Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Μέρες γιασεμιού και στην Αίγυπτο


Πυροβολισμοί και συγκρούσεις
Τανκ στους δρόμους της Αιγύπτου, στις φλόγες τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος

Χάος επικρατεί στους δρόμους του Καΐρου και του Σουέζ, όπου διαδηλωτές έχουν ξεσηκωθεί κατά του καθεστώτος του Χόσνι Μουμπάρακ. Οι διαδηλωτές αψηφούν την απαγόρευση της κυκλοφορίας, ενώ στρατιωτικά οχήματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο Κάιρο και το Σουέζ. Πληροφορίες κάνουν λόγο για τουλάχιστον έναν νεκρό και δεκάδες τραυματίες. Στις φλόγες τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος.
Εκατοντάδες διαδηλωτές αψηφούν την απαγόρευση της κυκλοφορίας που ανακοίνωσε ο Χόσνι Μουμπάρακ και μετά τις ογκώδεις διαδηλώσεις της Παρασκευής, παραμένουν στους δρόμους στο Κάιρο και το Σουέζ.

Στο Κάιρο, διαδηλωτές συγκρούστηκαν με αστυνομικούς κοντά στο Κοινοβούλιο. Περισσότεροι από 1.000 διαδηλωτές παραμένουν στους δρόμους, ενώ ακούγονται και πυροβολισμοί.

Στρατιωτικά οχήματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους, ενώ στις φλόγες έχουν τυλιχτεί πολλά κτίρια, ανάμεσά τους και τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος.

Εκατοντάδες άτομα προσπαθούν να εισβάλλουν στα γραφεία της κρατικής τηλεόρασης και στο κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών.

Τανκ κατέβηκαν στους δρόμους και του Σουέζ. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, δεκάδες διαδηλωτές σκαρφάλωσαν στα στρατιωτικά οχήματα και προσπάθησαν να μιλήσουν με τους στρατιώτες, οι οποίοι τους έδιωξαν.

Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι σε ένα στρατιωτικό όχημα είχαν σκαρφαλώσει τουλάχιστον 25 διαδηλωτές. Κατά των διαδηλωτών που ανέβηκαν στα τανκς άνοιξαν πυρ στρατιώτες, σύμφωνα με κατοίκους.

Στην Αλεξάνδρεια διαδηλωτές κατέλαβαν το κτίριο του κυβερνώντος κόμματος.

Mε εντολή του Χόσνι Μουμπάρακ επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας σε ολόκληρη την Αίγυπτο. Νωρίτερα, είχε επιβληθεί απαγόρευση στο Κάιρο, την Αλεξάνδρεια και το Σουέζ.

«Επειδή σε ορισμένες επαρχίες επικράτησε ανομία, και σημειώθηκαν ταραχές, λεηλασίες, καταστροφές, επίθεση και πυρπόληση δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, συμπεριλαμβανομένων των επιθέσεων σε τράπεζες και ξενοδοχεία, ο πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ κήρυξε απαγόρευση της κυκλοφορίας ως επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων» ανακοίνωσε εκφωνητής της κρατικής τηλεόρασης.

Δεκάδες χιλιάδες Αιγύπτιοι διαδήλωσαν για τέταρτη ημέρα, απαιτώντας να μπει τέλος στα 30 χρόνια κυριαρχίας του Χόσνι Μουμπάρακ. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους, φωνάζοντας συνθήματα «τέλος η δικτατορία» και «κάτω ο Μουμπάρακ».

Το δίκτυο Αλ Τζαζίρα μετέδωσε ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας νεκρός στις διαδηλώσεις στο Κάιρο και δεκάδες τραυματίες.
Άλλες πληροφορίες ανέφεραν πως Αιγύπτιοι περιφέρουν στους δρόμους του Σουέζ τη σορό ενός ανθρώπου που σκοτώθηκε κατά τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής.

Διαδηλώσεις έλαβαν χώρα σε πολλά σημεία της αιγυπτιακής πρωτεύουσας, καθώς και στις πόλεις Μανσούρα, Σαρκίγια και Ασουάν στο Δέλτα του Νείλου.

Οι δυνάμεις ασφαλείας στην πρωτεύουσα χρησιμοποίησαν πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα και αντλίες νερού κατά του πλήθους, το οποίο απάντησε πετώντας πέτρες. Διαδηλωτές ποδοπάτησαν αφίσες του Χόσνι Μουμπάρακ, σε μία σπάνια πράξη ανυπακοής στην Αίγυπτο.

Ορισμένοι φώναζαν ζητώντας τη βοήθεια του στρατού. «Πού είναι ο στρατός; Ελάτε να δείτε τι μας κάνει η αστυνομία. Θέλουμε το στρατό» φώναζαν διαδηλωτές σε μία περιοχή του κεντρικού Καΐρου πριν βρεθούν απέναντι στα δακρυγόνα της αστυνομίας.

Σε κατ' οίκον περιορισμό ο Μοχάμεντ Ελ-Μπαραντέι
Ο Μοχάμεντ ελ-Μπαραντέι, ο οποίος έφτασε στο Κάιρο έτοιμος να ηγηθεί της μετάβασης, συμμετείχε μαζί με χιλιάδες διαδηλωτές στην προσευχή της Παρασκευής έξω από το φημισμένο τζαμί αλ-Αζάρ στην κεντρική πλατεία του Καΐρου, παρουσία ισχυρής αστυνομικής δύναμης
Μετά το τέλος της προσευχής οι διαδηλωτές άρχισαν να φωνάζουν «κάτω ο Μουμπάρακ» και οι δυνάμεις ασφαλείας χρησιμοποίησαν αντλίες νερού κατά του πλήθους. Άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας ξυλοκόπησαν με γκλομπ διαδηλωτές, οι οποίοι περικύκλωσαν τον Μοχάμεντ ελ-Μπαραντέι για να τον προστατεύσουν.

Το αραβικό ειδησεογραφικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα μετέδωσε ότι ο Ελ-Μπαραντέι συνελήφθη, πληροφορία που δεν επιβεβαιώθηκε. Φέρεται να εμποδίστηκε από την αστυνομία να αποχωρήσει από περιοχή στο Κάιρο, όπου είχε ξεσπάσει βία.

Λίγο αργότερα ο Μοχάμεντ ελ-Μπαραντέι ενώθηκε με τους διαδηλωτές σε ειρηνική συγκέντρωση στο Κάιρο.

Η επόμενη εξέλιξη ήταν να τεθεί ο Νομπελίστας Ειρήνης σε κατ' οίκον περιορισμοί. Αστυνομικοί αναπτύχθηκαν έξω από την κατοικία του στο Κάιρο και τον ενημέρωσαν ότι δεν μπορεί να εξέλθει, όπως μετέδωσε το Associated Press επικαλούμενο αξιωματικούς των υπηρεσιών ασφαλείας.

ΠΗΓΗ: Newsroom ΔΟΛ

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Πηγαίνοντας στο Αγρίνιο...

Εθνική Οδός Ιωαννίνων-Αντιρρίου (Στο όνειρό μου...)
Έπρεπε σαν καλός γονιός που νοιάζεται για τα παιδιά του να πάω στη πόλη που σπουδάζει η κόρη μου. Δεν είναι δα και μακριά. Μόλις 160 χιλιόμετρα. Θα μπορούσε να είναι ένα άνετο και ευχάριστο ταξίδι. Χωρίς άγχος. Σαν εκδρομή, ας πούμε. Αμ δε...
Ξεκινάς από το σπίτι σου αφού έχεις φουλάρει το ρεζερβουάρ με πόνο ψυχής: Πιο ακριβή κι απ' το κρασί έχει καταντήσει, κάθε φορά που χτυπάει ένα λίτρο σε πονάει η ψυχή σου, βάζεις ένα 50άρι και δεν έχεις λίγο πάνω από μισό ρεζερβουάρ, ένα 50άρικο x 341 κάνει  17050 δραχμές, βρε παιδιά, το φαντάζεστε; Τέλος πάντων, να πάω. Κάνεις κανένα εικοσάλεπτο να βγεις από την πόλη, φανάρι στο φανάρι, υπομονή, θα βγεις. Μπαίνεις στην "εθνική οδό". Εθνική ξεφτίλα δηλαδή. Από το '75 έτσι τη θυμάμαι, και τότε δεν είχε ούτε το 1/10 από τα αυτοκίνητα, καλή μου φαινόταν τότε. Φτάνεις στη διασταύρωση με την Εγνατία και καμαρώνεις: ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, ρε, τι το νομίσατε; Α, ξέχασα, βούλιαξε πριν κανένα μήνα. Μαυρίλες πάλι. Περνάς από το Μουσείο του αείμνηστου δάσκαλου μου στο Γυμνάσιο, του Παύλου Βρέλλη, μεγάλη προσωπικότητα, από τους δασκάλους που σε σημαδεύουν. (Τον θυμάμαι στο Πανεπιστήμιο να παραδίδει μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης, τότε γνώρισα τι θα πει Εικαστική Τέχνη και τα ρεύματά της, απ' αυτόν έμαθα ό,τι ξέρω). Θυμάμαι που μου διηγούνταν, σε μιαν επίσκεψη στο Μουσείο, πώς προσάρμοζε το κτίσμα του με τον περιβάλλοντα χώρο, σκληρή δουλειά του χεριού, με καλέμι και μυστρί το βράχο, να είναι ένα με την πέτρα, και όντως είναι. Και απέναντι ένα τερατούργημα: Αταίριαστη βιομηχανική αρχιτεκτονική, θηριώδη λυώμενα, τα γνωστά πολυεθνικά μαγαζιά, που μόλις ανοίξανε και μας περιμένουν. Α, δεν θα τα κάνανε αυτά στη χώρα τους. Εκεί σέβονται το περιβάλλον, θα τα κάνανε, τι λέτε; Εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί, μάλλον έτσι μας βλέπουν, και λιμασμένοι. Στη ράχη όμως έβοσκαν ειρηνικά τα πρόβατα, άσπρα μέσα στο ισχνό πράσινο του χειμώνα. Αντίστιξη. Ιεροσυλία μάλλον. Σημεία των καιρών;. Πολλά σκέφτεσαι. Περνάς την περίφημη ανισόπεδη, που τόσο ακριβά πληρώθηκε, τα ξέρετε,  και παραλίγο να πέσει στο κεφάλι μας, το φοβήθηκα κι αυτό, λες να..., α, μπα... και προχωράς. Μπροστά μια νταλίκα. Διπλή γραμμή. Ουρά τ' αυτοκίνητα. Κάποιοι κάνουν τις ταρζανιές τους και προσπερνάνε, παραλίγο, δέκατα του δευτερολέπτου, γλύτωσαν. Τέλος πάντων κάπου στο Τέροβο προσπερνάς. Παρακάτω. ΖΖΖΖΖΖΖΖΖ. Ναι, το περίφημο Ζ. Μα, τόσα χρόνια, ΔΕΝ μπορούν να κάνουν κάτι εκεί. Εγώ το έχω μάθει, οι ξένοι όμως; Ωραίο τοπίο, ειδυλλιακό, καλύτερο από την κοιλάδα των Τεμπών, αλλά τα ίδια ... ως προς το δρόμο. Δεν πειράζει, λέω, δεν βιάζομαι. Να προσέχω. Και παρακάτω, να ένα δείγμα: Ιονία οδός: Ευρώπη πάλι, λέω. Α, μπά! Μισή. Χωρίς φωτισμό, χωρίς σήμανση επαρκή, αλλού φαρδιά, αλλού στενή, φτάνεις στην Άρτα. Δόθηκε, λεει,  και το καινούργιο τμήμα: 8 (ολογράφως οχτώ) ολόκληρα χιλιόμετρα: Τι το περάσατε; Και μετά ο Γολγοθάς: Το δέκα χειρότερα χιλιόμετρα, στροφές, νταλίκες στη σειρά, και να γκάζι, να φρένο, να γκάζι, να φρένο... Πού θα πάει, λέω, θα περάσει, υπομονή. Κι όντως τελειώνει.. Και η αθλιότητα μέχρι την Αμφιλοχία σου φαίνεται ζάχαρη. Κι ας έχει στενή γέφυρα, Παναγία βόηθα, 90 μοίρες γωνία, και να είσαι με 90-100, ευτυχώς τον ξέρω τον δρόμο, είπα, αλλιώς... Συνεχίζουμε και φτάνουμε στον Καρβασαρά, την Αμφιλοχία ντε. Γραφική και όμορφη, τι καλά θα ήταν να καθόμουν καμιάν ώρα παρά θιν αλός, να φάμε και κάτι. Α, μπά, παλιά αυτά, τώρα μνημόνιο. Κάτσε καλά, δεν σου φτάνει η βενζίνη, θέλεις κι άλλα... Τσιφούτης έχω γίνει. Πάμε λοιπόν: Μέσα από το λιμάνι. Μέσα από την πόλη. Τα παιδιά είχαν σκολάσει απ΄ το σχολείο και περνάγανε ξυστά από τις νταλίκες και τα ΙΧ, πρέπει να είναι μαθημένα. "Θεός φυλάξοι", είπα. Ο δρόμος όλο σαμάρια, λειωμένη άσφαλτος από τη ζέστη του καλοκαιριού έκανε σβώλους, όρη και κοιλάδες, σου ανεβαίνει το στομάχι στο στόμα. Άντε, βγήκαμε επιτέλους. Ξανά, μανά, νταλίκες μπροστά, πού να προσπεράσεις; Πας "καροτσάκι". Ευτυχώς κάτι καλοί νταλικιέρηδες, ναι, υπάρχουν και καλοί νταλικιέρηδες, σου ανάβουν φλας, και περνάς. Τους κορνάρεις φιλικά. "Ευχαριστώ, καλό ταξίδι και σε σένα". Μα τι ωραίος "δρόμος" είν' αυτός! Κάπου του κάνουν, λέει, διαπλάτυνση, πόσο καιρό άραγε, από το καλοκαίρι τον θυμάμαι έτσι. Κορίνες κλπ. Και στροφέέές! Εκεί στις λίμνες, προσοχή! Και το τοπίο τόσο όμορφο, που σου 'ρχεται να σταματήσεις για να χαζέψεις. Η άσφαλτος φθαρμένη, πότε διάβολο την ρίξανε τελευταία φορά, σαν βάρκα πάει, πάλι το στομάχι στο στόμα, και δεν τρέχω, πανάθεμά με. Και ολο κατωκημένες περιοχές, όριο 50, φρενάρεις στην ευθεία, πας με 60-70, μπας και σε πιάσει κανένα ραντάρ, να το δεις να μην σε πιάσουν. Αλλο και τούτο, άμα θέλουν λεφτά, και θέλουν, όπως φαινεται, πολλά, εκεί στις κατωκημένες τη στήνουν. Λες και αλλού δεν γίνονται δυστυχήματα, αλλού δεν χρειάζονται.  Αμαρτία να πας με 50 σε άδειο δρόμο, χωρίς κανένα άνθρωπο, αλλά, είπαμε, κατωκημένη. Γιατί να περάσει ο δρόμος απ' όλα τα χωριά; Χάθηκε η ύπαιθρος; Το ξέρω, τα σπίτια έγιναν μετά (;). Τέλος πάντων, ο κόμβος στον Κουβαρά. Ξανά Ευρώπη. Μου 'ρχεται να πάω από 'κει, αλλά πρέπει να πάω στο Αγρίνιο, δεν γίνεται τώρα, άλλη φορά. Πάω λοιπόν από τα ίδια. Η γέφυρα του Αχελώου, ξυστά. Προσοχή, ευθεία, μην κάνεις καμιά σταβοτιμονιά, θα πας στο ποτάμι ή θα πέσεις στον απέναντι. Και μετά φτάνω. Αφού περάσω πάλι από κάμποσες κατωκημένες περιοχές, να κάνω βόλτα ένα κυκλικό κόμβο (ναι, υπάρχει και τέτοιος στη Εθνική μας οδό). ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Και μάλλον χαλαρά την έβγαλα, δεν είχα κίνηση, θυμάμαι κάτι άλλες φορές με ομαδικές εξόδους, τι ζόρι! Αυτά. Επιβίωσα...
ΥΓ. Α, έμαθα ότι έγινε σύσκεψη για την καθυστέρηση στην Ιονία Οδό. Ιονία ή Αιωνία; Γιατί, βρε παιδιά, πληρώνω λιγότερα τέλη κυκλοφορίας από τους Ευρωπαίους; Δεν δικαιούμαι κι εγώ μιαν Εθνική Οδό της προκοπής; Αντίλογος: Σκάσε, γιατί αν στη φτιάξουν θα σε ρημάξουν στα διόδια. Να είσαι κι ευχαριστημένος.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Ο Αλι Μπεν (Μπαμπά) έφυγε, αλλά οι σαράντα κλέφτες είναι ακόμη εκεί ... (και εδώ)



Τα δεκαδες θύµατα της εξέγερσης άρχισε να θρηνεί επισήµως από χθες η Τυνησία, µε τις σηµαίες να κυµατίζουν µεσίστια και την κρατική τηλεόραση να µεταδίδει αποσπάσµατα από το Κοράνι.
Εξω από το υπουργείο Εσωτερικών συγκεντρώθηκαν ειρηνικά εκατοντάδες διαδηλωτές, φωνάζοντας το σύνθηµα «κάτω η κυβέρνηση».
Η κυβέρνηση κήρυξε τριήµερο πένθος σε µια προσπάθεια να αποκατασταθεί η ηρεµία στη χώρα µετά την εξέγερση που υποχρέωσε τον πρόεδρο Μπεν Αλι να αναζητήσει καταφύγιο στη Σαουδική Αραβία.

Οι Τυνήσιοι θρηνούν και για το σύµβολο της εξέγερσης, τον Μοχάµεντ Μπουαζίζι, άνεργο πτυχιούχο που αυτοπυρπολήθηκε όταν η Αστυνοµία τού απαγόρευσε να πουλά φρούτα στη λαϊκή αγορά επειδή δεν είχε άδεια.
Ο θρήνος όµως δεν είναι το µοναδικό συναίσθηµα που συνοδεύει τον 26χρονο Μοχάµεντ. «Εχασα τον γιο µου, αλλά είναι περήφανος γι’ αυτόν», δηλώνει στην εφηµερίδα «Ιντιπέντεντ» η µητέρα του Μανούµπια. «Η κυβέρνηση τον οδήγησε να κάνει αυτό που έκανε. ∆εν του δόθηκε ποτέ µια ευκαιρία. Είµαστε φτωχοί και αυτό τους κάνει να πιστεύουν ότι δεν έχουµε δύναµη», τονίζει.

Ο ΜΟΧΑΜΕΝΤ αυτοπυρπολήθηκε στις 17 ∆εκεµβρίου έξω από το κυβερνητικό κτίριο της πόλης Σίντι Μπουζίντ στην τυνησιακή ενδοχώρα. Αν και οι Αρχές επιχείρησαν να καλύψουν το γεγονός, η είδηση έφτασε έως την Τύνιδα µέσω του ∆ιαδικτύου. «Θα ήθελα να πάω στην Τύνιδα και να δω τους διαδηλωτές.
Με παρηγορεί το γεγονός ότι ο γιος µου συνέβαλε στο να αλλάξουν τα πράγµατα», λέει η Μανούµπια Μπουαζίζι.

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Όταν ο Χαρίλαος Φλωράκης πήγε στο Άγιον Όρος, αφηγείται ο π. Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης.



Η συνέχεια, ο Φλωράκης κάλεσε τον Παπά Θανάση στον Περισσό και εξομολογήθηκε. Το ρόδι στην κ. Αλέκα που τα έχασε βλέποντας τον ιερωμένο στο σπίτι του λαού.


Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Τὸν πανεύφημον Μάρτυν Χριστοῦ Γεώργιον, Ἰωαννίνων τὸ κλέος καὶ πολιοῦχον λαμπρόν.


Τον πανεύφημον Μάρτυν Χριστού Γεώργιον
Ιωαννίνων το κλέος, και πολιούχον λαμπρόν,
εν ωδαίς πνευματικαίς ανευφημήσωμεν, ότι ενήθλησε στερρώς
και κατήνεγκεν εχθρόν, του Πνεύματος τη δυνάμει.
Και νυν απαύστως πρεσβεύει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών





Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Το καλύτερο δώρο που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι ο χρόνος σου!


Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του.
1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.

Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:
1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!
3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
" Ο ΧΡΟΝΟΣ" είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.
Ο χρόνος είναι η ζωή μας.
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι ο χρόνος σου !!!
Και εσύ, φίλε/-η μου, αν έχεις τη "διαίσθηση", θα καταλάβεις
ποιος, πότε και γιατί σου δίνει το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ !!!

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Τα Θεοφάνεια στα Γιάννενα μεγάλο ατύχημα...














Το "ρεπορτάζ" της εποχής αναφέρει:



Λίμνη- Θεοφάνεια
αρχείο της Ιφιγένειας Χριστιάς Μπάη



Σε μια προσπάθεια (κακής) μετάφρασης στη δημοτική:.
"Το έτος 6910 (σ.τ.μ. από κτίσεως κόσμου) κατά τον Ινδικτιώνα 1, τον μήνα Ιανουάριο, δηλαδή το έτος 1402 μ.Χ., την ημέρα των αγίων Θεοφανείων, καθώς έβγαιναν οι Χριστιανοί μαζί με τη λιτανεία, και αφού έγινε ο αγιασμός όπως συνήθως στο Λιβαδιώτη, και καθώς επέστρεφαν πάλι μέσα στην πόλη, ξαφνικά χάλασε το μπαλκόνι μπροστά στο γουλά, πάνω στον οποίο βρίσκονταν πολλές αρχόντισσες, και έπεσε η αρχοντοπούλα κυρία Μανδελίνα, και μαζί μ' αυτήν και η Καυσοκαβάδαινα, οι οποίες σκοτώθηκαν, καθώς και μια άλλη γυναίκα η οποία σώθηκε. Αυτές έβλεπαν τον αγιασμό που γινόταν απέναντι. Κρεμάστηκε (από το μπαλκόνι;) και το παιδί του Ζιρίδη για μισή ώρα. Καθώς το έβλεπε (το παιδί) ο λαός, φώναζε με τρόμο πολύ "Κύριε ελέησον" μέχρις ότου το σώσανε".


 Κυριολεκτικά "τηλεοπτική" και ολοζώντανη η περιγραφή του ατυχούς συμβάντος όπως την διαβάζω στα "Ηπειρωτικά" του Γερμανού ελληνιστή και ουμανιστή Μαρτίνου Κρούσιου (1526-1607). Φαίνεται το γεγονός έμεινε για πολλά χρόνια στη συλλογική μνήμη των τότε συμπολιτών μου, ώστε να αναφέρεται και να καταγράφεται πάνω από 100 χρόνια μετά. Περιέχει και άλλα στοιχεία το απόσπασμα.
Ονόματα: Λιβαδιώτη, Καυσοκαβάδαινα, Ζηρίδης.
Το "Λιβαδιώτη" ή "Λειβαδιώτη" είναι η συνοικία γύρω από το Μώλο, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας άλλες πηγές. Η περιοχή αυτή κατοικήθηκε μεταγενέστερα κυρίως από τους Εβραίους της πόλης. Το όνομα της περιοχής διασώθηκε σχεδόν μέχρι σήμερα, αν και πολλοί σημερινοί Γιαννιώτες το αγνοούν.
Η αρχόντισσα Καυσοκαβάδαινα πρέπει να ήταν συγγενής (σύζυγος;) του Ιωάννη Καυσοκαβάδη ή Καψοκαβάδη, που αναφέρει σε άλλο απόσπασμα το χρονικό. Το όνομα σε μια πρόχειρη έρευνα στο Τηλεφωνικό κατάλογο :-) δεν υπάρχει πια στα Γιάννενα. Είναι αρκετά γνωστο όμως στην Κέρκυρα. Πιθανόν η οικογένεια να μετανάστευσε εκεί αργότερα μετά την τουρκική κατάκτηση.
Για το τρίτο όνομα Ζιρίδης δεν έχω καμιά πληροφορία,. ούτε και αυτό υπάρχει στον Τηλεφωνικό κατάλογο.
Για την αρχόντισσα Μανδελίνα δεν γνωρίζω τίποτα επίσης.

Βυζαντινή αυτοκράτειρα

Άλλες πληροφορίες που μπορεί να αντλήσει κανείς:  
Ο γουλάς: Εκεί βρισκόταν το διοικητήριο της πόλης. Εκεί ήταν και η κατοικία του δεσπότη της πόλης. Πρέπει να στέκονταν εκεί που σήμερα υπάρχει το Τζαμί του Ασλάν Πασά, το σημερινό Δημοτικό Μουσείο,  το οποίο βέβαια πολύ αργότερα χτίστηκε (1618), μετά την αποτυχημένη επανάσταση (1611) του Διονυσίου του Φιλόσοφου ή Σκυλόσοφου , όπως τον αποκαλούσαν οι Τούρκοι. (Φανταστείτε την πόλη χωρίς το χαρακτηριστικό της μνημείο!).  Είναι προφανές ακόμη ότι ο αγιασμός των υδάτων τελούνταν όπου και σήμερα περίπου. Όμως η περιοχή "Λειβαδιώτη" δεν είναι σίγουρο οτι ήταν κατοικημένη. Και έλειπαν τα σημερινά της πλατάνια. Ίσως και η στάθμη της λίμνης να ήταν πιο ψηλά. Δεν είναι σίγουρο αν υπήρχε η τάφρος που βλέπουμε σε παλιές φωτογραφίες, που απομόνωνε το βράχο του κάστρου, κάνοντας τον νησί.  Από το παραπάνω απόσπασμα φαίνεται οτι η περιοχή "Λειβαδιώτη" ήταν έξω από την πόλη. Πάντως αργότερα κατοικήθηκε από τους πρώτους Οθωμανούς στην περιοχή Τουρκοπάλουκο, (περίπου περιοχή παλαιού "Χατζηκώστα"), επίσης ήταν μια από τις περιοχές όπου υπήρχαν βυρσοδεψεία (υπήρχαν και τότε;) και, όπως προανέφερα, αργότερα κυριάρχησε το Εβραϊκό στοιχείο  μέχρι τον αφανισμό του με το Ολοκαύτωμα του 1944. Το Κάστρο δεν είχε την μορφή που έχει σήμερα, αν και υπάρχουν αντικρουόμενες  απόψεις σχετικά. Πάντως το Κάστρο πήρε τη σημερινή του μορφή επί Αλή πασά με εκτεταμένα έργα γύρω στο 1815, που φυσικά τα υπέστη ο απλός λαός, με αγγαρείες, ένας ακόμα φόρος σε είδος, αυτό το ξέρουμε. 




Το Ιστορικό πλαίσιο της εποχής:
Την πόλη τότε κυβερνούσε ο δεσπότης Ιζαού Μπουοντελμόντι ή Ησαύ Μπουοντελμόντι (Esau de' Buondelmonti), αρχοντόπουλο από την Φλωρεντία. Μόλις πριν 17 χρόνια είχε από τότε που ο Σέρβος τύραννος Θωμάς Πρελούμπος ή Πρελούμποβιτς είχε εγκαταλείψει τον μάταιο αυτό κόσμο (1385) και οι Οθωμανοί Τούρκοι δεν είχαν φανεί ακόμη στην πόλη. Ο δεσπότης Ιζάου είχε προσκυνήσει τον σουλτάνο Βαγιαζήτ ο Α' τον επιλεγόμενο Κεραυνό ή Γιλντιρίμ και πιθανόν να υπήρχε μια μικρή Τουρκική φρουρά στην πόλη. ΄Εκαναν όμως επιδρομές κατά καιρούς σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, και στην Ήπειρο.  Ο σουλτάνος Βαγιαζήτ είχε ανέβη στον θρόνο το 1389 μετά τον θάνατο του πατέρα του Μουράτ  Α' στη περίφημη μάχη του Κοσσυφοπεδίου και  λίγο μετά το περιστατικό ηττήθηκε οικτρά από τον Μογγόλο Ταμερλάνο (28 Ιουλίου 1402) στη μάχη της Άγκυρας, αιχμαλωτίστηκε και στο τέλος αυτοκτόνησε (Μάρτιος 1403). Ο "δικός μας" λοιπόν Ιζαού παντρεύτηκε την χήρα του Θωμά Πρελούμπου Μαρία Αγγελλίνα Παλαιολογίνα Δούκαινα και διαδέχτηκε τον τύραννο. Η πόλη υπέφερε ήδη από πολλά χρόνια πριν  από τις επιδρομές των Αλβανών, που είχαν έδρα την Άρτα και την Αιτωλοακαρνανία. Φάρες ολόκληρες Αρβανιτών, οι Λιόσα, οι Ζενεβιτσαίοι, οι Μαζαρακαίοι,οι Μαλακασαίοι είχαν εγκατασταθεί σε διάφορα σημεία της Ηπείρου και της Αιτωλοακαρνανίας για να καταλήξουν μετέπειτα στην Αττική και όχι μόνο, απόγονοι των οποίων είναι γνωστές προσωπικότητες της τωρινής  αλλά και παλιότερης πολιτικής μας ζωής. Σπουδαίος αρχηγός τους ήταν τότε ο Σπάτα, ο οποίος συνεχώς επέδραμε και παρενοχλούσε τους Γιαννιώτες. Λίγα χρόνια  πριν (1389) είχε γίνει και μια σπουδαία ναυμαχία στη λίμνη, όπου τα μονόξυλα και οι βάρκες των Αλβανών κατανικήθηκαν από τα αντίστοιχα των Γιαννιωτών. Ο Ιζαού αποδείχτηκε χρηστός και δίκαιος δεσπότης και ωφέλησε σε πολλά την πόλη που είχε υποφέρει από την καταπίεση και τις διώξεις του Θωμά Πρελούμπου για αρκετά χρόνια. Οταν πέθανε η Παλαιολογίνα, ο κόσμος τη θρήνησε ειλικρινά, και ο Ιζάου στη εποχή που μιλάμε είχε ηδη ξαναπαντρευτεί την Ειρήνη, κόρη του Σπάτα, έτσι ώστε να επιτευχθεί μια έστω προσωρινή ειρήνη. Είχε μόλις σχεδόν απελευθερωθεί από την αιχμαλωσία από τον μελλοντικό πεθερό του. Μετά από λίγα χρόνια, το 1411, πέθανε αφήνοντας στο θρόνο στον επίσης Ιταλό Καρολο Α' Τόκκο, για να περάσει τελικά η πόλη στην κυριαρχία των Οθωμανών Τούρκων στα 1430. Αλλ' αυτό είναι άλλη ιστορία.

Στην πόλη κατοικούσαν εκτός από τους ντόπιους Γιαννιώτες και πολλοί άρχοντες Κωνσταντινουπολίτες (όπως οι Στρατηγόπουλοι, Γαβριηλόπουλοι, Αψαράδες, Φιλανθρωπηνοί κλπ) που είχαν αρνηθεί να υποταχθούν στους Φράγκους το 1204 και κατείχαν μεγάλες γαίες. Φαίνεται οτι την εποχή που μιλάμε είχε κοπάσει η αρχική έχθρα των ντόπιων προς τους ξένους και η αριστοκρατία της πόλης είχε ενσωματωθεί στην ντόπια. Πάντως από το γεγονός αυτό, της αναγκαστικής, δηλαδή, εγκατάστασης των αρχόντων της σ' αυτή, η πόλη πάντα θεωρούνταν πιστή στον αυτοκράτορα, ακόμα κι αν η κυριαρχία του τελευταίου ουσιαστικά δεν υπήρχε στην πόλη. Εξάλλου η αυτοκρατορία έπνεε τα λοίσθια και εκείνο που της έδωσε παράταση ζωής ήταν η προσωρινή παρακμή των Οθωμανών μετά την εισβολή των Μογγόλων.
Μητροπολίτης Ιωαννίνων ήταν ο πρώην ηγούμενος της Μονής του Αρχιμαντριού Γαβριήλ (ναι, υπήρχε σαν μοναστήρι, από τότε, όχι η σημερινή εκκλησία, αυτή χτίστηκε εκ βάθρων όπως είναι σήμερα στα 1858 και βρισκόταν  έξω από την πόλη μέσα σε αμπέλια), που είχε διαδεχτεί τον πριν από λίγα χρόνια αποθανόντα Ματθαίο. Αυτός μάλλον θα προϊστατο της πομπής του αγιασμού των υδάτων.
Αρχαίοι Έλληνες σοφοί στη Μονή Φιλανθρωπηνών σε μεταβυζαντινή τοιχογραφία
 στο Νησί 
Η Μητρόπολη της πόλης δεν ήταν βέβαια η σημερινή του Αγίου Αθανασίου. Παραδοσιακά προστάτης της πόλης θεωρούνταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, επειδή, όπως λέγεται, ο πρώτος δεσπότης της Ηπείρου ήταν ο Μιχαήλ Α' Κομνηνός Δούκας.Ο ίδιος είχε ανεγείρει το Μητροπολιτικό ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην θέση όπου χτίστηκε το Φετιχιέ Τζαμί, μέσα στο Ιτς Καλέ.
Ο λεγόμενος Πύργος του Βοημούνδου του 11ου αι. στο Ιτς Καλέ, από τα ελάχιστα σωζόμενα κτίσματα της εποχής
 
Ας κάνουμε μιαν νοερή αναδρομή και ας φανταστούμε, σα σε παραμύθι,  το γεγονός. Γιατί ολ' αυτά, αν και Ιστορία, παραμύθι έγιναν. Βυζαντινοί άρχοντες, λαός, επιδρομείς Σέρβοι, Αλβανοί, Τούρκοι, παλάτια , πύργοι και οχυρωμένη καστροπολιτεία,  όλ' αυτά συνθέτουν μιαν εικόνα που μάλλον είναι δύσκολο ακόμα και να τη φανταστούμε, και που σχεδόν τίποτα δεν μας τη θυμίζει. Μόνον η πομπή  που καταλήγει στην ίδια θέση, εκεί στο Μώλο, με το Μητροπολίτη επικεφαλής και πίσω πλήθος το λαό, αυτό είναι ίδιο. Από τότε. Τη θυμόμαστε κι εμείς από παιδιά. Και θα τη θυμούνται και τα παιδιά μας.
 
Βιβλιογραφία:
1. Martin Crusius,Immanuel Bekker: "Corpus scriptorum historiae Byzantinae"
2. ΚΑΝΕΤΑΚΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ (1991, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ))," ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ: ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ"
3. Παν. Αραβαντινού: "Χρονογραφία της Ηπείρου". Αθήνα 1856
4. Λέανδρου Βρανούση: "Χρονικά της Μεσαιωνικής και Τουρκοκρατούμενης Ηπείρου". Ιωάννινα ΕΗΜ 1962
5.  Κ. Κουλίδας: “Οι συνοικίες (μαχαλάδες) και τα τοπωνύμια της πόλεως των Ιωαννίνων”. Εφημ. “Πρωϊνός Λόγος” Ιωαννίνων και "Σταθμοί στην Ιστορική διαδρομή της πόλεως των Ιωαννίνων (Μέρος Β')-Περ. Ζωσιμάδες τ. 32, Μαρ-Απρ. 2010.
6.  Γ. Παπαϊωάννου: "Γεγονότα από τη νεώτερη Ιστορία", Ιωάννινα 2010

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Ο Μίκης Θεοδωράκης δίνει τα τραγούδια του στο λαό

Το είδα στο μπλογκ "1000 τραγούδια Μίκης Θεοδωράκης"

Δεν ξέρω πόσο είναι νόμιμο από άποψη πνευματικών δικαιωμάτων (ΑΕΠΠΙ κλπ), αλλά μιας και τα δίνει ο συνθέτης, τι θα πουν οι άλλοι;
Επισκεφτείτε την παραπάνω διεύθυνση και από εκεί και πέρα "αμαρτίαν ουκ έχω".
Να μην είναι αυτή η τελευταία προσφορά του μεγάλου μας συνθέτη στον τόπο. Ευχή...