Μας θεωρούν "κουρελήδες συμμορίτες"

Μας θεωρούν   «κουρελήδες συμμορίτες» όπως όσους Βαλκάνιους τους αντιστάθηκαν

  

   

Και αν από την Ελλάδα έφυγαν ανενόχλητοι, θες διάφορες συμφωνίες κυρίων, θες γιατί προνόησαν να αφήσουν όπλα για τον ΕΔΕΣ και για τον ΕΛΑΣ, δεν συνέβη το ίδιο στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Γι αυτό φρόντισαν να την διαμελίσουν.

   

  

(Οι φωτογραφίες  από το βιβλίο ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟ ΕΝΤΕΛΒΑΙΣ  Η πρώτη ορεινή μεραρχία, το 22^ο ορεινό σώμα στρατού και η εγκληματική δράση τους στην Ελλάδα 1943-1944 του Χέρμαν Φρανκ Μάγερ)

  

Εδώ μια γλυπτική σύνθεση από τη διηρημένη Γερμανία πριν το 1990.

Επιτέλους ξυπνήσαμε και ... πιάσαμε το καραούλι ... στα ΑΤΜ

Α ρε Τσίπρα, αφού ο Διονύσιος Σολωμός το είχε πει 

Μοναχή το δρόμο πήρες

 και ξανάρθες μοναχή 

Δεν είναι εύκολες οι θύρες, 

όταν η χρεία τες κουρταλή 

Βλέπε ΕΔΩ όλο  τον Εθνικό Ύμνο 

"Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.

Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ' τη σοδειά του.

Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας.

Που δε συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες στα ερείπιά του.

Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί

και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε

που έχει αλεπού για πολιτικό,

απατεώνα για φιλόσοφο,

μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους."

Xαλίλ Γκιμπράν, 1923

Έκθεση φωτογραφίας στο Ριζάρειο Εκθ. Κέντρο Μονοδενδρίου: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ Δημ Χαρισιάδης

Το Ριζάρειο Εκθεσιακό Κέντρο Μονοδενδρίου Ιωαννίνων παρουσιάζει την

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΝ « Δ.Α. ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ»

Για πολλούς ειδικούς ο Δημήτρης Χαρισιάδης (1911-1993) θεωρείται 

ο συνεπέστερος του μοντερνισμού στην ελληνική φωτογραφία.

Είναι ίσως ο μόνος

φωτογράφος της γενιάς του που είχε σε υψηλό βαθμό θεωρητική και

τεχνολογική κατάρτιση.

Η ισορροπημένη και συχνά αφαιρετική σύνθεση, η άψογη τεχνική και η

αισιοδοξία χαρακτηρίζουν το έργο του Δημήτρη Χαρισιάδη που το αρχείο του

αριθμεί 120.000 αρνητικά.

Η επιλογή του να φωτογραφίζει θέματα που παρουσιάζουν μια ανώδυνη όψη της

ζωής δεν ήταν τυχαία ή αφελής. Τουναντίον, ήταν αναγκαία.

 Όπως όλος ο κόσμος, έτσι και ο ίδιος μετά τη δεινή εμπειρία της Κατοχής ζητούσε από τη φωτογραφία την επιβεβαίωση πως η ζωή συνεχίζεται.

Η σημαντικότερη στιγμή για το δημιουργό Χαρισιάδη ήταν η επιλογή μιας

φωτογραφίας του για την έκθεση “The Family of Man”, New York, (Museum of

Modern Art, 1955).

Μια έκθεση ορόσημο της ουμανιστικής φωτογραφίας που

σκοπός της ήταν να δείξει «πόσο όμορφη είναι η ζωή, πόσο υπέροχοι είναι οι

άνθρωποι και πάνω απ’ όλα πόσο όμοιοι είναι οι άνθρωποι σε όλα τα μέρη του

κόσμου».

Στην έκθεση που εγκαινιάζουμε το Σάββατο 4-7-2015 στις 7μ.μ., στο Ριζάρειο Εκθεσιακό Κέντρο Μονοδενδρίου Ιωαννίνων  θα εκτεθούν οι ενότητες: «Τοπίο», «Αρχαιότητες», «Υπαίθριος ζωή», «Στιγμιότυπα κοινωνικής ζωής», «Αρχιτεκτονική» και «Ναυπηγεία».

Το Πολυμελές Συμβούλιο του Ριζαρείου Ιδρύματος εκφράζει τις ευχαριστίες του

στο Μουσείο Μπενάκη, το θεματοφύλακα της φωτογραφικής  μας κληρονομιάς,

για την προσφορά του υλικού της έκθεσης και τη συνεχή και εποικοδομητική

συνεργασία.

                                                                               

Διάρκεια         Ιούλιος 2015-Φεβρουάριος 2016

                       Οργάνωση         Ριζάρειο Ίδρυμα

                       Παραγωγή         Μουσείο Μπενάκη

                       Επιμέλεια          Γεωργία Ιμσιρίδου

                      Συντονισμός   Τάκης Αναγνωστόπουλος

                  

(Στη φωτογραφία ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσες της Ηλείας)

ΠΗΓΗ Epirus TV News Blogspot

Ο Αρης νεκρός και ο Ριζοσπάστης

Συμπληρώνονται αύριο 70 χρόνια από τον τραγικό θάνατο του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη, όπως ήταν το ψευδώνυμο που διάλεξε για να τον κάνει αθάνατο ο γεωπόνος Θανάσης Κλάρας, γεννημένος το 1905 στη Λαμία

Χαρακτήρισα τραγικό τον θάνατό του όχι μόνο επειδή κάθε αυτοκτονία έχει ένα στοιχείο τραγικότητας -και όχι κυρίως, αφού η αυτοκτονία του Άρη Βελουχιώτη στο φαράγγι της Μεσούντας έγινε για να μην πέσει ζωντανός στα χέρια των διωκτών του, εκείνων που του έκοψαν το κεφάλι και το κρέμασαν από τον φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων, μαζί με του αχώριστου συντρόφου του, του Τζαβέλλα.

Τραγικός είναι ο θάνατος του Άρη επειδή πέθανε κυνηγημένος από τους εχθρούς αλλά και διωγμένος από συντρόφους και συναγωνιστές, και επιπλέον επειδή συγκρούστηκε με τους συντρόφους του για ένα θέμα στο οποίο εκείνος είχε σταθμίσει πιο σωστά τις εξελίξεις.

Το στοιχείο της τραγικότητας εντείνεται από το γεγονός ότι, τις ίδιες ώρες που ο Βελουχιώτης έπεφτε νεκρός στο φαράγγι της Μεσούντας, ο Ριζοσπάστης, η εφημερίδα του ΚΚΕ, δημοσίευε στην πρώτη του σελίδα ένα άρθρο στο οποίο εξηγούσε αναλυτικά τους λόγους της διαγραφής του από το ΚΚΕ και μεμφόταν τους αντιδραστικούς που υποκριτικά είχαν αναλάβει την υπεράσπισή του

 ΠΗΓΗ  Σαραντάκος