Συζητώντας με μια παλιά Γιαννιώτισσα Αρχόντισσα...

Ωραία μέρα η 25η Μαρτίου φέτος... Από κάθε άποψη. Ακόμα και από πολιτική. Μια ανακούφιση από την Ευρώπη μεριά, μαζί και με άπειρα ερωτηματικά, αλλά, έστω, ανακούφιση. Ο ήλιος ανοιξιάτικος, χαρά Θεού... Τα παιδιά και οι μεγάλοι στην παρέλαση. Η επέτειος μεγάλη και σπουδαία. Οι μαργαρίτες ένα άσπρο χαλί. Και το μεσημέρι, το παραδοσιακό γεύμα: Ο μπακαλιάρος τον Ευαγγελισμό. Ολη η Ελλάδα να μυρίζει σκορδαλιά! Μετα την παρέλαση, λέω, "δε βγάζω το σκύλο μου για βόλτα, να παίξει και λίγο το ζωντανό; Να χαρώ κι εγώ την ωραία μέρα;" Και πάω στο συνηθισμένο μέρος που πάμε για να παίξει. Στην Πλατεία Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος, πίσω από τη Ζωσιμαία. Μικρή πλατεία, αλλά ιστορική για την πόλη. Ονειρεύομαι τις παλιές εποχές, με την περαντζάδα και τον πετροπόλεμο την εποχή της ακμής της στα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας και λίγο μετά. Παίζοντας με το σκυλί, ρίχνω την μπάλα του και πάει κατά τύχη στο βάθος, εκεί που χρόνια τώρα "ένα φάντασμα" δεσπόζει, ένα από τα ερείπια της πλατείας: Το Αρχοντικό Βαρζέλη. Μια ηλικιωμένη κυρία καθόταν στα παγκάκια: Χωρίς να της πω τίποτα, μου λέει. "Πήγαινε, παιδί μου, η πόρτα από την (σ.σ. πρόχειρη) περίφραξη ανοίγει εύκολα".Δεν πρόσεξα πότε ήλθε και έκατσε εκεί κοντά. "Εγώ ξέρω από σκυλιά, είχα ένα σκύλο 17 χρόνια". Πιάσαμε κουβέντα. Της λέω σε ανύποπτο χρόνο: "Αυτό το σπίτι κρίμα που πάει έτσι χαμένο". "Το ξέρω", μου απαντά. "Εχω διαβάσει οτι είναι το Αρχοντικό του γιατρού Βαρζέλη", λέω. "Εγώ είμαι η τελευταία απόγονος της Οικογένειας Βαρζέλη" μου απαντά περήφανα. Τότε την πρόσεξα καλύτερα. Πάνω στην κυρία κάτι το αρχοντικό αναδύονταν. "Εγώ, σ' αυτό μένω" μου λέει. Μου έκανε έκπληξη, πού μπορεί να μένει κάποιος σ' αυτό το ερείπιο; "Εχω φτιάξει ένα τμήμα του στο πίσω μέρος, έχω κάποια δωμάτια καλά, μένω σχετικά άνετα". Πάντα είχα απορία για το Αρχοντικό και είχα βρει κάποιες πληροφορίες στο διαδίκτυο, στον Ιστότοπο "Οδηγός Περιφέρειας Ηπείρου", γράφει: "Τμήμα μόνο του κτιρίου κατοικείται. Γόνος της οικογένειας Βαρζέλη ήταν ο Γεώργιος Βαρζέλης, που γεννήθηκε στα Γιάννενα και σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Αποφοίτησε το 1873 και τον ίδιο χρόνο παρουσίασε το πτυχίο του στο Ιατροσυνέδριο Ιωαννίνων προκειμένου να ασκήσει το επάγγελμά του στην πόλη. Ο Ιωάννης Λαμπρίδης τον κατατάσσει «εν τοις λογίοις της Ελλάδος». Εντυπωσιακός στην εμφάνισή του ο γιατρός φορούσε ρεντιγκότα και ημίψηλο(!) κατά τις δημόσιες εμφανίσεις του, πράγμα που ξένιζε τους Τούρκους. Το επιβλητικό αρχοντόσπιτο έχει ορθογωνική κάτοψη χωρίς οποιαδήποτε προεξοχή ή εσοχή, απέριττα ανοίγματα κα μόνο έναν εξώστη που στηρίζεται σε πέτρινα φουρούσια με πλούσιο διάκοσμο. Το ισόγειο είναι κτισμένο με λαξευτή λιθοδομή, ενώ οι δύο άλλοι όροφοι κατασκευάστηκαν με αργολιθοδομή η οποία στη συνέχεια επιχρίστηκε. Αξίζει να σημειωθεί ότι, για ένα διάστημα, το αρχοντικό Βαρζέλη στέγασε τη Ζωσιμαία Σχολή."

Το είχα διαβάσει αυτό. Και ρωτάω την κυρία. "Εγώ είμαι η Αφροδίτη Βαρζέλη, κόρη του Γεωργίου Βαρζέλη, η μητέρα μου είναι από το Μέτσοβο, είχε συγγένεια με την οικογένεια της Βασιλαρχόντισσας (σ.σ. του ομώνυμου τραγουδιού, την οικογένεια Αβέρωφ) και ....". Α, είναι απόλαυση να συζητάς με την κ. Αφροδίτη...Ε, και τι δεν μου είπε! Ήξερε άπειρες πληροφορίες για τα παλιά Γιάννενα, για την γειτονιά, για πρόσωπα και πράγματα. Θα μπορούσε να είναι η χαρά του δημοσιογράφου και του ιστοριοδίφη, αλλά δεν είμαι τέτοιος. "Δεν έχω και μεγάλη ευφράδεια λόγου, αλλά μπορώ να γράψω καλά...". Τι λέτε, κ. Αφροδίτη, καλύτερα δεν γίνεται...

Μου είπε ολο το γενεαλογικό της δέντρο, γιατροί οι περισσότεροι πρόγονοί της: Γεώργιος Βαρζέλης, γιατρός στην Αυλή του Άλή Πασιά, αγόραζε, μου λέει, Ελληνες σκλάβους αιχμαλώτους από τους Τούρκους και τους ελευθέρωνε στη Ζαβέρδα, Δημητριος Βαρζέλης, ο κτίτορας του σπιτιού, σπουδαίος γιατρός, αυτός που γράφει ο Λαμπρίδης, Γεώργιος ξανά, Δημήτριος και μετά εκείνη, η τελευταία απόγονος. "Η προγιαγιά μου Ελένη Βαρζέλη, μαζί με τον γιατρό Πλακίδα έδωσαν χρήματα και χτίστηκε η εκκλησία του Αρχιμαντρειού", στα 1858 (σύμφωνα με την κτιτορική επιγραφή). "Πες μου, κυρία Αφροδίτη, για το σπίτι αυτό, μου είχε κάνει εντύπωση, πόσο παλιά πηγαίνει η Ιστορία της οικογένειας". "Ακου λοιπόν να δεις, αφού σ' ενδιαφέρει να σου πω: Το σπίτι αυτό άρχισε να χτίζεται το 1848 και τελείωσε το 1852. Εδώ ο γιατρός Δημήτριος Βαρζέλης, ζούσε με την οικογένειά του. Ειχε 16 υπηρέτες το σπίτι αυτό. Στο κάτω μέρος υπήρχε δρόμος για να μπαίνουν τα αμάξια. Στην οικογένεια ανήκε και ο δρόμος εδώ , η οδός Ευτυχίας Πρίντζου, κάτω από ΄δω βρίσκονταν υποστατικά των υπηρετών, εκεί δεξιά όπως βλέπουμε. Ο γιατρός πέθανε στα 1913". Από τότε αρχίζουν οι περιπέτειες του σπιτιού. Μια Ιστορία παρακμής και καταπατήσεων (όπως λέει): "Εδώ έμεινε ο πρώτος Διοικητής της Ηπείρου, ο Καραθεοδωρής. Εβγαινε στο μπαλκόνι και παρακολουθούσε τη βόλτα, τότε, κάθε Κυριακή. Κάποιος .... (μου ανέφερε το όνομα του), τον είχε βάλει η οικογένεια στο ισόγειο, γιατί είχε ανάγκη, για να τον βοηθήσει, και αυτός μετά έκανε χρησικτησία". Σιγά-σιγά η ιδιοκτησία της οικογένειας αρχίζει να "ροκανίζεται" με διάφορους τρόπους και από διαφόρους. "Μέχρι τον πόλεμο ήταν σε καλή κατάσταση". Κι' άλλα: "Στο σπίτι αυτό στεγάστηκε για ένα διάστημα το Β' Γυμνάσιο Αρρένων, μετά έγινε Δημοτικό Σχολείο, με νοίκι 10.000 δρχ. εκείνης της εποχής. Εδώ φοίτησαν και ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο βουλευτής Γεωργιάδης ". (Δεν έχω διασταυρώσει τις πληροφορίες). "Μετά για ένα διάστημα εδώ είχε υπηρεσίες ο Ελληνικός Στρατός. Στην Κατοχή, το επίταξαν οι Ιταλοί και μετά οι Γερμανοί ". "Το κρατήσαν το σπίτι αυτοί σε καλή κατάσταση, κ. Αφροδίτη;". "Πολύ καλά". "Μετά την Απελευθέρωση μπήκαν οι αντάρτες του... (σ.σ. να μην το γράψω υποδαυλίζω εθνικά πάθη), έγινε μεγάλη ζημιά, ξύλώσαν τα ξυλότυπα". (Κοίτα, λέω, οι ξένοι δεν το πείραξαν, ζημιά έκαναν οι Έλληνες). "Πήγε τότε η μητέρα μου στο Δεσπότη (σ.σ. ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, μια από τις ισχυρότερες προσωπικότητες της εποχής, κοντοχωριανός μου, από το μικρό χωριό Ρουψιά του Πωγωνίου). "Στρίβει τη γενειάδα του ο Δεσπότης, έτσι έκανε, όταν ήταν σκεπτικός, και λέει: Θα το φροντίσω εγώ. Πράγματι, εγκατεστησε εκεί 72 άτομα, Βορειοηπειρώτες. Καλοί, το προσέξαν το σπίτι, νοικοκυριό και πάστρα". (Μου είπε και κάποια ονόματα, γνωστά στην πόλη). "Μετά ήρθε η Αρχαιολογία, το 1984, το κήρυξε διατηρητέο. Εδώ μπροστά ήταν Εβραίικο Νεκροταφείο, τα Μνήματα, όπως τα λένε. Σκάβανε μια φορά για να διαμορφώσουν την πλατεία, βρήκαν παμπάλαιες ταφόπλακες, ποιός ξέρει από πότε, τους φώναξα, τι απέγιναν δεν ξέρω". Κοιτάζω το χώμα σκεφτικός με μια πεσσιμιστική διάθεση. Πόσοι άνθρωποι που έζησαν και έδρασαν στην πόλη αυτή βρίσκονται κάτω από τα πόδια μας! Και μετά μου αρχίζει τα παράπονα η κυρία Αφροδίτη: "Κοίτα, η Αρχαιολογία το μόνο που έκανε είναι βάλει μια τσίγκινη στέγη". "Ε, τουλάχιστον, δεν θα πέσει", της λέω. "Τι λέτε, κύριε, δε βλέπετε οτι δεν υπάρχουν καθόλου υδροροές. Γίνεται με μια απλή στέγη να σωθεί ένα σπίτι; Τα νερά όλα τρέχουν μέσα στους τοίχους. Μετά την ερήμωση του (σ.σ. διατηρητέο γαρ), σπάσαν κάτι παλιόπαιδα όλα τα τζάμια, 400 τζάμια έχει αυτό το σπίτι, 52 παράθυρα". "Να ,κοίτα, εδώ, με την διαμόρφωση της πλατείας που έγινε, η είσοδος είναι χαμηλά, πέφτουν τα νερά όλα μέσα, υπάρχει μια σχάρα, αλλά, είναι τόσο γλιστερά, έπεσα και χτυπησα την πλάτη μου άσχημα, και δεν μπορώ να περπατήσω πια". Μου είπε κι άλλα. Πως οι Αρχές αδιαφορούν και δεν κάνουν τίποτα. Πως όλοι της έταξαν να βοηθήσουν και την εκμεταλλεύτηκαν. Πως κάποιοι γείτονες θέλουν να κάνουν εργοτάξιο την αυλή στο πίσω μέρος για δύο χρόνια, να χτίσουν πολυκατοικία, εκεί δίπλα, αν και το σπίτι προστατεύεται σε .. (τόση) έκταση γύρω και τρέχει στα δικαστήρια. Για μηχανισμούς τσιμεντοποίησης και τη σχετική ομερτά, για... "Αμα μπουν βαριά μηχανήματα και κομπρεσέρ, το σπίτι θα πέσει. Ασε που υπάρχουν χαβούζες, στο πίσω μέρος, τα παλιά χρόνια το σπίτι είχε και χαμάμ, θα πέσουν μέσα" (Μακάρι..., σκέφτηκα χαιρέκακα). Κι άλλα, γνωστά εν πολλοίς στην πόλη, για το πώς "παίρνουν" εύκολα φωτιά τέτοια σπίτια. "Να, δες εδω, το σπίτι Ασβεστά πήρε φωτιά. Εδώ, (...κοιτάω τα χαλάσματα, μέσα στα σκουπίδια και τους θάμνους) ήταν το σπίτι του Βηλαρά...(Ξέρουμε, πιστεύω, ποιός ήταν ο Ιωάννης Βηλαράς, και τι πρόσφερε στα Ελληνικά Γράμματα), ανήκει στην Μητρόπολη τώρα. Σε μένα, φωτιά δυο φορές. Στη μία από τις αναθυμιάσεις, νοσηλεύτηκα στο Νοσοκομείο πέντε μέρες". "Καλά", τη ρωτάω, "πώς ζείτε μόνη σας σ' αυτο το σπίτι, δε φοβάστε, σε ένα τέτοιο ερείπιο;" "Με προστατεύουν οι σκιές των προγόνων μου", μου λέει περήφανα. "Εχω την οικονομική άνεση να πάω να νοικιάσω αλλού, αλλά εγώ δεν το κάνω....". Μετά με παράπονο και απελπισία, "Γιατί δεν το φτιάχνουν, όπως έκαναν το Οικοτροφείο του Γ. Σταύρου; Πού να πάω να απευθυνθώ; Να πάω να δω το Νομάρχη; Τη νέα Περιφερειάρχη; Τι να κάνω;" Τι να σου πω, κυρία Αφροδίτη; Με μεγάλα συμφέροντα τα έβαλες. Μου είπε και άλλα πολλά: Πόσο καλά πληροφορημένη ήταν για τα γειτονιάς και της πόλης! Το πολεοδομικό πρόβλημα της πόλης μας σε μικρογραφία! Γιατί, όπως έλεγε και ο αείμνηστος δάσκαλος μου στη Ζωσιμαία, ο Θοδωρος Μαλδογιάννης για τα παλιά σπίτια της πόλης: "Αυτά κανείς δεν τ' αγάπησε..." Δεν πειράζει, κυρία Αφροδίτη. Οσο έχεις κουράγιο, πάλεψε. Ενάντια στα θεριά... Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να το δημοσιοποιήσω. Οχι τιποτ' άλλο, αλλά γιατί η ψυχή μιας πόλης είναι το παρελθόν της. "Οι σκιές των προγόνων μας...", ΚΥΡΙΑ Αφροδίτη Βαρζέλη.

Υ.Γ. Η φωτογραφία από τον Ιστότοπο του 5ου Γυμνασίου Ιωαννίνων και Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, που υλοποίησε. Ε, υπάρχει ελπίδα: Στην Παιδεία μας. Μπράβο, παιδιά! Η κ. Αφροδίτη μου υποσχέθηκε να μου δώσει παλιές φωτογραφίες της πόλης, ελπίζω να τις αναρτήσω σύντομα.

Δυό εκπομπές για την ημέρα της Ποίησης του 8ου ΓΕΛ Ιωαννίνων, στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων.

Το 8ο ΓΕΛ Ιωαννίνων τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου), ετοίμασε και παρουσίασε δύο εκπομπές δύο εκπομπές στη ζωή και το έργο του Γιάννη Ρίτσου.

Το Σάββατο 27 και την Κυριακή 28 Μάρτη στις 5.00-6.00 το απόγευμα,

στην εκπομπή "Βήμα στους μαθητές της πολης",

θα μεταδοθεί σε επανάληψη, το αφιέρωμα από το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ Ιωαννίνων 98,7 FM και διαδικτυακά στη διεύθυνση www.dimotikoradiofono.gr

Το ΔΝΤ μετεμφιεσμένο σε Άγγελο, 25 Μαρτίου 2010.

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία

"Τα Πολιορκημένα Γιάννενα" στα τούρκικα

Από το Τουρκογιαννιώτικο Blog του Fasil Bulent Kocamemi: http://www.yanyafbk.blogspot.com/ μαθαίνω οτι κυκλοφόρησε στα Τούρκικα για πρώτη φορά, σε μετάφραση του ιδίου το βιβλίο της Guy Chantepleure "Τα πολιορκημένα Γιάννενα" (La ville assiégée). Για το βιβλίο έχει γράψει σχετικά το "Αρκουδπουρναρ" στο μπλογκ αυτό αρκετά, και ειδικά μετά την φετεινή επέτειο της απελευθερωσης της πόλης. Η Γκυ Σαντεπλέρ, σύζυγος του Γάλλου πρόξενου Dussap στα Γιάννενα εκείνη την εποχή, όπως διαπίστωσα ψάχνοντας στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, είναι μάλλον άγνωστη στους Γιαννιώτες (ήμουν ο πρώτος που το ζητούσα από τους βιβλιοθηκονόμους της), εκτός φυσικά από τους επαγγελματίες Ιστορικούς. Κι όμως, αν και ξένη, αγάπησε τον τόπο, θαυμάζει την εξαίσια Ηπειρωτική φύση, που την συγκρίνει με τα ελβετικά βουνά, και με γυναικεία ευαισθησία προσεγγίζει το τρομερό γεγονός του πολέμου και των απωλειών εκατέρωθεν, απεχθάνεται το αίμα και τη βία, ακόμα και σε ένα πόλεμο, που έχει χαρακτήρα εθνικοαπελευθερωτικό για τους Ελληνες. Η ματιά της είναι κοφτερή και διακρίνει, κρίνει, επαινεί και καταδικάζει, όταν χρειάζεται. Φιλέλληνας χωρίς αμφιβολία, εμπνέεται από τη Αρχαία Ελληνική Ιστορία, αλλ' έχει την ευαισθησία να συμπονέσει και τον ανώνυμο στρατιώτη της αντίπαλης πλευράς, έτσι ώστε το βιβλίο να είναι ένα θαυμάσιο δείγμα αντικειμενικής, όσο γίνεται, Ιστορικής λογοτεχνικής γραφής. Για το λόγο αυτό, νομίζω, ο μεταφραστής επέλεξε να το μεταφράσει. Υπάρχει, βέβαια, και άλλος λόγος: Ο F. Bulent Kocamemi είναι απόγονος των πρωταγωνιστών της εποχής εκείνης. Μεγαλοθείος του ήταν ο Εσσάτ πασάς, μια ευγενική προσωπικότητα της Τουρκικής Ιστορίας, ήρωας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στην Καλλίπολη το 1915, φιλέλληνας, όσο και αν ξενίζει αυτό κάποιους υπερπατριώτες δικούς μας, υπήρξε συμμαθητής του Βασιλιά Κωνσταντίνου στη Στρατιωτική Σχολή του Βερολίνου, με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις. Η μοίρα το έφερε οι δυο αυτές μεγάλες προσωπικότητες να βρεθούν αρχηγοί σε αντίπαλα στρατόπεδα και να πολεμήσουν μέχρι το τέλος ο ένας τον άλλον. (Λίγο τους παλιούς Ιππότες θυμίζει αυτό). Η οικογένεια του Εσσάτ πασά, κατά τα λεγόμενα του αείμνηστου λογοτέχνη μας Σωτήρη Ζούμπου, όπως του τα μετέφερε ο ίδιος, όταν επισκέφτηκε ξανά την πόλη μας, το 1934, κατάγονταν από την Βυζαντινή Γιαννιώτικη οικογένεια των Γλυκήδων, τη Βασιλική Γλυκή, το ίδιο έχει πει και ο αδελφός του Βεχήπ πασάς (διοικητής πυροβολικού στο Μπιζάνι) στον παλιό δήμαρχο Βασίλειο Πυρσινέλλα. Πιστεύω οτι αναφέρονταν στο γνωστό επεισόδιο της αρπαγής 18 Γιαννιωτισσών την ημέρα των Χριστουγένννων από την παλιά Μητρόπολη του Αρχ. Μιχαήλ, εκεί που βρίσκεται σήμερα το Φετιχιέ Τζαμί, προκειμένου να τις παντρευτούν οι αξιωματικοί της φρουράς στα πρώτα χρόνια της κατάκτησης. Ετσι θρυλείται τουλάχιστον. Ήταν παιδιά του Μεχμέτ Εφέντη, δήμαρχου μέχρι το 1893 στα Γιάννενα. Η οικογένεια θεωρεί οτι κατάγεται από την Τασκένδη και ήρθε εδώ πρόγονός της μετά την κατάκτηση των Ιωαννίνων (1430). Ο Εσσάτ πασάς είχε 5 αδερφούς, τον Καζήμ, τον Μεχμέτ Αλή, τον Βεχήπ, τον Βεχήπ πασά και τον Νακιγιεντίν και 3 αδερφές, την Ναντιρέ, την Ικμπάλ και τη Σααντέτ. Θα μου πείτε από πού τα ξέρω ολ' αυτά; Μα, έστειλα e-mail στoν F. Bulent και τον ρώτησα σχετικά. (Το μόνο που δεν βρήκα είναι ποιός ήταν ο Υπολοχαγός Ρεούφ ή Ραούφ, για τον οποίο η Λουκία Ζαδέ γράφει οτι ήταν ανεψιός των στρατηγών και είχε φάει και στο σπίτι τους, στο βιβλίο της "Οταν ήμουν στον πόλεμο" και συμμετείχε στην αντιπροσωπεία παράδοσης της πόλης, αν ξέρει κάτι κάποιος, ας γράψει). Ο Σωτήρης Ζούμπος έλεγε για τον Εσσάτ ότι, όταν ήρθε στα Γιάννενα, συγκινημένος μπροστά στο παλιό πατρικό του σπίτι, έλεγε "Να το κρατήσετε" (Έτσι μου το μετέφερε ο αγαπητός δάσκαλος μου και φίλος, ο Γιώργος ο Μακρίδης, σε ανύποπτο χρόνο) . Δυστυχώς, όλα χάθηκαν, καημένε γερο-στρατηγέ, και το δικό σου και τα δικά μας, στο όνομα της τσιμεντούπολης! Ενας από τους αδερφούς του, ο Καζήμ Τασκέντ (μετά τον Κεμάλ πήραν επίθετα οι Τούρκοι) είναι ο ιδρυτής της πολύ γνωστής Τουρκικής τράπεζας Yapi Kredi (Κτηματική Τράπεζα), παντού στην Κωνσταντινούπολη βλέπεις διαφημίσεις της. Ε, οι Γιαννιώτες, κάθε φυλής και θρησκείας, προκόβουν, αυτό το ξέρουμε, έτσι δεν είναι;

Με αφορμή την οδική απομόνωση της Ανατολικής Κράψης, εικόνες από τη δεκαετία του 1960.

Μέσα στη χαράδρα του Άραχθου ποταμού, μεταξύ Δρίσκου και Ανατολικής βρίσκεται καλά κρυμμένο το γεφύρι του Παπαστάθη. Από το χωριό Ανατολική 30 χλμ από τα Ιωάννινα, κατεβαίνουμε περίπου 4 χλμ χωματόδρομο προς το ποτάμι. Στρίβουμε δεξιά και, αφού περπατήσουμε ανάμεσα σε βράχια, αντικρίζουμε επιτέλους μπροστά μας το ωραίο αλλά εγκαταλειμμένο και από το ίδιο το ποτάμι γεφύρι, αφού μετατόπισε την κοίτη του, παρασέρνοντας μάλιστα και την μικρότερη του καμάρα. Αυτό το στολίδι της λαϊκής ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής είναι δυστυχώς δυσπρόσιτο.

Είναι από τα μακρύτερα γεφύρια του Νομού. Το μήκος του φθάνει τα 85 μέτρα. Ο πρωτομάστορας μάλλον από το χωριό Πράμαντα. Αποτελείται από τέσσερα άνισα τόξα καλοχτισμένα, όπου ανάμεσά τους ανοίγονται τρία μακρόστενα ανακουφιστικά ανοίγματα. Η μεγάλη του καμάρα, από την οποία δεν περνάει τώρα ούτε σταγόνα νερό, έχει άνοιγμα 23,7 μέτρα και ύψος 8,7 μέτρα. Το κατάστρωμα έχει πλάτος 2,7 μέτρα, ακολουθεί την γραμμή των τόξων, είναι στρωμένο με καλντερίμι. Δεξιά και αριστερά υπάρχει χαμηλό κατεστραμμένο στηθαίο από κάθετες πέτρες. Το γεφύρι είναι πολύ στέρεα χτισμένο. Αυτό φαίνεται και από τη θαυμάσια αντηρίδα σε σχήμα τρίπλευρης σκάλας, και από το ότι το 1942 που βομβαρδίστηκε η μεγάλη καμάρα του, έμεινε όρθιο.

Το γεφύρι του Παπαστάθη χτίστηκε το 1746 με χρήματα που συγκέντρωσε με κόπο ο μοναχός Αγάπιος της Μονής Βίλιζας. Στοίχισε συνολικά 350 βενετικά φλουριά. Εκεί κοντά υπήρχε χάνι για τους ταξιδιώτες και τους αγωγιάτες. Το γεφύρι ένωνε μεταξύ άλλων τα Γιάννενα με Συρράκο, Καλαρρύτες. Ο ποιητής Κώστας Κρυστάλλης σε ένα διήγημά του περιγράφει μια διαδρομή μέσω γέφυρας Παπαστάθη.

(Τα στοιχεία για το γεφύρι Παπαστάθη από το βιβλίο ΠΕΤΡΙΝΑ ΓΕΦΥΡΙΑ της Νίτσας Συνίκη – Παπακώστα, Έκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων – Ιωάννινα 2002)

Άλλες πηγές αναφέρουν τα εξής για το γεφύρι:

Για την κατασκευή του γεφυριού υπάρχουν αρκετές παραδόσεις και διάφορες εκδοχές για το χορηγό και την ονομασία του (βλ. Καλούσιος, στη βιβλιογραφία).

Στις παραδόσεις αυτές αναφέρεται ότι χορηγός ήταν κάποιος ηγούμενος, αλλά γίνεται σύγχυση των μονών Κηπίνας και Βύλιζας. Κάποιες απ’ αυτές τις παραδόσεις επιχειρούν να ερμηνεύσουν και το όνομα του γεφυριού, θεωρώντας ότι Παπαστάθης ήταν το όνομα του ηγούμενου. Αναφέρεται επίσης ότι τα χρήματα που δόθηκαν για την κατασκευή του γεφυριού προέρχονταν από κάποιους ληστές, που θέλησαν να κλέψουν το μοναστήρι, αλλά με θαυματουργό τρόπο τράπηκαν σε φυγή και εγκατέλειψαν τα χρήματα.

Όταν πλημμυρίζει το ποτάμι, οι κάτοικοι των γύρω χωριών ισχυρίζονται ότι ακούν τις φωνές ενός αράπη κι ενός κόκκορα που, κατά την παράδοση, θάφτηκαν στη θεμελίωση του γεφυριού. Όταν χτιζόταν το γεφύρι ο Παπαστάθης έριξε λίρες στα θεμέλια

.........................................................................

Η γέφυρα στον Άραχθο, επί του δρόμου Δροσοχώρι - Δρίσκος - Κράψη - Ανατολική - Βαθύπεδο. Την πρώτη γέφυρα που κατασκευάστηκε γύρω στο 1964 την γκρέμισε το φουσκωμένο νερό του ποταμού.
Ο ήχος της μπουλντόζας ακούστηκε στα πρώτα δυτικά σπίτια της Ανατολικής κοντά στο 1963.

Παρόμοια σχεδία με συρματόσχοινο για το πέρασμα του Άραχθου υπήρχε στο δρόμο Δρίσκου (παλιάς Βάξιας) και Κράψης. Όταν ο Άραχθος θύμωνε η σχεδία είχε απαγορευτικό "απόπλου". Πολλές φορές παρέσερνε και την ίδια.

Το λεωφορείο του ΚΤΕΛ έφτανε όταν δεν είχε βροχές, και λάσπες ο δρόμος, μέχρι τη Βάξια.

Από την Ανατολική το βλέπαμε να αντανακλά τον ήλιο, ήταν κάτι σαν τον πολιτισμό και τις ανέσεις της ζωής που ερχόταν ως τη Βάξια.

Η διάβαση στο βράχο (μισό πέτρινο τούνελ) μεταξύ Ανατολικής - Βαθύπεδου ανοίχτηκε γύρω στο 1960 από τον Βαθυπεδιώτη Καράλη κρεμασμένο με σχοινιά στο βράχο να ανοίγει τρύπες με βαρύ κομπρεσσέρ για τα φουρνέλα.

Ο δρόμος ήταν μόνο για πεζούς και άλογα. Αργότερα διαπλατύνθηκε για αυτοκίνητα, μονής κατεύθυνσης. Το πέρασμά του προκαλούσε δέος και έκσταση, έλεγες μην έρθει κανένα άλλο I.X. για διασταύρωση.

Μιά δασκαλοπαρέα στη διάβαση το 1965.

Ανάμεσά τους και ο Χρήστος Καλογιάννης, επί χρόνια δάσκαλος στο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο της (Δυτικής) Κράψης.

Ένα σχεδόν οικογενειακό στιγμιότυπο από την Ανατολική Κράψη. Ανάμεσά τους και ο τότε κοινοτικός γιατρός στην Ανατολική, Προκόπης Παπαδημητρίου.

Η Ανατολική Κράψη επέστρεψε στην οδική απομόνωσή της, πριν το 1964.

Ο δρόμος έφερε την καταστροφή

Τον εφιάλτη του αποκλεισμού του χωριού τους από την πρόσφατη μεγάλη κατολίσθηση βιώνουν οι κάτοικοι της Ανατολικής και καλούν τους αρμόδιους φορείς να δώσουν οριστική λύση στο πρόβλημα.

Εδώ και ένα μήνα περίπου ο επαρχιακός δρόμος που συνδέει το χωριό με τα Γιάννενα σταμάτησε να λειτουργεί, αποκόπτοντας τους κατοίκους από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις δεν έχουν δώσει οριστική λύση. Όμως, ενδιαφέρουσα είναι η διαμαρτυρία που φορείς και κάτοικοι απέστειλαν στην Περιφέρεια Ηπείρου, καθώς επιμένουν ότι την ευθύνη για τα φαινόμενα των κατολισθήσεων την έχει η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων. Όπως εξηγούν, ο δρόμος που κατασκευάστηκε πρόσφατα προς το Βαθύπεδο δεν μελετήθηκε ούτε και κατασκευάστηκε σωστά, με αποτέλεσμα σήμερα το δημοτικό διαμέρισμα Ανατολικής να παραμένει επί της ουσίας αποκλεισμένο.

«Δρόμο πηγή δεινών» για το χωριό τους θεωρούν τη διάνοιξη του δρόμου από την Κράψη προς το Βαθύπεδο τόσο το τοπικό συμβούλιο όσο και οι κάτοικοι. Ο δρόμος αυτός ολοκληρώθηκε το 2008 και οι 140 κάτοικοι που υπογράφουν τη διαμαρτυρία αναφέρουν ότι από το τέλος του 2008 που ολοκληρώθηκε «άρχισαν τα προβλήματα στο χωριό μας».

Μόνο αυτοκίνητα 4x4

Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η τελευταία κατολίσθηση. Ο δρόμος κόπηκε στη μέση και ακόμη δεν έγινε η αποκατάστασή του. Ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου, Γιώργος Τσιρώνης, δεν κρύβει την απογοήτευσή του για την κατάσταση, αφού, όπως είπε στον «Η.Α.», «μόνο το καλοκαίρι μπορούν να γίνουν εργασίες και το φαινόμενο βρίσκεται σε εξέλιξη». Παράλληλα, σημειώνει ότι μόνο τα αυτοκίνητα 4x4 μπορούν να χρησιμοποιούν τον αγροτικό δρόμο που συνδέει πλέον το χωριό με τα Γιάννενα. «Ουσιαστικά τα συμβατικά αυτοκίνητα δεν έχουν πρόσβαση», υπογράμμισε.

Οι βολές στρέφονται ευθέως κατά της νομαρχιακής αρχής. Όχι μόνο επειδή δεν δόθηκε λύση στο πρόβλημα του αποκλεισμού αλλά και γιατί, όπως αναφέρουν, από έργο που κατασκεύασε στην περιοχή ενεργοποιήθηκε το φαινόμενο των κατολισθήσεων. «Οι κατολισθήσεις αυτές έχουν ως αποκλειστική αιτία και αφορμή τη διάνοιξη του δρόμου προς το Βαθύπεδο αφού στη συγκεκριμένη περιοχή, κατά την κατασκευή του δρόμου, κατέπεσαν χιλιάδες τόνοι βράχων οι οποίοι λόγω του βάρους αλλά και του μεγάλου ύψους που κατακρημνίζονταν είχαν ως συνέπεια να συμπιεσθεί το έδαφος της περιοχής, με τελικό αποτέλεσμα τα υπόγεια αλλά και επιφανειακά νερά που υπήρχαν και υπάρχουν στην περιοχή να μην έχουν διόδους διαφυγής, να λιμνάζουν και να δημιουργούν κατολισθητικά φαινόμενα», σημειώνουν στη διαμαρτυρία.

Κι άλλες επιπτώσεις

Πέραν της συγκεκριμένης κατολίσθησης, η οποία, σύμφωνα με τους κατοίκους, αν συνεχιστεί μπορεί να καταστρέψει οικισμούς και «ενδεχομένως να κινδυνεύσουν και ανθρώπινες ζωές», υπήρξαν και άλλες επιπτώσεις. Έτσι, από τη διάνοιξη του δρόμου προς το Βαθύπεδο καταστράφηκε η δεξαμενή από την οποία υδροδοτείται το χωριό, ενώ παρουσιάστηκαν προβλήματα στην υδροδότηση και αμφιβολίες για την ποιότητα του νερού. Ενάμισι χρόνο αργότερα, καρά τις υποσχέσεις της νομαρχίας και του δήμου Παμβώτιδας, το πρόβλημα ύδρευσης του χωριού παραμένει, αφού δεν έγινε ανακατασκευή της υδρομάστευσης. Επίσης, στις αρχές του Φεβρουαρίου του 2009 σημειώθηκε κατολίσθηση παραλλήλως του δρόμου Κράψη – Βαθύπεδο και κατέστρεψε τον παλιό δρόμο Ανατολική - Βαθύπεδο.

Βασικό αίτημα των κατοίκων είναι η αποκατάσταση των ζημιών σε υδρομάστευση και δρόμους. Η διαμαρτυρία, την οποία υπογράφουν 139 κάτοικοι, έχει κοινοποιηθεί σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (Περιφέρεια, Νομαρχία, δήμο Παμβώτιδας), καθώς και στο Τεχνικό Επιμελητήριο και τους βουλευτές του νομού. Τέλος, θέτουν και ζήτημα ολοκλήρωσης της μελέτης για το δρόμο που θα συνδέει τα Τζουμέρκα με την Εγνατία Οδό, αφού έτσι θα βελτιωθεί και η οδική σύνδεση του χωριού.

Χωρίς βατότητα το «Μαυρολάγκαδο»

Να εκτονώσει τις αντιδράσεις των φορέων για την αποτυχία ολοκλήρωσης της μελέτης σύνδεσης των Τζουμέρκων με την Εγνατία και για τα πολλά προβλήματα που προκλήθηκαν στα οδικά δίκτυα της περιοχής, επιχειρεί η νομαρχιακή αρχή. Η μελέτη έχει μείνει ημιτελής και πλέον οι φορείς, όπως ο δήμος Πραμάντων, έχουν απευθυνθεί στην κυβέρνηση προκειμένου να χρηματοδοτήσει τη μελέτη. Αυτή την περίοδο, μάλιστα, σε δύο σημεία του σχεδιαζόμενου δρόμου Μπαλντούμα – Πράμαντα υπάρχουν σοβαρά προβλήματα.

Στο «Μαρολάγκαδο», περιοχή ανάμεσα στα χωριά Προσήλιο και Παλαιοχώρι Συρράκου, η συγκοινωνία έχει σταματήσει λόγω μιας μεγάλης κατολίσθησης που σημειώθηκε την περασμένη εβδομάδα. Ο νομάρχης συναντήθηκε χθες με τους δημάρχους και τους κοινοτάρχες της περιοχής των Τζουμέρκων, τους οποίους και ενημέρωσε σχετικά με τις εκτιμήσεις των τεχνικών υπηρεσιών της για το ύψος της ζημιών, καθώς και τις τεχνικές δυνατότητες που υπάρχουν για την αποκατάσταση των δύο επαρχιακών οδών προς Συρράκο-Καλαρρύτες και Ανατολική. Επανέλαβε, δε, ότι ζημιές αυτές εκφεύγουν από τις δυνατότητες της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης και σε ό,τι αφορά «Μαυρολάγκαδο» ανέφερε ότι θα επιδιωχθεί η προσωρινή αποκατάσταση της βατότητας της οδού. Ο Αλέκος Καχριμάνης πρόσθεσε ότι η οριστική λύση, και στο «Μαυρολάγκαδο» και στην Ανατολική, μπορεί να δοθεί μέσα από τη μελέτη που εκπονήθηκε από τη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση στα πλαίσια της οδικής σύνδεσης Κόμβος Αράχθου-Πράμαντα, που στα συγκεκριμένα σημεία προβλέπει την κατασκευή σύγχρονων γεφυρών.

Ο Μεσογαίας Νικόλαος επιστρέφει το μισθό του στο κράτος.

Tον μισθό του στο κράτος αποφάσισε να επιστρέψει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος σαν μια κίνηση αλληλεγγύης στις δυσκολίες του ελληνικού κράτους.

Πρόκειται για έναν από τους πιο μορφωμένους ιερείς της Ελληνικής Εκκλησίας καθώς έχει διατελέσει μέχρι και επιστημονικός συνεργάτης της ΝΑSA!

Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Μετά την συμπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, συνέχισε τις σπουδές του στο Harvard και το M.I.T. (Η.Π.Α.), όπου και έλαβε μεταπτυχιακούς τίτλους (Master) και διδακτορικό (Ph.D). Εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης στο Αγγειολογικό εργαστήριο του New England Deaconess Hospital (Η.Π.Α.).

Παράλληλα διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης της Διαστημικής Εταιρείας των Ηνωμένων Πολιτείων (NASA) και της εταιρείας Arthur D. Little. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Harvard και του M.I.T., στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σπούδασε Θεολογία στην Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη των Ηνωμένων Πολιτειών και ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Κούρσες εξοπλισμών και φτωχά κράτη πάνε μαζί.

«Περιζήτητα» τα αεροσκάφη

«Κούρσες εξοπλισμών» και φτωχά κράτη πάνε μαζί, σύμφωνα με σουηδική έρευνα

Οι αγορές μαχητικών αεροσκαφών αντιστοιχούν στο 27% των εξοπλιστικών προγραμμάτων

Σε κούρσα εξοπλισμών επιδόθηκαν την τελευταία πενταετία πολλές φτωχές χώρες, όπου τα χρήματα που δόθηκαν για την αγορά όπλων (και κυρίως μαχητικών αεροσκαφών) θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί για καλύτερους σκοπούς, υποστηρίζει το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI) που εδρεύει στη Στοκχόλμη.

Στην ετήσια έκθεσή του για το εμπόριο όπλων, που αφορά την περίοδο 2005-9, το Ινστιτούτο σημειώνει ότι σε διεθνές επίπεδο οι πωλήσεις όπλων αυξήθηκαν κατά 22% σε σχέση με την πενταετία 2000-2004. Τα μαχητικά αεροσκάφη αντιπροσωπεύουν το 27% του συνόλου του εξοπλισμού που αγοράστηκε.

«Οι παραγγελίες και οι παραδόσεις αυτών των εν δυνάμει αποσταθεροποιητικών όπλων οδήγησαν σε μια κούρσα εξοπλισμών σε περιοχές όπου βασιλεύει η ένταση: στη Μέση Ανατολή, τη βόρεια Αφρική, τη νότια Αμερική, τη νότια και τη νοτιοανατολική Ασία» τονίζει το SIPRI.

Ο Πολ Χόλτομ, υπεύθυνος για την έρευνα, σχολιάζει ότι τα τελευταία πέντε χρόνια «κράτη πλούσια σε φυσικούς πόρους αγόρασαν σημαντικές ποσότητες μαχητικών αεροσκαφών σε υψηλές τιμές. Οι γειτονικές χώρες αντέδρασαν σε αυτές τις αγορές δίνοντας με τη σειρά τους δικές τους παραγγελίες».

Στη Νότια Αμερική, σε σχέση με τις αρχές της χιλιετίας, οι πωλήσεις όπλων ήταν αυξημένες κατά 150%. Στη Νοτιοανατολική Ασία μετά το 2000 παρατηρείται εντυπωσιακή αύξηση στις εισαγωγές όπλων: +722% στη Μαλαισία, +146% στη Σιγκαπούρη και +84% στην Ινδονησία.

Οι ΗΠΑ παραμένουν η χώρα με τις μεγαλύτερες εξαγωγές όπλων, αφού καλύπτουν το 30% του παγκοσμίου συνόλου. Τα αμερικανικά όπλα προορίζονται κυρίως για τη Μέση Ανατολή (36%) και για την περιοχή της Ασίας-Ωκεανίας (39%). Τα μαχητικά αεροσκάφη αποτέλεσαν το 40% των πωλήσεων ρωσικών συμβατικών όπλων και το 30% των αμερικανικών.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Σήματα Β.Α.Ν. συσσωρευμένης λαϊκής οργής.

Πως διαβάζιτι του φλυτζιάν΄ ... για αρχάριους.

Πα-πα-πα-πα ...θάμα!

Πουλυ καλό φλιτζιάν' μπράβου!
Το διάβασμα του φλιτζανιού
ΔΙΑΤΑΞΗ
Το πάνω μέρος προς το χείλος του φλιτζανιού απεικονίζει το εγγύς μέλλον ενώ όσο προχωρούμε προς τη βάση τα γεγονότα απομακρύνονται χρονικά.
Το χερούλι αποτελεί τον άξονα του φλιτζανιού. Τα σημάδια που υπάρχουν σ’ αυτό το σημείο αφορούν τα προσωπικά του ατόμου. Δεξιά απεικονίζεται ότι έχει σχέση με το σπίτι και την οικογένεια και αριστερά ότι έρχεται απ’ έξω απ’ το διπλανό σπίτι ως τη Γη του Πυρός (φίλοι, γνωριμίες, άτομα και ειδήσεις από μακρυά)
Στον «πάτο» διαβάζεται η καρδιά του ατόμου (διάθεση, συναισθήματα)

ΧΡΩΜΑ
Σημαντικό είναι και το χρώμα των σχημάτων – συμβόλων. Ένα φλιτζάνι με αναλογία καφέ σχημάτων και λευκών κενών είναι καλό και χαρούμενο, ενώ ένα φλιτζάνι με περισσότερο καφέ ή με μεγάλα κομμάτια ξεραμένου τελβέ ειδικά στο περίγραμμα είναι «κλειστό», δυσάρεστο. Οι καφέ φιγούρες μπορεί να συμβολίζουν ανάλογα με τα διπλανά σχήματα εχθρικά ή σκουρόχρωμα πρόσωπα.

ΣΥΜΒΟΛΑ
Τα ευκολότερα και πιο ευδιάκριτα σχήματα του φλιτζανιού είναι οι λευκές γραμμές που το διασχίζουν κάθετα ή διαγώνια και καταλήγουν στο χείλος του. Αυτές είναι δρόμοι. Συμβολίζουν τα ταξίδια, σύντομα ή μακρινά ανάλογα με το μέγεθός τους.
Αν η λευκή γραμμή διακόπτεται από καφέ σε οποιαδήποτε σημείο της, ο δρόμος που σχεδιάζει το άτομο δεν θα γ΄νει.
Μικρές κουκίδες πάνω στο δρόμο δείχνουν τα άτομα που θα ταξιδέψουν μαζί με το πρόσωπο ενώ αν οι κουκίδες βρίσκονται στο τέλος της γραμμής (στο χείλος) δείχνουν τα άτομα που θα συναντησει το πρόσωπο στον προορισμό του.
Άλλα ευδιάκριτα σχήμταα είναι τα γράμματα του αλφαβητου και οι αριθμοί. Τα γράμματα συμβολίζουν αρχικά ονομάτων και οι αριθμοί είτε μεταφράζονται σε γράμματα (3=Γ) είτε δηλώνουν χρονικό διάστημα (μέρες ή μήνες)
Οι κύκλοι δίπλα – δίπλα ή ενωμένοι συμβολίζουν δαχτυλίδια ή στέφανα δηλαδή αρραβώνα ή γάμο.
Το λέρωμα στο χείλος του φλιτζανιού είναι λεφτά. Δεξιά απ’ το χερούλι θα δώσεις, αριστερά θα πάρεις.
Μικρές κουκίδες καφέ στο χείλος είναι ειδήσεις και λόγια…
Τρεις τέσσερις γραμμές στην κορυφή είναι τραπέζι με τρία τέσσερα άτομα.
Άσπρο άνοιγμα με δυο σημαδάκια μέσα είναι «κλειστή συνάντηση».
(Βικτώρια Ζούκη στο Ημερολόγιο 2010 του Καπέσοβου)

Η συνέχεια του μαθήματος «πως θα μάθιτι να λέτι του φλυτζιάν» στο ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ του 2010 του Πολιτιστικού Συλλόγου Καπεσόβου

…. Αφού το έφερνε μια βόλτα, ανοιγόκλεινε τα χείλη της σε ένα ανεπαίσθητο πα-πα-πα-πα!..και κουνούσε το δεξί της χέρι πέρα δώθε σε εκδήλωση απέραντου θαυμασμού!
Και άρχιζε Χαρά λαβαίν’ς Μια στενοχώρια ξικόβιτι Καλό χαμπέρ’ από μακριά έρχιτι Ένας ψ’λός – κουντός ψλή – κουντή (ανάλογα με τις πληροφορίες) σι σκέφτιτι
Τραπέζ’ κάν’ς Λιφτά λαβαιν΄ς γιάτα βήκαν σ΄ν κουρφή (και έδειχνε μια μουτζούρα του καφέ με το δάκτυλό της) ..Ένα σταυρό γλέπου (η πιο καυτή πρόβλεψη, αφού ο σταυρός σήμαινε αρραβώνα και τέτοια) Μιγάλ’ πόρτα διαβαίν΄ς … Δρόμου μακρύ –κουντό κάν'ς (μερικές φορές ήταν μπουδ’σμένους, άλλες ήταν ντιρβέν
Ούι μπράβου πουλύ καλό φλυτζιάν και έπιανε το επόμενο:
Πα-πα-πα-πα θάμα το ίδιο τελετουργικό …
Όλες για τη γιαγιά Ανθούλα είχαν πουλύ καλό φλυτζιάν … θάμα … κι ας ήταν οι περισσότερες συφοριασμένες
(Θουκυδίδης Παπαγεωργίου στο Ημερολόγιο 2010 του Καπέσοβου)
Ούι μπράβου πουλύ καλό φλυτζιάν’

Προβλέπονται οι σεισμοί; Τι λένε οι σεισμολόγοι.

Δύο σεισμικές δονήσεις σημειώθηκαν τα ξημερώματα της Τρίτης 9 Μαρτίου 2010 στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Εύβοιας και Σκοπέλου. Η πρώτη, που σημειώθηκε στις 04:00, ήταν μεγέθους 4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και η δεύτερη, που σημειώθηκε στις 04:55 ήταν μεγέθους 4,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.
Από τις δύο δονήσεις, που έγιναν αισθητές και στην Αττική, δεν έχουν αναφερθεί τραυματισμοί ή ζημιές.
Ανάλογου μεγέθους σεισμική δόνηση είχε σημειωθεί το απόγευμα της Δευτέρας και στο Αίγιο.
Μιλώντας στο Mega, το πρωί της Τρίτης, ο καθηγητής σεισμολογίας Βασίλης Παπαζάχος δήλωσε πως ο σεισμός στην Τουρκία δεν επηρεάζει την Ελλάδα.
Newsroom ΔΟΛ

Ως πότε ο Μανόλης Γλέζος θα παλεύει για όλου του κόσμου το ψωμί...και για τον αστυνόμο που τον ψέκασε εξ επαφής;

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι χθεσινές διαδηλώσεις των εργατοϋπαλληλικών οργανώσεων κατά των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων της Κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, για την οποία άλλοι ευθύνονται και πρέπει να πληρώσουν, στρέφονταν και κατά των αθλίων γερμανικών σχολίων κατά του Ελληνικού Λαού, η αιτία των οποίων δεν είναι η ουδέποτε εκφρασθείσα απαίτησή μας «να πληρώσουν οι Γερμανοί τα δικά μας λάθη», αλλά η ζωντανή και λανθάνουσα μνήμη τους για την ένδοξη Αντίστασή μας κατά της βάρβαρης γερμανικής Κατοχής του 1941-1944.
Δυστυχώς ορισμένοι Γερμανοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι –ελπίζουμε όχι και ο Γερμανικός Λαός- μνησικακούν κατά του Λαού μας για την Αντίστασή του και τις συνέπειες που είχε σε βάρος της Γερμανικής εξόρμησης για την υποταγή της Ευρώπης και όχι μόνον.
Εκείνο όμως που μας συντάραξε περισσότερο από τα γερμανικά σχόλια και δημοσιεύματα, ήταν η χτεσινή συμπεριφορά των αστυνομικών κατά του πρώτου ήρωα της Εθνικής μας Αντίστασης, του Μανόλη Γλέζου, που μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατέβασαν τη Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, πριν περάσει ένας μήνας από την ανάρτησή της.
Ο Μανόλης Γλέζος από το 1996 είναι Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και αγωνίζεται για την επίλυση του εθνικού αυτού θέματος, ενώ οι κυβερνήσεις μας αδρανούν.
Ασφαλώς οι αστυφύλακες που διέπραξαν το ολέθριο αυτό λάθος δεν γνώριζαν ποιός ήταν ο ασπρομάλλης που κλωτσούσαν, του έριχναν άφθονα ασφυξιογόνα στο πρόσωπο και τον έριξαν λιπόθυμο στο έδαφος και τώρα νοσηλεύεται στην εντατική της καρδιολογικής κλινικής του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» για την αντιμετώπιση των σοβαρών βλαβών που υπέστη στο αναπνευστικό και καρδιαγγειακό σύστημα, αλλά και στα μάτια του.
Αυτό όμως δεν είναι ελαφρυντικό των δραστών και των προϊσταμένων τους, πρώτον γιατί τέτοιες βάρβαρες επιθέσεις δεν πρέπει να γίνονται κατά οποιουδήποτε πολίτη και δεύτερον γιατί είναι αδιανόητο να μην αναγνωρίζουν οι αστυνομικοί ποιός είναι ο Μανόλης Γλέζος.
Έπρεπε να είχαν διδαχθεί ότι υπάρχουν στη χώρα μας πρόσωπα που κάνοντας το καθήκον τους έγραψαν ιστορία και πρέπει να τα αναγνωρίζουμε, να τα σεβόμαστε και να τα προστατεύουμε.
Αθήνα, 6 Μαρτίου 2010
Ο Αντιπρόεδρος του Ε.Σ.Δ.Γ.Ο.Ε Ο Γενικός Γραμματέας
Γεώργιος Α. Μαγκάκης Ευάγγελος Μαχαίρας

Μετά 65 περίπου χρόνια στο ίδιο σταυροδρόμι

Τι βλέπεις; ρωτάς υπουργό. Ξέρω 'γω; Θα δείξει απαντάει... Ο Μάης θα φέρει και άλλες περικοπές;

Το 12% της σημερινής μείωσης των επιδομάτων- λένε οι πληροφορίες- θα φτάσει στο 15%, και όλο αυτό θα «ντυθεί» με το ενιαίο μισθολόγιο, που θα είναι το τυράκι για τη φάκα...

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ Μετά την αξιολόγηση του Μαΐου, έρχεται κι άλλο πακέτο μέτρων
Τoυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 6 Μαρτίου 2010 στα ΝΕΑ

Εντάξει, το ξέρω, πονάει. Δηλαδή, πώς πονάει. Οξύτατα μη φανταστείς. Όχι. Αλλά να- όπως διηγούνται όσοι το έχουν υποστεί- πονάει σαν να σου «τρούπησε» (που λένε και οι Θεσσαλονικιοί) στιλέτο τα πλευρά. Ένα λεπτό σκίσιμο, που μόλις φαίνεται. Στην αρχή ίσα που νιώθεις, λένε, το τρύπημα. Ύστερα αισθάνεσαι το αίμα να τρέχει ζεστό και έχεις μια γλυκιά αίσθηση ενόχλησης, σαν κάτι να μουδιάζει εκεί- είναι η φάση που ο ποιητής έχει περιγράψει με τον στίχο «γλυκά πονούσε το μαχαίρι- έσταζε μέλι η μαχαιριά», αν με εννοείς αναγνώστη μου. Κι έπειτα όσο περνάει η ώρα, έρχεται ο πόνος και σου κόβει την ανάσα και χοντρές στάλες ιδρώτα στάζουν από το μέτωπό σου. Η αναπνοή σου γίνεται πιο γρήγορη και η καρδιά σου χτυπάει ακανόνιστα. Θέλεις να ξεφύγεις από αυτό που σου έχει συμβεί, αλλά δεν μπορείς. Σε παρασύρει η αγωνία για το αβέβαιο αύριο. Για το πώς θα εξελιχθεί. Για το τι άλλο θα σου συμβεί...

Ας κρατηθούν όσοι πανηγύρισαν
Το τι άλλο θα σου συμβεί, δεν μπορώ να στο πω με ακρίβεια. Για να ΄μαι ειλικρινής καλά κάνεις και έχεις αγωνία, γιατί έτσι όπως έγινε το πράγμα ούτε κανείς άλλος μπορεί να σε ενημερώσει με ασφάλεια για το τι μπορεί να σου ξημερώσει. Ακούω διάφορα, μου λένε διάφορα, ψυχανεμίζονται επίσης διάφορα, αλλά δεν έχω καταλήξει. Αυτό που έχω καταλάβει πάντως εξ όσων μου είπαν είναι ότι όσοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν επειδή διασώθηκε το 40% του 14ου μισθού, ίσως και να έσπευσαν πρόωρα να το κάνουν. Διότι, λέει, μετά την αξιολόγηση του Μαΐου, έρχεται κι άλλο πακέτο μέτρων. Ακόμη πιο επώδυνο. Που περιλαμβάνει κι άλλες μειώσεις, που θα εξαφανίσουν τον 14ο μισθό, και ενδεχομένως να βάλουν χέρι και στον 13ο. Και ότι θα μειωθούν κι άλλο τα επιδόματα. Οτι το 12% της σημερινής μείωσης θα φτάσει στο 15%, και πως όλο αυτό θα «ντυθεί» με το ενιαίο μισθολόγιο, που θα είναι το τυράκι για τη φάκα. Αυτά άκουσα, αυτά σας μεταφέρω... Εχει μαυρίσει η ψυχή μας...
Εξόριστε ποιητή στον αιώνα σου πες μας, τι βλέπεις; Βλέπω... βλέπω... για την ακρίβεια προσπαθώ, αλλά δεν βλέπω τίποτε. Όποιον και να ρωτήσεις στην κυβέρνηση, το ίδιο θα σου πει. «Τι βλέπεις;» ρωτάς υπουργό, υποτίθεται από αυτούς που είναι μέσα στα πράγματα. «Ξέρω ΄γώ; Θα δείξει» σου απαντάει, λες και σου εκστόμισε τη μεγαλύτερη σοφία του κόσμου. Οτι θα δείξει, θα δείξει, δεν υπάρχει θέμα. Οι θεοσεβούμενοι στο λένε «κοντός ψαλμός αλληλούια», ο μακρύς δεν ξέρω πού είναι και πότε θα τον δούμε. Το ξέρω ότι έχει μαυρίσει η ψυχή μας με όλο αυτό. Γνωρίζω επίσης ότι πολύς κόσμος θα ματώσει. Αντιλαμβάνομαι ότι κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με όλα αυτά, εκτός κι αν είναι κανένας από αυτούς που σταματάνε τον Γιώργο στον δρόμο και του λένε «πάρε πρόεδρε τον μισό μου, πάρε και το δώρο μου και προσπάθησε να ανυψώσεις την ελληνική οικονομία»! Τι εύρημα ε; Τεράστιο!..

Πότε τον βρήκαν και του το είπαν;
Συγγνώμη, αυτός που έγραψε αυτή τη βλακεία, και ο Γιώργος τη διάβασε χωρίς να τη «φιλτράρει», έχει κι άλλες τέτοιες ιδέες; Για να ξέρουμε. Διότι άμα του αλλουνού του βάζεις το χέρι στην τσέπη και του παίρνεις ό,τι έχει μέσα επειδή αυτό απαιτείται προκειμένου να διασωθεί η μητέρα Ελλάδα, δεν καταλαβαίνεις ότι με κάτι τέτοια τον κάνεις τούρμπο και αρχίζει να κατεβάζει όσα καντήλια του έρχονται στο μυαλό; Κι έπειτα, αυτός που έγραψε όσα έγραψε περί των πολιτών που τρέχουν αυτοβούλως να συναντήσουν τον Γιώργο για να του προσφέρουν τον τίμιο ιδρώτα του κόπου τους, σκέφτηκαν άραγε ότι το ερώτημα που έρχεται αυθορμήτως στον καθένα που ακούει κάτι τέτοιο είναι «και πότε τον βρήκαν στην Ελλάδα τον Γιώργο ρε παιδιά;». Συμπέρασμα, μαζί και προτροπή, προς όλους αυτούς τους «έξυπνους»: παιδιά, όταν ο άλλος ματώνει, και καταλαβαίνει ότι θα ματώνει για πολύ, και μπορεί και περισσότερο αργότερα, είναι εύκολο παρακαλούμε να μην τον περιπαίζετε;

Μου τη δίνουν οι γαλάζιοι
Το τραγούδι που λέει «εγώ παρέα θα κάνω με τον πόνο μου/ μη μου μιλάτε αφήστε με μόνο μου» το ΄χετε ακουστά; Αφήστε τον λοιπόν στον πόνο του και σεβαστείτε το αίτημά του για... σκασμό! Όλοι οι πολιτικοί. Μηδενός εξαιρουμένου. Ναι, ξέρω, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά ρε παιδιά, γιατί πρέπει από πάνω να του πιπιλάτε και το μυαλό για κάτι που αυτός θα υποστεί και για το οποίο σάς θεωρεί όλους καθ΄ ολοκληρίαν υπεύθυνους; Απάντηση δεν υπάρχει, και σωστά. Αλλά εμένα μου τη δίνουν περισσότερο οι της Νέας Δημοκρατίας. Κι ο Σαμαράς επίσης. Αφού κύριε ήσουν μέλος- έστω και για λίγο- αυτής της καταστροφικής κυβέρνησης, που έφερε τον τόπο σ΄ αυτά τα τρομακτικά χάλια, τι θες και μιλάς; Τι τη θες την κριτική, αφού όλα αυτά τα χρόνια, και όσο ήσουν βουλευτής, στήριζες αυτή την πολιτική που μας οδήγησε εδώ; Ασ΄ το. Τα λες αργότερα. Είναι ανάγκη να τα πεις τώρα; Να μας ανεβάσεις το αίμα στο κεφάλι;

Θα κάνει κριτική και ο... Αλογοσκούφης!
Διότι έτσι όπως έχουμε χάσει κάθε μέτρο σ΄ αυτόν τον τόπο- στον τόπο που γέννησε το «μέτρο»- ώρες είναι μετά τον Σαμαρά να βγει να κάνει κριτική στα μέτρα της κυβέρνησης ο... Αλογοσκούφης! Να μας πει κι αυτός την άποψή του για το πόσο λάθος έκανε η κυβέρνηση που αποφάσισε αυτά και όχι εκείνα και για το πόσο καθυστέρησε να τα πάρειγιατί αυτή είναι η καραμέλα του Σαμαρά, και των υπολοίπων: άργησε ο Γιώργος να πάρει τα μέτρα και γι΄ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Πλάκα μας κάνετε; Πλάκα σίγουρα. Τόση, που ο χωρατατζής Καραμανλής δεν το ΄χει σε τίποτε να βγει κι αυτός να κάνει δηλώσεις για τα μέτρα- να τα κριτικάρει! Το ξέρω, ακούγεται γελοίο, αλλά κι εσείς θα περιμένατε ποτέ ότι θα βρισκόταν έστω και ένας πρώην υπουργός του Καραμανλή να βγάλει γλώσσα τούτες τις ώρες της περισυλλογής του λαού για το αβέβαιο μέλλον;

Στο διεθνές το μαγαζί τα λέγανε δύο χαζοί

3 του Μάρτη 2010 vs 3 του Σεπτέμβρη 1974

Πάρτε μαζί σας τσουβάλια με ΦΩΣ, οι μέρες που θάρθουν θάναι σκοτεινές.

«Θύελλα» μέτρων για 4,8 δισ. ευρώ
Περικοπή 30% σε Δώρο, «ψαλίδι» σε επιδόματα και αύξηση ΦΠΑ στο «πακέτο» της κυβέρνησης

Περικοπές, αυξήσεις συντελεστών, «ψαλίδι» σε επιδόματα και έκτακτες εισφορές περιλαμβάνει το τελικό πακέτο μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση την Τετάρτη. Το σχετικό νομοσχέδιο κατατίθεται στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.

Η κυβέρνηση αποφάσισε την επιβολή έκακτης εισφοράς 1% σε φορολογούμενους με εισόδημα άνω των 100.000 ευρώ το 2009, αλλά και επιβολή ανώτατου φορολογικού συντελεστή 45% για τα εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ που θα δηλωθούν το 2010.

Επίσης, αυξάνεται ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας στο 2% για μια τριετία, για ακίνητη περιουσία άνω των 5 εκατ. ευρώ, αλλά και αύξηση του τέλους ραδιοσυχνοτήτων από το 0,1% στο 2% για τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ.

Αναλυτικά, το «πακέτο» μέτρων με στόχο τα 4,8 δισ. ευρώ περιλαμβάνεται:

* Περικοπή δώρου Χριστουγέννων, δώρου Πάσχα και επιδόματος αδείας κατά 30% για τους δημόσιους υπαλλήλους.
* Περικοπή επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων κατά 12% αντί αρχικής εξαγγελίας για 10%.
* Μείωση του επιδόματος δικαστικών κατά 20%.
* Μείωση των επιχορηγήσεων για ΝΠΙΔ, ΟΤΑ Α και Β βαθμού.
* Μείωση κατά 10% των επιχορηγήσεων στα ταμεία ΟΑΠ, ΔΕΗ και ΤΑΠ-ΟΤΕ.
* Μείωση κατά 5% (500 εκατ. ευρώ) του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και κατά 100 εκατ. ευρώ του αντίστοιχου Προγράμματος στο υπουργείο Παιδείας και κατά επιπλέον 100 εκατ. ευρώ, των πιστώσεων νέων προγραμμάτων του υπουργείου Παιδείας.
* Μείωση κατά 20% των τιμών των φαρμάκων.
* Αύξηση φόρου από το 3% στο 15% στα ακίνητα των offshore εταιριών.
* Κατάργηση των αμειβόμενων επιτροπών στο δημόσιο, με παράλληλη μείωση κατά 50% των αποζημιώσεων στα μέλη διοικητικών συμβουλίων, πλαφόν στις αποδοχές των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, απαγόρευση bonus, μείωση κατά 30% των δαπανών για υπερωρίες και μετακινήσεις.
* Αύξηση ΦΠΑ για τον πολύ χαμηλό συντελεστή από το 4,5% στο 5% για το χαμηλό από το 9% στο 10%, και για τον υψηλό από το 19% στο 21%. Δεν μεταβάλλεται η έκπτωση των συντελεστών ΦΠΑ για τα νησιά.
* Αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα, με αποτέλεσμα επιβάρυνση της τιμής της βενζίνης κατά 8 λεπτά το λίτρο και του πετρελαίου κίνησης κατά 3 λεπτά.
* Αύξηση κατά 20% των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε τσιγάρα και ποτά.
* Κατάργηση απαλλαγής του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο ηλεκτρικό ρεύμα. * Επιβολή ειδικού φόρου πολυτελείας σε αυτοκίνητα με εργοστασιακή τιμή άνω των 17.000 ευρώ ή τιμή αγοράς άνω των 35.000 ευρώ, αλλά και σε σκάφη αναψυχής, ελικόπτερα, αεροσκάφη, πολύτιμους λίθους, πολύτιμα μέταλλα και δέρματα.
* Πάγωμα συντάξεων. Οι περικοπές των επιδομάτων δεν αφορούν τις συντάξεις.
Newsroom ΔΟΛ