Ώρε ν’ οι κλέφτες εξουρί- βρε ρίζονταν πω-πω,
ωρ’ ν’ οι κλέφτες πω-πω ν’ οι κλέφτες.
Ώρε με τα γυαλιά γυαλί- γυαλίζονταν πω-πω,
ωρ’ ν’ οι κλέφτες πω-πω ν’ οι κλέφτες.
Άιντε είχαν ξυράφια-α μαλαματένια πω-πω,
ωρ’ ν’ οι κλέφτες πω-πω ν’ οι κλέφτες.
Ώρε κι ο καπετάνιος χό- βρε χόρευε πω-πω,
ωρ’ ν’ οι κλέφτες πω-πω ν’ οι κλέφτες.
Ώρε χορεύουν τα κλε- νε φτόπουλα πω-πω,
ωρ’ ν’ οι κλέφτες πω-πω ν’ οι κλέφτες.
2. Ξύπνα περδικομάτα μου
Ξύπνα περδικομάτα μου μωρέ,
κι 'ρθα στο μαχαλά σου.
Χρυσά στολίδια σου 'φερα μωρέ,
να πλέξεις στα μαλλιά σου.
Κι αν ήρθες καλοσώρισες μωρέ,
ας έκανες και κόπο.
Ήρθες και μας ομόρφυνες μωρέ,
τον άσχημο τον τόπο.
Δεν το 'ξερα λεβέντη μου μωρέ ,
πως ήρθε η αφεντιά σου.
Να πεταχτώ σαν πέρδικα μωρέ,
να 'ρθω στην αγκαλιά σου.
Νάζια σου κάνω μάτια μου,
και να με συμπαθήσεις.
Το ακρινό παράθυρο,
απόψε μην το κλείσεις.
Κι αλλη μια χάρη σου ζητώ,
θα σε παρακαλέσω.
Ώρε στο στρώμα που κοιμάσαι εσυ,
να 'ρθω κι εγω να πέσω.
3. Τ' αρχοντόπουλο
Εγώ ήμουν τ’ αρχοντόπουλο,
εγώ ήμουν τ’ αρχοντόπουλο.
Με τους πολλούς παράδες,
Φατμέ τι μου ‘κανες;
Με τους πολλούς παράδες,
στα Μπιτόλια μ’ έστειλες.
Εγώ ήμουν που σεργιάναγα,
εγώ ήμουν που σεργιάναγα.
Στο άλογο καβάλα,
Φατμέ τι μου κανες;
Στο άλογο καβάλα,
στα Μπιτόλια μ’ έστειλες.
Εγώ ήμουν που κουβέντιαζα,
εγώ ήμουν που κουβέντιαζα.
Με μπέηδες με πασάδες,
Φατμέ τι μου κανες;
Με μπέηδες με πασάδες,
στα Μπιτόλια μ’ έστειλες.
Και τώρα πως κατάντησα,
και τώρα πως κατάντησα.
Να φτιάχνω εγώ μασάδες,
Φατμέ τι μου κανες;
Να φτιάχνω εγώ μασάδες,
στα Μπιτόλια μ’ έστειλες.
Φατμέ μου σε παρακαλώ,
Φατμέ μου σε παρακαλώ.
Για λύσε μου τα μάγια,
Φατμέ τι μου κανες;
Για λύσε μου τα μάγια,
στα Μπιτόλια μ’ έστειλες.
4. Φεζοδερβέναγας
Δε σ’άρεσαν τα Γιάννενα,
Φεζοδερβε-μωρέ δερβέ-δερβέναγα.
Δε σ’άρεσε κι Άρτα,
και πήρες δίπλα Φεζο
μ’ τα-μωρέ τα βουνά.
Και πήρε δίπλα τα βουνά
Φεζοδερβέ-μωρέ δερβέ-δερβεναγα.
Δίπλα τα κορφοβούνια,
και στο Τσιρνές Φεζο μ’
ξημέ-μωρέ-ξημέρωσες.
Και στο Τσιρνές ξημέρωσες,
Φεζοδερβέ-μωρέ-δερβέ-δερβέναγα.
Στα βλάχικα κονάκια,
εκεί οι κλέφτεςΦεζο μ’
ειν’-μωρέ-ειν’πολλοί.
|
5. Σε τούτ' την τάβλα που 'μαστε
Σε τουτ’ την τάβλα που ‘μαστε,
γραμμένα μαύρα μάτια μου,
σε τούτο το τραπέζι,
τρεις μαυρομάτεςρουσα μ’ μας κερνούν.
Τρεις μαυρομάτες μας κερνούν,
γραμμένα μαύρα μάτια μου,
και οι τρεις καλές κοπέλες,
η μια κερνάρουσα μ’ με το γυαλί.
Η μια κερνάει με το γυαλί
γραμμένα μαύρα μάτια μου,
και η άλλη με την κούπα,
κι η τρίτηρουσα μ’ η μικρότερη.
Κι η τρίτη η μικρότερη
γραμμένα μαύρα μάτια μου,
με μαστραπά στο χέρι,
κέρνα μας ρουσα μ’ κέρνα μας γλυκό κρασί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου