Συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου στο περιοδικό ΕΝΑ (τεύχος 24 -13 Ιουνίου 1990) στην Άννα Μιχαλιτσιάνου.
Μερικές ερωτήσεις – απαντήσεις από εκείνη τη συνέντευξη, πριν 19 χρόνια.
Δίνετε την εντύπωση, κύριε Παπανδρέου, μοναχικού πολιτικού, μακριά από ομάδες, αυλές και κλίκες. Έτσι πιστεύετε ότι θα καταφέρετε να προχωρήσετε;
-- Έχω φιλίες. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύω στις παρέες προώθησης. Πιστεύω ότι αυτή είναι παλιά πολιτική αντίληψη που εγώ επιδιώκω να αλλάξει.
Θέλετε να πείτε ότι δεν πέφτετε θύμα κολακείας;
--Προσπαθώ. Κάθε άνθρωπος θέλει σίγουρα να αισθάνεται την επιβεβαίωση. Αλλά σίγουρα δεν θέλει την ψεύτικη επιβεβαίωση. Για τον απλούστατο λόγο: όταν είναι ψεύτικη δεν είναι επιβεβαίωση. Εκτιμώ πολύ αυτούς που μου κάνουν κριτική και γενικότερα τους ανθρώπους που είναι ειλικρινείς μαζί μου. Επειδή μεγάλωσα στην πολιτική, ευτυχώς- όχι μόνο γιατί έζησα αρκετά χρόνια ως ανώνυμος πολίτης- επειδή λοιπόν μεγάλωσα στην πολιτική, έχω μεγαλύτερη ανάγκη την ειλικρινή στάση.
Τι εξέλιξη προβλέπετε ότι μπορεί να έχει η προσαγωγή του κ. Παπανδρέου στο δικαστήριο σε μια τέτοια στιγμή;
--Νομίζω ότι η αθώωση του θα είναι βέβαιη, αλλά μέχρι να φτάσουμε στην αθώωση θα έχουμε ρίξει πίσω την πολιτική ζωή της χώρας, γιατί θα υπάρξει μια μεγάλη όξυνση και θα αποκαλυφθεί η προσπάθεια ταπείνωσης ενός πρώην πρωθυπουργού, ενός αρχηγού που εκφράζει το 40% του ελληνικού λαού.
Πάντως, το ΠΑΣΟΚ έχει μπει σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις δίκες – που κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσουν- και θα πρέπει να κάνει «σοβαρή και υπεύθυνη αντιπολίτευση» - που δύο μήνες μετά την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία με ένα ογκούμενο απεργιακό ρεύμα, μάλλον είναι ανύπαρκτη. Θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί.
--Κατ’ αρχήν, δεν θα συμφωνούσα μαζί σας ότι η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη. Θα έλεγα ότι είναι στο ύψος των περιστάσεων. Θα ‘λεγα ακόμη επίσης ότι ο πολιτικός λόγος έχει υποβαθμισθεί τα τελευταία χρόνια έτσι ώστε οι αντιθέσεις στην πολιτική ζωή να έχουν πάρει την τροπή προσωπικών αντιθέσεων και έτσι δεν συζητάμε τα συγκεκριμένα προβλήματα του λαού. Μην ξεχνάτε ότι περάσαμε δυο – τρία χρόνια συζητώντας για σκάνδαλα και λασπολογίες. Και οι δίκες τώρα θα εντείνουν αυτό το πλαίσιο.
Έπειτα ο τρόπος που λειτουργεί η κυβέρνηση σήμερα ισοπεδώνει τα πάντα, και πιστεύω ότι η όξυνση που θα επικρατήσει με το ζήτημα της κάθαρσης, θα διαμορφώσει ένα κλίμα μαύρου – άσπρου, άρα θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε προς την ισοπέδωση του πολιτικού λόγου και όχι ενός λόγου που θα διαμορφώσει περισσότερο σκεπτόμενες και κριτικές συνειδήσεις, αυτόνομες που είναι και ο στόχος της λειτουργίας ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.
Αυτός είναι ο χειρότερος λαϊκισμός. Κι εμείς στη διάρκεια των δικών πρέπει να αποφύγουμε να πέσουμε σ’ αυτή την παγίδα του μαύρου – άσπρου. Βρισκόμαστε σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ και θα ‘λεγα ότι στα 8 χρόνια διακυβέρνησης αδυνάτισαν οι κομματικές λειτουργίες. Κι αυτό ήταν ένα από τα λάθη του κινήματος. Το Κίνημα στα χρόνια της διακυβέρνησης ήταν ανύπαρκτο.
Όλα περνούσαν μέσα από τα πρόσωπα, μέσα από τους κομματάρχες…
--Ναι, μέσα από μια γραφειοκρατία. Είμαστε αποκομμένοι από το λαό. Κι αυτό τώρα είναι ορατό. Όταν το ΠΑΣΟΚ λειτουργούσε σαν κυβέρνηση, δεν φαινόταν τόσο πολύ, τώρα όμως δεν μπορεί να συγκαλυφθεί. Τώρα, λοιπόν, πρέπει να φτιάξουμε το κόμμα.
Αν κρίνουμε, κύριε Παπανδρέου, τον απολογισμό της εκλογικής ήττας του ΠΑΣΟΚ, δεν πρέπει να είναι κανείς πολύ αισιόδοξος για την πορεία και την εξέλιξη που θα παρουσιάσει το Συνέδριο. Δεν πρέπει κανείς να περιμένει μια αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει τόλμη, δεν υπάρχει θάρρος.
--Αν δεν υπάρχει τόλμη στην ηγεσία, τότε θα υπάρξει τόλμη στη βάση. Βέβαια μην ξεχνάμε ότι δεν κρίνονται όλα από ένα Συνέδριο. Οπωσδήποτε είναι σταθμός, όμως δεν κρίνονται όλα.
Σ’ αυτές τις διαδικασίες, κύριε Παπανδρέου, έχει πλέον ανοίξει τα χαρτιά της και η «Αυριανή». Σ’ ένα πρόσφατο φύλλο της, μάλιστα, έδινε «οδηγίες» στον κ. Γεννηματά πως θα μπορούσε να γίνει πρόεδρος, χωρίς φυσικά να εγκαταλείψει την «Αυριανή».
Ας μιλήσουμε λοιπόν κι εμείς για το ζήτημα της διαδοχής του Ανδρέα Παπανδρέου.
--Δεν ξέρω τις προθέσεις του κ. Γεννηματά ούτε μπορώ να μιλήσω γι’ αυτόν. Θεωρώ όμως πιο κρίσιμο για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ όχι τη φιλολογία περί διαδοχής ή τον οποιανδήποτε αγώνα δρόμου για τη θέση αυτή, αλλά τη θεσμοθέτηση λειτουργιών, για την εξασφάλιση της ενότητας του Κινήματος στην περίπτωση που θα υπάρξει θέμα διαδοχής. Αυτή τη στιγμή είναι εντελώς άκαιρο. Πρέπει όμως να εξασφαλιστούν οι θεσμοί ώστε να υπάρξει μια ομαλή διαδοχή όταν έρθει η ώρα. Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο ποιος θα αναλάβει το κόμμα, αλλά η όποια ηγεσία να μπορέσει να λειτουργήσει συλλογικά και να εκφράσει το Κίνημα.
Ενώ κύριε Παπανδρέου, έχετε μιλήσει υπέρ μιας συλλογικής ηγεσίας, ταυτόχρονα δεν αρνείστε το ρόλο του Ανδρέα Παπανδρέου. Μήπως υπάρχει μια αντίφαση σ’ αυτή την άποψη;
--Εδώ παίζει ρόλο η ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ο αρχηγός όχι στους τύπους αλλά στην ουσία του Κινήματος. Το πρόσωπο που ενοποιεί το ΠΑΣΟΚ. Ο ρόλος του είναι αναμφισβήτητος στην ίδια τη συνείδηση του λαού, στη συνείδηση του ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι από κάποια στιγμή και μετά δεν πρέπει να αλλάξει η λειτουργία του Κινήματος.
Πράγματι το Κίνημα του ΠΑΣΟΚ είχε αν όχι ακριβώς μια αρχηγική δομή, μια επιρροή από μια αρχηγική φυσιογνωμία. Λογικό από μια άποψη, για ένα καινούργιο κόμμα, που περνά μέσα από μια προσωπικότητα. Μην ξεχνάμε και τις ιδιομορφίες της Ελλάδας. Έτσι λοιπόν μπαίνει το θέμα Παπανδρέου.
Τι εννοείτε, όταν αναφέρεστε στη συλλογική ηγεσία;
--Σε καμιά περίπτωση ότι θα συναποφασίζουν δέκα άτομα και δε
ν θα υπάρχει ο πρώτος. Θα υπάρχει ο πρώτος. Όμως θα υπάρχουν και εκείνες οι δομές, που ο πρώτος θα είναι πρώτος μεταξύ ίσων και οι αποφάσεις θα παίρνονται δημοκρατικά. Γιατί πάντα θα υπάρχει ο πρόεδρος ενός κόμματος.
Δεν σας έχω ακούσει ποτέ, ακόμη και σε προσωπικές συζητήσεις, να λέτε «ο πατέρας μου» όταν αναφέρεστε στον Ανδρέα Παπανδρέου. Συνήθως λέτε «ο πρόεδρος».
--Στις πολιτικές συζητήσεις μιλώ για το πολιτικό πρόσωπο άρα είναι ο πρόεδρος του Κινήματος. Είναι πατέρας μου και δάσκαλός μου. Άλλο όμως η προσωπική σχέση και άλλο η πολιτική. Συνειδητά κάνω την προσπάθεια να μη συνδέεται το ένα με το άλλο. Πέραν αυτού θεωρώ ότι είναι λάθος.
Και μια και μιλάμε για προσωπικά θέματα, ας έρθουμε στο πολυσυζητημένο σπίτι του Ψυχικού. Το σπίτι που καθόμαστε τώρα και κουβεντιάζουμε.
--Το μόνο που μπορώ να προσθέσω και το έχω ήδη πει, το σπίτι είναι του προέδρου, του πατέρα μου, και έχει κάθε δικαίωμα να ορίσει την τύχη του όπως αυτός θέλει. Εγώ βρίσκομαι στη διαδικασία εξεύρεσης άλλης κατοικίας και όσοι ψάχνουν ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό παίρνει χρόνο.
Ας μιλήσουμε για σας, κύριε Παπανδρέου. Έχετε δηλώσει πως δεν φιλοδοξείτε να γίνετε αρχηγός κόμματος. Ποια είναι η δική σας φιλοδοξία;
--Έχω μια διαφορετική ίσως αντίληψη για τη φιλοδοξία. Δεν πιστεύω ότι ένας άνθρωπος ολοκληρώνεται αν πάρει ένα πόστο. Μετρά, πιστεύω, περισσότερο το έργο.
Μήπως όμως τα όνειρα πραγματοποιούνται μέσα από μια κυβερνητική θέση;
--Είναι αμφισβητήσιμο. Πάντως, πολλές φορές αναρωτιέμαι κατά πόσο ένας πρωθυπουργός θα μπορούσε να κάνει πραγματικότητα τα σχέδια του.
Τελικά, είναι τέτοιο το πλαίσιο και η πραγματικότητα, που τον οδηγεί αλλού.
Πίστεύω ότι εδώ στην Ελλάδα, θα ‘πρεπε να αλλάξουν πολλές αντιλήψεις.
Θα ‘πρεπε να υπάρξει μια πολιτιστική, θα μπορούσε να πει κανείς, αναγέννηση.
Πέραν αυτού, θεωρώ ότι μια διαδοχή ενός Παπανδρέου από έναν Παπανδρέου θα είναι αρνητική.
Γιατί;
--Η ενηλικίωση του ΠΑΣΟΚ πρέπει να αποδειχτεί ξεπερνώντας και την εξάρτησή του, θα μπορούσε να πει κανείς, από το όνομα αυτό. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποδείξει και το οφείλει, ότι μπορεί να σταθεί στα δικά του πόδια αυθύπαρκτο.
Ποιο νομίζετε ότι είναι το προτέρημα και ποιο το ελάττωμα του κυρίου Μητσοτάκη;
--Η κοινοβουλευτική του πείρα είναι προτέρημα και αδυναμία του η έλλειψη εμπειρίας και γνώσης για το τι συμβαίνει στο εξωτερικό.-
Μερικές ερωτήσεις – απαντήσεις από εκείνη τη συνέντευξη, πριν 19 χρόνια.
Δίνετε την εντύπωση, κύριε Παπανδρέου, μοναχικού πολιτικού, μακριά από ομάδες, αυλές και κλίκες. Έτσι πιστεύετε ότι θα καταφέρετε να προχωρήσετε;
-- Έχω φιλίες. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύω στις παρέες προώθησης. Πιστεύω ότι αυτή είναι παλιά πολιτική αντίληψη που εγώ επιδιώκω να αλλάξει.
Θέλετε να πείτε ότι δεν πέφτετε θύμα κολακείας;
--Προσπαθώ. Κάθε άνθρωπος θέλει σίγουρα να αισθάνεται την επιβεβαίωση. Αλλά σίγουρα δεν θέλει την ψεύτικη επιβεβαίωση. Για τον απλούστατο λόγο: όταν είναι ψεύτικη δεν είναι επιβεβαίωση. Εκτιμώ πολύ αυτούς που μου κάνουν κριτική και γενικότερα τους ανθρώπους που είναι ειλικρινείς μαζί μου. Επειδή μεγάλωσα στην πολιτική, ευτυχώς- όχι μόνο γιατί έζησα αρκετά χρόνια ως ανώνυμος πολίτης- επειδή λοιπόν μεγάλωσα στην πολιτική, έχω μεγαλύτερη ανάγκη την ειλικρινή στάση.
Τι εξέλιξη προβλέπετε ότι μπορεί να έχει η προσαγωγή του κ. Παπανδρέου στο δικαστήριο σε μια τέτοια στιγμή;
--Νομίζω ότι η αθώωση του θα είναι βέβαιη, αλλά μέχρι να φτάσουμε στην αθώωση θα έχουμε ρίξει πίσω την πολιτική ζωή της χώρας, γιατί θα υπάρξει μια μεγάλη όξυνση και θα αποκαλυφθεί η προσπάθεια ταπείνωσης ενός πρώην πρωθυπουργού, ενός αρχηγού που εκφράζει το 40% του ελληνικού λαού.
Πάντως, το ΠΑΣΟΚ έχει μπει σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις δίκες – που κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσουν- και θα πρέπει να κάνει «σοβαρή και υπεύθυνη αντιπολίτευση» - που δύο μήνες μετά την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία με ένα ογκούμενο απεργιακό ρεύμα, μάλλον είναι ανύπαρκτη. Θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί.
--Κατ’ αρχήν, δεν θα συμφωνούσα μαζί σας ότι η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη. Θα έλεγα ότι είναι στο ύψος των περιστάσεων. Θα ‘λεγα ακόμη επίσης ότι ο πολιτικός λόγος έχει υποβαθμισθεί τα τελευταία χρόνια έτσι ώστε οι αντιθέσεις στην πολιτική ζωή να έχουν πάρει την τροπή προσωπικών αντιθέσεων και έτσι δεν συζητάμε τα συγκεκριμένα προβλήματα του λαού. Μην ξεχνάτε ότι περάσαμε δυο – τρία χρόνια συζητώντας για σκάνδαλα και λασπολογίες. Και οι δίκες τώρα θα εντείνουν αυτό το πλαίσιο.
Έπειτα ο τρόπος που λειτουργεί η κυβέρνηση σήμερα ισοπεδώνει τα πάντα, και πιστεύω ότι η όξυνση που θα επικρατήσει με το ζήτημα της κάθαρσης, θα διαμορφώσει ένα κλίμα μαύρου – άσπρου, άρα θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε προς την ισοπέδωση του πολιτικού λόγου και όχι ενός λόγου που θα διαμορφώσει περισσότερο σκεπτόμενες και κριτικές συνειδήσεις, αυτόνομες που είναι και ο στόχος της λειτουργίας ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.
Αυτός είναι ο χειρότερος λαϊκισμός. Κι εμείς στη διάρκεια των δικών πρέπει να αποφύγουμε να πέσουμε σ’ αυτή την παγίδα του μαύρου – άσπρου. Βρισκόμαστε σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ και θα ‘λεγα ότι στα 8 χρόνια διακυβέρνησης αδυνάτισαν οι κομματικές λειτουργίες. Κι αυτό ήταν ένα από τα λάθη του κινήματος. Το Κίνημα στα χρόνια της διακυβέρνησης ήταν ανύπαρκτο.
Όλα περνούσαν μέσα από τα πρόσωπα, μέσα από τους κομματάρχες…
--Ναι, μέσα από μια γραφειοκρατία. Είμαστε αποκομμένοι από το λαό. Κι αυτό τώρα είναι ορατό. Όταν το ΠΑΣΟΚ λειτουργούσε σαν κυβέρνηση, δεν φαινόταν τόσο πολύ, τώρα όμως δεν μπορεί να συγκαλυφθεί. Τώρα, λοιπόν, πρέπει να φτιάξουμε το κόμμα.
Αν κρίνουμε, κύριε Παπανδρέου, τον απολογισμό της εκλογικής ήττας του ΠΑΣΟΚ, δεν πρέπει να είναι κανείς πολύ αισιόδοξος για την πορεία και την εξέλιξη που θα παρουσιάσει το Συνέδριο. Δεν πρέπει κανείς να περιμένει μια αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει τόλμη, δεν υπάρχει θάρρος.
--Αν δεν υπάρχει τόλμη στην ηγεσία, τότε θα υπάρξει τόλμη στη βάση. Βέβαια μην ξεχνάμε ότι δεν κρίνονται όλα από ένα Συνέδριο. Οπωσδήποτε είναι σταθμός, όμως δεν κρίνονται όλα.
Σ’ αυτές τις διαδικασίες, κύριε Παπανδρέου, έχει πλέον ανοίξει τα χαρτιά της και η «Αυριανή». Σ’ ένα πρόσφατο φύλλο της, μάλιστα, έδινε «οδηγίες» στον κ. Γεννηματά πως θα μπορούσε να γίνει πρόεδρος, χωρίς φυσικά να εγκαταλείψει την «Αυριανή».
Ας μιλήσουμε λοιπόν κι εμείς για το ζήτημα της διαδοχής του Ανδρέα Παπανδρέου.
--Δεν ξέρω τις προθέσεις του κ. Γεννηματά ούτε μπορώ να μιλήσω γι’ αυτόν. Θεωρώ όμως πιο κρίσιμο για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ όχι τη φιλολογία περί διαδοχής ή τον οποιανδήποτε αγώνα δρόμου για τη θέση αυτή, αλλά τη θεσμοθέτηση λειτουργιών, για την εξασφάλιση της ενότητας του Κινήματος στην περίπτωση που θα υπάρξει θέμα διαδοχής. Αυτή τη στιγμή είναι εντελώς άκαιρο. Πρέπει όμως να εξασφαλιστούν οι θεσμοί ώστε να υπάρξει μια ομαλή διαδοχή όταν έρθει η ώρα. Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο ποιος θα αναλάβει το κόμμα, αλλά η όποια ηγεσία να μπορέσει να λειτουργήσει συλλογικά και να εκφράσει το Κίνημα.
Ενώ κύριε Παπανδρέου, έχετε μιλήσει υπέρ μιας συλλογικής ηγεσίας, ταυτόχρονα δεν αρνείστε το ρόλο του Ανδρέα Παπανδρέου. Μήπως υπάρχει μια αντίφαση σ’ αυτή την άποψη;
--Εδώ παίζει ρόλο η ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ο αρχηγός όχι στους τύπους αλλά στην ουσία του Κινήματος. Το πρόσωπο που ενοποιεί το ΠΑΣΟΚ. Ο ρόλος του είναι αναμφισβήτητος στην ίδια τη συνείδηση του λαού, στη συνείδηση του ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι από κάποια στιγμή και μετά δεν πρέπει να αλλάξει η λειτουργία του Κινήματος.
Πράγματι το Κίνημα του ΠΑΣΟΚ είχε αν όχι ακριβώς μια αρχηγική δομή, μια επιρροή από μια αρχηγική φυσιογνωμία. Λογικό από μια άποψη, για ένα καινούργιο κόμμα, που περνά μέσα από μια προσωπικότητα. Μην ξεχνάμε και τις ιδιομορφίες της Ελλάδας. Έτσι λοιπόν μπαίνει το θέμα Παπανδρέου.
Τι εννοείτε, όταν αναφέρεστε στη συλλογική ηγεσία;
--Σε καμιά περίπτωση ότι θα συναποφασίζουν δέκα άτομα και δε
ν θα υπάρχει ο πρώτος. Θα υπάρχει ο πρώτος. Όμως θα υπάρχουν και εκείνες οι δομές, που ο πρώτος θα είναι πρώτος μεταξύ ίσων και οι αποφάσεις θα παίρνονται δημοκρατικά. Γιατί πάντα θα υπάρχει ο πρόεδρος ενός κόμματος.Δεν σας έχω ακούσει ποτέ, ακόμη και σε προσωπικές συζητήσεις, να λέτε «ο πατέρας μου» όταν αναφέρεστε στον Ανδρέα Παπανδρέου. Συνήθως λέτε «ο πρόεδρος».
--Στις πολιτικές συζητήσεις μιλώ για το πολιτικό πρόσωπο άρα είναι ο πρόεδρος του Κινήματος. Είναι πατέρας μου και δάσκαλός μου. Άλλο όμως η προσωπική σχέση και άλλο η πολιτική. Συνειδητά κάνω την προσπάθεια να μη συνδέεται το ένα με το άλλο. Πέραν αυτού θεωρώ ότι είναι λάθος.
Και μια και μιλάμε για προσωπικά θέματα, ας έρθουμε στο πολυσυζητημένο σπίτι του Ψυχικού. Το σπίτι που καθόμαστε τώρα και κουβεντιάζουμε.
--Το μόνο που μπορώ να προσθέσω και το έχω ήδη πει, το σπίτι είναι του προέδρου, του πατέρα μου, και έχει κάθε δικαίωμα να ορίσει την τύχη του όπως αυτός θέλει. Εγώ βρίσκομαι στη διαδικασία εξεύρεσης άλλης κατοικίας και όσοι ψάχνουν ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό παίρνει χρόνο.
Ας μιλήσουμε για σας, κύριε Παπανδρέου. Έχετε δηλώσει πως δεν φιλοδοξείτε να γίνετε αρχηγός κόμματος. Ποια είναι η δική σας φιλοδοξία;
--Έχω μια διαφορετική ίσως αντίληψη για τη φιλοδοξία. Δεν πιστεύω ότι ένας άνθρωπος ολοκληρώνεται αν πάρει ένα πόστο. Μετρά, πιστεύω, περισσότερο το έργο.
Μήπως όμως τα όνειρα πραγματοποιούνται μέσα από μια κυβερνητική θέση;
--Είναι αμφισβητήσιμο. Πάντως, πολλές φορές αναρωτιέμαι κατά πόσο ένας πρωθυπουργός θα μπορούσε να κάνει πραγματικότητα τα σχέδια του.
Τελικά, είναι τέτοιο το πλαίσιο και η πραγματικότητα, που τον οδηγεί αλλού.
Πίστεύω ότι εδώ στην Ελλάδα, θα ‘πρεπε να αλλάξουν πολλές αντιλήψεις.
Θα ‘πρεπε να υπάρξει μια πολιτιστική, θα μπορούσε να πει κανείς, αναγέννηση.
Πέραν αυτού, θεωρώ ότι μια διαδοχή ενός Παπανδρέου από έναν Παπανδρέου θα είναι αρνητική.
Γιατί;
--Η ενηλικίωση του ΠΑΣΟΚ πρέπει να αποδειχτεί ξεπερνώντας και την εξάρτησή του, θα μπορούσε να πει κανείς, από το όνομα αυτό. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποδείξει και το οφείλει, ότι μπορεί να σταθεί στα δικά του πόδια αυθύπαρκτο.
Ποιο νομίζετε ότι είναι το προτέρημα και ποιο το ελάττωμα του κυρίου Μητσοτάκη;
--Η κοινοβουλευτική του πείρα είναι προτέρημα και αδυναμία του η έλλειψη εμπειρίας και γνώσης για το τι συμβαίνει στο εξωτερικό.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου