Τι βλέπεις; ρωτάς υπουργό. Ξέρω 'γω; Θα δείξει απαντάει... Ο Μάης θα φέρει και άλλες περικοπές;

Το 12% της σημερινής μείωσης των επιδομάτων- λένε οι πληροφορίες- θα φτάσει στο 15%, και όλο αυτό θα «ντυθεί» με το ενιαίο μισθολόγιο, που θα είναι το τυράκι για τη φάκα...

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ Μετά την αξιολόγηση του Μαΐου, έρχεται κι άλλο πακέτο μέτρων
Τoυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 6 Μαρτίου 2010 στα ΝΕΑ

Εντάξει, το ξέρω, πονάει. Δηλαδή, πώς πονάει. Οξύτατα μη φανταστείς. Όχι. Αλλά να- όπως διηγούνται όσοι το έχουν υποστεί- πονάει σαν να σου «τρούπησε» (που λένε και οι Θεσσαλονικιοί) στιλέτο τα πλευρά. Ένα λεπτό σκίσιμο, που μόλις φαίνεται. Στην αρχή ίσα που νιώθεις, λένε, το τρύπημα. Ύστερα αισθάνεσαι το αίμα να τρέχει ζεστό και έχεις μια γλυκιά αίσθηση ενόχλησης, σαν κάτι να μουδιάζει εκεί- είναι η φάση που ο ποιητής έχει περιγράψει με τον στίχο «γλυκά πονούσε το μαχαίρι- έσταζε μέλι η μαχαιριά», αν με εννοείς αναγνώστη μου. Κι έπειτα όσο περνάει η ώρα, έρχεται ο πόνος και σου κόβει την ανάσα και χοντρές στάλες ιδρώτα στάζουν από το μέτωπό σου. Η αναπνοή σου γίνεται πιο γρήγορη και η καρδιά σου χτυπάει ακανόνιστα. Θέλεις να ξεφύγεις από αυτό που σου έχει συμβεί, αλλά δεν μπορείς. Σε παρασύρει η αγωνία για το αβέβαιο αύριο. Για το πώς θα εξελιχθεί. Για το τι άλλο θα σου συμβεί...

Ας κρατηθούν όσοι πανηγύρισαν
Το τι άλλο θα σου συμβεί, δεν μπορώ να στο πω με ακρίβεια. Για να ΄μαι ειλικρινής καλά κάνεις και έχεις αγωνία, γιατί έτσι όπως έγινε το πράγμα ούτε κανείς άλλος μπορεί να σε ενημερώσει με ασφάλεια για το τι μπορεί να σου ξημερώσει. Ακούω διάφορα, μου λένε διάφορα, ψυχανεμίζονται επίσης διάφορα, αλλά δεν έχω καταλήξει. Αυτό που έχω καταλάβει πάντως εξ όσων μου είπαν είναι ότι όσοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν επειδή διασώθηκε το 40% του 14ου μισθού, ίσως και να έσπευσαν πρόωρα να το κάνουν. Διότι, λέει, μετά την αξιολόγηση του Μαΐου, έρχεται κι άλλο πακέτο μέτρων. Ακόμη πιο επώδυνο. Που περιλαμβάνει κι άλλες μειώσεις, που θα εξαφανίσουν τον 14ο μισθό, και ενδεχομένως να βάλουν χέρι και στον 13ο. Και ότι θα μειωθούν κι άλλο τα επιδόματα. Οτι το 12% της σημερινής μείωσης θα φτάσει στο 15%, και πως όλο αυτό θα «ντυθεί» με το ενιαίο μισθολόγιο, που θα είναι το τυράκι για τη φάκα. Αυτά άκουσα, αυτά σας μεταφέρω... Εχει μαυρίσει η ψυχή μας...
Εξόριστε ποιητή στον αιώνα σου πες μας, τι βλέπεις; Βλέπω... βλέπω... για την ακρίβεια προσπαθώ, αλλά δεν βλέπω τίποτε. Όποιον και να ρωτήσεις στην κυβέρνηση, το ίδιο θα σου πει. «Τι βλέπεις;» ρωτάς υπουργό, υποτίθεται από αυτούς που είναι μέσα στα πράγματα. «Ξέρω ΄γώ; Θα δείξει» σου απαντάει, λες και σου εκστόμισε τη μεγαλύτερη σοφία του κόσμου. Οτι θα δείξει, θα δείξει, δεν υπάρχει θέμα. Οι θεοσεβούμενοι στο λένε «κοντός ψαλμός αλληλούια», ο μακρύς δεν ξέρω πού είναι και πότε θα τον δούμε. Το ξέρω ότι έχει μαυρίσει η ψυχή μας με όλο αυτό. Γνωρίζω επίσης ότι πολύς κόσμος θα ματώσει. Αντιλαμβάνομαι ότι κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με όλα αυτά, εκτός κι αν είναι κανένας από αυτούς που σταματάνε τον Γιώργο στον δρόμο και του λένε «πάρε πρόεδρε τον μισό μου, πάρε και το δώρο μου και προσπάθησε να ανυψώσεις την ελληνική οικονομία»! Τι εύρημα ε; Τεράστιο!..

Πότε τον βρήκαν και του το είπαν;
Συγγνώμη, αυτός που έγραψε αυτή τη βλακεία, και ο Γιώργος τη διάβασε χωρίς να τη «φιλτράρει», έχει κι άλλες τέτοιες ιδέες; Για να ξέρουμε. Διότι άμα του αλλουνού του βάζεις το χέρι στην τσέπη και του παίρνεις ό,τι έχει μέσα επειδή αυτό απαιτείται προκειμένου να διασωθεί η μητέρα Ελλάδα, δεν καταλαβαίνεις ότι με κάτι τέτοια τον κάνεις τούρμπο και αρχίζει να κατεβάζει όσα καντήλια του έρχονται στο μυαλό; Κι έπειτα, αυτός που έγραψε όσα έγραψε περί των πολιτών που τρέχουν αυτοβούλως να συναντήσουν τον Γιώργο για να του προσφέρουν τον τίμιο ιδρώτα του κόπου τους, σκέφτηκαν άραγε ότι το ερώτημα που έρχεται αυθορμήτως στον καθένα που ακούει κάτι τέτοιο είναι «και πότε τον βρήκαν στην Ελλάδα τον Γιώργο ρε παιδιά;». Συμπέρασμα, μαζί και προτροπή, προς όλους αυτούς τους «έξυπνους»: παιδιά, όταν ο άλλος ματώνει, και καταλαβαίνει ότι θα ματώνει για πολύ, και μπορεί και περισσότερο αργότερα, είναι εύκολο παρακαλούμε να μην τον περιπαίζετε;

Μου τη δίνουν οι γαλάζιοι
Το τραγούδι που λέει «εγώ παρέα θα κάνω με τον πόνο μου/ μη μου μιλάτε αφήστε με μόνο μου» το ΄χετε ακουστά; Αφήστε τον λοιπόν στον πόνο του και σεβαστείτε το αίτημά του για... σκασμό! Όλοι οι πολιτικοί. Μηδενός εξαιρουμένου. Ναι, ξέρω, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά ρε παιδιά, γιατί πρέπει από πάνω να του πιπιλάτε και το μυαλό για κάτι που αυτός θα υποστεί και για το οποίο σάς θεωρεί όλους καθ΄ ολοκληρίαν υπεύθυνους; Απάντηση δεν υπάρχει, και σωστά. Αλλά εμένα μου τη δίνουν περισσότερο οι της Νέας Δημοκρατίας. Κι ο Σαμαράς επίσης. Αφού κύριε ήσουν μέλος- έστω και για λίγο- αυτής της καταστροφικής κυβέρνησης, που έφερε τον τόπο σ΄ αυτά τα τρομακτικά χάλια, τι θες και μιλάς; Τι τη θες την κριτική, αφού όλα αυτά τα χρόνια, και όσο ήσουν βουλευτής, στήριζες αυτή την πολιτική που μας οδήγησε εδώ; Ασ΄ το. Τα λες αργότερα. Είναι ανάγκη να τα πεις τώρα; Να μας ανεβάσεις το αίμα στο κεφάλι;

Θα κάνει κριτική και ο... Αλογοσκούφης!
Διότι έτσι όπως έχουμε χάσει κάθε μέτρο σ΄ αυτόν τον τόπο- στον τόπο που γέννησε το «μέτρο»- ώρες είναι μετά τον Σαμαρά να βγει να κάνει κριτική στα μέτρα της κυβέρνησης ο... Αλογοσκούφης! Να μας πει κι αυτός την άποψή του για το πόσο λάθος έκανε η κυβέρνηση που αποφάσισε αυτά και όχι εκείνα και για το πόσο καθυστέρησε να τα πάρειγιατί αυτή είναι η καραμέλα του Σαμαρά, και των υπολοίπων: άργησε ο Γιώργος να πάρει τα μέτρα και γι΄ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Πλάκα μας κάνετε; Πλάκα σίγουρα. Τόση, που ο χωρατατζής Καραμανλής δεν το ΄χει σε τίποτε να βγει κι αυτός να κάνει δηλώσεις για τα μέτρα- να τα κριτικάρει! Το ξέρω, ακούγεται γελοίο, αλλά κι εσείς θα περιμένατε ποτέ ότι θα βρισκόταν έστω και ένας πρώην υπουργός του Καραμανλή να βγάλει γλώσσα τούτες τις ώρες της περισυλλογής του λαού για το αβέβαιο μέλλον;