O επόμενος "Μεσσίας" θα είναι ο πλανήτης μας

Ο επόμενος "Μεσσίας" θα είναι ο Πλανήτης μας

Γράφει ο Χάρης Λαμπρίδης, Αεροναυπηγός

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Γένεσις), το θνητό ανθρώπινο είδος κατάγεται από το γάμο του Επιμηθέα, αυτού δηλαδή που σκέφτεται αφού πράξει, και της Πανδώρας.

Ο αδελφός του ο Προμηθέας, ο πρώτος «Μεσσίας», είχε καλά δεθεί στο βράχο από την τιμωρία του Δία, εφόσον ήταν επικίνδυνος γιατί σκέφτονταν πριν πράξει (προ-μηθεύω) .

Τρείς χιλιάδες χρόνια μετά, αυτός ο Μύθος επιβεβαιώνεται από τον σύγχρονο και τεχνολογικά ανεπτυγμένο άνθρωπο καθώς, από την Βιομηχανική Επανάσταση και μετά , αλόγιστα καταστρέφει το περιβάλλον και .. αφού πράξει, προσπαθεί να «μπαλώσει τρύπες» εκ των υστέρων.

Είναι σε όλους μας γνωστό ότι κάθε μέρα τα μεγάλα κακά επιδεινώνονται και αυτά είναι

1) Το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου , που κάθε άλλο από φαινόμενο είναι παρά επακόλουθο των τόσων δισεκατομμυρίων καύσεων που συμβαίνουν καθημερινά στον πλανήτη μας.

2) Η Τρύπα , ή Τρύπες καλύτερα, του Όζοντος .

3) Η αλλαγή της σύστασης και θερμοκρασίας του νερού των ωκεανών.

και

4) Η ραγδαία αύξηση της σεισμικότητας του πλανήτη.

Θα μπορούσαμε επιπρόσθετα να συνυπολογίσουμε δύο άλλους παράγοντες που δεν έχουν συζητηθεί και αποτελούν θεωρήσεις του γράφοντος .

Ο πρώτος είναι η μεταβολή της μάζας του πλανήτη μας .

Για εκατοντάδες χρόνια τώρα αντλούμε τρισεκατομμύρια τόνους καύσιμου υλικού, τα οποία μετά την καύση υγροποιούνται εν μέρη κι επιστρέφουν στη γη, αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους γίνεται διοξείδιο του άνθρακα (CO2) και σχηματίζει αυτή την αδιαπέραστη «κρούστα» γύρω από την ατμόσφαιρα, επιτείνοντας την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη.

Θερμότερος πλανήτης σημαίνει μεγαλύτερη εξάτμιση νερού άρα και περαιτέρω μείωση μάζας.

Η αλλαγή τη μάζας είναι πολύ σημαντικό στη Δυναμική μιας σφαίρας.

Καθώς η μάζα της σφαίρας μειώνεται, η γωνιακή ταχύτητα αυξάνεται, για να διατηρηθεί η στροφορμή, με αποτέλεσμα η Δυναμική του πλανήτη στο Ηλιακό Σύστημα να αλλάζει κι έτσι να «φορτίζεται» περισσότερο με άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση της σεισμικότητας και την μετατόπιση των Πόλων .

Ο δεύτερος εξίσου σημαντικός, κατά την γνώμη μου, παράγοντας είναι η χρονοελαστικότητα των αλλαγών. Δηλαδή πόσο γρήγορα γίνονται αυτές οι αλλαγές και με τι ένταση.

Αν ασκήσουμε μια μικρή δύναμη σε ένα τζάμι αργά και βαθμιαία, το τζάμι αντέχει. Αν όμως ασκήσουμε την ίδια δύναμη για κλάσματα του δευτερολέπτου το τζάμι θρυμματίζεται.

Ο πλανήτης μας, με την ηλικία των κάποιων δισεκατομμυρίων χρόνων, θα μπορούσε να προσομοιωθεί με έναν άνθρωπο ηλικίας 40 ετών. Στην ζωή λοιπόν αυτού του του σαραντάρη , οι καταστροφικές αλλαγές συντελούνται μόλις στο τελευταίο δευτερόλεπτο της ύπαρξής του. Με βάση την χρονοελαστικότητα, η αντίδραση του πλανήτη θα είναι βίαια κι εκθετική. Αν βέβαια οι ίδιες καταστροφές λάμβαναν μέρος σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα , π.χ. ένα εκατομμύριο χρόνια , τότε η απόσβεση θα ήταν ομαλή και οι επιπτώσεις ανεπαίσθητες.

Έχουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις. Αυτές όμως δεν θα είναι απαραίτητα μόνο για το κακό της ανθρωπότητας . ¨Ουδέν κακόν αμιγές καλού¨.

Διάφοροι φιλόσοφοι, θρησκευτικές αντιλήψεις, «αποκαλύψεις» και θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα, προβλέπουν καταστροφή . Είναι φαίνεται ένα απαραίτητο στάδιο για την τελική «λύτρωση» της ανθρωπότητας.

Καταστροφή όμως δεν σημαίνει απαραίτητα και εξάλειψη της ανθρώπινης ζωής.

Τα μέχρι τώρα κοινωνικά, θρησκευτικά και πολιτικά κινήματα είναι κυρίως ανθρωποκεντρικά. Το ζητούμενο μέχρι τώρα ήταν το «πώς θα σωθεί το άτομο» .

Καθώς οι μαζικές καταστροφές θα επιτείνονται, ίσως ο άνθρωπος αναζητήσει νέες φιλοσοφίες , κοινωνικές μήτρες ,καινούργιες αξίες και κυρίως επαναπροσδιορισμό της σχέσης του με το περιβάλλον, που τελικά αυτό θα είναι και η σωτηρία του .

Ο επόμενος «Μεσσίας» λοιπόν, ίσως να μην είναι ανθρωπόμορφος.

Χάρης Λαμπρίδης