αναφέρει κάθε ζήτημα πού ενδιαφέρει τή χώρα του, προωθώντας τά συμφέροντα της.

Ό Μπάλφουρ, μετά τή φυγή του στην Αίγυπτο, αποστάτησε, άλλα επανεντάχθηκε σταδιακά σέ αυτήν μεταπολεμικά καί πλή­ρωσε τό κοινό χρέος, ώς πιστό μέλος της.
Από το ιστολόγιο Η καλύβα ψηλά στο βουνό.

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Οι "αριστούχοι" απόφοιτοι από τα ιδιωτικά ΤΕΕ της Άρτας


Και τα πτυχία, ακόμη διορίζουν…
Δριμύτερος επανήλθε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας Μιχάλης Κουρουτός με καταγγελίες για το κύκλωμα των «αριστούχων» αποφοίτων από ιδιωτικά ΤΕΕ της Άρτας.

Το «κόλπο», υπενθυμίζουμε, είναι ότι απόφοιτοι έπαιρναν «στημένα» εικοσάρια τα οποία δίνουν πολλά μόρια στον ΑΣΕΠ και έτσι, οι συγκεκριμένοι με τα φαλκιδευμένα πτυχία έμπαιναν στο δημόσιο πολύ πιο εύκολα και με προτεραιότητα σε σχέση με ανθρώπους που σπούδασαν κανονικά. Ο κ. Κουρουτός μάλιστα κατήγγειλε δύο πρόσωπα, τον προϊστάμενο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Άρτας Νίκο Ράπτη και την περιφερειακή διευθύντρια εκπαίδευσης, Φιλιώ Νόκα-Ζαράχη καλώντας τους μάλιστα μετ’ επιτάσεως να παραιτηθούν από τις θέσεις τους.
Ειδικά για τον κ. Ράπτη, ο κ. Κουρουτός τόνισε ότι «ενώ εις βάρος του εκκρεμεί δικαστική δίωξη και έχει στερηθεί του δικαιώματος εξόδου από τη χώρα, κρίθηκε άξιος και ‘τιμήθηκε’ με την εκλογή του ως διευθυντή στη δευτεροβάθμια». Ζητάει επίσης να τεθεί σε αργία ο κ. Ράπτης, γιατί, «σύμφωνα με το πόρισμα της ΕΔΕ που διενεργήθηκε, ήταν εκ των βασικών συντελεστών της έκδοσης των παράνομων τίτλων». Σύμφωνα με τον κ. Κουρουτό που επικαλέστηκε στοιχεία της ΕΔΕ, ο κ. Ράπτης ήταν το 2005 διευθυντής του νυχτερινού λυκείου Άρτας και ως γραμματέας της επιτροπής πτυχιακών εξετάσεων του ιδιωτικού ΤΕΕ «Ευρώπη» συνέταξε και υπέγραψε τα πτυχία δύο μαθητών που φοιτούσαν ταυτόχρονα και στο λύκειο που ο διεύθυνε ο ίδιος.
Ένα από τα «κόκκινα» σημεία της υπόθεσης είναι η υποτιθέμενη «φοίτηση» στα ιδιωτικά ΤΕΕ, ακόμη και σπουδαστών με πάρα πολλές απουσίες ή με παράλληλη φοίτηση σε δημόσιο σχολείο. Το συγκεκριμένο ΤΕΕ δεν λειτουργεί πλέον, ωστόσο απόφοιτοί του συνεχίζουν να διορίζονται στο δημόσιο με τους τίτλους σπουδών που καταγγέλλονται ως «πειραγμένοι».
Ο κ. Κουρουτός προχώρησε στις καταγγελίες λέγοντας ότι ο κ. Ράπτης συμμετείχε σε τριμελή επιτροπή καταστροφής του αρχείου του συγκεκριμένου ΤΕΕ, «χωρίς προηγουμένως να προβεί, για ευνόητους λόγους, όπως προβλέπεται στην καταγραφή ενός προς ένα όλων των στοιχείων που καταστράφηκαν».
Ο πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ καταφέρεται και εναντίον της περιφερειακής διευθύντριας εκπαίδευσης, καθώς όπως είπε, «έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την πρόσφατη απόφαση του ΑΠΥΣΔΕ Ιωαννίνων». Σύμφωνα με αυτή, ο κ. Ράπτης καταδικάστηκε για όλη την υπόθεση με 20 μέρες στέρηση μισθού. Ο κ. Κουρουτός ζήτησε να παρέμβει ο ελεγκτής δημόσιας διοίκησης στο θέμα, κατηγορώντας το ΑΠΥΣΔΕ αλλά και τους συνδικαλιστές που συμμετέχουν εκεί, κ.κ. Μιχάλη Στράτο και Κωνσταντίνο Μπόζιο, μέλη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ ότι«εισηγήθηκαν για τον κ. Ράπτη ποινή από 0 έως 5 μέρες στέρηση μισθού».
Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας μίλησε καθαρά για«συνδικαλιστική διαπλοκή» στο θέμα και κατηγορεί και την ΕΛΜΕ Ιωαννίνων, πως, παρότι ήταν ενήμερη για τη στάση των εκπροσώπων στο ΑΠΥΣΔΕ, δεν έχει απαντήσει ακόμη.
Σε ιδιαίτερη ένταση ο κ. Κουρουτός ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος έθεσε το θέμα στην υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου και εκείνη, μπροστά του, ζήτησε να σταματήσουν οι διαδικασίες και να ελεγχθεί ξανά η υπόθεση. Κατηγόρησε όμως τις τοπικές αρχές της εκπαίδευσης ότι δεν ακολούθησαν τη σχετική εντολή της υπουργού.
Καταγγελιών συνέχεια
Οι κατηγορίες για συνδικαλιστές συνεχίστηκαν. Ο κ. Κουρουτός κατήγγειλε ότι ο το 2004 ο γιος του Ευάγγελου Γαλαζούλα, προϊστάμενου εκπαιδευτικών θεμάτωνγενικής εκπαίδευσης στην Άρτα, πήρε «άριστα 20» από το ΤΕΕ «Ευρώπη» αν και είχε 170 απουσίες. Κατηγόρησε ακόμη τον προηγούμενο διευθυντή δευτεροβάθμιας Ηλία Ζαφείρη ότι «είχε παραπεμφθεί στο ΚΥΣΔΕ για την υπόθεση» και η συζητηση εκκρεμεί εδώ και δύο χρόνια, αλλά και τον κ. Νίκο Τσάιμο, συνδικαλιστή επίσης, ότι το 2002 συμμετείχε σε επιτροπή καταστροφής αρχείου του ΤΕΕ «Ευρώπη» και την επόμενη χρονιά ο γιος του προσλήφθηκε ως καθηγητής στο ίδιο ΤΕΕ.
«Θεωρούμε ότι το δίκτυο διαφθοράς με πρωταγωνιστές τοπικούς κομματικούς παράγοντες, συνδικαλιστές και ανώτερα διοικητικά στελέχη, εξυφάνθηκε με διακομματική ασυλία, με την ανοχή του επίσημου κράτους που δεν υποχρέωσε τα τοπικά εποπτικά όργανα να εφαρμόσουν το νόμου» τόνισε ο κ. Κουρουτός. Κατέληξε ζητώντας να σταματήσουν άμεσα να γίνονται δεκτά σε διαγωνισμούς προσλήψεων τα «αμαρτωλά» πτυχία και να αποκατασταθεί άμεσα η «νομιμότητα στην Άρτα», σχετικά με τα πτυχία του συγκεκριμένου ΤΕΕ που εμφανίστηκαν και πάλι πρόσφατα, σε δέκα προσλήψεις σε θέσεις δημοσίου.

ΣΧΕΤΙΚΑ 1) Ηπειρωτικός Αγών

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Το πρόγραμμα της Ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης των Βόρειων Τζουμέρκων.


ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΒΟΡΕΙΩΝ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ
Υποψήφιος Δήμαρχος: Γιάννης Αργύρης (Βιολόγος)

Αγαπητές-οί συνδημότες
- Η Ανεξάρτητη Δημοτική κίνηση Βορείων Τζουμέρκων, μπροστά στη πρόκληση «Καλλικράτης», στη νέα διοικητική δομή της χώρας μας,φτειάχτηκε για να απαιτήσει «διεκδικητικά», ένα καλύτερο μέλλον για την περιοχή μας.
- Η Κίνησή μας «Ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη» μακριά από κόμματα – χρίσματα και παρατάξεις θέλει και μπορεί να αγωνιστεί για τα δικά σας αιτήματα, θέλει να διεκδικήσει χωρίς συμβιβασμούς την έξοδο της περιοχή μας από τη συνεχή απομόνωση.
- Ο συνδυασμός μας αποτελείται από καταξιωμένα άτομα διαφόρων επαγγελμάτων, επιστημονική γνώση και διοικητικές ικανότητες, με πλούσια κοινωνική δράση και προσφορά. Θέλει και μπορεί να φέρει στις 24 τοπικές κοινότητες του νέου Δήμου μας την ισόρροπη ανάπτυξη.
- Αρχή μας να ακούμε, να καταγράφουμε , να ιεραρχούμε, να προγραμματίζουμε μαζί σας. Να καταπιανόμαστε με τα απλά τα καθημερινά προβλήματα : (ιατρική φροντίδα, Σχολεία με μόνιμους Δασκάλους και καθηγητές, καθαριότητα, Ύδρευση-Αποχέτευση, φωτισμός, οδοποιία κ.λ.π).
- Να διεκδικούμε και να δίνουμε λύση στα μεγάλα που μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα του τόπου μας όπως : ( βασικές υποδομές για τουριστικές ανάπτυξη, ανάδειξη χαράδρας Αράχθου – Καλαρρύτικου ποταμού, αξιοποίηση ελατοδάσους- πευκοδάσους, ανάπλαση χώρων και πλατειών, 2η και 3η επαρχιακή οδός, σύνδεση με Ιόνια και Εγνατία οδό, προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς κ.λ.π.).
- Έχοντας το θάρρος να σας κοιτάξουμε στα μάτια, γιατί δεν «χρωστάμε» σε κανένα , τολμάμε να ζητήσουμε την ψήφο σας στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 2010 και πιστεύουμε
ότι είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε με πράξεις στην Αναβάθμιση της περιοχής μας, σε ένα καλύτερο μέλλον των Β. Τζουμέρκων, όσο δύσκολο και αν φαντάζει, γνωρίζοντας καλά τα χρόνια προβλήματα του νέου Δήμου μας.
Πιστεύουμε ότι η ψήφος σας θα μας δώσει τη δύναμη να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες σας και να δημιουργήσουμε:
- ένα σύστημα υπηρεσιών ευέλικτο και αποτελεσματικό
- ένα Δημοτικό Συμβούλιο που θα βρίσκεται δίπλα σου, να αφουγκράζεται τις ανάγκες και να προωθεί την επίλυση των προβλημάτων σου, και Τοπικές κοινότητες – συμβούλια ή τους εκπροσώπους τους με ουσιαστικές αρμοδιότητες.
- Συνεργασία με όλους τους φορείς του Δήμου (Αδελφότητες, Συλλόγους, Εκκλησιαστικές Επιτροπές, Αθλητικά Σωματεία κ.λ.π.)
- Ουσιαστική στήριξη και λειτουργία του νέου ενιαίου Πνευματικού Κέντρου.
- Αναβάθμιση - στήριξη και εμπλουτισμό των πολιτιστικών εκδηλώσεων.
- Προστασία – ανάδειξη και αξιοποίηση του φυσικού, Θρησκευτικού και Ιστορικού μας πλούτου με μέριμνα του Δήμου
- Αξιοποίηση και ανάδειξη της χαράδρας του ΑΡΑΧΘΟΥ.
- Συνεργασία με Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Τ.Ε.Ι. και αξιοποίηση στελεχιακού δυναμικού της περιοχής.
- Διεκδίκηση της συνέχειας του προγράμματος για «βοήθεια στο σπίτι»
- Διεκδίκηση για οργανωμένη παρέμβαση στο τομέα Υγείας. Οργανωμένα αγροτικά Ιατρεία.
- Διεκδίκηση κάθε μέσου για πυκνή και άνετη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση των συνδημοτών μας.
- Σύνταξη μελετών για έργα σε όλα τα χωριά μας (24 τοπικές κοινότητες).
- Πλήρης διαφάνεια στις αναθέσεις, προμήθειες και εκτέλεση έργων.
- Δημιουργία -βελτίωση αθλητικών χώρων.
- Στήριξη επιχειρήσεων και ενθάρρυνση για δημιουργία νέων με σεβασμό στο περιβάλλον.
- Συντήρηση και βελτίωση Δημοτικών, Δασικών – αγροτικών δρόμων.
- Συνεχής και ουσιαστικές παρεμβάσεις για τη βελτίωση της 2ης και 3ης Επαρχιακής οδού.
- Σύνδεση του Δήμου μας με ΙΟΝΙΑ και ΕΓΝΑΤΙΑ οδό.
- ΧΥΤΑ: η τοπική κοινωνία θα έχει τον πρώτο λόγο και η νέα δημοτική αρχή αρωγός στην αντιμετώπιση των νέων δεδομένων.
- Συνεργασία με όλους τους άλλους όμορους δήμους.
Ελάτε λοιπόν μαζί μας να διεκδικήσουμε ώστε, τα ΚΑΤΣΑΝΟΧΩΡΙΑ , τα ΠΡΑΜΑΝΤΑ , τα ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ, το ΜΑΤΣΟΥΚΙ ,οι ΚΑΛΑΡΡΥΤΕΣ, το ΣΥΡΡΑΚΟ, το ΒΑΘΥΠΕΔΟ, να βρουν το δρόμο της εξόδου από την απομόνωση.
Συνδημότισσα – Συνδημότη
ΚΡΙΝΕ - ΣΥΓΚΡΙΝΕ - ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ
................................................................................................................................
Στον φίλο Γιάννη Ντούρο, Διευθυντή του Λυκείου Κατσικά, το ιστολόγιο "λιγα απ ολα" εύχεται καλή επιτυχία.


Δείτε τα χωριά των Βόρειων Τζουμέρκων, πατώντας στα βέλη του χάρτη πάνω αριστερά. Σε μεγαλύτερη μεγέθυνση (πατώντας στο προβολή μεγαλύτερου χάρτη) μπορείτε να διακρίνετε μέχρι την αυλή του σπιτιού σας ... που λέει ο λόγος... πάντως την εκκλησία και το σχολείο στο κάθε χωριό σίγουρα ναι.


Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Κυνήγι μανιταριών στο Πήλιο.


Το φθινόπωρο στο Πήλιο είναι μαγευτικό. Από το τρέχον Σαββατοκύριακο και μέχρι τις 24 Οκτωβρίου πάρτε μέρος στα Σαββατοκύριακα Μανιταρογνωσίας που διοργανώνει ο Ξενώνας Αμανίτα στη Τσαγκαράδα.
Αυτή την εποχή τα δάση από καστανιές και οξιές, γεμίζουν με χρυσά και κόκκινα χρώματα. Σε κάθε φύσημα του αέρα, μαζί με τα ξερά φύλλα, κάστανα και καρύδια πέφτουν από τα δένδρα στη γη. Οι αγριομηλιές στο δάσος είναι γεμάτες μήλα. Με τις πρώτες βροχές μουσκεύει το χώμα του δάσους. Με την υγρασία τα νεαρά μανιτάρια βγαίνουν, κρυμμένα κάτω από τα πεσμένα φύλλα. Στον Ξενώνα "ΑΜΑΝΙΤΑ" περιμένουν πως και πως τα πρωτοβρόχια για να εξορμήσουν με τους επισκέπτες τους σε πεζοπορίες στο βουνό για συλλογή άγριων φρούτων και καρπών. Επίκεντρο αποτελεί το "κυνήγι μανιταριών" … με γαστρονομική κατάληξη.
Στα θεματικά Σαββατοκύριακα μανιταρογνωσίας θα γνωρίσετε τα καλογεράκια, τις βασίλες, τις γουργουλιάνες, τα νεραντζάκια αλλά και ….τα ζουρλομανίταρα.
Στα Σαββατοκύριακα μανιταρογνωσίας, θα ανέβουμε στο βουνό, για να περπατήσουμε στο δάσος και να ψάξουμε κάτω από δέντρα και θάμνους με στόχο να βρούμε, να αναγνωρίσουμε και να φωτογραφήσουμε όσο περισσότερα είδη μανιταριών γίνεται. Θα γεμίσουμε τα καλάθια μας μόνο με τα φαγώσιμα και θα ανακαλύψουμε τη γεύση τους στον ξενώνα δίπλα στο τζάκι με ντόπιο κρασί ή τσίπουρο.
Τα τέσσερα ακόμα Σαββατοκύριακα λοιπόν που θα γίνει η δραστηριότητα του μανιταροκυνηγιού και μαγειρέματος είναι τα ακόλουθα:
• Παρασκευή 24 – Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου
• Παρασκευή 1 – Κυριακή 3 Οκτωβρίου
• Παρασκευή 8 – Κυριακή 10 Οκτωβρίου
• Παρασκευή 15 – Κυριακή 17 Οκτωβρίου
• Παρασκευή 22 – Κυριακή 24 Οκτωβρίου
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τον ξενώνα "Αμανίτα", ένα παραδοσιακό ξενοδοχείο με 6 δωμάτια φιλοξενίας, που έχει σαν κύρια έννοια του να προσφέρει στους πελάτες του ένα γνήσια πατροπαράδοτο τρόπο επαφής με τη φύση.
ΠΗΓΗ: in.gr αλλά και ΕΔΩ στον ξενώνα Αμανίτα