Πώς να το μεταφράσεις κατά λέξη; Εμένα κάτι από την επι του Ορους Ομιλία μου θυμίζει. Ένα λαμπρό πνεύμα, ένας ανήσυχος "τρελλός", τρομερό παιδί, που έμεινε πάντα παιδί. Και στα μέσα που οραματίστηκε του γράφουμε τώρα αυτές τις γραμμές. Ανθρωποι που βλέπουν δεκαετίες μπροστά, οδηγοί και οραματιστές, αλλά και πρακτικοί, γήινοι. Ανθρωποι της εποχής μας. "Υπνοβάτες" του καιρού μας. Μόνο που φεύγουν νέοι. Ισως είναι καλύτερα έτσι: Πώς θα ήταν ο τρομερός Steve, αν έφευγε γέρος; Ίσως όμως κάτι που θα άλλαξει τη ζωή μας να το είχε φέρει πολύ νωρίτερα. Και ίσως αυτό να είναι πολύ χρήσιμο για την ανθρωπότητα. Να λυπόμαστε που έφυγε; Μόνο γι' αυτό, ίσως. Γιατί όπως καλά το περιέγραψε ο Steve, o θάνατος είναι "μια χρήσιμη, αλλά απόλυτα πνευματική έννοια", το είχε καταλάβει καλά το νόημά του. Και μόνο γι' αυτή τη φράση, αξίζει να τον τιμήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου