Cinema Paradiso

Ο παλιός κινηματογράφος ΟΛΥΜΠΙΟΝ στην Κόνιτσα
Ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε στα πλαίσια ενός πενθήμερου κινηματογραφικού εργαστηρίου που έγινε στην Κόνιτσα τον Ιούνιο του 2011.
Το εργαστήριο οργανώθηκε από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κόνιτσας και την Κοινωφελή Επιχείρηση Δήμου Κόνιτσας.
Σχεδιασμός εργαστηρίου: ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ
Υπεύθυνος του εργαστηρίου Νίκος Θεοδοσίου
Περισσότερα για τον κινηματογράφο ΟΛΥΜΠΙΟΝ εδώ
Υ.Γ. Δικό μου: Προσωπικοί δεσμοί που έχουν να κάνουν με την πρώτη παιδική ηλικία με συνδέουν με την Κόνιτσα. Τότε, σε μια μετεμφυλιακή Κόνιτσα, που τόσο ταλαιπωρήθηκε εκείνα τα χρόνια, πανέμορφη κουκλίτσα πάντα ν' ατενίζει τα πανύψηλα βουνά τριγύρω και τον κάμπο του Αώου. Θυμάμαι ακόμα και τα πρώτα κινηματογραφικά έργα, που είχα δει πριν ακόμα από το Ολύμπιον από περιοδεύοντες υπαίθριους κινηματογράφους, έναν είχε φέρει και ένας θείος μου, αγαπημένος ξάδερφος του πατέρα μου, τον φιλοξενούσε όσο καιρό έμεινε, σαν όνειρο το θυμάμαι, μου έδειχνε τον φακό προβολής να κοιτάζω και εκστασιαζόμουν από το πώς ένα τόσο δα πραγματάκι κάνει τα πράγματα μεγαλύτερα, έτσι νόμιζα. Όλος ο κόσμος στην πλατεία με το άγαλμα της "μεγάλης μητέρας" Φρειδερίκης να δεσπόζει και εμείς τα μικρά κατάχαμα στο τσιμέντο και τις πλάκες να βλέπουμε, πράματα και θαύματα τότε. Και μετά χτίστηκε ο σινεμάς: Πολυτέλεια για την εποχή. Η μοναδική  διασκέδαση. Αν και οι ανθρώπινες σχέσεις, τόσο στενές τότε αναπλήρωναν το κενό. Τόσο μακρινή η Κόνιτσα τότε, χωματόδρομοι και κοτρώνες. Τη μικρή, αλλά τόσο ζωντανή αγορά, τις γιορτές, όλα. Ναι, τα θυμάμαι. Νοσταλγία; Μπορεί. Στο βαθμό που μπορείς να νοσταλγήσεις μιαν εποχή δύσκολη, γεμάτη φτώχεια, αλλά και ζωντάνια και ανθρωπιά.