Γιατροί του ΕΣΥ με καταθέσεις 10 - 20, 30 και 70 ευρώ (εκατομμυρίων)

Για ένα μήνα μοναχά να τρώει κολοκύθια

ΠΗΓΗ: Σατιρίζοντας την Επικαιρότητα

Λεπτομέρεια από το Μπαγιώτικο γεφύρι του Μύλου

"Μικρή μου χώρα"

Πολύ μικρή χώρα, μόλις 4,8 εκατομμύρια κάτοικοι, για ν' αντέξει τέτοια συμφορά. 93 παιδιά και έφηβοι νεκρά! Όμως το μήνυμα που εκπέμπεται είναι πανευρωπαϊκό: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στη μισαλλοδοξία, στην ξενοφοβία και το ρατσισμό. Το αυγό του φιδιού είναι έτοιμο να σκάσει. ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!



(Το συνοδευτικό τραγούδι, "Mitt Lille Land"=Μικρή μου χώρα, ένα παραδοσιακό Νορβηγικό τραγούδι, από την Νορβηγο-Νικαραγουανή τραγουδίστρια Maria Mena, μιλάει για μια ειρηνική μικρή χώρα ανάμεσα στα βουνά, τις πεδιάδες και τα φιόρδ. Το τέλος της αθωότητας (;))

Κάποιοι μύθοι εμπνέουν, αλλά είναι και κάποιοι μύθοι που παραπλανούν

ΠΗΓΗ Alkimos archive

Μονόδρομος για την Ελλάδα η επιλεκτική χρεωκοπία

Με το βλέμμα στραμμένο στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης την ερχόμενη Πέμπτη αναζωπυρώνεται και πάλι η διαμάχη για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους.

Για τις Βρυξέλλες ο δρόμος προς μια αναδιάρθρωση του χρέους με κούρεμα φαίνεται αναπόφευκτος. Αποτελεί αίτημα και των γερμανών Σοσιαλδημοκρατών. Η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, στην διαδικτυακή της έκδοση, αναφέρεται στον Κάρστεν Σνάιντερ, εκπρόσωπο της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD, αρμόδιο για θέματα προϋπολογισμού. ο οποίος υποστηρίζει ότι αν γίνει κούρεμα χρέους της τάξης του 40 με 50% τότε θα είναι εγγυημένη η ουσιαστική συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών, όπως έχει ζητήσει ο υπουργός οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Η τελική απάντηση θα δοθεί το αργότερο την ερχόμενη Πέμπτη, στη διάρκεια της έκτακτης συνόδου κορυφής της ευρωζώνης. Ο πρόεδρος της Ε.Ε. Χέρμαν βαν Ρομπέι παρακάλεσε τους υπουργούς Οικονομικών να επεξεργαστούν την τελευταία εκδοχή του σχεδίου διάσωσης, οι οποίοι ενδέχεται να συνεδριάσουν εκτάκτως μια μέρα πριν, την Τετάρτη. Σε συνέντευξη στο γαλλικό ειδησεογραφικό πρακτορείο ο βέλγος υπουργός Οικονομικών Ντιντιέ Ρεύντερς ανέφερε ότι οι προπαρασκευαστικές εργασίες έχουν προχωρήσει και το μόνο «αγκάθι» είναι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, που θα πρέπει να είναι εθελοντική για να μην αξιολογηθεί από τους οίκους ως πιστωτικό γεγονός και οδηγήσει στην επιλεκτική χρεοκοπία. «Νομίζω όμως ότι και εδώ συμφωνούμε, εκείνο που μένει να συζητήσουμε παραμένει το εύρος και οι τεχνικές λεπτομέρειες συμμετοχής», κατέληξε ο βέλγος υπουργός.

Στο τραπέζι των διεθνών συζητήσεων για το μέλλον του ελληνικού χρέους έχει βρεθεί το τελευταίο διάστημα ο όρος επιλεκτική χρεοκοπία (selective default), ο οποίος πέρασε στο μεταξύ και στην ελληνική κοινή γνώμη (έντεχνα) από τον ίδιο τον Υπουργό των Οικονομικών. Πρόκειται για έναν τεχνικό όρο με διάφορα σκοτεινά σημεία, ο οποίος δημιουργεί μία σειρά ερωτημάτων και επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες κατά περίπτωση.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποιες διευκρινήσεις σχετικά με αυτό που μας περιμένει, από κάποια Τραπεζικά στελέχη και χρηματοοικονομικούς παράγοντες οι οποίοι επιχειρούν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο:

1. Πώς ορίζεται η επιλεκτική χρεοκοπία;

Ο τεχνικός όρος της επιλεκτικής χρεοκοπίας σημαίνει ότι μια χώρα δεν εξυπηρετεί συγκεκριμένες υποχρεώσεις προς τους δανειστές της, συνεχίζει όμως να αποπληρώνει κανονικά το υπόλοιπο χρέος της. Δηλαδή, στην περίπτωση της Ελλάδας, επιλεκτική χρεοκοπία προκύπτει αν η Ελλάδα επιλέξει να μην εξυπηρετήσει τα ομόλογα που λήγουν π.χ. το 2013, αλλά η χώρα συνεχίζει να πληρώνει κανονικά τις υπόλοιπες εκδόσεις της. Η επιλεκτική χρεοκοπία (ή selective default κατά τη διεθνή ορολογία) είναι μία από τις βαθμίδες πιστοληπτικής διαβάθμισης των οίκων αξιολόγησης, υψηλότερη από αυτή της χρεοκοπίας (default).

2. Ποιος αποφασίζει αν έχουμε περιέλθει σε επιλεκτική χρεοκοπία;

Τη βαθμολόγηση μιας χώρας σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας πραγματοποιούν οι οίκοι αξιολόγησης, αφού λάβουν υπόψη την αδυναμία της ή την απροθυμία της να αποπληρώσει συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Εντούτοις, αν η εξέλιξη αυτή θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός (credit event) το αποφασίζει η Διεθνής Ενωση Ανταλλάξιμων Οικονομικών Προϊόντων και Παραγώγων (International Swaps and Derivatives Association, ISDA). Μόνο ύστερα από δική της απόφαση γίνεται αποδεκτό ότι έχει προκύψει κάποιο πιστωτικό γεγονός, προκαλώντας την ενεργοποίηση και πληρωμή των συμβολαίων ασφάλισης κινδύνου (των γνωστών CDS). Δηλαδή, μπορεί οι οίκοι αξιολόγησης να υποβαθμίσουν την Ελλάδα σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας, αν όμως η ISDA αποφασίσει ότι δεν αποτελεί πιστωτικό γεγονός δεν ενεργοποιούνται τα CDS. Αξίζει να σημειωθεί ότι το διοικητικό συμβούλιο της ISDA απαρτίζουν εκπρόσωποι των μεγαλύτερων τραπεζών του πλανήτη.

3. Πόσο διαρκεί η επιλεκτική χρεοκοπία;

Το καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας συνήθως είναι βραχυπρόθεσμο, μέχρι δηλαδή ο εκδότης των ομολόγων να τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις του έναντι των πιστωτών, συνήθως με επιμήκυνση ή «κούρεμα» του χρέους. Σε αυτή την περίπτωση, η επιλεκτική χρεοκοπία διαρκεί από κάποιες ώρες μέχρι λίγες ημέρες και στη συνέχεια οι επενδυτικοί οίκοι αναβαθμίζουν τον εκδότη των ομολόγων στην προηγούμενη βαθμολόγηση ή και σε καλύτερη. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της Ουρουγουάης, η επιλεκτική χρεοκοπία διήρκεσε μόλις 17 ημέρες . Αν όμως δεν βρεθεί λύση και η Ελλάδα αθετήσει τις υποχρεώσεις της για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε η χώρα θα βρεθεί για ολόκληρη τη διετία σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας.

4. Επηρεάζονται οι καταθέσεις ιδιωτών;

Οχι, η επιλεκτική χρεοκοπία δεν έχει αντίκτυπο στις καταθέσεις των ιδιωτών. Σε αντίθεση με την πλήρη χρεοκοπία, το Δημόσιο συνεχίζει να καλύπτει τις υποχρεώσεις τους και οι τράπεζες διατηρούν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Κατά συνέπεια, οι καταθέτες δεν κινδυνεύουν.

5. Πώς επηρεάζονται οι τράπεζες;

Το άμεσο αποτέλεσμα μιας επιλεκτικής χρεοκοπίας για τις τράπεζες αφορά τη ρευστότητα που λαμβάνουν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αυτή τη στιγμή, με βάση το τρέχον καθεστώς η ΕΚΤ δεν μπορεί να δεχθεί ως εγγύηση ομόλογα μιας χώρας που έχει βαθμολογηθεί σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας. Αυτό σημαίνει ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, καταπίπτει μέρος των εγγυήσεων που έχουν δώσει οι τράπεζες στην ΕΚΤ με τη μορφή ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου. Στην περίπτωση αυτή, η ΕΚΤ αναμένεται να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό Παροχής Εκτακτης Ρευστότητας (Emergency Liquidity Assistance – ELA) για τη στήριξη των ισολογισμών τους, προκειμένου να μη προκληθεί συστημικό πρόβλημα. Παράλληλα, ο επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν-Κλον Τρισέ έχει ξεκαθαρίσει ότι η Τράπεζα θα συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα στις χώρες του ευρώ, ακόμη και αν υποβαθμιστούν περαιτέρω.

6. Τι θα συμβεί στους κατόχους των ελληνικών ομολόγων;

Με την επιλεκτική χρεοκοπία, θα επηρεαστούν οι κάτοχοι των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου . Σε αυτή την περίπτωση, είτε θα πάρουν μικρότερο ποσοστό της ονομαστικής αξίας τους (σε περίπτωση «κουρέματος») είτε θα επιμηκυνθεί η διάρκειά τους είτε και τα δύο. Ανάλογα με την τελική ρύθμιση επηρεάζονται οι κάτοχοι είτε του συνόλου των ομολόγων είτε κάποιων συγκεκριμένων κατηγοριών.

Και ένα τελευταίο καίριο όμως ερώτημα:

Παρά τις διαβεβαιώσεις ορισμένων για το ότι ένα selective default δεν θα σημάνει πτώχευση για τη χώρα μας και πως θα είναι μικρής διάρκειας, τι μήνυμα θα δώσει όμως αν η Διεθνής Ένωση Swaps και Παραγώγων ( ISDA) επικυρώσει την ύπαρξη πιστωτικού γεγονότος; Ποιος θα την εμποδίσει να το κάνει αυτό;

Αν συμβεί αυτό, τότε κάποιοι θα γίνουν ξαφνικά δισεκατομμυριούχοι (αν δεν είναι ήδη)!

Αυτοί θα είναι όλοι όσοι έχουν στην κατοχή τους -τα γνωστά σε όλους στο μεταξύ- CDS. Και απ’ ό,τι μαθαίνουμε, ανάμεσα σε αυτούς του τολμηρούς παίχτες βρίσκονται και πολοί Έλληνες… Μήπως και κάποιοι από τα πολύ στενά συγγενικά πρόσωπα του πρωθυπουργού;

Πληροφορίες από DW/ΤΑ ΝΕΑ/Bankingnews.gr

ΠΗΓΗ: Alkimos archive

Στην εποχή της κάλπικης λίρας

Σαν σήμερα:

1965: Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος εξαναγκάζει σε παραίτηση τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου. Ξεσπούν τα «Ιουλιανά». Αρχιερεύς της αποστασίας ο Κώστας Μητσοτάκης, πολλά τα έτη, με τον εκδότη Κόκα της "αριστερής" Ελευθερίας.

(Στην ψηφοφορία στη Βουλή όταν ψήφιζε κάθε αποστάτης μια βοή ακούγονταν στην αίθουσα "Πόσα;" όπως αφηγείται ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης στο Βήμα της περασμένης Κυριακής - και αλλού ... Που είναι Αυτός; Γιατί δεν τους έφερε ακόμη;)

1974: Ξεσπά στην Κύπρο το αιματηρό πραξικόπημα της αθηναϊκής χούντας κατά του προέδρου Μακαρίου. Ο αρχιεπίσκοπος διαφεύγει, ενώ η χούντα διορίζει νέο «πρόεδρο» τον Νίκο Σαμψών.

Εκλογές Σεπτεμβρίου 1996 - ένας πεισματάρης Μπουλντόζας

«Ένας πεισματάρης μπουλντόζας»
Ειδική συνεδρίαση της Βουλής στη μνήμη του Μιλτιάδη Έβερτ
Αθήνα
Πεισματάρης, δημιουργικός, αποφασιστικός και πρακτικός. Ένας «μπουλντόζας» δυναμικός και φωνακλάς, σταθερός στις ιδέες και τις αξίες του. Αυτός ήταν ο πολιτικός και ο άνθρωπος Μιλτιάδης Έβερτ, όπως τον επανέφεραν σήμερα στη μνήμη τους βουλευτές που είτε τον γνώρισαν ως κομματικοί συνοδοιπόροι είτε ως πολιτικοί του αντίπαλοι.

Η Βουλή σε ειδική συνεδρίαση τίμησε τη μνήμη του πρώην προέδρου της ΝΔ Μιλτιάδη Έβερτ, ενός «πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων από το 1974 και μετά» είτε με τη θητεία του σε διάφορες κυβερνητικές θέσεις, είτε την περίοδο της αρχηγίας στη ΝΔ είτε στον δημαρχιακό θώκο της Αθήνας, όταν εξελέγη με πρωτοφανή ποσοστά πλειοψηφίας για τα δεδομένα του δήμου.

«Η Βουλή τιμά σήμερα τη μνήμη του Μιλτιάδη Έβερτ, ενός πολιτικού που για 30 χρόνια τίμησε την πολιτική ζωή» είπε ο πρώτος αντιπρόεδρος της Βουλής Γρηγόρης Νιώτης.

«Ήταν ένας ολοκληρωμένος πολιτικός, είχε σαφείς θέσεις για όλα τα ζητήματα. Η μαχητικότητά του αναγνωρίστηκε από όλες τις πλευρές» ανέφερε ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου.

«Πολιτικοί σαν τον Μιλτιάδη Έβερτ μάς διδάσκουν αυτές τις δύσκολες και αμήχανες ώρες, να στεκόμαστε όρθιοι και σταθεροί και να επιμένουμε στο σωστό. Δεν είναι πείσμα να επιμένεις στο σωστό. Χαρακτηρίστηκε μπουλντόζας γιατί είχε αυτό το πείσμα και την αποφασιστικότητα» δήλωσε ο γραμματέας της ΚΟ της ΝΔ Κώστας Τασούλας.

«Ήταν αυθόρμητος αλλά ήξερες πού βρισκόσουν. Ήμουν σκληρός εσωκομματικός αντίπαλος του, έδειξε όμως εκείνη την περίοδο τη δημοκρατικότητα του.

» Ανοιχτά μιλούσαμε και ανοιχτά απαντούσαμε» είπε η Ντόρα Μπακογιάννη περιγράφοντας ότι γνώρισε τον Μιλτιάδη Έβερτ όταν η ίδια βρισκόταν σε κατ΄οίκον περιορισμό, στη διάρκεια της δικτατορίας και ο Μιλτιάδης Έβερτ πέταξε μια σακούλα σοκολάτες από την μάντρα όταν είχε πάει στο σπίτι της οικογένειας Μητσοτάκη για να μάθει πόσα παιδιά ήταν σε κατ΄ οίκον κράτηση.

«Όταν το 1974 έβγαλα τη 'Φωνή του Στέμματος' και συναντηθήκαμε μου είπε: κάνεις λάθος. Δεν πιάνεις τα μηνύματα των εποχών» ήταν κάποιο από τα στιγμιότυπα που περιέγραψε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης.

«Δεν δίσταζε να εγκαταλείπει αξιώματα. Προσωποποιούσε το θάρρος στην πολιτική» ανέφερε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας, ενώ αίσθηση προκάλεσε η αναφορά του πρώην προέδρου Απόστολου Κακλαμάνη ότι «ο Μίλτος έκανε και λάθη αλλά ποτέ από ιδιοτέλεια» και «ίσως να είχε γίνει πρωθυπουργός αν δεν είχε την αντίληψη των κέντρων ότι η κατάσταση απαιτούσε άλλη προσωπικότητα».

Η συνεδρίαση στη μνήμη του Μιλτιάδη Έβερτ ανέσυρε και μνήμες για φράσεις του πολιτικού που κάποτε προκαλούσαν σχόλια και συζητήσεις για τον αυτοσαρκασμό και το χιούμορ του.

«Το Καρδίτσα-Καρδίτσα, έγινε σημαία για τη ΝΔ» θύμισε ο Απόστολος Κακλαμάνης.

«Είμαι ευτυχής για την κατάργηση των τόνων γιατί ποτέ δεν είχα μάθει να τους χρησιμοποιώ» είχε πει για την καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος.

«Το αγαπημένο μου μάθημα ήταν η έκθεση. Έπαιρνα πάντα 20 αλλά ήταν το άθροισμα τεσσάρων εκθέσεων μαζί» είχε πει ο Μιλτιάδης Έβερτ, φράση που θύμισε ο Αστέριος Ροντούλης.

ΠΗΓΗ Blogspot Tsaiaptavna, με αρκετές πολιτικές γελιογραφίες της τότε εποχής

Τα αποτελέσματα των εκλογών του Σεπ. του 1996 ΕΔΩ

Μανώλης Κυπραίος:Τουλάχιστον πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω, το: " Ψωμί Παιδεία Ελευθερία"

«Πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία »…

Ανάπηρος έμεινε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, από την ωμή βία που ασκήθηκε εναντίον του από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, ενώ κάλυπτε την απεργιακή κινητοποίηση στις 15 Ιουνίου.

Συγκεκριμένα, άνδρας των ΜΑΤ πέταξε στοχευμένα μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι του, αφού μάλιστα ο συνάδελφος είχε δηλώσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του και στα δύο αυτιά! Τη βάναυση συμπεριφορά των ΜΑΤ καταδίκασε απερίφραστα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον Εισαγγελέα.

Ο Μανώλης Κυπραίος λοιπόν γίνεται στοιχειοθετημένα ο πρώτος συνάνθρωπός μας που κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαδηλώσεων έχασε εξολοκλήρου μία απ' τις 5 αισθήσεις του και έμεινε ανάπηρος, ως αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας. Δηλώνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας, παραθέτουμε τη συγκλονιστική μαρτυρία που μας έστειλε.

Η συγκλονιστική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου στον Εξάντα.

«Ήταν κάπου 9 το πρωί στις 15 Ιουνίου, όταν έφτασα με το μετρό στο Σύνταγμα. Αποφάσισα να μη βγω στον κεντρικό χώρο της πλατείας αλλά στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είδα στη Βασιλίσσης Σοφίας κάτι που με «πάγωσε».

Ένα σιδερένιο τείχος. Ένα τείχος που όμοιό του είχα δει να στήνουν οι πάνοπλοι ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι από τους άοπλους Παλαιστινίους αμάχους.

Αμέσως ένα προαίσθημα ανησυχία και ενδόμυχα ένας φόβος αν θέλεις με κυρίεψε. Αυτοί τη φορά ήταν αποφασισμένοι για όλα είπα μέσα μου.

Αυτό με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός και πιο επιφυλακτικός. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει η «φωτιά».

Οι απλοί έλληνες πολίτες που βρίσκονταν εκεί, ήταν και αυτοί προβληματισμένοι με τους αστυνομικούς «ρόμποκοπ» όπως τους ονόμαζαν κοροϊδευτικά, λόγω των ειδικά ενισχυμένων στολών που φορούσαν.

Η ώρα περνούσε όταν ξαφνικά βρισκόμενος στο τέλος της πλατείας Συντάγματος, άρχισε ομοβροντία χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Μαζική και χωρίς στόχευση. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να κρυφτεί. Και εγώ μαζί τους σε μια γωνιά Μητροπόλεως και Φιλελλήνων. Με το ένα το κινητό για να μεταδίδω με την άλλη η φωτογραφική μηχανή. Τα λεπτά ατελείωτα και μαζί το κλάμα και η δυσφορία στην αναπνοή. «Θα αντέξεις» έλεγα στον εαυτό μου δίνοντας κουράγιο. Βλέπω μέσα από την στοά του υπουργείου Οικονομικών πίσω από τα ΜΑΤ να βγαίνουν κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια. «Πάγωσα».

Αυτό δεν πρέπει να το χάσω είπα.

Μα ξαφνικά μπροστά μου σωριάζεται ένας ηλικιωμένος. Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Μαζί με κάποιους άλλους συμπολίτες μας, τον σηκώσαμε και τον πήγαμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία.

Βλέποντας, θυμήθηκα τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχα δει στο Κόσοβο. Πραγματικά πεδίο μάχης μέσα στην πρωτεύουσα της χώρας μου. Της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Συνέχισα. Αυτή τη φορά τα επεισόδια γίνονταν Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Με μεγαλύτερη ένταση. Χωρίς κουκουλοφόρους. Τα ΜΑΤ έριχναν αδιάκριτα και αναίτια χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά. Το ίδιο σκηνικό. Κανένα έλεος σε κανέναν. Τα ΜΑΤ χτυπούσαν με τα κλομπ ό,τι κινιόταν. Μια φρενίτιδα οργής και βίας. Σαν κοπάδι καρχαριών.

Αυτό με έκανε να μπω στις αρχές μιας στοάς επί της Φιλελλήνων, να μεταδίδω και να τραβώ φωτογραφίες από εκεί.

Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος μου.

Οπισθοχωρώντας μια ομάδα των ΜΑΤ, ο διμοιρίτης με ρωτάει γιατί τραβάω φωτογραφίες.

Και ξέροντας τη διαδικασία του λέω είμαι δημοσιογράφος και του δείχνω την ταυτότητα της Ενώσεως Συντακτών. Μάταια. Αυτό τον εξόργισε.

Αφού με στόλισε σε «άψογα γαλλικά», με δείχνει με το δάκτυλο σε έναν από την ομάδα του. Κατάλαβα πως κάτι θα γινόταν. Αλλά πίστευα πως το πολύ-πολύ να εισέπραττα καμία «βουρδουλιά».

Όχι. Ο ευτραφής άνδρας των ΜΑΤ σε κλάσματα δευτερολέπτων πετάει μπροστά μου μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης.

Όταν η προβλεπόμενη απόσταση έκρηξης είναι 50 μέτρα, καταλαβαίνετε τι έπαθα όταν η έκρηξη έγινε στους 50 πόντους.

Ένιωσα όλο το σώμα μου να τινάζεται, πέφτω μέσα στην στοά και για δευτερόλεπτα νόμιζα πως ήμουν νεκρός.

Λίγο μετά ένιωσα χέρια να με σηκώνουν και θολά να προσπαθώ να τους δω. Δεν μπορούσα όμως να τους ακούσω.

Ήταν ο Γιώργος, ο Τάκης, η Μαρία, η Κωνσταντίνα, ο Νίκος και ο Πρόδρομος, όπως έμαθα μετά. Ζαλισμένος και λουσμένος με λίτρα νερού, προσπαθούσα να συνέλθω.

«Πρέπει να φύγεις να πας στο νοσοκομείο» μου έλεγαν με νοήματα.

Κατάλαβα πως έπρεπε να το κάνω αμέσως.

Με δυσκολία άρχισα να ανεβαίνω την Φιλελλήνων. Για να κατευθυνθώ προς το Ζάππειο και μετά στον Ευαγγελισμό, πεζός.

Μαζί και δεκάδες άλλοι απλοί πολίτες, κάποιοι από αυτούς με τα παιδιά τους που προσπαθούσαν να διαφύγουν.

Εκεί όμως μας περίμενε μια δεύτερη μεγάλη έκπληξη.

Μια ομάδα δειλών (ας μου επιτραπεί η έκφραση) της «Ομάδας Δέλτα» με μηχανές μας περικυκλώνει, όπως οι Ινδιάνοι τη μονάδα του στρατηγού Κάστερ.

Άρχισαν να μας βρίζουν και να μας χτυπούν. Προσπαθώντας να καλύψω έναν άγουρο έφηβο, ήταν δεν ήταν 15 ετών, δέχθηκα απανωτά χτυπήματα στη μέση και τα πόδια, με τις μηχανές να έρχονται επάνω μας με φόρα και μερικά μέτρα πριν από εμάς οι οδηγοί τους να φρενάρουν απότομα.

Κανονικός τραμπουκισμός και «νόμιμη» βία.

Χωρίς ακοή, χτυπημένος και να σφαδάζω από τους πόνους έφτασα στον «Ευαγγελισμό». Όμως δεν εφημέρευε και έπρεπε να πάω στον «Ερυθρό». Στην κατάσταση που ήμουν, ούτε ένα ασθενοφόρο δεν υπήρχε να με μεταφέρει…

Έφτασα με μεγάλη δυσκολία στον Ερυθρό. Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής ΩΡΛ και οι παθολόγοι ήταν το λιγότερο άψογοι.

Πέρασα δέκα εφιαλτικές ημέρες προσπαθώντας να σώσουν οι γιατροί την ακοή στο δεξί αυτί, πρωτοστατούντος του καθηγητή κ. Βαθυλάκη. Δυστυχώς όμως η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη.

Είχε επέλθει πλήρης κώφωση και στα δύο αυτιά. Είχε καταστραφεί πλήρως το βασικό όργανο ακοής ο κοχλίας και στις δύο πλευρές του κεφαλιού.

Ήμουν κωφός…

Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Άφησαν ανάπηρο έναν πολίτη. Και αυτός ήμουν εγώ.

Ο ευαίσθητος και δημοκράτης υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χ. Παπουτσής δεν καταδέχθηκε ούτε μια συγνώμη να ζητήσει. Ούτε φυσικά ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Λ. Οικονόμου.

Θα σκέφτηκαν πως ανήκω στις «παράπλευρες απώλειες». Και στα ολιγαρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει «συγνώμη» αλλά το: «καλά να πάθεις».

Νομίζω όμως πως ακόμα το πολίτευμά μας ονομάζεται Δημοκρατία.

Τώρα καλούμαι να ζήσω διαφορετικά. Μια διαφορετική ζωή, χωρίς ακοή, με κατεστραμμένα το μέλλον και τα όνειρά μου από τη μανιακή βία των ΜΑΤ, που ένας Θεός ξέρει τι εντολές είχαν.

Τουλάχιστον πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω, το: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»…»

ΠΗΓΗ: ΕΞΑΝΤΑΣ Ντοκυμαντερ στον Κόσμο

Τα γεγονότα στην Πλατεία Συντάγματος με τη ματιά ενός Ταξίαρχου

Γράφει ο Δημήτρης Αρβανίτης στο

blogspot ΞΗΡΟΜΕΡΟNEWS

Τις Κυριακές δεν θέλω να ασχολούμαι με τα στραβά και τα πολύ άσχημα που συμβαίνουν στο τόπο μας. Για αυτό και συνήθως αναφέρομαι σε ποιητές, μουσική και άλλα πιο εύπεπτα θέματα. Όμως περιπλανώμενος διαδικτυακά έπεσα σ ένα κείμενο - μαρτυρία του Ταξίαρχου Ουζούνογλου, το οποίο θέλησα να διαδώσω παραπέρα γιατί θεωρώ ότι έχει στοιχεία που πρέπει o κόσμος να μάθει για να βοηθηθεί στις σκέψεις του.

Να επισημάνω ότι γνώρισα τον Ταξίαρχο το 1977 όταν ήμουν πρωτοετής στη Σχολή Ευελπίδων και αυτός ήταν στο τέταρτο έτος, διοικούσα τάξη, με την ευθύνη της εκπαίδευσης μας. Πρόκειται για σοβαρό και αξιόλογο στέλεχος.

Να πω επίσης ότι τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στα Σώματα Ασφαλείας και στο έργο τους. Γνωρίζω κάτω από πόσο δύσκολες συνθήκες εργάζονται, προσπαθώντας να ισορροπούν ανάμεσα στο σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών και της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος. Η ευθύνη δεν είναι δική τους.

Είναι της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου και της κυβέρνησης, η οποία, φαίνεται, έχει αποφασίσει ότι πρέπει να τελειώνει με τους αγανακτισμένους του Συντάγματος και επιδιώκει συγκρούσεις και θύματα. Τα γεγονότα της 29 Ιουνίου ήταν σχεδιασμένα απ τη κυβέρνηση. Έχει γίνει πλέον αντιληπτό απ΄όλους. Είναι αλήθεια αυτό Δημοκρατία; Όχι βέβαια, αυτή είναι Δημοκρατία κατ΄επίφαση και δεν απαιτεί προστασία αλλά γκρέμισμα, γιατί είναι επικίνδυνη και καταστροφική για τη χώρα!

Ιδού το κείμενο - μαρτυρία του Ταξίαρχου Ουζούνογλου
''Τόπος – Χρόνος: Πλατεία Συντάγματος, 29 Ιουνίου 2011.
Σκηνικό:
Μία πλατεία που συνεχώς γεμίζει με κόσμο από παντού, ακόμη και από την Πάτρα, νέους, άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, επιπέδου μόρφωσης και κοινωνικής προέλευσης, ακόμη και οικογένειες με παιδιά. Κόσμο που έρχεται ειρηνικά, για να διαδηλώσει την αντίθεσή του στο υπό ψήφιση συμβόλαιο ξεπουλήματος της Ελλάδας και των Ελλήνων, κυρίως των νέων. Σε μία άκρη κοντά στην έξοδο του Μετρό προς τη Λεωφόρο Αμαλίας βρίσκεται μία ετερόκλητη συντροφιά από νέους, μεσήλικες (ανάμεσά τους δύο απόστρατοι συνάδελφοι και ο υπογράφων με τη σύζυγό του) και ένας βιοπαλαιστής πωλητής ξηρών καρπών από τα Εξάρχεια. Συζητούν μεταξύ τους, χωρίς να γνωρίζονται. Μοιράζονται την αγωνία τους και τις προσωπικές εμπειρίες τους από τα αδιέξοδα που έχει οδηγήσει την κοινωνία μας ο απαξιωμένος πλέον πολιτικός κόσμος της χώρας, αλλά και την πεποίθησή τους για την ανάγκη ανατροπής του.

Σκηνή 1η - Ώρα 12:00
Μία ομάδα 8-10 γεροδεμένων νεαρών πιασμένοι χέρι-χέρι σε παράταξη στο κέντρο της Λεωφ. Αμαλίας και με εμφάνιση «μάχης» (σακίδια, μάσκες για χημικά) περνούν από μπροστά μας με κατεύθυνση προς την Πλατεία, φωνάζοντας προκλητικά: «Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει, μπάτσοι – γουρούνια – δολοφόνοι.». Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε ακούσει κανένα παρόμοιο εμπρηστικό σύνθημα, παρόλο το δυναμισμό των νεοτέρων, ούτε είχαμε δει ανάλογης εμφάνισης διαδηλωτές. Κανείς δε μίλησε. Κάποιοι κούνησαν σκεπτικά τα κεφάλια.

Σκηνή 2η - Ώρα 12:30
Αιφνιδιαστικά και χωρίς καμία απολύτως πρόκληση από πλευράς διαδηλωτών (ήμουν εκεί ακριβώς), μία μεγάλη ομάδα δικυκλιστών της αστυνομίας ανεβαίνει από τις στήλες του Ολυμπίου Διός προς το Σύνταγμα με τις σειρήνες σε πλήρη χρήση και ένταση. Αμέσως διαδηλωτές κάθε ηλικίας συμπαρατάσσονται και τους κλείνουν το δρόμο προς την Πλατεία. Μετά από μερικά λεπτά απλής αντιπαράταξης χωρίς καμία πρόκληση εκατέρωθεν σκάει ένα και μόνο ελαφρύ καπνογόνο, που έδειξε ότι το δροσερό αεράκι που φυσούσε εκείνη την ώρα είχε κατεύθυνση προς την Πλατεία. Το αποτέλεσμα είναι να συρρεύσει προς το σημείο εκείνο κι άλλος κόσμος.Μετά από μερικά λεπτά επιπλέον αντιπαράταξης χωρίς κανένα επεισόδιο, οι δικυκλιστές αποχωρούν. Τα σχόλια μεταξύ των διαδηλωτών ήταν πολυποίκιλα: αντιπερισπασμός, πρόκληση, νίκη των φιλήσυχων διαμαρτυρόμενων πολιτών κλπ. Προσωπικά, και μεταξύ σοβαρού και αστείου, λέω: «Εμένα κύριοι μου φάνηκε σαν επιθετική αναγνώριση». Οι πολίτες της συντροφιάς δεν κατάλαβαν καλά, οι συνάδελφοι όμως χαμογέλασαν σκεπτικά : «Λες;». Μετά από λίγο τα πνεύματα ηρέμησαν.

Σκηνή 3η - Ώρα 13:00
Αστυνομικοί βγάζουν από τον Εθνικό Κήπο όσους πολίτες έβρισκαν εκεί λίγη δροσιά, κλείνουν τις εισόδους και παρατάσσονται πίσω από τις καγκελόπορτες. Ένταση μεταξύ των πολιτών, επειδή δεν υπήρχε κανένας λόγος για να γίνει κάτι τέτοιο. Οι πιο νεαροί και θερμόαιμοι επιτίθενται φραστικά στους αστυνομικούς, αλλά με την επέμβαση των μεγαλυτέρων που βρισκόμασταν δίπλα, σταμάτησαν ως εκεί. Κάποιοι πιο έμπειροι από παρόμοιες καταστάσεις λένε ότι κάτι δεν πάει καλά και επισημαίνουν ότι και την προηγούμενη μέρα λίγο πριν τη λήξη της συνεδρίασης και την αποχώρηση των βουλευτών είχαν ξεκινήσει εκ μέρους των αστυνομικών κινήσεις, που προκαλούσαν σταδιακά ένταση και κατέληξαν στα επεισόδια που εκκένωσαν την Πλατεία. Και εξέφραζαν τη βεβαιότητα ότι όσο πλησίαζε η ώρα της ψηφοφορίας, τόσο μεγάλωνε και η πιθανότητα να ξεσπάσουν νέα βίαια επεισόδια. Κάποιοι άλλοι είπαν ότι σε ερώτηση που έκαναν σε κάποιους νεαρούς αστυνομικούς, γιατί να επιδεικνύουν τέτοια αναλγησία σε ενέργειες κατά των πολιτών, πήραν την απάντηση ότι υπηρετούν την Κυβέρνηση και τη Δημοκρατία.

Σκηνή 4η - Ώρα 13:15
Δυνατοί κρότοι ακούγονται και καπνοί σηκώνονται στη Λεωφόρο Αμαλίας μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη. Οι νέοι που βρίσκονται εκεί έχουν μάσκες για τα χημικά και δεν αποχωρούν, απλά τραβιούνται μερικά μέτρα πίσω. Ο κόσμος αντιδρά πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο προς την Πλατεία και ενώνοντας τη φωνή του σε μία κραυγή : «Κλέφτες – Κλέφτες». Αντικείμενα αρχίζουν να εκτοξεύονται μέσα από το πλήθος προς τους αστυνομικούς, τα αίματα ανάβουν και τα χημικά αρχίζουν να εκτοξεύονται βροχή.

Σκηνή 5η - Ώρα 13:30
Ενώ όλοι έχουμε την προσοχή στραμμένη στην Πλατεία, Διμοιρίες πάνοπλων αστυνομικών αρχίζουν να κινούνται από τις στήλες Ολυμπίου Διός, κλείνοντας τελείως τη Λεωφόρο Αμαλίας και ρίχνοντας χημικά και κροτίδες. Ο άνεμος, όπως είχε φανεί και από πριν, ήταν ευνοϊκός. Προσωπικά, και μην πιστεύοντας στο μέγεθος της καταλογιζόμενης προς τους αστυνομικούς αναλγησίας, στάθηκα στην άκρη μαζί με τη σύζυγό μου, περιμένοντας κι εγώ μαζί με άλλους μεσήλικες και ηλικιωμένους τις Διμοιρίες να προσπεράσουν, δείχνοντας σεβασμό στα γκρίζα μας μαλλιά. Μάταια … Αθεράπευτα ρομαντικός και στον ιδεατό μου κόσμο μέχρι το τέλος …Οι αστυνομικοί «σκούπιζαν» με τα χημικά όποιον εύρισκαν μπροστά τους, σπρώχνοντας τον κόσμο στο κέντρο της Πλατείας και εξαναγκάζοντας πολλούς να βρουν καταφύγιο στο σταθμό του Μετρό. αλληλοϋποστηριζόμενοι φθάσαμε στην είσοδο του Μετρό. Κατεβήκαμε στο Ιατρείο που είχε στήσει ο Ερυθρός Σταυρός μέσα στο σταθμό, για να δεχθούμε τις πρώτες βοήθειες. Εκεί βρίσκονταν εθελοντές του Σώματος Σαμαρειτών, μεταξύ των οποίων και η κόρη μου Ειρήνη, και δίνουν αγώνα να βοηθήσουν όποιον έχει ανάγκη. Όταν μας είδε από μακριά, νόμισε ότι πήγαμε εκεί για να «νταντέψουμε το παιδί» και άρχισε να διαμαρτύρεται. Μόλις πλησίασε και είδε την κατάστασή μας, άρχισε να μας προσφέρει την απαραίτητη βοήθεια, μη πιστεύοντας κι εκείνη ότι θα έβλεπε ποτέ τους γονείς της έτσι για οποιοδήποτε λόγο

Σκηνή 6η - Ώρα 14:00
Βγαίνουμε από το Ιατρείο ανακουφισμένοι και προσπαθούμε μαζί με άλλους ν’ ανέβουμε τα λίγα σκαλιά της εξόδου προς την Πλατεία, για να δούμε τι γίνεται. Ένα καπνογόνο ακριβώς στο κεφαλόσκαλο μας έκοψε το δρόμο. Έχοντας μία φυσική κατάσταση με μειωμένες αντοχές, λόγω της στεφανιαίας νόσου από την οποία πάσχω, και τη σύζυγό μου που έπρεπε να προστατεύσω, έσκυψα το κεφάλι, την έπιασα από το χέρι και κατέβηκα αμίλητος στις αποβάθρες να πάρω το τραίνο της επιστροφής. ΑΜΙΛΗΤΟΣ! Επειδή σαν Στρατιωτικός σκεπτόμουν ότι το Σχέδιο Ενεργείας της Αστυνομίας ήταν από πλευράς επιτελικής σχεδίασης άψογο: Σωστή αρχική διάταξη – Αναγνώριση – Ελιγμός – Αιφνιδιασμός – Ρήγμα στο εχθρικό μέτωπο – Εκμετάλλευση του αποτελέσματος. Ίσως και κάπου ανάμεσα κάποιες κατάλληλες «καταδρομικές ενέργειες». Μόνο που τέτοιος σχεδιασμός αφορά την αντιμετώπιση του ένοπλου εχθρού στο Πεδίο της Τιμής. Και όχι άμαχους συμπατριώτες μπροστά από το Εθνικό τους Μνημείο, τον Άγνωστο Στρατιώτη! Είμαι άραγε εγώ με τη σύζυγό μου και όλοι όσοι διαμαρτύρονταν ειρηνικά δίπλα μας ένας απειλητικός εχθρός για την Ελληνική Πολιτεία; Κι έτσι αναρωτιόμουν ξανά, πολύ πιο έντονα αυτή τη φορά: ΤΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ; ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΙΧΕ Η ΨΗΦΟΣ ΜΟΥ; ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;
Και όταν ρομαντικοί Έλληνες σαν εμένα, και είναι πολλοί, ψάχνουν αμίλητοι απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα, τότε όσοι προκαλούν αυτά τα ερωτήματα είναι καιρός να χάσουν τον ύπνο τους.
Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ !!!''

ΣΧΕΤΙΚΑ 1) Ανοικτή επιστολή του Υποστράτηγου Καταδρομών ε.α. Σταύρου Βιτάλη προς τον Διοικητή των ΜΑΤ

Αστυνομικός των ΜΑΤ χτύπησε δυνατά με την ασπίδα, αναίτια τον Καθηγητή Γιώργο Μακρίδη.

Γράφει στον Πρωϊνό Λόγο της Παρασκευής 1 Ιουλίου 2011, ο μαθηματικός κ. Γιώργος Μακρίδης.

Αναίτια άσκηση σωματικής βίας εναντίον μου από τα ΜΑΤ

Κύριε Διευθυντά
Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να καταγγείλω μία αναίτια επίθεση που δέχτηκα προχτές το βράδυ από αστυνομικό των ΜΑΤ.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μία ομάδα Γιαννιωτών πολιτών που είχαμε συγκεντρωθεί στην κεντρική πλατεία κατεβήκαμε υπό μορφή πορείας προς την Αβέρωφ, περάσαμε την οδό Ανεξαρτησίας και σταματήσαμε στο Γυαλί Καφενέ, έξω από μαγαζί που διατηρεί στην περιοχή βουλευτής του Νομού μας, φωνάζοντας συνθήματα εναντίον του.
Οι αστυνομικοί μας ακολουθούσαν από κοντά και κάποια στιγμή έπεσε ένα δακρυγόνο – δεν ξέρω αν αυτό έγινε κατά λάθος!
Τα ΜΑΤ λοιπόν έφυγαν και εμείς ανεβήκαμε ξανά την Αβέρωφ, φωνάζοντας φυσικά συνθήματα και φτάσαμε στην Πλατεία δίπλα στην «Όαση», επίσης συνοδεία των ΜΑΤ.
Εκεί κάτι συνέβη με έναν πολίτη, πιθανώς μεθυσμένο, ξέσπασε επεισόδιο και οι αστυνομικοί συνεπλάκησαν με τους διαδηλωτές.
Εγώ στεκόμουν λίγα μέτρα πιο πέρα ακίνητος, απλά παρατηρώντας τα συμβαίνοντα, χωρίς όμως να φωνάζω ή να κάνω κάτι άλλο. Τότε ένας αστυνομικός με πλησίασε και με χτύπησε δυνατά με την ασπίδα που κρατούσε!
Δεν έπεσα ούτε τραυματίστηκα, απλά παραπάτησα προς τα πίσω και ζαλίστηκα.
Ρωτάω λοιπόν:
Σε τι έφταιξα και δέχτηκα αυτή την αναίτια άσκηση σωματικής βίας;
Μπορεί κανείς να μου απαντήσει;
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Γιώργος Μακρίδης

……………………..
Τι να πω για τον οργισμένο αστυνομικό που θα μπορούσε να υπήρξε μαθητής, ακόμη θα μπορούσε να ήταν ηλικιακά εγγονός του Καθηγητή – Φροντιστή Γιώργου Μακρίδη, γιατί αυτή η άσκοπη και αναίτια επίδειξη δύναμης;
Θυμάμαι, μαθητής Γ Γυμνασίου στη Ζωσιμαία Σχολή το 1966-67, χειμώνας θάταν, και αφού ο Παναγιώτης Κόκκοτας είχε αποσπασθεί σε άλλο Σχολείο, τον Γιώργο Μακρίδη να ‘ρχεται σαν αστραπή, από το Γυμνάσιο Καλεντζίου νομίζω, να μας κάνει μερικές ώρες Φυσικής – Χημείας.
Δεν σταματούσε να διδάσκει, όλη την ώρα στον πίνακα να σχεδιάζει και να εξηγεί.
Αν και μαθηματικός ο Γιώργος, δεν άκουσα καλύτερη ηλεκτρόλυση ποτέ!
Πριν μερικά χρόνια τον είδα, καλοκαίρι, στην Ναπολέοντος Ζέρβα, κοντά στο Φροντιστήριο του να ποτίζει δυο – τρία δεντράκια που άφησε "ξηρκά" στην τύχη τους ο Δήμος μας.
Αυτόν λοιπόν τον Άνθρωπο βρήκε να χτυπήσει δυνατά με την ασπίδα ο άγνωστος αστυνομικός, Θέλω να ελπίζω ότι δεν είναι Γιαννιώτης και δεν γνώριζε τον Δάσκαλο, Μαθηματικό, Ορειβάτη, Καστρινό Γιώργο Μακρίδη.
Δεν έτυχε να τον δει στα τοπικά κανάλια να μιλάει για τα παλιά γιαννιώτικα έθιμα, για τις πορείες του ορειβατικού;