Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Αστυνομικός των ΜΑΤ χτύπησε δυνατά με την ασπίδα, αναίτια τον Καθηγητή Γιώργο Μακρίδη.




Γράφει στον Πρωϊνό Λόγο της Παρασκευής 1 Ιουλίου 2011, ο μαθηματικός κ. Γιώργος Μακρίδης.

Αναίτια άσκηση σωματικής βίας εναντίον μου από τα ΜΑΤ

Κύριε Διευθυντά
Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να καταγγείλω μία αναίτια επίθεση που δέχτηκα προχτές το βράδυ από αστυνομικό των ΜΑΤ.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μία ομάδα Γιαννιωτών πολιτών που είχαμε συγκεντρωθεί στην κεντρική πλατεία κατεβήκαμε υπό μορφή πορείας προς την Αβέρωφ, περάσαμε την οδό Ανεξαρτησίας και σταματήσαμε στο Γυαλί Καφενέ, έξω από μαγαζί που διατηρεί στην περιοχή βουλευτής του Νομού μας, φωνάζοντας συνθήματα εναντίον του.
Οι αστυνομικοί μας ακολουθούσαν από κοντά και κάποια στιγμή έπεσε ένα δακρυγόνο – δεν ξέρω αν αυτό έγινε κατά λάθος!
Τα ΜΑΤ λοιπόν έφυγαν και εμείς ανεβήκαμε ξανά την Αβέρωφ, φωνάζοντας φυσικά συνθήματα και φτάσαμε στην Πλατεία δίπλα στην «Όαση», επίσης συνοδεία των ΜΑΤ.
Εκεί κάτι συνέβη με έναν πολίτη, πιθανώς μεθυσμένο, ξέσπασε επεισόδιο και οι αστυνομικοί συνεπλάκησαν με τους διαδηλωτές.
Εγώ στεκόμουν λίγα μέτρα πιο πέρα ακίνητος, απλά παρατηρώντας τα συμβαίνοντα, χωρίς όμως να φωνάζω ή να κάνω κάτι άλλο. Τότε ένας αστυνομικός με πλησίασε και με χτύπησε δυνατά με την ασπίδα που κρατούσε!
Δεν έπεσα ούτε τραυματίστηκα, απλά παραπάτησα προς τα πίσω και ζαλίστηκα.
Ρωτάω λοιπόν:
Σε τι έφταιξα και δέχτηκα αυτή την αναίτια άσκηση σωματικής βίας;
Μπορεί κανείς να μου απαντήσει;
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Γιώργος Μακρίδης

……………………..
Τι να πω για τον οργισμένο αστυνομικό που θα μπορούσε να υπήρξε μαθητής, ακόμη θα μπορούσε να ήταν ηλικιακά εγγονός του Καθηγητή – Φροντιστή Γιώργου Μακρίδη, γιατί αυτή η άσκοπη και αναίτια επίδειξη δύναμης;
Θυμάμαι, μαθητής Γ Γυμνασίου στη Ζωσιμαία Σχολή το 1966-67, χειμώνας θάταν, και αφού ο Παναγιώτης Κόκκοτας είχε αποσπασθεί σε άλλο Σχολείο, τον Γιώργο Μακρίδη να ‘ρχεται σαν αστραπή, από το Γυμνάσιο Καλεντζίου νομίζω, να μας κάνει μερικές ώρες Φυσικής – Χημείας.
Δεν σταματούσε να διδάσκει, όλη την ώρα στον πίνακα να σχεδιάζει και να εξηγεί.
Αν και μαθηματικός ο Γιώργος, δεν άκουσα καλύτερη ηλεκτρόλυση ποτέ!
Πριν μερικά χρόνια τον είδα, καλοκαίρι, στην Ναπολέοντος Ζέρβα, κοντά στο Φροντιστήριο του να ποτίζει δυο – τρία δεντράκια που άφησε "ξηρκά" στην τύχη τους ο Δήμος μας.
Αυτόν λοιπόν τον Άνθρωπο βρήκε να χτυπήσει δυνατά με την ασπίδα ο άγνωστος αστυνομικός, Θέλω να ελπίζω ότι δεν είναι Γιαννιώτης και δεν γνώριζε τον Δάσκαλο, Μαθηματικό, Ορειβάτη, Καστρινό Γιώργο Μακρίδη.
Δεν έτυχε να τον δει στα τοπικά κανάλια να μιλάει για τα παλιά γιαννιώτικα έθιμα, για τις πορείες του ορειβατικού;


1 σχόλιο:

Stergios Nastopoulos είπε...

Ο Γιώργος ο Μακρίδης, εκτός από αγαπητός μου δάσκαλος στα μαθηματικά, υπήρξε και καλός συνάδελφος, ο πρώτος μου εργοδότης μετά το Πανεπιστήμιο, όταν πρωτομάθαινα το τι και το πώς της διδασκαλίας της Φυσικής. Έμαθα πολλά κοντά του και εκτίμησα την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, την βαθιά του πίστη στα ανθρωπιστικά ιδεώδη, τα οποία έκανε και κάνει πράξη με το παράδειγμα του. Ο φίλος Γιώργος ήταν αυστηρός δάσκαλος, γιατί πρώτα απ' όλα είναι αυστηρός με τον εαυτό του. Ζητάει από τους άλλους το μάξιμουμ των δυνατοτήτων, γιατί ζητάει από τον εαυτό του το μάξιμουμ επίσης. Τον γνώρισα επίσης σαν ακαταπόνητο αθλητή, ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, φυσιολάτρη και πεισματάρη ορειβάτη. Πολυσχιδής προσωπικότητα με πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα. Παλιός Γιαννιώτης με ασίγαστη αγάπη για την πόλη και ειδικά το Κάστρο, καστρινός απ' τους παλιούς, δεν αφήνει ευκαιρία να το προβάλλει, όποτε και όσο μπορεί και ειδικά την παλιά γιαννιώτικη αρχοντιά και παράδοση. Και πάνω απ' όλα κοινωνικός αγωνιστής. Να λοιπόν ακόμα μια εκδήλωση του χαρακτήρα του. Το να χτυπήσουν το Γιώργο το Μακρίδη είναι σαν να χτυπούν την ίδια την πόλη μας. Να'σαι πάντα καλά, φίλε Γιώργο, να σε χαιρόμαστε με ό,τι κάνεις.