Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Θα ξαναχτισθεί η γέφυρα Κοράκου, που ανατινάχτηκε στις 28 Μαρτίου 1949.


64 χρόνια από την καταστροφή της

Ζωντανεύει το όνειρο για ανακατασκευή της ιστορικής γέφυρας Κοράκου

Άρτα
Έζησε για 434 χρόνια αντέχοντας σε σεισμούς και τις μανιασμένες κατεβασιές του Αχελώου μέχρι που έπεσε κι αυτή θύμα του Εμφυλίου. Στις 28 Μαρτίου συμπηρώνονται 64 χρόνια από την ανατίναξή της.

Από τότε, φορείς και κάτοικοι της περιοχές έχουν επανειλημμένα ζητήσει την ανακατασκευή της γέφυρας.

Στα πόδια του Φέλλου Πετρωτού (Λιασκόβου) Αργιθέας Καρδίτσας, στο συνοικισμό Συκιάς-θέση Πυργάκι ή Σκαλούλα κοντά στα Ξερικούλια και στα πόδια του Κοκκινόλακου των Πηγών (Βρεσθενίτσας) Άρτας (Φράξος- πλαγιά Τσολάκη), όπου ο Αχελώος ή Άσπρος ή Ασπροπόταμος χωρίζει τους δυο νομούς χτίστηκε το 1514-1515 η περίφημη μονότοξη πέτρινη καμάρα « Η Γέφυρα του Κοράκου» ή «το Κορακογιοφύρι » ή ποιητικά «του Κόρακα το διόφυρο» ή «του Άσπρου το γιοφύρι».

Η γέφυρα ανατινάχθηκε το 1949 από άνδρες του «Δημοκρατικού Στρατού», σε μια προσπάθεια να ανακόψουν την επίθεση που δέχονταν.


Το ιστορικό γεφύρι χτίστηκε από το Μητροπολίτη των γεφυριών Βησσαρίωνα το Β΄ μητροπολίτη Λάρισας που δεν τον ενδιέφερε η υστεροφημία για αυτό και δεν έβαλε το όνομά του ως χορηγός παρά την ονόμασε «του Κοράκου» λόγω του ύψους της και «επειδή την ημέρα των εγκαινίων σταθείς εις το μέσον της γέφυρας και ερωτών: "πώς με βλέπετε;", οι μαστόροι του απήντησαν: σαν κόρακα, αυτός τους είπε: "ε, τότε γέφυρα του Κοράκου να είναι το όνομά της"».


Οι περιοχές Αργιθέας και Τετραφυλλίας και γενικότερα οι νομοί Καρδίτσας - Άρτας, αν και συνορεύουν, αποκόπηκαν ώς το 1961, οπότε και κατασκευάσθηκε η σημερινή αμαξογέφυρα.

Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί επιστημονικές ημερίδες, με θέμα την προώθηση του ζητήματος για την ανακατασκευή του γεφυριού.

Με το σκεπτικό ότι η «αλυσίδα» πολιτισμού πρέπει να έχει όλους τους κρίκους της, μαζί με την ανακατασκευή του γεφυριού το αίτημα περιλαμβάνει την αναστήλωση των τουρκικών φυλακίων που υπήρχαν εκατέρωθεν της γέφυρας και την ανάδειξη της επιχωματωμένης Κουτσοκαμάρας, ενός μικρότερου γεφυριού στην περιοχή.

Το Κορακογιόφυρο, όπως είναι επίσης γνωστή η γέφυρα Κοράκου, δεν ήταν απλώς ένα πετρογέφυρο. Αποτελεί θρύλο, ιστορία, πολιτισμό.

Η δε τέχνη και τεχνική του θεωρούνται αξεπέραστη. Ήταν κτισμένο πάνω στον άξονα της αρχαίας οδού Τρίκκης - Γόμφων - Αργιθέας - Αμβρακίας και είχε μεγάλη στρατηγική και εμπορική σημασία.

Ήταν η μεγαλύτερη μονότοξη γέφυρα των Βαλκανίων, καθώς το άνοιγμα στην βάσης της ήταν 48 μέτρα, το μεγαλύτερο ύψος της 26, το πλάτος της 2,30 ενώ η απόσταση από την μία άκρη έως την άλλη ήταν 80 μέτρα. Λέγεται ότι ειδικά τις μέρες της βαρυχειμωνιάς το πέρασμα της γέφυρας προκαλούσε φόβο και δέος. Μάλιστα, οι ηλικιωμένοι της περιοχής θυμούνται ότι, σε πολλές περιπτώσεις, όσοι είχαν υψοφοβία τους έδεναν τα μάτια.

Τη γέφυρα φρουρούσαν δυο Κούλιες, όπως ονομάζονταν τα τουρκικά φυλάκια, η μία από την πλευρά της Αργιθέας και η δεύτερη στην πλαγιά κάτω από τις Πηγές της Άρτας. Στις Κούλιες, που ήταν πέτρινα διώροφα κτίρια υπηρετούσαν τούρκοι φύλακες, που επόπτευαν το πέρασμα και το προστάτευαν από δολιοφθορά.

«Η ανακατασκευή τέτοιων ιστορικών μνημείων αποτελεί πρόκληση για τη σύγχρονη Ευρώπη. Αφενός γιατί η τέχνη και η τεχνική που αφορά το συγκεκριμένο έργο, αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού και συνεπώς πρέπει να αναδειχθεί και να παραμείνει ως εξαιρετικά σημαντικό απόθεμα της ιστορικής συνέχειας, αφετέρου γιατί υπάρχει πάντα μια σημειολογική ερμηνεία στήριξης τέτοιων πρωτοβουλιών που σχετίζονται με ιστορικά κτίσματα. Η σύνδεση μας με την τοπική και εθνική ιστορία και τα μηνύματα ενότητας και συνεργασίας που κομίζουν στη σύγχρονη πολυπολιτισμική Ευρώπη των λαών και των πολιτισμών» είπε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο ευρωβουλευτής Γιώργος Χατζημαρκάκης.


Κατά  τον Ριζοσπάστη
Η μάχη στη Γέφυρα του Κοράκου
Η μάχη της Γέφυρας του Κοράκου, που εντασσόταν στην επιχείρηση της Αρτας, ήταν μια απ' τις μεγαλύτερες μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ Ρούμελης, με τη συμμετοχή σχεδόν του συνόλου των δυνάμεών του. «Από το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ δόθηκε εντολή στις δύο μεραρχίες του ΚΓΑΝΕ να ενεργήσουν διείσδυση προς την Αρτα, για να βοηθήσουν επιθετικό ελιγμό που σχεδίαζε το ίδιο, στο χώρο της Β. Πίνδου», αναφέρει ο Β. Αποστολόπουλος (σελ. 214). Και συνεχίζει: «Στις 21 Μάρτη 1949, οι δυνάμεις των δύο Μεραρχιών μας βρίσκονται ανατολικά της Αρτας.

Οταν αντιλαμβάνεται ο αντίπαλος πως η Αρτα είναι ο στόχος των ανταρτών, φέρνει 4 τάγματα από την περιοχή της Κόνιτσας και άλλα 4 από την περιοχή της Αμφιλοχίας προς την Αρτα. 
Τις σημαντικότερες δυνάμεις του, τις κατευθύνει προς το βουνό Πρατίνα, προσπαθώντας να πλευροκοπήσει τα τμήματά μας».
Εγιναν σκληρές μάχες για την κατάληψη της γέφυρας από τον κυβερνητικό στρατό, με στόχο να ολοκληρώσει την κυκλωτική κίνηση και να σφίξει σαν τανάλια τις δυνάμεις του ΔΣΕ στη Ρούμελη. Ωστόσο, κάτι τέτοιο ποτέ δεν το κατάφεραν.
Η τελική φάση της μάχης δόθηκε στις 28 Μάρτη 1949. Το βράδυ, αργά, της ίδιας μέρας, ολοκληρώθηκε η σύμπτυξη των τμημάτων του ΔΣΕ. Και ήταν μόλις τότε που ο κυβερνητικός στρατός κατάφερε να πλησιάσει τη γέφυρα. Την οποία, όμως, ανατίναξαν τα τμήματα του λαϊκού στρατού, πριν προλάβει να συνεχίσει τη σφοδρή του επίθεση. Σε όλη τη διάρκεια της μάχης, τα τμήματα του ΔΣΕ είχαν να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις της αεροπορίας, όλμους - που έβαλλαν από καλύτερες θέσεις - και ένα συνεχή καταιγισμό πυρών.

(Οι στρατιώτες  του Κυβερνητικού Στρατού, ο αντίπαλος, δεν  ήταν βέβαια παιδιά του λαού, αλλά … γερμανοτσολιάδες, μοναρχοφασίστες, σκυλιά της Φρειδερίκης) 

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Μια τράπεζα με παράδοση και αρχές : "The Stromatex Bank" η νέα Τράπεζα της Ευρώπης.


Δεν ήταν «καζάν-καζάν» η ένταξη
Προκλητικός ο Μπαγίς συμβουλεύει τους Κύπριους να υιοθετήσουν την... τουρκική λίρα
Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δεν στηριζόταν σε μία φόρμουλα «καζάν-καζάν» (win-win), δηλαδή επωφελή και για τις δύο πλευρές, δηλώνει ο Τούρκος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Εγκεμέν Μπαγίς.
Σε ένα κρεσέντο προκλητικότητας, ο κ. Μπαγίς προσφέρει τα 5 δισ. ευρώ που χρειάζεται η Κύπρος με την προϋπόθεση να τα ζητήσει αυτά η Λευκωσία από το κατοχικό καθεστώς.
Παράλληλα, δηλώνει ότι η Αγκυρα δεν θα είχε αντίρρηση εάν η Κύπρος επέλεγε να χρησιμοποιήσει ως νόμισμά της τουρκική λίρα, «όπως κάνει η ΤΔΒΚ» στα κατεχόμενα εδάφη.
Newsroom ΔΟΛ
..........................................................................

Ο πιο καλός ο μαθητής ήταν αυτός... και η χώρα του στην Ευρωπαϊκή τάξη... πραγμάτων!

Δεν τα λέμε εμείς! Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών τα δήλωσε όλα αυτά αναφερόμενος στην κριτική που δέχεται η Γερμανία για τους χειρισμούς της στην Ευρώπη.  Συγκεκριμένα ο Βολφγκανγκ Σόιμπλε συνέκρινε τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη με  τους κακούς μαθητές που ζηλεύουν τη χώρα του, επειδή είναι αριστούχα. «Είναι πάντα έτσι, είναι σαν μια σχολική τάξη, όταν υπάρχει αυτός με τα καλύτερα αποτελέσματα, όσοι έχουν λίγο μεγαλύτερη δυσκολία, είναι λίγο ζηλιάρηδες», αυτά δήλωσε ο κύριος Σόιμπλε στο ZDF, απαντώντας με αυτόν τον τρόπο στην κριτική κατά της Γερμανίας, κυρίως στη νότια Ευρώπη.

Ωστόσο, αρνήθηκε ότι οι Γερμανοί θεωρούνται οι «κακοί» της Ευρώπη, απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου. «Δεν είναι έτσι. Οι άλλες χώρες γνωρίζουν πολύ καλά ότι εμείς αναλάβαμε τις ευθύνες μας», είπε, ο Σόιμπλε υπενθυμίζοντας τη συμμετοχή των Γερμανών φορολογουμένων στα πακέτα οικονομικής ενίσχυσης για τις ασθενέστερες οικονομικά ευρωπαϊκές χώρες.

Μιλώντας για την Κύπρο ο κ. Σόιμπλε είπε «η Κύπρος είναι σε μια δύσκολη κατάσταση. Οι Κύπριοι θα βιώσουν μια δύσκολη περίοδο. Είναι αναπόφευκτο».

Τουλάχιστον τώρα ξέρουμε πώς βλέπουν τον εαυτό τους οι Γερμανοί: είναι οι αριστούχοι "μαθητές" της Ευρώπης που τους ζηλεύουμε όλοι για τις επιδόσεις τους αλλά παρόλ' αυτά εκείνοι είναι φιλάνθρωποι μαζί μας. Και ακόμα δεν έχουμε ευχαριστήσει τα πρότυπα μας;
 .....................................................
Μεγάλον βούκον φάε, μεγάλον λόον μεν πεις

Λευκωσία, Κύπρος
Οι περιορισμοί στη διακίνηση κεφαλαίων που επιβάλλει η Κύπρος αναμένεται να μην είναι αυστηροί αλλά θα εφαρμοστούν στο σύνολο του τραπεζικού συστήματος της χώρας, είπε την Τρίτη ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Κύπρου.

«Αποσκοπούμε σε κάποιους περιορισμούς οι οποίοι, σύμφωνα με τα λόγια του Προέδρου (της Κύπρου) θα είναι χαλαροί», είπε ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου (ΚΤΚ) Πανίκος Δημητριάδης, όπως αναφέρει το Reuters.

Ο Δημητριάδης εξέφρασε ακόμα την πεποίθηση ότι η απορρόφηση των υγιών στοιχείων της Λαϊκής από την Τράπεζα Κύπρου θα δημιουργήσει μια «πολύ ισχυρή τράπεζα».

«Μετά από αυτό, η Τράπεζα Κύπρου θα έχει πρόσβαση στο ευρωσύστημα, όχι στον ΕLA, αλλά σε κανονική χρηματοδότηση. Η συγχώνευση με την Λαϊκή θα μας δώσει μια πολύ ισχυρή τράπεζα», τόνισε.



«Καθήκον της ΕΕ να βοηθήσει»
Συμπεριφερθήκαμε στους Κυπρίους σαν να ήταν όλοι γκάνγκστερ, δήλωσε ο Γιούνκερ

 «Συμπεριφερθήκαμε στους Κυπρίους σαν να ήταν όλοι συμμορίτες και γκάνγκστερ» δήλωσε ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ εκφράζοντας τον αποτροπιασμό του για την στάση αυτή.
Απολύτως απαράδεκτη χαρακτήρισε ο ίδιος και την απεικόνιση της καγκελαρίου Μέρκελ με ναζιστική στολή.
Σε συνέντευξή του στον κρατικό γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό Phoenix, ο κ. Γιούνκερ επαίνεσε τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης για την τελική συμφωνία και σημείωσε πως «είναι σημαντικό ότι καταστήσαμε σαφές ότι τα 17 μέλη του ευρώ παραμένουν ενωμένα και ότι κανείς δεν αποχωρεί», ενώ παραδέχθηκε ότι «η λύση συνδέεται με σημαντικές θυσίες για τους ίδιους τους Κυπρίους» και πρόσθεσε ότι το τελικό σχέδιο είναι καλύτερο από το πρώτο.

Ο πρώην επικεφαλής του Eurogroup συμφωνεί ότι στην Κύπρο πρέπει να αλλάξει η οικονομία και να οικοδομηθεί εκ νέου το τραπεζικό σύστημα, αλλά υποστηρίζει ότι «είναι καθήκον της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προσφέρει στην Κύπρο βοήθεια άνω των δέκα δισεκατομμυρίων ευρώ σε άμεσες ενισχύσεις».
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ


Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Ζωγραφιές από τον Θεόφιλο


Θεόφιλος Κεφαλάς – Χατζημιχαήλ (Από τη Βικιπαίδεια, τηνελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)

Η ακριβής χρονολογία γέννησης του Θεόφιλου δεν είναι γνωστή. Ωστόσο θεωρείται πως γεννήθηκε κατά το διάστημα 1867–1870 στην Βαρειά της Μυτιλήνης.
Ο πατέρας του, Γαβριήλ Κεφαλάς (ή Κεφάλας), ήταν τσαγκάρης ενώ η μητέρα του, Πηνελόπη Χατζημιχαήλ, ήταν κόρη αγιογράφου.
Σε νεαρή ηλικία επέδειξε μέτριες σχολικές επιδόσεις, αλλά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ζωγραφική, πάνω στην οποία απέκτησε βασικές γνώσεις δίπλα στον παππού του.
Η ζωή του ήταν πολύ δύσκολη εξαιτίας του κόσμου που τον χλεύαζε, επειδή κυκλοφορούσε φορώντας την παραδοσιακή φουστανέλα. Σε ηλικία περίπου δεκαοκτώ ετών εγκατέλειψε το οικογενειακό του περιβάλλον και εργάστηκε ως θυροφύλακας («Καβάσης») στο Ελληνικό Προξενείο της Σμύρνης.
Εκεί έμεινε για μερικά χρόνια, πριν εγκατασταθεί στην πόλη του Βόλου, περίπου το 1897, αναζητώντας ευκαιριακές δουλειές και ζωγραφίζοντας σε σπίτια και μαγαζιά της περιοχής ενώ σήμερα σώζονται τοιχογραφίες που πραγματοποίησε εκεί.
Τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Πήλιο. Προστάτης του εκείνη την περίοδο, στάθηκε ο κτηματίας Γιάννης Κοντός, για λογαριασμό του οποίου, ο Θεόφιλος πραγματοποίησε αρκετά έργα. Η οικία Κοντού αποτελεί σήμερα το Μουσείο Θεόφιλου.
Εκτός από την ζωγραφική του δραστηριότητα, ο Θεόφιλος συμμετείχε στην διοργάνωση λαϊκών θεατρικών παραστάσεων στις εθνικές γιορτές και την περίοδο της Αποκριάς, όπου κρατούσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, άλλοτε ντυμένος σαν Μεγαλέξανδρος, με τους μαθητές σε παράταξη μακεδονικής φάλαγγας, και άλλοτε σαν ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, με εξοπλισμό και κουστού­μια που έφτιαχνε ο ίδιος.
Το 1927 επέστρεψε στη Μυτιλήνη. Εικάζεται πως αφορμή για την αναχώρηση του από τον Βόλο, ήταν ένα επεισόδιο σε ένα καφενείο, όταν κάποιος — για να διασκεδάσει τους παρευρισκόμενους — έριξε τον Θεόφιλο από μία σκάλα όπου ήταν ανεβασμένος και ζωγράφιζε.
Στην Μυτιλήνη, παρά τις κοροϊδίες και τα πειράγματα του κόσμου, συνεχίζει να ζωγραφίζει, πραγματοποιώντας αρκετές τοιχογραφίες σε χωριά, έναντι ευτελούς αμοιβής, συνήθως για ένα πιάτο φαγητό και λίγο κρασί.
Πολλά από τα έργα του αυτής της περιόδου έχουν χαθεί, είτε από φυσική φθορά είτε εξαιτίας καταστροφής τους από κατόχους τους.
Στην Μυτιλήνη, τον συνάντησε ο καταξιωμένος τεχνοκριτικός και εκδότης Στρατής Ελευθεριάδης (Tériade), ο οποίος διέμενε στο Παρίσι. Στον Ελευθεριάδη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η αναγνώριση της αξίας του έργου του Θεόφιλου αλλά και η διεθνής προβολή του, που ωστόσο σημειώθηκε μετά το θάνατό του.
Με έξοδα του Ελευθεριάδη ανεγέρθηκε επίσης το 1964 το Μουσείο Θεοφίλου στην Βαρειά. Τα έργα του υπέγραφε συνήθως χρησιμοποιώντας το επώνυμο της μητέρας του, ενώ το μοναδικό έργο που φέρει το κατά κόσμον όνομά του, έχει υπογραφή «Έργο Θεόφιλου Γαβριήλ Κεφαλά» και είναι μια εικόνα των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο σκευοφυλάκιο του Ιερού Ναού Ταξιαρχών στις Μηλιές Πηλίου.
Ο Θεόφιλος πέθανε τον Μάρτιο του 1934, παραμονές του Ευαγγελισμού, πιθανότατα από τροφική δηλητηρίαση. Ένα χρόνο αργότερα, έργα του εκτέθηκαν στο Μουσείο του Λούβρου ως δείγματα της δουλειάς ενός γνησίου λαϊκού (ναΐφ) ζωγράφου της Ελλάδας.

 1) Ο Κοραής και ο Ρήγας σώζουν την Ελλάδα

2) Κωνσταντίνος Παλαιολόγος 

3) Αθανάσιος Διάκος


4) Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη


5) Τρεις Καπετάνιοι


6) Θεόδωρος Κολοκοτρώνης 
7) Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης καταδιώκει τον Κιουταχή


 8) Οπλαρχηγός μακεδονικού αγώνα 

9) Ο Παύλος Μελάς
10) Λήμνιος Κεχαγιάς 

11) Ο Γιάννης Κοντός
Οι φωτογραφίες με τις επεξηγήσεις και τα σχόλια προέρχονται από το Ημερολόγιο 2013 - Ο ζωγράφος Θεόφιλος - Εκπαιδευτήρια Δουραχάνης.


Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Τηλεφωνήματα- φάρσες της Ελληνοφρένειας σε Κύπριους Βουλευτές


Τηλεφωνώ από το γραφείο του Αντώνη Σαμαρά.
Είστε ο βουλευτής Αδάμ Αδάμου;
Η καγκελάριος είναι πολλάν στενοχωρημένη.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Το σήριαλ δεν αρέσει στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν


Αναρμόδια δηλώνει η εισαγγελία
Γλιτώνει τελικά τα δικαστήρια ο «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής»

Αριστερά ο πραγματικός Σουλεϊμάν Α' που βασίλεψε από το 1520 έως το 1566, δεξιά ο τηλεοπτικός Σουλεϊμάν 
         

Κατέπεσαν στα τουρκικά δικαστήρια οι κατηγορίες κατά του τηλεοπτικού «Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή», καθώς η εισαγγελία της Κωνσταντινούπολης δήλωσε αναρμόδια να εξετάσει την μηνυτήρια αναφορά για προσβολή της τουρκικής Ιστορίας, που κατατέθηκε κατά των συντελεστών του δημοφιλούς σήριαλ.

Συγκεκριμένα, δύο τούρκοι πολίτες κατέθεσαν μηνυτήρια αναφορά κατά των σκηνοθετών του σήριαλ Γιαγμούρ και Ντουρούλ Ταΐλάν και των πρωταγωνιστών, Χαλίτ Εργκέντς και Μεριέμ Ουζερλί. Οι δύο μηνυτές ζητούσαν την απαγόρευση της τηλεοπτικής μετάδοσης του σήριαλ και τη δίωξη των συντελεστών του, επειδή όπως υποστήριζαν σπιλώνει τον οθωμανό σουλτάνο, παρουσιάζει ως γεγονότα της εποχής ψευδή στοιχεία και προσβάλλει ιστορικές αξίες της Τουρκίας.

Εξετάζοντας το αίτημα των εναγόντων, η Εισαγγελία Κωνσταντινούπολης έκρινε ότι υποκείμενο προσβολής μπορεί να γίνει κάποιος που βρίσκεται εν ζωή, ενώ για τους νεκρούς το δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη έχουν μόνο οι συγγενείς του θιγόμενου έως β’ Βαθμό. Ως εκ τούτου η Εισαγγελία έκρινε ότι είναι αναρμόδια να προωθήσει για περαιτέρω επεξεργασία την προσφυγή.

Στο αιτιολογικό της απόφασής της αναφέρει ακόμη ότι πρόκειται για ταινία το σενάριο της οποίας εμπνέεται μεν από τα γεγονότα της εποχής, στηρίζεται όμως σε μυθοπλασία.

Έντονα επικριτικός για τον τρόπο που παρουσιάζεται ο Σουλεϊμάν στην τηλεοπτική σειρά έχε εμφανιστεί τον περασμένο Νοέμβριο και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κάνοντας λόγο για ανακρίβειες στην παρουσίαση των ιστορικών γεγονότων αλλά και της προσωπικής ζωής του οθωμανού σουλτάνου.

«Καταγγέλλω δημόσια τον σκηνοθέτη και τον σταθμό ενώπιον του έθνους» είπε τότε σε υψηλούς τόνους ο Ερντογάν και έκανε εκτενή αναφορά στο οθωμανικό παρελθόν της χώρας. «Έζησε (σ.σ.ο Σουλεϊμάν) πέρασε 30 χρόνια πάνω στο άλογο όχι στα παλάτια όπως βλέπετε στα σίριαλ» είπε.

Την τηλεοπτική σειρά παρακολουθούν περίπου 150 εκατομμύρια θεατές σε 21 χώρες, μεταξύ των οποίων οι τουρκόφωνες χώρες της Κεντρικής Ασίας, αλλά και η Ελλάδα.


Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Πρωτάκουστο και εξωφρενικό: Ο δήμαρχος αποποιείται της κληρονομιάς των Ευεργετών


ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΟ! Ο Δήμαρχος Ιωαννίνων με εμπιστευτική επιστολή του στο Υπ. Οικονομικών…

ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΑ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΑ!

Ο Φιλ. Φίλιος αγνοεί τρεις ομόφωνες αποφάσεις του Δημ. Συμβουλίου και μόνος του, κρυφίως (!), καθορίζει και αποφασίζει για τις τύχες της πόλης…

Αποκαλυπτική η χθεσινή συνέντευξη του τ. δημάρχου Ν. Γκόντα

Απίστευτη και όμως αληθινή ήταν η είδηση που επιβεβαιώθηκε χθες, μέσα και από δηλώσεις του ίδιου του δημάρχου Ιωαννίνων Φιλ. Φίλιου, ο οποίος, αναφερόμενος στο θέμα των Κληροδοτημάτων, ομολόγησε ότι με εμπιστευτική (!) επιστολή του στο Υπουργείο Οικονομικών ζήτησε να μην αλλάξει το ισχύον καθεστώς στα Κληροδοτήματα (το γνωστό «πλην Ιωαννίνων»), επιβεβαιώνοντας τα όσα είχε καταγγείλει λίγη ώρα πριν ο Νίκος Γκόντας, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Βεβαίως και δεν πρόκειται για κάποιο θέμα τρέχουσας σημασίας, αλλά για μια πρωτάκουστη απόφαση «του ενός ανδρός», που φέρνει εκ νέου -και με πολύ άκομψο τρόπο- στο προσκήνιο το σοβαρότατο θέμα των Κληροδοτημάτων, την ώρα, που μέσα στο Μάρτιο κατατίθεται στη Βουλή το Νομοσχέδιο από το Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο ελπίζεται να βάλει οριστικό τέλος στα προβλήματα διαχείρισης των Κληροδοτημάτων. 

Η ομολογία…
«Ναι υπάρχει μία δική μου εμπιστευτική επιστολή προς το Υπουργείο Οικονομικών» ήταν η χθεσινή ομολογία του δημάρχου Ιωαννίνων, όταν ρωτήθηκε σχετικά από δημοσιογράφους.
Και συνέχισε ο Φιλ. Φίλιος λέγοντας: «Η επιστολή περιέχει δύο σημεία. Το πρώτο σχετίζεται με το νομικό πλαίσιο, καθώς και το 1984 ψηφίστηκε ένας νόμος ο οποίος δεν εφαρμόστηκε και το δεύτερο με το οικονομικό σκέλος. Τα τελευταία πέντε χρόνια τα κληροδοτήματα δεν παίρνουν μέρισμα από την Εθνική Τράπεζα. Έχουν οφειλές έντεκα περίπου εκατομμυρίων. Μπορεί ο Δήμος να αντέξει ένα τέτοιο οικονομικό βάρος. Στα δάνεια δηλαδή που άφησε ο κ. Γκόντας να προσθέσει κι άλλα; Στην επιστολή λοιπόν παρουσιάζω το θέμα έτσι ως έχει χωρίς να διατυπώνω τίποτα παραπάνω», κατέληξε ο δήμαρχος.

Φαίνεται πως ο δήμαρχος μόνος του «αποφασίζει και διατάσσει» για τις τύχες της πόλης, αφού αγνοεί τρεις ομόφωνες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου (1983, 1999 και 2001), για την αλλαγή του υπάρχοντος, απαράδεκτου, καθεστώτος! Και όχι μόνο αγνοεί το Δημοτικό Συμβούλιο, το ανώτατο όργανο της πόλης, αλλά αποδεικνύεται πως δεν θέλει τα Κληροδοτήματα, επιβεβαιώνοντας ο ίδιος την ύπαρξη της εμπιστευτικής –κατά τ’ άλλα!- επιστολής του προς το Υπουργείο Οικονομικών.

Άμεσα το Συμβούλιο…
Λίγη ώρα πριν τις δηλώσεις- βόμβα του δημάρχου Ιωαννίνων, ο Νίκος Γκόντας, τέως δήμαρχος και νυν επικεφαλής της μείζονος Αντιπολίτευσης, είχε κάνει τις σχετικές αποκαλύψεις για την περιβόητη -πλέον- επιστολή Φίλιου, ζητώντας την άμεση σύγκληση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων.
«Δεν ζητάμε τίποτε παραπάνω, από το να ισχύσει η βούληση του διαθέτη κάθε Κληροδοτήματος, κάτι που ζητούσε,  με τρεις ομόφωνες αποφάσεις του και το Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων» σημείωσε, μεταξύ άλλων, ο κ. Γκόντας, κατά τη διάρκεια χθεσινής συνέντευξης Τύπου, που παρέθεσε αποκλειστικά για το συγκεκριμένο θέμα.
Παράλληλα, ο κ. Γκόντας ενημέρωσε πως έμαθε για την ύπαρξη της επιστολής από την Επιτροπή Αγώνα, η οποία προ ολίγων ημερών τον είχε επισκεφθεί. «Πρόκειται για ένα θέμα πολύ σοβαρό.
Και φυσικά πρέπει να τοποθετηθεί το Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων» επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ο κ. Γκόντας.
Και συνέχισε: «Ως πόλη, πασχίζουμε επί δεκαετίες για να φύγει το «πλην Ιωαννίνων» από τα Κληροδοτήματα, στα οποία ισχύει ακόμη φιρμάνι του Σουλτάνου!
Επί Τουρκοκρατίας, ό, τι ίσχυε ήταν πολύ καλύτερο απ’ ό, τι ισχύει σήμερα. Αυτό το «πλην Ιωαννίνων» πρέπει να προσβάλει βάναυσα κάθε Γιαννιώτη και κάθε Ηπειρώτη».

Απλός στρατιώτης!..
Παράλληλα, ο κ. Γκόντας υπενθύμισε ότι και ως δήμαρχος είχε ταχθεί «ως απλός στρατιώτης», όπως είπε χαρακτηριστικά, στον αγώνα για την αλλαγή του συγκεκριμένου καθεστώτος.
Έκανε δε, ειδική αναφορά στο έγγραφο του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου - Δυτικής Μακεδονίας Ηλία Θεοδωρίδη, προς το Υπουργείο Οικονομικών, με το οποίο έπαιρνε σαφέστατη θέση υπέρ της αποκατάστασης της νομιμότητας.
«Φέτος η πόλη μας γιορτάζει τα 100 χρόνια απελευθέρωσης από τους Τούρκους. Και όμως, στα Γιάννινα σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει και να είναι σε ισχύ φιρμάνι του Σουλτάνου!» είπε, με καυστικό τόνο, ο κ. Γκόντας, που σημείωσε πως η αξία των Κληροδοτημάτων, κατά πληροφορίες, ξεπερνά τα 6,5 δισεκ. ευρώ, χρήματα που θα μπορούσαν να είχαν αξιοποιηθεί στην Υγεία, την Παιδεία και την Πρόνοια.

Ικανοποίηση…
Τέλος, υπενθύμισε ότι υπάρχουν δυο αποφάσεις της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, που ευθέως ζητούν αλλαγή του «πλην Ιωαννίνων», ενώ εξέφρασε την ικανοποίησή του για το Νομοσχέδιο που αφορά στη διαχείριση των Κληροδοτημάτων, το οποίο θα μπει στη Βουλή εντός Μαρτίου.
Να σημειωθεί, ότι με το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο αποκρυσταλλώνεται  η αξιοποίηση και η διάφανη λειτουργία των εθνικών κληροδοτημάτων. Πρόκειται για περίπου 15.000 κοινωφελείς περιουσίες (κληροδοτήματα και ιδρύματα), που η αξία τους εκτιμάται ότι υπερβαίνει τα 10 δισ. ευρώ. Το Νομοσχέδιο λύνει όλα τα προβλήματα εξασφαλίζει την αξιοποίηση των κοινωφελών περιουσιών.
***
Ελπίδα όλων είναι, στο συγκεκριμένο Νομοσχέδιο να μην υπάρχει κάποιο «πλην Ιωαννίνων», όπως σε προηγούμενα, και το Υπουργείο Οικονομικών, ουσιαστικά, να αγνοήσει την επιστολή Φίλιου, ακούγοντας την βούληση της Γιαννιώτικης κοινωνίας, την οποία, όπως φαίνεται, ο δήμαρχος αφήνει στο περιθώριο, ακολουθώντας το δικό του είδος… μυστικής διπλωματίας, σε βάρος των συμφερόντων της πόλης.



Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα - Παρουσίαση βιβλίου


Ο ναζισμός και η μυθοποίηση της αρχαιότητας

Τι όνομα έπρεπε να δοθεί στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου το 1936; Ελληνικό ή γερμανικό; Και ποια γραφή έπρεπε να χρησιμοποιείται στα έγγραφα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και του γερμανικού κράτους το 1941; Η γοτθική ή η λατινική; Τέτοιου τύπου ερωτήματα διατυπώνονται σε φακέλους των αρχείων του υπουργείου Παιδείας του Γ΄ Ράιχ, του υπουργείου Προπαγάνδας και της καγκελαρίας. Πρόκειται φυσικά για παλαιά υπόθεση: ήδη από την εποχή που ο Χίτλερ έγραφε το «Ο Αγών μου», διακήρυττε ότι υπάρχει «φυλετική ενότητα» ανάμεσα στους αρχαίους Ελληνες, τους Ρωμαίους και τους Γερμανούς, και ότι αυτούς τους τρεις λαούς ενώνει η ίδια μακραίωνη πάλη, ενώ στα χρόνια της ακμής του ναζισμού, ο θεωρητικός του εθνικοσοσιαλισμού Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ δήλωνε δημόσια ότι «οι Ελληνες ήταν λαός του Βορρά». Βεβαίως, δεν είναι η κλασική Αθήνα που γοητεύει τον γερμανικό ναζισμό. Ισα ίσα, η Αθήνα των σοφιστών, του στοχασμού και της δημοκρατίας είναι ένας τόπος παρακμής για το χιτλερικό Βερολίνο. Αυτό που γοητεύει βαθιά τους ναζί είναι η μιλιταριστική Σπάρτη – οι σκληροτράχηλοι Σπαρτιάτες που, σύμφωνα με τις θεωρίες που εναγκαλίστηκαν οι ναζί, ήταν ξανθοί με γαλανά μάτια διότι ήσαν απόγονοι των Δωριέων, οι οποίοι προέρχονταν από τον Βορρά, δηλαδή από τη Γερμανία (τη δεκαετία του ’30 εκπονούνταν διατριβές στη Γερμανία με θέμα «Τα ξανθά μαλλιά στους ινδογερμανικούς λαούς της αρχαιότητας»...).

Το φάντασμα της κλασικής αρχαιότητας («The glory that was Greece/the grandeur that was Rome», καταπώς λέει ο ρομαντικός Πόε στο ποίημά του «Στην Ελένη») πλανιέται πάνω από την Ευρώπη των ισχυρών από την εποχή της Αναγέννησης. Ποτέ όμως άλλοτε δεν λατρεύτηκε τόσο όσο στα χρόνια της χιτλερικής Γερμανίας. Και επρόκειτο στ’ αλήθεια για μια φαντασίωση, μια διαστρέβλωση, μια καταφυγή. Οπως σημειώνει στη μελέτη του «Ο εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα» (εκδ. Πόλις) ο ιστορικός Johann Chapoutot: «Πέρα από την αναφορά στην αρχαιότητα, η εργαλειοποίηση της Ιστορίας, η καταφυγή μιας πολιτικής εξουσίας στη ρητορεία ή στο ιστορικό παράδειγμα είναι συχνό φαινόμενο, ιδίως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τα οποία επιδιώκουν να αγκιστρώσουν στα βάθη μιας ιστορικής κανονικότητας την άγνωστη πολιτική σκοπιμότητα που προωθούν».

Οι ναζί δεν είχαν την αποκλειστικότητα σε αυτή την παρελθοντολαγνική ρητορική. Μιλώντας περί ολοκληρωτισμού, ο Chapoutot αναφέρει ότι ο «Στάλιν παρήγγειλε στον Αϊζενστάιν έναν “Αλέξανδρο Νιέφσκι” για να προσδώσει ιστορικό βάθος στη ρωσική αντίσταση κατά του γερμανικού ιμπεριαλισμού, κι έπειτα έναν “Ιβάν Τρομερό” που δείχνει, στα μέσα του 15ου αιώνα, ένα Κρεμλίνο να μάχεται ενάντια στους βογιάρους», ενώ και ο «Μουσολίνι ήθελε να ανασυστήσει συμβολικά ένα imperium κατασκευάζοντας τη Via dei fori imperiali. Η χρήση της αναφοράς στην κλασική αρχαιότητα από τον ιταλικό φασισμό έχει γίνει αντικείμενο πολλών ερευνών, ακριβώς επειδή είναι τόσο άμεση και εντυπωσιακή». Ο Chapoutot υπογραμμίζει ότι «αυτή η αναφορά στην αρχαιότητα, ωστόσο, παραμένει συνήθως στο επίπεδο της απλής σκηνοθεσίας και εθιμοτυπίας. Το μεγαλείο του παρελθόντος μοιάζει, αντίθετα, να έχει βαθύτερη σημασία για τον εθνικοσοσιαλισμό. Ο ιταλικός φασισμός, όπως πιστοποιεί η καλλιτεχνική πολιτική του, είναι ανοιχτός στην καινοτομία, ενώ ο ναζισμός διαφυλάσσει ευλαβικά το παρελθόν, ιερό τόπο των απαρχών».

Ιδεολογία, γενεαλογία
Παρελθόν πρέπει για ορισμένους να σημαίνει στέρεη, μπετονένια ταυτότητα – και πάνω απ’ όλα, ταυτότητα καθαρή, αγνή. Την ταυτότητα μιας φυλής που ζει και αναπνέει βάσει αποκλεισμών και διωγμών. Ετσι, ιδεολογία και γενεαλογία ταυτίζονται σε σημαντικό βαθμό. Επί του προκειμένου, μέσα από τον σφετερισμό του μύθου των Αρίων κατά τον γερμανικό 19ο αιώνα κυρίως, η μίμηση της αρχαιότητας δεν αποτελεί παρά μια νόμιμη ανάκτηση της ινδογερμανικής κληρονομιάς.
Ο στόχος είναι σαφής: να ελεγχθεί όχι μόνο το παρόν και το μέλλον, αλλά και το παρελθόν, προκειμένου να επιτευχθεί η κυριαρχία στο παρόν και ο έλεγχος του μέλλοντος. Για τους ναζί, λοιπόν, η επαναγραφή της ιστορίας της αρχαιότητας δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την παρουσίαση της πρώτης μεγάλης περιόδου της βόρειας ινδογερμανικής ιστορίας.
Και πάλι ο Chapoutot: «Η τοποθέτηση της Αθηνάς στην κεφαλή μιας παρέλασης της γερμανικής τέχνης, η ανέγερση δωρικών ναών στο Μόναχο, τα σχέδια για την οικοδόμηση ενός γιγάντιου Πανθέου στο Βερολίνο, ο σχεδιασμός ρωμαϊκών λαβάρων για το Κόμμα και τα SS, είναι φαινόμενα διόλου ανώδυνα, τα οποία εκφράζουν τη ρατσιστική ανάκτηση της ελληνικής και ρωμαϊκής ταυτότητας που την έχει προσεταιριστεί η βόρεια φυλή».

Είναι γνωστό τι είχε συμβεί κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Βερολίνο το 1936, με τον θρίαμβο του Αφροαμερικανού Τζέσε Οουενς.
Ωστόσο, δεν ήταν το μοναδικό μελανό σημείο για τη ναζιστική ηγεσία. «Σήμερα πέρασε η πρώτη εβδομάδα της Ολυμπιάδας. Ελπίζω να τελειώσει σύντομα», έγραφε στις 8 Αυγούστου του 1936 ο Γιόζεφ Γκέμπελς στο ημερολόγιό του.
Το μεγάλο πρόβλημα φυσικά ήταν ο διεθνής χαρακτήρας των Αγώνων και η γενικότερη παρουσία (αλλά και οι νίκες) των «ξένων φυλών».
Με άλλα λόγια, η επαφή με την πραγματικότητα. Ειδικά για την περίσταση, αυτή τη μυθοποίηση της αρχαιότητας εξέφρασε μοναδικά το θρυλικό φιλμ «Ολυμπία» της αμφιλεγόμενης Λένι Ρίφενσταλ. Οποιος το έχει παρακολουθήσει, δύσκολα μπορεί να μη σαγηνευθεί από τη μυθολογία που αναδύει ο φακός, η οπτική γωνία, το εξαιρετικό παιχνίδι με τις σκιές που κάνει η δαιμόνια Λένι. Φυσικά, κυρίαρχο στοιχείο είναι το ανθρώπινο σώμα, θεμελιώδες συστατικό της ναζιστικής φαντασίωσης περί αρχαίου κάλλους και Υπερανθρώπου.

Η ειρωνεία όμως είναι ότι, όπως γράφει ο Mario Leis στη βιογραφία της Ρίφενσταλ («Η δύναμη της θέλησης», εκδ. Μελάνι), οι μορφές και τα σώματα που εμφανίζονται στην ταινία κρίθηκαν από κάποιους... παρακμιακά. «Ο Καρλ Σταμ εφιστά επιπλέον την προσοχή στον καλλιτεχνικό “εκφυλισμό” των αθλητικών σωμάτων, που δεν είχαν καμία θέση στο Τρίτο Ράιχ: “Εκκεντρικότητες όπως το λανθασμένο προς τα πάνω άλμα του δύτη στην ταινία “Ολυμπία” ή η σεκάνς του Μαραθωνίου που στην αφαιρετικότητα της σκιάς του μαθαρωνοδρόμου θα μπορούσε να είχε ερμηνευτεί ως “εκφυλισμένη” εάν η ταινία δεν προερχόταν από τη “δεσποινίδα Ρίφενσταλ”».

Νέοι Τεύτονες και Μέγας Αλέξανδρος
Ο Αμερικανός συγγραφέας Κερτ Βόνεγκατ (αιχμάλωτος των Γερμανών το 1944–45) έχει γράψει την περίφημη φράση ότι «αν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος παραμένει πολύ δημοφιλής στη show business είναι χάρη στις στολές των Γερμανών». Πράγματι: στολές, εμβλήματα, αποκρυφιστικού τύπου λαμπαδηφορίες που παραπέμπουν στην Pax Romana, παρελάσεις με τον βηματισμό «της χήνας», επιβλητικά εμβατήρια, υποβλητικοί ύμνοι, ένας μυστικισμός που υποβόσκει διαρκώς (σε αντίθεση με τους κοσμικούς, υλιστές Ιταλούς φασίστες) και κορμιά που επίσης παραπέμπουν στην επιφάνεια μόνο της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής, συνιστούν το πάνθεον της ναζιστικής αισθητικής.

Στο δοκίμιό της «Η γοητεία του φασισμού» (εκδ. Υψιλον), η Σούζαν Σόνταγκ γράφει: «Θεωρείται γενικά ότι ο εθνικοσοσιαλισμός σημαίνει μόνο κτηνωδία και τρόμο.
Αλλ’ αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο εθνικοσοσιαλισμός –και γενικότερα ο φασισμός– σημαίνει επίσης και ένα ιδεώδες ή μάλλον κάποια ιδεώδη που επιβιώνουν σήμερα κάτω από άλλες σημαίες: το ιδεώδες της ζωής ως τέχνης, η λατρεία της ομορφιάς, ο φετιχισμός του θάρρους, η διάλυση της αποξένωσης σε εκστατικά αισθήματα κοινότητας· η απόρριψη της διανόησης· η ανδροκρατική οικογένεια (υπό την πατρική αιγίδα των ηγετών)». Μέσα από αυτό το αισθητικό όργιο (διόλου τυχαία, το ναζιστικό look έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στους σαδομαζοχιστικούς ομοφυλοφιλικούς κύκλους), αναδύεται το όνειρο της αυτοκρατορίας, του ολοκληρωτικού ελέγχου.
«Ο Χίτλερ και οι ιθύνοντες του καθεστώτος κατατρύχονταν από τους μύθους, βασανίζονταν από τα πεπραγμένα των προγόνων τα οποία καλούνταν να επαναλάβουν οι ίδιοι, διακατέχονταν από τα οράματα μεγάλων εποποιιών τις οποίες καλούνταν να αναβιώσουν. [...]
Μόνο μια τόσο μεγάλη αγάπη για τον μύθο και μια ανάλογη περιφρόνηση για την πραγματικότητα θα τον έκανε να πιστέψει ότι η δύναμη της θέλησης θα επέτρεπε στη Ρώμη να ξαναγεννηθεί, στην Ελλάδα να ακτινοβολήσει για μία ακόμα φορά, στους νέους Τεύτονες να ακολουθήσουν τον Μέγα Αλέξανδρο στους δρόμους της Ανατολής» (Chapoutot).

Το βλέπουμε να συμβαίνει και σε δημοκρατικά πολιτεύματα, σε εκλεγμένες κυβερνήσεις ή σε πολιτικά κόμματα που κινούνται μέσα στα όρια του κοινοβουλευτισμού, το έχουμε δει πολλάκις να συμβαίνει και στη χώρα μας – και όχι μόνον στις μεταξικές φιέστες ή στις γιορτές του Καλλιμάρμαρου επί χούντας αλλά και σε καιρούς δημοκρατίας: να εγκαταλείπεις την τάξη της Iστορίας για να ενταχθείς στην τάξη του μύθου. Εξυπακούεται ότι δεν υπάρχει καμία σύγκριση.
Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Ο εθνικοσοσιαλισμός, διά της διαστρεβλωμένης οδού του αρχαίου κάλλους, ελληνικού και ρωμαϊκού, είναι ο ορισμός του διαζυγίου από την Ιστορία.

Οπως γράφει ο Chapoutot, εδώ μπορούμε να διακρίνουμε τη χρησιμότητα του ιστορικού: «Ο ιστορικός αφαιρεί τα προσωπεία, σβήνει τα κεριά της λατρείας, ακολουθεί τα νήματα και ξηλώνει τα υφάδια. Διαρρηγνύει την αναπαράσταση και λυτρώνει τους θεατές από την αλλοτρίωση της ψευδαίσθησης, η οποία, αν αφεθεί κανείς στη βούληση των πρωταγωνιστών, δεν παύει ποτέ. Ενάντια στον μύθο του θανάτου, βλέπει τη γιατρειά μόνο στον θάνατο του μύθου...».

………………………………..
Το βιβλίο του Γιοχάν Σαπουτώ «Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα» παρουσιάζει το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών 

Το βιβλίο του Γιοχάν Σαπουτώ «Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα» παρουσιάζει το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών την Tρίτη 12 Mαρτίου, στις 8 το βράδυ, στην αίθουσα «Β. Πυρσινέλλας».

Για το βιβλίο θα μιλήσουν
ο Oμότιμος Kαθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Χάγκεν Φλάισερ,
η υποψήφια Διδάκτωρ Άννα Μαρία Τρομπούκη
και ο Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ιωαννιτών καθηγητής Μωυσής Ελισάφ.
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Μια μοναδική προσέγγιση στη σχέση του εθνικοσοσιαλισμού με την κλασική αρχαιότητα παρουσιάζει στο βιβλίο του ο Γιοxάν Σαπουτό, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ. Το βιβλίο του «Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα» αναφέρεται με διεξοδικό τρόπο στην οικειοποίηση της αρχαιότητας από τον εθνικοσοσιαλισμό και την επικαιρότητα της μελέτης του ιδεολογικού λόγου των ναζί εξαιτίας της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
Ο Άλφρεντ Ρόζεμπεργκ είχε διακηρύξει ότι οι Έλληνες ήταν λαός του Βορρά, ενώ ο Χίτλερ, στο βιβλίο του «Ο αγών μου», είχε αναφερθεί στη «φυλετική ενότητα» μεταξύ των αρχαίων Ελλήνων, των Ρωμαίων και των Γερμανών και υποστ6ήριξε ότι τους τρεις αυτούς λαούς ένωνε η ίδια μακραίωνη πάλη.
Η σχέση του εθνικοσοσιαλισμού με την κλασική αρχαιότητα δεν έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον των ιστορικών: παρότι δεχόμαστε πρόθυμα ότι οι ναζί κατόρθωσαν να αφυπνίσουν μια αυθεντική και αδιαμφισβήτητη γερμανικότητα, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να συσχετιστεί ο εθνικοσοσιαλισμός με την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα. Ο Γιόχαν Σαπουτό ερευνά σχολαστικά το ναζιστικό λόγο εκθέτοντας την παρουσία και τον πλούτο περί της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας.
Εξαιρετικού ενδιαφέροντος η μελέτη του αναδεικνύει το εθνικοσοσιαλιστικό φανταστικό για την ελληνική και τη ρωμαϊκή αρχαιότητα, αποκαλύπτοντας τη συγκρουσιακή σχέση του με τον χρόνο.
Η ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα γίνεται αντικείμενο νέας ανάγνωσης, παρέχοντας έναν ρωμαλέο, συγκροτημένο λόγο γύρω από αυτή την περίοδο.

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Από τον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή στον Σελίμ τον μέθυσο (ντοκιμαντέρ)


Ο Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής (τουρκ.: Kanuni Sultan Süleyman, Οθ. τουρκ: سليمان‎) (6 Νοεμβρίου
1494 – 6 Σεπτεμβρίου 1566), ήταν ο δέκατος Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από το 1520 ως το 1566. Από τους Τούρκους αναφέρεται ως Σουλεϊμάν Α΄ ο «Κανουνί» (Νομοθέτης).
 Κατά την βασιλεία του η Οθωμανική αυτοκρατορία έφτασε στη μέγιστη γεωγραφική της επέκταση και στο απόγειο της δύναμής της. Υπήρξε ο επιφανέστερος των σουλτάνων.
Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα στις 6 Νοεμβρίου 1494. Σε ηλικία 7 ετών σπούδαζε στην Κωνσταντινούπολη μαθηματικά, ιστορία, λογοτεχνία, θεολογία και στρατιωτικές τεχνικές. Σε ηλικία 15 ετών ξεκίνησε την καριέρα του ως διοικητής οθωμανικών επαρχιών.
Διαδέχτηκε τον πατέρα του, Σελίμ Α΄, το 1520 και αναδείχτηκε άριστος στρατηγός, νομοθέτης, κυβερνήτης εξαίρετος και προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών.
 Υπήρξε ο μοναδικός σουλτάνος που έκανε νόμιμη σύζυγό του μια χριστιανή δούλη, την πανέμορφη Ρωξελάνη, η οποία πήρε το όνομα Χιουρέμ. Μαζί της έκανε πέντε παιδιά: τον Μωάμεθ, τον Σελίμ, τον Βαγιαζίτ, τον Τζιχανγκίρ και τη Μιχριμάχ.
 Ανέλαβε μια σειρά επιτυχημένων εκστρατειών, ξεκινώντας με την κατάληψη του Βελιγραδίου το 1521. Το 1522 κατέλαβε τη Ρόδο, την οποία πολιόρκησε επί αρκετούς μήνες και του παραδόθηκε από τους Ιωαννίτες ιππότες οι οποίοι κατόπιν συμφωνίας εγκατατέλειψαν το νησί και εγκαταστάθηκαν στη Μάλτα, την οποία απέτυχε να καταλάβει μετά από μακρά πολιορκία (18 Μαΐου-8 Σεπτεμβρίου 1565). Από το 1521 μέχρι το 1556 τα στρατεύματά του κατέλαβαν την Ουγγαρία, την Τρανσυλβανία, τη Σλοβενία, τη Μολδαβία στην Ευρώπη, το Κουρδιστάν, τη Μεσοποταμία, τη Γεωργία στην Ασία, την Τριπολίτιδα, την Τύνιδα και το Αλγέρι στην Αφρική, ενώ ο στόλος του κυριαρχούσε με επικεφαλής τον αρχιπειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Στις 29 Αυγούστου 1526 νίκησε το Λουδοβίκο Β΄ της Ουγγαρίας στη μάχη του Μοχάτς, κατέλαβε μέρος της Ουγγαρίας και αναγνώρισε ως βασιλιά της τον υποτελή του Ιωάννη Ζαπόλσκι της Τρανσυλβανίας.
Καθώς ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Κάρολος Ε΄ και ο αδερφός του, αρχιδούκας της Αυστρίας Φερδινάνδος ανακατέλαβαν την Ουγγαρία, ο Σουλεϊμάν εισέβαλε δύο φορές στην Αυστρία, το 1529 και το 1532 και προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει τη Βιέννη, πολιορκώντας την το 1529. Η αποτυχημένη αυτή απόπειρα θεωρείται ότι σηματοδοτεί το τέλος των επεκτατικών πολέμων των Οθωμανών προς τη Δυτική Ευρώπη. Επί των ημερών του συνάφθηκαν οι πρώτες διπλωματικές σχέσεις με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Προς τους χριστιανούς υπήρξε σχετικά ανεκτικός, τους παραχώρησε πολλά προνόμια και χρησιμοποίησε Έλληνες σε δημόσιες θέσεις. Διακρίθηκε για τη συνετή διοίκησή του, υπήρξε προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών, ενώ υπήρξε μεγάλος νομοθέτης και ποιητής του Ισλάμ.
Πέθανε το 1566 από αποπληξία, κατά την έναρξη νέας εκστρατείας κατά της Ουγγαρίας. Τάφηκε σε οκταγωνικό μαυσωλείο, στο Σουλεϊμανιέ Τζαμί (στο νοτιοανατολικό περίβολο).
 ΠΗΓΗ WIKIPEDIA
.............................


Επεισόδια απο 4 Μαρ 2013 – 8 Μαρ 2013
Δευτέρα 4/3
Η Γκιουλσάχ παρουσιάζεται στη Χουρρέμ και της λέει πως έχει μια πληροφορία που θα αποτελειώσει τον Ιμπραήμ. Όμως, θα μιλήσει υπό έναν όρο. Στο τέλος, όσα ακούει η Χουρρέμ από τη Γκιουλσάχ φαίνονται απίστευτα. Η Χουρρέμ ενοχλείται από τη συνάντηση της Μαχιντεβράν με τον Σουλεϊμάν. Ο Σουλεϊμάν γίνεται μάρτυρας του καυγά της Χουρρέμ με τη Μαχιντεβράν, η οποία για να εκδικηθεί τη Χουρρέμ στέλνει μια όμορφη παλλακίδα για να ξεμυαλίσει τον Σουλεϊμάν. Ο Ιμπραήμ θέλει να απομακρύνει τη Νιγκιάρ από την Πόλη, αλλά η Χουρρέμ δεν το επιτρέπει και της κάνει μια ξαφνική επίσκεψη.

Τρίτη 5/3
Ο Σουλεϊμάν επηρεάζεται πολύ από ένα όνειρο που βλέπει και αποφασίζει να δει έναν παλιό του φίλο. Ο ποιητής Φιγκανί, εξακολουθεί να ξεσηκώνει τον λαό εναντίον του Ιμπραήμ. Ο Ιμπραήμ δεν διστάζει να πάρει γι’ αυτόν μια σκληρή απόφαση. Η Φατμά, δοκιμάζει καινούργιες μεθόδους για να κερδίσει την καρδιά του Ηγεμόνα Μουσταφά. Αυτή τη φορά μέσω ενός γράμματος, του κάνει ερωτική εξομολόγηση. Ο Ηγεμόνας Μουσταφά, ύστερα από όσα διαβάζει, πιστεύει πλέον στον έρωτα της Φατμά.

Τετάρτη 6/3
Όλη η δυναστεία πενθεί για τον θάνατο της Βαλιντέ σε μια μεγαλοπρεπή τελετή. Ο Σουλεϊμάν είναι βυθισμένος στη θλίψη. Ύστερα από τη Βαλιντέ, η διαχείριση του χαρεμιού είναι πλέον στα χέρια της Μαχιντεβράν, η οποία στοχεύει ακόμα και το διαμέρισμα της Βαλιντέ, που δεν αντιλαμβάνεται τη μεγάλη ευκαιρία που δίνει στη Χουρρέμ.
Η Νταϊέ, ύστερα από τον θάνατο της Βαλιντέ, δεν αντέχει να μείνει στο χαρέμι. Προσπαθεί να φτιάξει μια καινούργια ζωή έξω από το παλάτι, αλλά οι τύψεις που νιώθει την εμποδίζουν. Η Νιγκιάρ ζει υπό την παρακολούθηση της Γκιουλσάχ. Αλλά με την πρώτη ευκαιρία που βρίσκει, καταφέρνει να ξεφύγει.

Πέμπτη 7/3
Η Χατιτζέ, ύστερα από τον θάνατο της Βαλιντέ, επιστρέφει στο παλάτι. Η Χουρρέμ, χωρίς να χάσει χρόνο, σπεύδει να την επισκεφτεί. Η ζωή της Χατιτζέ, γίνεται άνω κάτω με ένα γράμμα που βρίσκει. Η καθυστέρηση της απόφασης για την ποινή του Φιγκανί, δημιουργεί προβλήματα. Οι ομιλίες του Ισκεντέρ Τσελεμπή έχουν επιρροή. Ο Σουλεϊμάν ζητά από τον Ιμπραήμ, να αποφασίσει το συντομότερο, ενώ ο Ιμπραήμ ξέρει πως ο Φιγκανί είναι η μοναδική ευκαιρία που έχει για να ανακαλύψει τον Μεγαλειότατο Εφέντη.

Παρασκευή 8/3
Η Χατιτζέ πιάνει τη Νιγκιάρ ενώ ήταν έτοιμη να το σκάσει και τη ρωτάει τι συνέβη μεταξύ αυτής και του Ιμπραήμ. Η Νιγκιάρ αρνείται κατηγορηματικά πως έχει δεσμό με τον Ιμπραήμ και ισχυρίζεται πως το μωρό που περιμένει είναι του Νασούχ Εφέντη. Η Χατιτζέ δεν ξέρει τι να πιστέψει και αποφασίζει να μιλήσει με τη Χουρρέμ. Ο Ιμπραήμ, ύστερα από μια σκληρή μάχη, ανακαλύπτει τον Μεγαλειότατο Εφέντη, αλλά θα βρει μπροστά του και κάποιον που δεν περιμένει. Η Χατιτζέ δεν θέλει να πιστέψει σε όσα έχει ακούσει από τη Χουρρέμ και τελικά αποφασίζει να ρωτήσει τον Ιμπραήμ για να μάθει όλη την αλήθεια. Τα χρέη της Μαχιντεβράν έχουν αυξηθεί κατά πολύ και η Χουρρέμ εκμεταλλεύεται την κατάσταση, φροντίζοντας να μάθει η Γκιουλφέμ όλα όσα συμβαίνουν. Η Γκιουλφέμ ζητάει από τη Μαχιντεβράν να διορθώσει αυτή την κατάσταση το συντομότερο.

Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Διώρυγα στο Στρούνι (χωρίς άδεια)


Εκτεθειμένη βρίσκεται η δημοτική αρχή για τον τρόπο που χειρίστηκε το αναπτυξιακό της έργο, αυτό της δημιουργίας πίστας θαλάσσιου σκι, στην υδάτινη περιοχή πίσω από το ανάχωμα της Αμφιθέας.
Επί της ουσίας, ο δήμος Ιωαννιτών συνεχίζει να αυθαιρετεί, χωρίς να έχει στα χέρια του ούτε καν την άδεια εκτέλεσης έργων αξιοποίησης υδατικών πόρων (για τη διάνοιξη του αύλακα), πόσο μάλλον την περιβαλλοντική αδειοδότηση, παρά την αντίθετη προ τριών ημερών διαβεβαίωση του δημάρχου Φίλιππα Φίλιου ότι «το έργο έχει όλες τις απαιτούμενες αδειοδοτήσεις και συνεχίζεται κανονικά».

Τον δήμαρχο έρχεται να διαψεύσει η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας με ανακοίνωσή της όπου καταγράφονται οι όποιες κινήσεις του Δήμου έχουν γίνει ή δεν έχουν γίνει μέχρι σήμερα.
Η παρέμβαση αυτή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης γίνεται μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Φίλιου ότι οι υπηρεσίες της είναι αναρμόδιες (μάλιστα είχε κάνει λόγο και για έκδοση «παράνομου εγγράφου»). Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση στοιχειοθετεί το ακριβώς αντίθετο από τον ισχυρισμό του δημάρχου. Την ίδια ώρα, ο γενικός γραμματέας Ηλίας Θεοδωρίδης αποφεύγει να κάνει πολιτική δήλωση για τα όσα έχουν ειπωθεί, στην προσπάθειά του να κρατήσει προφανώς χαμηλούς τόνους.
 Η αντίδραση της δημοτικής αρχής, όμως, στα όσα αναφέρονται στην εν λόγω ανακοίνωση κάθε άλλο παρά χαμηλών τόνων είναι. Το Δημαρχείο, σε ανακοίνωσή του, αντιμετωπίζει την Αποκεντρωμένη Διοίκηση αρκετά ειρωνικά ενώ εμμέσως πλην σαφώς την κατηγορεί ότι δεν συμβάλει στη διοργάνωση του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος θαλάσσιου σκι, «εγκαινιάζοντας» με αυτόν τον τρόπο μια πολιτική κόντρα με τον κ. Θεοδωρίδη.

Χωρίς ψυχραιμία
Από την αρχή της όλης ιστορίας, στις αρχές Ιανουαρίου, η δημοτική αρχή δεν κατάφερε να επιδείξει μια ψυχραιμία. Όταν για πρώτη φορά έγινε γνωστή η παρέμβασή της στην περιοχή της Αμφιθέας, μίλησε για «εκπαίδευση χειριστών του μηχανήματος κοπής καλαμιών». Μετά προέκυψαν οι χωματουργικές εργασίες και η εκρίζωση των καλαμιών.
Στην πρώτη υπηρεσία που απευθύνθηκε ο Δήμος, ήταν στη Διεύθυνση Περιβάλλοντος Περιφέρειας Ηπείρου στις 23 Ιανουαρίου (αρκετά καθυστερημένα), η οποία ανέφερε ότι για την κοπή καλάμων ναι μεν «δεν απαιτείται η τήρηση της διαδικασίας έγκρισης περιβαλλοντικών Όρων αλλά (ο Δήμος) δεν απαλλάσσεται από την υποχρέωση λήψης τυχόν άλλων απαιτούμενων γνωμοδοτήσεων, εγκρίσεων και αδειών που προβλέπονται από άλλες διατάξεις». Η δημοτική αρχή θεώρησε ότι η απάντηση αυτή την καλύπτει και για την εκρίζωση των καλαμιών.
Μέχρι που αναγκάστηκε στις 13 Φεβρουαρίου, λόγω της εντολής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης δύο μέρες πριν να διακόψει «τις χωματουργικές εργασίες» (είχαν προηγηθεί καταγγελίες περιβαλλοντικών οργανώσεων), να καταθέσει τεχνική έκθεση στη Διεύθυνση Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, από την οποία ζητούσε να προχωρήσει στις δικές της ενέργειες. 
Στην εν λόγω τεχνική έκθεση, ο Δήμος αναφέρεται σε εργασία που αφορά
 «τη διάνοιξη αύλακα μέσα στον καλαμιώνα πλάτους 80m και συνολικού μήκους 800m, με μέσο βάθος 1m». 
Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται απλώς για κοπή καλάμων αλλά και για εκβάθυνση της λιμναίας περιοχής. Κάτι που επισημαινόταν και στο έγγραφο της Διεύθυνσης Υδάτων που στάλθηκε στις 14 Φεβρουαρίου στον Δήμο. Η Διεύθυνση ζητούσε δε από τον Δήμο να απευθυνθεί στο Τμήμα Υδροοικονομίας της Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων το οποίο θα ακολουθούσε, στη συνέχεια, τη διαδικασία αδειοδότησης που προβλέπεται στη νομοθεσία.
Με αφορμή αυτό το έγγραφο της Διεύθυνσης Υδάτων, ο κ. Φίλιος βάσισε την επίθεσή του στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, κατηγορώντας την ως αναρμόδια και χαρακτηρίζοντας κατά συνέπεια το πρώτο έγγραφο περί διακοπής των εργασιών ως «παράνομο».
Η χτεσινή απάντηση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης λέει όμως άλλο πράγμα: «Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία η χορήγηση της άδειας -για το συγκεκριμένο έργο- δίνεται από τη Διεύθυνση Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης με απόφαση που υπογράφει ο γενικός γραμματέας».
 Όπως εξηγεί, το Τμήμα Υδροοικονομίας της Περιφέρειας Ηπείρου ελέγχει τον φάκελο αδειοδότησης, κάνει αυτοψία και στη συνέχεια κάνει την εισήγησή της στη Διεύθυνση Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, όπως προβλέπει ο «Καλλικράτης», η οποία και αποφασίζει. «Για τις εργασίες που θέλει να κάνει ο δήμος Ιωαννιτών στη συγκεκριμένη περιοχή της λίμνης χρειάζεται απαραίτητα άδεια την οποία χορηγεί αποκλειστικά και μόνο η Αποκεντρωμένη Διοίκηση» τονίζεται, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η άδεια για τη διάνοιξη του αύλακα δεν έχει ληφθεί ακόμα.
Σημειωτέον δε ότι μέχρι τώρα μιλάμε για εργασίες διαχείρισης ενός οικοτόπου και όχι για δημιουργία πίστας θαλάσσιου σκι, για την οποία απαιτείται απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων. 
Στην ανακοίνωση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, γίνεται αναφορά και σε έγγραφο της γενικής γραμματέα του υπουργείου Περιβάλλοντος (με ημερομηνία 21 Φεβρουαρίου), η οποία θεωρεί καταρχάς αναγκαία τη γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης της Λίμνης ενώ καλεί τον Δήμο «να προβεί στις αναγκαίες συνεργασίες με τους αρμόδιους φορείς για κάθε πρόταση ανάπτυξης δραστηριοτήτων στην περιοχή της λίμνης».

Η αντίδραση από το Δημαρχείο
Η αντίδραση από το Δημαρχείο στην ανακοίνωση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης περί της αδειοδότησης για την εκρίζωση των καλαμιών είναι με ιδιαίτερη ένταση. «Ευτυχώς χρειάστηκαν μόλις δύο μήνες για να μάθουν οι υπηρεσίες της Αποκεντρωμένης Διοίκησης τις αρμοδιότητές τους… Ευτυχώς χρειάστηκαν δύο μήνες οι υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ για να ανακαλύψουν την καταργημένη ΚΥΑ για την προστασία της λίμνης… Ευτυχώς χρειάστηκαν μόνο δύο μήνες για να υποδείξουν στο Δήμο τις ενέργειες που ήδη έχει κάνει στο σύνολό τους» αναφέρει αρχικά, κάνοντας επί της ουσίας λόγο για ολιγωρία της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Βέβαια, επίσημα, το αίτημα του Δήμου για αδειοδότηση διάνοιξης του αύλακα κατατέθηκε στις 13 Φεβρουαρίου, ενάμιση μήνα μετά την έναρξη των εργασιών. Και η ανακοίνωση συνεχίζει: «Αυτή είναι η λειτουργία του ελληνικού κράτους. Ως τοπική αυτοδιοίκηση μπορούμε να την αποθεώσουμε. Και βέβαια ως Δήμος Ιωαννιτών οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τις υπηρεσίες της Αποκεντρωμένης Διοίκησης για την τεράστια συμβολή τους στη διοργάνωση του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος θαλασσίου σκι».