Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Από το " Εντούε τζιόρνο λα Τζιάννινα" ... στο "Πόκο πάνε"..



Ένα παιδί απ’ τους Δρυμάδες θυμάται τον πόλεμο του ’40...

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ στον ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ

*   Οι Δρυμάδες βρίσκονται σε απόσταση 500 μέτρων (ευθεία γραμμή) από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, στους πρόποδες της Νεμέρτσικας. Αρχές Απριλίου 1939 έφθασε στο χωριό μια είδηση, που τάραξε την ήρεμη, ήσυχη και ειρηνική ζωή των χωριανών. Η Ιταλία αποβίβασε στρατεύματα στους Αγίους Σαράντα και στην Αυλώνα και κατέλαβε αμαχητί την Αλβανία. Αμέσως σχεδόν άρχισαν να συγκεντρώνονται ιταλικά στρατεύματα σε μικρή απόσταση από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ήταν σαφές το μήνυμα για μελλοντική επίθεση της φασιστικής Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος.
Μετά από λίγες εβδομάδες ήλθε και στρατοπέδευσε μεταξύ Σταυροσκιαδίου και Δρυμάδων ένας λόχος Κρητικών στο εξωκκλήσι Παναγιά του Σταυροσκιαδίου. Άρχισαν αμέσως να κατασκευάζουν χαρακώματα στα πιο επίκαιρα σημεία από την τοποθεσία Γυναικόκαστρο μέχρι τους πρόποδες της Νεμέρτσικας, θέσεις Αϊλιά και Καγκέλι.
Ο λόχος αυτός έμεινε μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου και έφυγε. Κατασκεύασε δε πάρα πολλά χαρακώματα. Το καλοκαίρι του 1940 στρατοπέδευσε στην ίδια θέση άλλος λόχος, οι άνδρες του οποίου ήταν όλοι Ηπειρώτες. Ανάμεσα σ’ αυτούς ο Δρυμαδιώτης Κώστας Ζέρβας και ο Σταυροσκιαδίτης Βασίλης Τσάμης. Ο λόχος αυτός υπάγονταν στο ανεξάρτητο τάγμα Δελβινακίου.
Ο λόχος αυτός επρόκειτο να αντιμετωπίσει την Ιταλική επίθεση την 28η Οκτωβρίου. Στο διάστημα του καλοκαιριού έκαναν διορθώσεις στα χαρακώματα που κατασκεύασε ο προηγούμενος λόχος και κατασκεύασαν και μερικά καινούργια σε διάφορα σημεία.
Τον Οκτώβριο δεν έφυγε ο λόχος, γιατί όλα έδειχναν ότι πλησιάζει η ώρα της επιθέσεως των στρατευμάτων του Μουσολίνι, ύστερα μάλιστα από τον τορπιλισμό της «Έλλης» στο λιμάνι της Τήνου στις 15 Αυγούστου.
Το τελευταίο δεκαήμερο του Οκτωβρίου και λίγο πριν από την 28η, επικρατούσε μια ησυχία γεμάτη φόβο και αγωνία. Κανένας δεν ήξερε τι γίνεται.
Τη νύχτα της 27ης προς την 28η Οκτωβρίου (Κυριακή προς Δευτέρα) κοιμηθήκαμε με κάποιο αόρατο φόβο. Κατά τις 5.30 ακούσαμε κανόνια να χτυπούν μακριά. Μάλλον στην Κακαβιά. Πριν προλάβουμε να σηκωθούμε, άρχισε το ντουφεκίδι και το κροτάλισμα των οπλοπολυβόλων στο φυλάκιο και στα χαρακώματα πέρα στου Τσιορατά, στο Ταμπόρι, στη Δαμασκηνιά και σε όλη τη συνοριακή γραμμή της περιοχής Δρυμάδων. Κάπου-κάπου ακουγόταν και όλμοι. Αργότερα ακούστηκε και ορειβατικό πυροβολικό. Τρέξαμε όλοι να προφυλαχτούμε στα υπόγεια, γιατί το χωριό βρισκότανε ανάμεσα στα δύο πυρά. Από τη μια οι Ιταλοί και από την άλλη ο ελληνικός λόχος. Ήταν κάτι το τρομερό για μας τα παιδιά.
Το φυλάκιο συμπτύχθηκε γρήγορα, όπως είχε διαταγή. Ο λοχίας Τσιμπούκης (από το Αγρίνιο), όμως ήθελε να δώσει ένα καλό μάθημα στους φρατέλους του Μουσολίνι. Με το οπλοπολυβόλο του υποχωρώντας καταλάμβανε την κατάλληλη θέση κάθε φορά και προκαλούσε φθορές στο ιταλικό στράτευμα. Στο διάστημα από το φυλάκιο μέχρι το λάκκο του Αϊλιά βρέθηκαν αρκετοί Ιταλοί σκοτωμένοι.
Έμεινε ολοζώντανη στη μνήμη μου η εξής εικόνα: Μετά από δύο ημέρες περπατώντας κάτω από τον Αϊλιά βρέθηκα μπροστά σε δύο Ιταλούς σκοτωμένους. Ο ένας ήταν σαλπιγκτής και στο ένα του χέρι κρατούσε ακόμη την σάλπιγκα, όπως έμεινε ξερό. Το άλλο έμεινε μετέωρο προς τα επάνω προς το κεφάλι θέλοντας να πιάσει το τραύμα από τη σφαίρα που τον χτύπησε στο επάνω μέρος και τον άφησε νεκρό. Ο άλλος ήταν δίπλα του νεκρός ανάσκελα, με ανοιχτά τα πόδια. Πρώτη φορά έβλεπα σκοτωμένους σ’ αυτή την κατάσταση και φοβήθηκα. Άρχισα να τρέχω και κάθε λίγο γυρνούσα και κοιτούσα, σαν να με κυνηγάει κάποιος...
Συνεχίζοντας την περιγραφή της πρώτης ημέρας, τα γεγονότα πήραν το δρόμο που ήταν προγεγραμμένος. Ένας λόχος και με ελάχιστα μέσα δεν ήταν δυνατό να κρατήσει τα μιλιούνια των Ιταλών, που ερχότανε πάνοπλοι. Μετά από ολιγόωρη συμπλοκή ο λόχος οπισθοχώρησε για να περιμένει τον εχθρό στο Καλπάκι μαζί με τον υπόλοιπο στρατό, όπως είχαν διαταγή.
Όταν η πρώτη γραμμή του μετώπου προχώρησε σε βάθος, άρχισαν να περνούν αμέτρητα ιταλικά στρατεύματα. Κάθε λίγο επαναλάμβαναν θριαμβευτικά τη φράση: «Εντούε τζιόρνο λα Τζιάννινα!..», δηλαδή σε δυο μέρες θα είμαστε στα Γιάννινα. Φυσικά, φόβος και αγωνία κατέλαβε όλους μας, γιατί κανένας δεν ήξερε τι θα συμβεί, τι θα γίνει. Πριν καλά νυχτώσει κλεινόμασταν μέσα και καλύπταμε τα παράθυρα για να μη φαίνεται το φως απ’ έξω.
Είναι αλήθεια ότι ο ιταλικός στρατός δεν μας πείραξε καθόλου. Όμως από τις πρώτες ημέρες ήρθαν Αλβανοί ασπροσκούφιδες, Λιάμπηδες, που σκορπούσαν τον φόβο και τον τρόμο. Θυμήθηκαν το κληρονομικό τους επάγγελμα, τη λεηλασία και τη λαφυραγωγία. Είναι το γνωστό «πλιάτσικο». Στους Δρυμάδες σε δύο-τρία σπίτια μπήκαν. Ίσως άφηναν τους Δρυμάδες για αργότερα με τη σκέψη ότι κοντά στα σύνορα είναι, όποτε θέλουμε κάνουμε τη δουλειά μας. Ευτυχώς, όμως, όπως θα δούμε πιο κάτω, έφυγαν ξαφνικά και δεν πρόλαβαν να κάνουν τίποτε.
Στο μεταξύ, όμως, πλιατσικολογούσαν στα άλλα χωριά και κουβαλούσαν τη λεία τους στην Αλβανία. Μία μέρα φαίνεται, δεν είχαν ζώα να μεταφέρουν τη λεία τους και φώναζαν ζητώντας από τους χωριανούς: «Τρε γκομάρε, ντούε μούλε», δηλαδή τρία γαϊδούρια και δύο μουλάρια. Αλβανικές αθλιότητες!..
Υπενθυμίζεται, όμως, ότι καθημερινά ακούγαμε από μακριά τα κανόνια να βροντούν, αλλά τι γίνεται κανένας δεν ήξερε. Περιμέναμε να μάθουμε νεότερα για την κατάσταση, αλλά τίποτε. Από πουθενά φως. Αγωνία και φόβος κατείχε όλους μας, μικρούς και μεγάλους...
Ξαφνικά, γύρω στις 10 με 15 Νοεμβρίου, άρχισαν να περνούν λιποτάκτες Ιταλοί στρατιώτες. Πετούσαν τα όπλα και έφευγαν να γλυτώσουν την ζωή τους. Θύματα άλλωστε ήταν και αυτοί του παραλογισμού του Μουσολίνι. Ήταν ρακένδυτοι και νηστικοί. «Πόκο πάνε», δηλαδή λίγο ψωμί, μας ζητούσαν και μας παρακαλούσαν να τους δείξουμε κανένα μονοπάτι να φύγουν, για να μη τους πιάσουν οι Ιταλοί στρατιώτες, που έμεναν στο ελληνικό φυλάκιο σαν οπισθοφυλακή. Είχαν αφήσει μια μικρή φρουρά στο φυλάκιο, που έμεινε μέχρι την οπισθοχώρηση του Ιταλικού στρατού.
Οι χωριανοί τους ρωτούσαν: «Πήγατε στα Γιάννινα;». Και απαντούσαν: «Πο Γκιάνενα, Γκρέκο Καλεμπάκι μπαμ-μπαμ-μπαμ». Δηλαδή, «πού να πάμε στα Γιάννινα, οι Έλληνες στο Καλπάκι μας χτύπησαν!..».
Αυτή ήταν η καλύτερη είδηση για μας. Οι σπαστές αυτές λέξεις τα έλεγαν όλα. Πλήρες δελτίο ειδήσεων. Τότε με χαρά τους δίναμε ψωμί και τυρί και τους δείχναμε κρυφά μονοπάτια να φύγουν.
Το μήνυμα που μας έφεραν οι Ιταλοί λιποτάκτες μας έδωσε φτερά και με κρυφή χαρά περιμέναμε ευχάριστα γεγονότα. Η χαρά, όμως, συνοδεύονταν και από τον φόβο μήπως φεύγοντας οι Ιταλοί μας κάμουν κανένα κακό. Από άλλα χωριά, όπως μάθαμε αργότερα, πήραν ομήρους για να τους ανταλλάξουν αργότερα με τους χιλιάδες αιχμαλώτους, που συνέλαβε ο ηρωικός μας στρατός...
Από τις 17-20 Νοεμβρίου, κάθε βράδυ, περνούσε ιταλικός στρατός, αντίστροφα τώρα. Επέστρεφε, μάλλον οπισθοχωρούσε τώρα ντροπιασμένος στην Αλβανία. Περνούσαν χωρίς θόρυβο για να μη τους βλέπει ο κόσμος. Κρυφά στο σκοτάδι βγαίναμε έξω, για να ιδούμε καλύτερα. Και, όταν βλέπαμε εκείνο το στράτευμα, που πριν από 20 ημέρες περνούσε αγέρωχο και σίγουρο για την εύκολη νίκη να περνάει τώρα με κατεβασμένο το κεφάλι και χωρίς μιλιά, αισθανόμασταν να φουσκώνουν τα στήθη μας από εθνική υπερηφάνεια.
Ξημέρωσε η 21η Νοεμβρίου. Απόλυτη ησυχία επικρατούσε παντού. Κανόνια δεν ακουγόταν πουθενά. Ιταλικός στρατός δεν φαινότανε καθόλου. Μόνον στο φυλάκιο οι 15-20 Ιταλοί μπαινόβγαιναν νευρικά και ανήσυχοι κοιτούσαν προς τα ανατολικά.
Το απόγευμα κατά τις τέσσερις ακούμε φωνές πάνω στ’ αλώνια! Κάποιος χωριανός φώναζε δυνατά: «Έρχονται, έρχονται!..». Και στη συνέχεια άλλες φωνές: «Βγάλτε τις σημαίες όλοι...». Τρέξαμε προς το μέρος εκείνο και είδαμε την πρώτη ίλη ιππικού του 39ου Συντάγματος, που έμπαινε στο χωριό και προχωρούσε προς το φυλάκιο. Διοικητής ήταν ο Παυσανίας Κατσώτας, ο οποίος μεταπολεμικά έγινε Δήμαρχος Αθηνών.
Οι λίγοι Ιταλοί του φυλακίου έτρεξαν και ακροβολίστηκαν πίσω από την συνοριακή γραμμή. Όταν έφθασαν οι Έλληνες στο φυλάκιο πυροβόλησαν οι Ιταλοί και η συμπλοκή κράτησε λίγα λεπτά. Οι Ιταλοί έφυγαν, ενώ ο Ελληνικός Στρατός που ερχόταν στο μεταξύ κατέλαβε όλη την συνοριακή γραμμή και άρχισε την πρόχειρη στρατοπέδευσή του για λίγη ξεκούραση. Ανάμεσα στις άλλες μονάδες ήταν και ένα τάγμα Ευζώνων. Το ένδοξο ευζωνικό με την φουστανέλλα και το τσαρούχι. Οι γνωστοί τσολιάδες μας.
Οι πανηγυρισμοί που ακολούθησαν δεν περιγράφονται. Οι τρεις εβδομάδες που περάσαμε με το φόβο και την αγωνία, αλλά και την αβεβαιότητα μας φάνηκαν αιώνες.
Ο στρατός μας ξεκουράστηκε τρεις ημέρες. Μόλις ήρθε διαταγή να συνεχίσει την προέλαση, άρχισε να βάζει το ελληνικό ορειβατικό πυροβολικό, που ήταν στρατοπεδευμένο πάνω από το νεκροταφείο στα χωράφια πίσω από την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Τα πέντε κανόνια που είχαν εκεί επί μία ώρα το πρωί έριχναν συνεχώς για να προετοιμάσουν την επίθεση.
Σε λίγο ακούστηκε από ψηλά από τους πρόποδες της Νεμέρτσικας η πολεμική κραυγή που ακολουθούσε τους Ιταλούς σαν φάντασμα σε όλη τη διάρκεια του πολέμου: «Αέρααα!». Ο στρατός όρμησε επαναλαμβάνοντας την κραυγή, για να απελευθερώσει την Β. Ήπειρο. Ήταν πραγματικά ημέρες θριάμβου και μεγαλείου της ελληνικής φυλής!

Οι Ιταλοί έφευγαν χωρίς αντίσταση. Την άλλη ημέρα έφεραν αρκετούς Ιταλούς στρατιώτες αιχμαλώτους. Όμως, τη χαρά μας για όλα αυτά ήρθε να την κόψει ένα άλλο δυσάρεστο γεγονός. Οι Ιταλοί διέθεταν χιλιάδες πολεμικά αεροπλάνα, ενώ ο στρατός μας είχε ελάχιστα. Στις 28 Νοεμβρίου το πρωί έφθασαν τα πρώτα βομβαρδιστικά ιταλικά αεροπλάνα και άρχισαν ξαφνικά να βομβαρδίζουν το χωριό, γιατί εξακολουθούσαν να υπάρχουν στρατιωτικές μονάδες μέσα και έξω από αυτό. Γύρω από το σπίτι μου έπεφταν βόμβες και συνταράζονταν τα πάντα. Η μακαρίτισσα η μάνα μου μας πήρε εμένα και τον αδελφό μου, μας έβαλε κάτω και έπεσε επάνω μας να μας καλύψει, να σκοτωθεί αυτή και να γλυτώσουμε εμείς. Φύλαξε ο Θεός και γλυτώσαμε όλοι την ώρα που περνούσαν τα βλήματα από το παράθυρο και χτυπούσαν στον απέναντι τοίχο...
Μόλις έφυγαν τα αεροπλάνα φύγαμε όλοι από τα σπίτια και τρέχαμε στις χαράδρες και στις σπηλιές να κρυφτούμε μήπως ξανάρθουν. Τότε βομβαρδίστηκαν τρία  σπίτια και το Δημοτικό Σχολείο, στο οποίο έμεναν αρκετοί στρατιώτες. Ευτυχώς δεν σκοτώθηκε κανένας κάτοικος, εκτός από μερικούς μικροτραυματισμούς.
Σκοτώθηκαν όμως δύο στρατιώτες και θάφτηκαν στο νεκροταφείο του χωριού. Μόνον τα μικρά τους ονόματα θυμάμαι: Αριστείδης και Κωνσταντίνος. Αργότερα μάθαμε ότι ο Κωνσταντίνος ήταν από την Χαλκίδα. Κάθε χρόνο την 28η Οκτωβρίου ο παπάς του χωριού έψαλλε τρισάγιο στον τάφο τους και μνημόνευε τα ονόματά τους. Στη δεκαετία του 1950, όταν στήθηκε το ηρώο στο χώρο της κεντρικής εκκλησίας τα οστά των δύο στρατιωτών τοποθετήθηκαν στη βάση του ηρώου. Πάντως, τις ώρες εκείνες του πολέμου για μας ο Αριστείδης φάνταζε σαν εκπρόσωπος της αρχαίας Ελλάδας και ο Κωνσταντίνος του Βυζαντίου.
Και για να συνεχίσουμε την περιγραφή των γεγονότων, οι βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν και άλλες ημέρες. Ευτυχώς οι Ιταλοί δεν είχαν ευστοχία. Διαφορετικά δεν θα έμενε σπίτι όρθιο. Μία αγέλη από αγελάδες, που έβοσκε στα χωράφια πάνω από το χωριό στην τοποθεσία Πλάτανος, φαίνεται ότι νόμισαν πως είναι μεταγωγικά μουλάρια του στρατού και άρχισαν να τις χτυπούν με τα μυδράλια και με βόμβες. Έτσι, οι περισσότερες αγελάδες «έπεσαν ηρωικά στο πεδίον της μάχης...»! Στο μεταξύ, εμείς κάθε μέρα, πριν ξημερώσει, ρίχναμε χόρτο μπόλικο στα παχνιά των ζώων για να έχουν τροφή για όλη την ημέρα και φεύγαμε οικογενειακώς μακριά από το χωριό σε σπηλιές για να κρυφτούμε από τα αεροπλάνα.

Στις 4 Δεκεμβρίου έγινε αερομαχία στην περιοχή. Τα ολίγα ελληνικά καταδιωκτικά αεροπλάνα έγραψαν μια ένδοξη σελίδα, δίνοντας ένα γερό μάθημα στον υπερφίαλο Μουσολίνι. Ένα ιταλικό αεροπλάνο έπεσε πάνω από την Πολύτσιανη και ένα απέναντι από τις Δρυμάδες, στη θέση Τζουρί και συγκεκριμένα στο χωράφι του Στέφανου Παπασταύρου, του δάσκαλου του χωριού. Έπεσε με τη μούρη στο έδαφος και μπήκαν σε βάθος τα σίδερα του μπροστινού μέρους. Ο αεροπόρος διαμελίστηκε κυριολεκτικά. Για πολλά χρόνια επισκεπτόμασταν το μέρος εκείνο και βρίσκαμε μεγάλους κάλυκες από το μυδράλιο του αεροπλάνου.
Από τότε (4 Δεκεμβρίου), σταμάτησαν οι βομβαρδισμοί και σιγά-σιγά η ζωή του χωριού ξαναβρήκε το ρυθμό της. Και ο Ελληνικός Στρατός συνέχιζε πάντα νικητής την προέλασή του. Κάθε λίγο ερχότανε ευχάριστες ειδήσεις. Σήμερα ο στρατός μας κατέλαβε το Αργυρόκαστρο, την άλλη τη Χειμάρρα κ.λπ.
Όμως, ο στρατός μας τον χειμώνα του 1940-41 είχε να αντιμετωπίσει και τη φοβερή βαρυχειμωνιά. Το χιόνι στα Βορειοηπειρωτικά βουνά ξεπερνούσε τα δύο μέτρα. Η παγωνιά έφθανε τους 10 βαθμούς υπό το μηδέν. Πολλοί στρατιώτες μας έπαθαν κρυοπαγήματα και για να μη πεθάνουν τους έκοβαν τα πόδια. Πόσοι λεβέντες άνδρες γύρισαν χωρίς πόδια στα σπίτια τους!..
Η τραγουδίστρια της νίκης του σαράντα Σοφία Βέμπο, όταν βγήκε στη σκηνή να τραγουδήσει για πρώτη φορά το τραγουδι «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά...», είδε στις πρώτες σειρές να κάθονται στρατιώτες με κομμένα πόδια και δεν κρατήθηκε από τη συγκίνηση. Με τις πρώτες λέξεις του τραγουδιού την πήραν τα δάκρυα, διέκοψε το τραγούδι και έτρεξε γρήγορα πίσω από τη σκηνή για να μην δουν τα δάκρυά της. Οι θεατές την αποθέωσαν χειροκροτώντας όρθιοι για πολλή ώρα, μέχρι που ξαναβγήκε στη σκηνή και συνέχισε το τραγούδι...




ΣΧΕΤΙΚΑ 1) Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940 στο Γυμνάσιο Πωγωνιανής 

2) Ιταλογερμανικοί βομβαρδισμοί των Ιωαννίνων

3) Δαβάκης, Κατσιμήτρος, Κωστάκης και οι ανώνυμοι λησμονημένοι πολεμιστές

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Σεισμός 4,6 R - 12 χιλιόμετρα δυτικά της Πρέβεζας

Σύμφωνα με πρόχειρη (αυτόματη) εκτίμηση του Πανεπιστημίου Αθηνών ο σεισμός είχε τα στοιχεία


Tuesday, 23 October 2012, 18.20 τοπική ώρα
ΜΈΓΕΘΟΣ Magnitude M 4.6
ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ Latitude 38.96°N  Longitude 20.54°E
Εστιακό Βάθος  Depth 10 km – μέχρι 10 Km

 ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ
18 km Δυτικά της Πρέβεζας
28 km Βόρειο Βόρειοδυτικά NNW της Λευκάδας
299 km Δυτικά Βόρειοδυτικά WNW of Athina

.............................................................................

To Ευρωπαϊκο Μεσογειακό Σεισμολογικό Κέντρο δίνει

Μεγεθος 4,6 R Eστιακό βάθος 2 Km – Επίκεντρο 12Km δυτικά της Πρέβεζας

Magnitude        4.6

Region  GREECE
Date time          2012-10-23 15:20:43.0 UTC
Location           38.98 N ; 20.62 E
Depth   2 km
Distances 293 km NW Athens
127 km NW Pátrai
12 km W Préveza
Βλέπε και εδώ 

.................................................................
Σεισμοί στην περιοχή τις  επόμενες ώρες και ημέρες. Με μεγάλο άσπρο κύκλο ο σεισμός των 4,6R
με μικρότερους κύκλους οι σεισμοί που ακολούθησαν, με αστέρι ο πιο πρόσφατος μέχρι το πρωί της 24ης Οκτ 2012

Το πρωϊ της 25ης Οκτωβρίου 2012
Το πρωϊ της 27ης Οκτωβρίου 2012


Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Ο ΚΥΡ σκιτσάρει και σχολιάζει με παροιμίες



Γ. Παπανδρέου: Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα

Ευ. Βενιζέλος: Με τον ήλιο τα βάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε.

Χρυσή Αυγή: Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα.

Βίκυ Σταμάτη: Όλα τάχε η μαριορή, η θέα στην Ακρόπολη της έλειπε.

Τσοχατζόπουλος: Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους.

Φώτης Κουβέλης: Όποιος κοιμάται με στραβούς το πρωί αλληθωρίζει.

Φοροδιαφυγή. Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει.

Τσίπρας: Άλλα τα λεγόμενα, άλλα τα γενόμενα.

Λίστα Λαγκάρντ: Όπου γλέντι και χαρά, η Βαγγέλω πρώτη.

Κ. Καραμανλής: Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη.

Μνημόνιο: Δυο λαλούν και τρεις χορεύουν

Ανεργία: Των φρονίμων τα  παιδιά πριν πεινάσουν μεταναστεύουν.

Αντ. Σαμαράς: Στο μπάτο (τέλος) ξυρίζουν τον γαμπρό.



Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Παρουσίαση βιβλίου στην ΕΗΜ την Πέμπτη 18 Οκτ.2012 (Ιωάννη Π.Α. Ιωαννίδη: Τοκάτα για την κόρη με το καμένο πρόσωπο)


Οι εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ σάς προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Ιωάννη Π. Α. Ιωαννίδη  Τοκάτα για την κόρη με το καμένο πρόσωπο

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

Χαράλαμπος Μουτσόπουλος, καθηγητής Πανεπιστημίων Αθηνών και Ιωαννίνων
Αθηνά Τατσιώνη, λέκτορας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Ιωάννα Τζουλάκη, λέκτορας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Βάιος Κουτρούκας, φοιτητής ιατρικής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012 και ώρα 20:30  Κεντρική αίθουσα του μεγάρου της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών  Παρασκευοπούλου 4 (πάροδος Αβέρωφ),

Ο Ιωάννης Π. Α. Ιωαννίδης κατέχει την έδρα C.F. Rehnborg στην πρόληψη νοσημάτων στο πανεπιστήμιο Stanford όπου είναι τακτικός καθηγητής στην ιατρική σχολή και τιμητικά καθηγητής στη σχολή ανθρωπιστικών και θετικών επιστημών.
 Έχει διατελέσει επίσης καθηγητής στα πανεπιστήμια Ιωαννίνων, Harvard, Tufts και Imperial College. Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1965 και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Το περιοδικό The Atlantic τον χαρακτήρισε το 2010 ως τον πλέον τολμηρό διανοητή-επιστήμονα.
 Έχει ζήσει σε πολύ διαφορετικά μέρη, αλλά στο νου του ξεχωρίζουν ιδιαίτερα η πανέμορφη πόλη των Ιωαννίνων, η ευγένεια των ανθρώπων της Ηπείρου και κάποια γαλήνια πρωινά στο Ιόνιο.
Η σύνθεση της Τοκάτας για την κόρη με το καμένο πρόσωπο τον απασχόλησε από το 1989 έως το 2011.

Γράφω σε μια γλώσσα που δε θέλω να μιλώ - άγνωστη, παραπεταμένη, πικρή, ποδοπατημένη όπως οι λίγες ευγενικές προσπάθειες σε μακρούς αιώνες δουλείας, άκυρης δημοκρατίας και κυρίως σκοταδιού γράφω σε μια γλώσσα που απέτυχα να μιλήσω, να πείσω οποιονδήποτε, να δω κάτι να μένει στα πρακτικά της συνέλευσης πριν τα ροκανίσουν τα ποντίκια κι η ιστορία - δε συμβιβάστηκα, έπεσα όρθιος, δε μετάνιωσα δέκα προς ένα, είκοσι προς ένα, τριάντα προς ένα απέτυχα οικτρά απέναντι στους κομμωτές και στους μακιγιέρ είδα την επιστήμη να γράφεται από τους λαθρέμπορους είδα την τέχνη να καταξιώνεται από τους συμβολαιογράφους είδα τη δικαιοσύνη να απονέμεται από τους απατεώνες φώναξα, παραπονέθηκα, απέτυχα στη γλώσσα μου και σε όλες τις γλώσσες του κόσμου σήκωσα τα μάτια μου ως το βάθος της αίθουσας μέτρησα όσους κάθισαν στο μεγάλο τραπέζι της μοιρασιάς χωρίς να μιλούν καμία γλώσσα.

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Θα σε σιάσω εγώ, είπε ο Δίας όταν άκσε το "πρήσω πόλιν"!


Τα αρχαία ελληνικά σε συνδυασμό με ηπειρώτικα από αφήγηση παλιού φιλόλογου σε τάξη τωρινών συνταξιούχων (το ήκσα χτες σε πούλμαν εκδρομής από  τότε μαθητές αυτήκοες μάρτυρες εκείνης της αφήγησης)

Ανέβηκε ο  Καπανεύς στα τείχη και γεμάτος έπαρση βροντοφώναξε: 
Πρήσω πόλιν!
Τ’ άκσε ο Δίας και λέει:
Τι λες αυτού παλιοκερατά  ότι πρήσεις πόλιν, μ’ ρώτσες εμένα; 
Θα σε σιάξω εγώ!
Μικρέ – παραγγειλε στον βοηθό του- πιάσε έναν!
Με μεγάλη ευστοχία ο Δίας κεραυνοβόλησε τον Καπανέα  που έπσε απ’ τα τείχη σαν παλιοπατσιάς!


Ο Καπανέας (αρχαία Καπανεύς) ήταν Αργείος ήρωας στην Ελληνική Μυθολογία γιος του Ιππονόου και της Αστυνόμης και εκ μητρός ανεψιός του Αδράστου, ένας από τους ανδρειότερους και τολμηρότερους από τους ήρωες των Επτά επί Θήβας.
Όταν κατέλαβε το παρά τις "Ηλεκτρίδες πύλες" μέρος του τείχους αναρριχήθηκε στις επάλξεις και στάθηκε εκεί υπερήφανα για τον άθλο του, ζήτησε δαυλό για να πυρπολήσει και να κάψει τη πόλη, ακόμη και παρά "την θέληση των θεών" όπως βροντοφώναζε ο ίδιος.
Τότε ο Δίας τιμώρησε τον υπερόπτη ήρωα και ενόσω στέκονταν προκαλώντας στις επάλξεις να του φέρουν αναμμένο δαυλό τον κεραυνοβόλησε.
Από την παράδοση αυτή εμπνεύσθηκαν και οι τρεις κορυφαίοι τραγικοί ποιητές και αρκετοί αντιπρόσωποι εικαστικών τεχνών ιδίως σε αγγειογραφίες που παριστούν τον ήρωα συνήθως πίπτοντα στα γόνατα κρατώντας με το ένα χέρι την ασπίδα και με το άλλο τον αυχένα του.

Ο σημερινός Καπανεύς δεν χρειάζεται να καταλάβει τα τείχη της πόλης (άρθρο στο ΒΗΜΑ)

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Κάτω στον κάμπο στην Ελλασώνα ποτίζει ο Γιάννος και η Παγώνα


Κάτω στον κάμπο, κάτω στην Ελλασώνα ποτίζει ο Γιάννος ποτίζει κι η Παγώνα Στοίχημα βάζουν ο Γιάννος κι η Παγώνα Ποιός θα διψάσει προτού να μπή το γιόμα Διψάει η Παγώνα προτού να μπή το γιόμα Νερό βρε Γιάννο γιατί θα πεθάνω και τέτοιο στοίχημα δεν ματαβάνω

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Μία φίλη ήρθε σήμερα από τα παλιά . . .




Οι Γερμανοί ξανάρχονται...

Ή μήπως είχαν ξανάρθει προ πολλού;

Σε κάθε περίπτωση απολαύστε. Μια αθάνατη Ελληνική ταινία, που είναι παράδοξα επίκαιρη ακόμα:


Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Ένα πραξικόπημα που δεν έγινε!


Το πραξικόπημα που δεν έγινε
«Το Βήμα» φέρνει στο φως παρασκηνιακές διεργασίες, πρόσωπα, ονόματα και επιδιώξεις (Το Βήμα 30 ΣΕΠ 2012)

Ακροδεξιές ομάδες και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις που διατηρούν «ανοιχτή γραμμή» με αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν εκείνοι που, σύμφωνα με εκτιμήσεις της τότε κυβέρνησης, στις 26 Οκτωβρίου 2011 αποδοκίμασαν άγρια τον κ. Π. Μπεγλίτη στη Θεσσαλονίκη . Δύο ημέρες μετά, ανήμερα της εθνικής επετείου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εμφανώς ταραγμένος, υποχρεώθηκε να αποχωρήσει από την παρέλαση
           

Η ελληνική ιστορία βρίθει στρατιωτικών κινημάτων και επαναστάσεων παντός είδους. Κίνημα ήταν η απελπισμένη στάση των Βενιζελικών του 1935 που κατέληξε στη δικτατορία του Ι. Μεταξά. Πραξικόπημα ήταν η αποκαθήλωση του Γ. Παπαδόπουλου από τον ταξίαρχο Δ. Ιωαννίδη που τελείωσε με την κατάρρευση της απριλιανής χούντας το θέρος του 1974. Επανάσταση έγινε το 1909 (Γουδί) όταν αξιωματικοί κατέλυσαν την «έννομη τάξη» της μοναρχίας και έφεραν τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην εξουσία. Επανάσταση θέλησε να αποκαλείται και η στρατιωτική συνωμοσία του 1967 που κατέλυσε το κοινοβουλευτικό πολίτευμα το οποίο προηγουμένως είχαν τραυματίσει οι αυθαιρεσίες των ανακτόρων. Αγνωστο είναι πώς θα αποκαλούσαν «το πραξικόπημα που δεν έγινε» τον περασμένο Νοέμβριο αυτοί που προφανώς  γνωρίζουν αυθεντικά τα γεγονότα εκείνης της εποχής.
  

Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή: Το μεσημέρι της 1ης Νοεμβρίου 2011, έναν χρόνο ακριβώς νωρίτερα από σήμερα, ο τότε υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ κ. Π. Μπεγλίτης καλεί στις 2 το μεσημέρι στο γραφείο του στο Πεντάγωνο τους αρχηγούς των Επιτελείων. Είναι ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας πτέραρχος Ιωάννης Γιάγκος και οι αρχηγοί Στρατού Φραγκούλης Φράγκος, Ναυτικού αντιναύαρχος Δημήτριος Ελευσινιώτης (σημερινός υφυπουργός Αμυνας) και Αεροπορίας αντιπτέραρχος Βασίλειος Κλόκοζας. Τους ανακοινώνει αυτό που ήδη γνώριζαν από το πρωί, αφού σχετικές πληροφορίες που αποδίδονταν σε συνεργάτες του υπουργού είχαν διαρρεύσει σε ιστοσελίδες με αμυντικό περιεχόμενο. «Σε λίγη ώρα θα συνεδριάσει το ΚΥΣΕΑ το οποίο και θα σας αποστρατεύσει». Με αυτή τη σκηνή ολοκληρώνεται ένας κύκλος που κατά ορισμένους προσκείμενους στην τότε πολιτική ηγεσία θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως το τέλος της Ιστορίας - «το πραξικόπημα που δεν έγινε».

Η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου δεν εξήγησε ποτέ πειστικά την αιφνιδιαστική αυτή αποστρατεία του συνόλου της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά έγκυρες πηγές που προφανώς γνωρίζουν τις σκέψεις και τις μυστικές συζητήσεις και αποφάσεις τού τότε Πρωθυπουργού αναφέρουν ότι κατά την άποψή του, με την κίνηση αυτή απετράπη η όξυνση ενός κλίματος πολιτικής αποσταθεροποίησης και απεφεύχθη πραξικόπημα. Η τελική απόφαση για τις αποστρατείες ελήφθη τα ξημερώματα της Τρίτης 1ης Νοεμβρίου 2011. Εκείνη την ώρα ο κ. Παπανδρέου οριστικοποίησε τις αποφάσεις του σε μυστική συνεννόηση με τον κ. Π. Μπεγλίτη. Σύμφωνα πάντως με ασφαλείς πηγές «ο κύβος ερρίφθη» λίγες ημέρες νωρίτερα.

· Την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου το απόγευμα ο τότε Πρωθυπουργός επιστρέφει από τις Βρυξέλλες όπου έχει επιτευχθεί η Συμφωνία της 26ης και 27ης Οκτωβρίου για το λεγόμενο «δεύτερο μνημόνιο» και την αναδιάρθρωση του χρέους (PSI). Η συμφωνία χαρακτηρίζεται «προδοτική» από μερίδα του Τύπου.

· Ο Πρωθυπουργός έχει ενημερωθεί ότι στις 26 Οκτωβρίου οι κκ. Μπεγλίτης και Ι. Μαγκριώτης αποδοκιμάστηκαν έντονα καθώς προσέρχονταν στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη για τον καθιερωμένο εορτασμό. Τα επεισόδια οργανώθηκαν, σύμφωνα με πηγές που βρίσκονται κοντά στον κ. Μπεγλίτη, από ακροδεξιές ομάδες και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις που διατηρούν «ανοιχτή γραμμή» με αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων - απόστρατους και μη...

· Την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου ο κ. Παπανδρέου μεταβαίνει στο Ηράκλειο της Κρήτης για τη σύνοδο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς με θέμα την Αραβική Ανοιξη. Το κτίριο της Συνόδου φυλάσσεται από αστυνομικό κλοιό καθώς πολιορκείται από διαδηλωτές. Πολλοί λένε ότι η Αραβική Ανοιξη ετοιμάζεται να «απλωθεί» και στην Ελλάδα...

· Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας φθάνει στην Κρήτη η πληροφορία ότι κατά τη διάρκεια της παρέλασης πολιτικοί προπηλακίστηκαν και αποδοκιμάστηκαν σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Ηταν σαφές ότι οι παρελάσεις για την εθνική εορτή είχαν γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από πυρήνες της Ακροδεξιάς και των λεγομένων αντιεξουσιαστών πάσης φύσεως.

· Η στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη ματαιώθηκε έπειτα από εισβολή δεκάδων πολιτών στη λεωφόρο Αλεξάνδρου. Ακολούθησαν έντονες αποδοκιμασίες του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος, εμφανώς ταραγμένος, προέβη σε δηλώσεις. Σύμφωνα με μαρτυρίες συνεργατών του, ο τότε Πρωθυπουργός «επηρεάστηκε βαθύτατα» από τα γεγονότα της ημέρας και ιδίως από τα επεισόδια αποδοκιμασίας του Προέδρου της Δημοκρατίας. Σκέφτηκε σοβαρά ότι ενδεχομένως βρισκόταν σε εξέλιξη μια διαδικασία διαμόρφωσης συνθηκών κοινωνικής αναταραχής και πολιτικής αποσταθεροποίησης με στόχο να δημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για ανατροπή της κυβέρνησης και επέμβαση του στρατού.

Σύμφωνα με μια ορισμένη εκδοχή των γεγονότων, που αποφεύγουν να επιβεβαιώσουν άνθρωποι της τότε εξουσίας, οι μυστικές υπηρεσίες παρείχαν διαρκώς ενημέρωση στον κ. Παπανδρέου για «ύποπτες κινήσεις» ακροδεξιών στοιχείων. Πολιτικός της εθνικοπατριωτικής πτέρυγας της Δεξιάς ομολογεί σήμερα στις ιδιωτικές συζητήσεις του ότι λίγες ημέρες πριν από τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου είχε δεχθεί βολιδοσκόπηση από απόστρατο αξιωματικό για την πιθανότητα συμμετοχής του σε μεταβατική κυβέρνηση στρατιωτικών! Παρά τις προσπάθειες πολιτικών παραγόντων να υποβαθμίσουν τα γεγονότα εκείνων των ημερών δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται (άλλοι με φόβο και άλλοι με ικανοποίηση!) ότι η Ελλάδα, έπειτα από συντονισμένες κινήσεις ακραίων στοιχείων πάσης φύσεως, έφτασε κοντά στην «κόκκινη γραμμή» της αποσταθεροποίησης. Συμπληρώνουν ότι η επέμβαση του στρατού ήταν ακριβώς εκείνο που ήθελαν να προκαλέσουν όσοι απεργάζονται σχέδια με στόχο την απομάκρυνση της Ελλάδας από την Ευρώπη και τη Δύση. Η παραπάνω «αφήγηση» επικρατεί στις αναλύσεις πολλών που βρέθηκαν είτε δίπλα είτε απέναντι από την κυβέρνηση Παπανδρέου.

Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, η διενέργεια δημοψηφίσματος για τη δανειακή σύμβαση και το «ξήλωμα» της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν η «διπλή απάντηση» που ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε να δώσει το απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου ενώ ακόμη βρισκόταν στο Ηράκλειο. Η απόφαση για το δημοψήφισμα ανακοινώθηκε τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠαΣοΚ στη Βουλή και η απόφαση για την περισσότερο εκτεταμένη επιχείρηση αποστρατείας αξιωματικών της Μεταπολίτευσης ανακοινώθηκε την επόμενη ημέρα, την Τρίτη 1 Νοεμβρίου σε έκτακτη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ.

Η επικρατούσα ανάλυση στον τότε πρωθυπουργικό κύκλο εδραζόταν στην εκτίμηση ότι οι ανατροπές κυβερνήσεων, όπως άλλωστε διδάσκει η Ιστορία πολλών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδος, δεν πραγματοποιείται αιφνιδίως με μονομερείς ενέργειες ορισμένων αξιωματικών. Πριν από κάθε εκδήλωση «κινήματος» έχει προηγηθεί η οργανωμένη διαπόμπευση της πολιτικής τάξης και ο ερεθισμός της κοινής γνώμης με την πρόκληση εκτεταμένων επεισοδίων. Σύμφωνα με την ερμηνεία αυτή, το «σημείο τομής» των ακραίων ιδεολόγων με όσους ταυτίζουν το εθνικό συμφέρον με τη συνεργασία με ξένες δυνάμεις είχε για μια ακόμα φορά στην ελληνική Ιστορία ενεργοποιηθεί για να προκαλέσει γεγονότα με αβέβαιη έκβαση.

«Ο Στρατός πάντοτε έρχεται στο τέλος ως από μηχανής Θεός και όχι στην αρχή του έργου» παρατηρεί με νόημα υψηλόβαθμο πολιτικό στέλεχος του ΠαΣοΚ. Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, οι στρατιωτικοί θα αναλάμβαναν τη διακυβέρνηση για να αποκαταστήσουν την τάξη σε μια Ελλάδα στην οποία η Αθήνα και άλλα αστικά κέντρα θα θύμιζαν Δεκέμβριο 2008. Η αναπόφευκτη... «παρενέργεια» θα μπορούσε να ήταν η κατάλυση της Δημοκρατίας, η αναστολή της συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ενωση και η αποχώρηση από την ευρωζώνη. Οι εξελίξεις αυτές όμως δεν θεωρούνται απαραιτήτως αρνητικές για πολλούς οπαδούς «εθνικών» και «πατριωτικών» ιδεωδών που εκτιμούν ότι η ένταξη στην ΕΟΚ το 1981 και στην ΟΝΕ το 2000 έβλαψε τα λαϊκά συμφέροντα και προκάλεσε την απώλεια σημαντικού μέρους της εθνικής κυριαρχίας.

Μετά το καλοκαίρι του 2011, έπειτα από έναν χρόνο «υπό τον ζυγό της τρόικας», λέγεται ότι οι απόψεις αυτές νομιμοποιήθηκαν εκ νέου στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι συζητήσεις ήταν (και παραμένουν...) έντονες και συνεχείς στο Πεντάγωνο για τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια χώρα μειωμένης κυριαρχίας και των Ελλήνων σε έναν ηττημένο και ταπεινωμένο λαό. Οι αναφορές αυτές υπέπιπταν στην αντίληψη των πολιτικών προϊσταμένων. Ο κ. Ευ. Βενιζέλος έδειχνε ότι δεν απέδιδε ιδιαίτερη σημασία, αλλά ο κ. Μπεγλίτης επέμενε αντιθέτως ότι οι ενδείξεις ήταν τουλάχιστον ανησυχητικές. Ανήσυχοι δεν ήταν και δεν είναι μόνο οι πολιτικοί του ΠαΣοΚ. «Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός με τον στρατό σε εποχές κρίσης γιατί ο στρατός είναι ο πυρήνας της κρατικής και της εθνικής οντότητας» εξηγεί κορυφαίο πολιτικό στέλεχος της κυβέρνησης Σαμαρά που συμφωνεί με όσους υποστηρίζουν ότι η περυσινή αιφν ιδιαστική καρατόμηση της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και άλλων 13 ανωτάτων αξιωματικών των τριών όπλων δεν ήταν «απόφαση ρουτίνας», αλλά οφειλόταν στη διογκούμενη καχυποψία και ανησυχία περί εκτροπής.
Πηγές προσκείμενες στην τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αμυνας εξηγούσαν ότι οι αλλαγές στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων έπρεπε - βάσει του σχετικού νόμου - να πραγματοποιηθούν μετά την παρέλευση διετίας, δηλαδή τον Αύγουστο του 2011. Καθυστέρησαν τ ρεις μήνες διότι ο Αύγουστος, ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος ήταν πλήρεις γεγονότων λόγω των διαπραγματεύσεων για το δεύτερο μνημόνιο και της έντασης ανάμεσα στην Κύπρο και την Τουρκία με επίκεντρο την έναρξη των εργασιών για την εξόρυξη αερίου στο περίφημο θαλάσσιο Οικόπεδο 12. Προσθέτουν όμως με νόημα ότι σχεδόν ολόκληρη η τότε ηγεσία και στα τρία σώματα των Ενόπλων Δυνάμεων χαρακτηριζόταν από μεγαλύτερη ή μικρότερη πίστη σε εθνικιστικά και πατριωτικά ιδεώδη. Τονίζουν ότι «έπρεπε να φτάσουμε βαθιά στην ιεραρχία για να βρούμε στρατιωτικούς που πιστεύουν στη Δημοκρατία χωρίς αστερίσκους».

Ακραία καχυποψία
Για πολλούς γνώστες των γεγονότων η αιφνιδιαστική αντικατάσταση της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων στόχευε κυρίως στην αποστρατεία του τότε αρχηγού ΓΕΣ κ. Φράγκου. Ο κύριος λόγος ήταν ότι οι σχέσεις του στρατηγού με τον τότε υπουργό Αμυνας κ. Μπεγλίτη χαρακτηρίζονταν από ακραία καχυποψία. Ο στρατηγός γνώριζε ότι οι προθέσεις του υπουργού για την αντικατάστασή του ήταν δεδομένες από την πρώτη ημέρα της ανάληψης της εξουσίας από το ΠαΣοΚ τον Οκτώβριο του 2009. Ο κ. Μπεγλίτης παρακολουθούσε με σκεπτικισμό τις πρωτοβουλίες ενός υπερδραστήριου στρατιωτικού που συγκέντρωνε όλο και μεγαλύτερη εξουσία στο στράτευμα και καλλιεργούσε υψηλές επαφές σε όλα τα κόμματα και στην Εκκλησία.
Στον κ. Φράγκο αποδίδονται απόψεις «κριτικές» απέναντι σε μια πολιτική τάξη που διαφθείρεται από οικονομικά συμφέροντα και παράλληλα υπαναχωρεί διαρκώς σε ό,τι αφορά την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Δεν είναι βεβαίως ο μοναδικός στρατιωτικός που πιστεύει ότι οι επεμβάσεις της τρόικας, η υπογραφή δεσμευτικών μνημονίων, η οικονομική και ψυχολογική βία που ασκείται στον ελληνικό λαό καθώς και η συστηματική αποδυνάμωση των Ενόπλων Δυνάμεων αφενός θέτουν σε νέα βάση τον προβληματισμό για την έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας στο σημερινό ευρωπαϊκό πλαίσιο και αφετέρου καλούν σε αυξημένη επαγρύπνηση για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας.
Την επομένη της καρατόμησης της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων ο κ. Παπανδρέου μετέβη στις Κάννες όπου φέρεται να είπε ότι αποφάσισε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για να αποφύγει την εκδήλωση πραξικοπήματος. Οι παριστάμενοι στη συνάντηση των Καννών, δηλαδή οι κκ. Ευ. Βενιζέλος, Φ. Σαχινίδης και Γ. Ζανιάς μιλώντας προς «Το Βήμα» διαψεύδουν ότι ο κ. Παπανδρέου εξέφρασε φόβους για την εκδήλωση πραξικοπήματος. Ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου πάντως έχει παραδεχθεί σε συνομιλητές του ότι μίλησε στον κ. Σαρκοζί και στην κυρία Μέρκελ περί «κινδύνου κοινωνικής αποσταθεροποίησης».

Τι είπε ο κ. Σαμαράς
Για τα γεγονότα του περασμένου Νοεμβρίου έχει ερωτηθεί από «Το Βήμα» και ο κ. Αντ. Σαμαράς, ο οποίος έχει διαψεύσει κατηγορηματικά την πληροφορία ότι δέχθηκε να υποστηρίξει την κυβέρνηση του κ. Λ. Παπαδήμου λίγες ημέρες αργότερα διότι γνώριζε ότι αν δεν το έκανε θα διακινδύνευε την πραγματοποίηση ενός «σεναρίου εκτροπής». «Στήριξα την κυβέρνηση Παπαδήμου διότι γνώριζα ότι θα μας έβγαζαν από το ευρώ» έχει απαντήσει ο Πρωθυπουργός. Για πολλούς ωστόσο η έξοδος από το ευρώ και το «σενάριο εκτροπής» δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, το οποίο δεν είναι άλλο από τη... δραχμή. Μάλιστα, υψηλόβαθμο στέλεχος της Αριστεράς σε συζήτηση με «Το Βήμα» υποστήριξε ότι σύμφωνα με πληροφορίες που ήταν εν γνώσει της Κουμουνδούρου το «σενάριο εκτροπής» με επέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν έτοιμο να ενεργοποιηθεί και στις 18 Ιουνίου 2012 μετά την επιβολή μέτρων περιορισμού αναλήψεων στις τράπεζες σε περίπτωση που κυριαρχούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της προηγούμενης ημέρας.
Παράγοντες του «εθνικοπατριωτικού χώρου» που συζητούν το «σενάριο της εκτροπής» (και σχεδόν εύχονται να πραγματοποιηθεί...) εξηγούν στους συνομιλητές τους ότι «οι στρατιωτικοί δεν έχουν ουδεμία πρόθεση να διασώσουν την Ελλάδα από το χάος προκειμένου να γίνουν εξιλαστήρια θύματα και να πεθάνουν στη φυλακή». Επισημαίνουν ότι η επικρατέστερη εκδοχή που συζητείται εντόνως το τελευταίο έτος σε εθνικοπατριωτικούς κύκλους είναι ότι σε περίπτωση εκδήλωσης έκρυθμων καταστάσεων οι επικεφαλής των τριών Οπλων θα εμφανιστούν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα ζητήσουν την εντολή να κυβερνήσουν σε συνεργασία με μη πολιτικές προσωπικότητες προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη. Αυτή τη «θεσμική χορογραφία» τυπικώς προέβλεπε ως δυνατότητα το Σύνταγμα του 1952 (όταν αρχηγός του κράτους ήταν ο βασιλιάς), όχι όμως και το ισχύον Σύνταγμα του 1975.


Τι λένε οι Γάλλοι
«Δικαιολογίες του κ. Παπανδρέου»
Ο δημοσιογράφος της γαλλικής «Liberation» (και ανταποκριτής της εφημερίδας στις Βρυξέλλες) κ. Ζαν Κατρεμέρ ήταν απεσταλμένος της εφημερίδας στις Κάννες όταν έγινε η κρίσιμη συνάντηση Παπανδρέου - Μέρκελ - Σαρκοζί. Ο κ. Κατρεμέρ, που δεν θέλησε να μιλήσει στο «Βήμα», υπέγραψε άρθρο που δημοσιεύτηκε στη «Liberation» στις 5 Νοεμβρίου 2011 με τίτλο «Ο Παπανδρέου επέλεξε το δημοψήφισμα για να αποφύγει στρατιωτικό πραξικόπημα». Το άρθρο ήταν επικριτικό για τον Παπανδρέου. Ανέφερε ότι «μπροστά στην οργή των ευρωπαίων ηγετών για το δημοψήφισμα που δεν ανακοινώθηκε σε συνεννόηση μαζί τους, ο Παπανδρέου αναζήτησε δικαιολογία σε άθλιες και χονδροειδείς θεωρίες συνωμοσίας». Η πλευρά Παπανδρέου, αφού διαψεύδει ότι ο κ. Παπανδρέου είπε κάτι τέτοιο στη συνάντηση, επισημαίνει ότι ο Κατρεμέρ ήταν «στημένος» από το γραφείο Σαρκοζί. Ουδείς πάντως αποκλείει ότι ο κ. Παπανδρέου είχε αναφερθεί στο ενδεχόμενο πραξικοπήματος στις κατ' ιδίαν συζητήσεις του με την κυρία Μέρκελ και τον κ. Σαρκοζί στις Κάννες πριν από την έναρξη της ιστορικής συνάντησης.
Δίκη για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ.


15 Ιουλίου 1964: Ο Γεώργιος Παπανδρέου του 53% εξαναγκάζεται σε παραίτηση. Η εντολή δίνεται στο Νόβα.
Ο βασιλεύς αποφάσισε να κυβερνήσει. Μια άλλη 15η Ιουλίου (του 1974) θα αποδειχθεί εξίσου ολέθρια για την Ελλάδα

Ο νεαρός βασιλεύς Κωνσταντίνος με τον δοτό πρωθυπουργό Ηλία Τσιριμώκο (κάποτε υπουργός στην κυβέρνηση του βουνού) και ο αρχιερεύς της αποστασίας Κώστας Μητσοτάκης 
Επιτέλους ο Στεφ Στεφ λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης, εν μέσω κραυγών ΠΟΣΑ; ΠΟΣΑ;  που έκραζαν οι βουλευτές της Εν Κέντρου προς ορισμένους αποστάτες!

Παρασκευή 21 Απριλίου 1967: Η χούντα των συνταγματαρχών προλαβαίνει την χούντα των στρατηγών του Κωνσταντίνου.

Η πρώτη χουντική "κυβέρνηση" με "πρωθυπουργό" τον δικαστικό Κόλια, γνωστό από την υπόθεση της δολοφονίας του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη. Εμφανώς χολωμένος ο βασιλεύς, ο Γιώργης λοξοκοιτάζει πότε θα γίνει αντιβασιλεύς. 

Μετά την αποτυχία του Βασιλικού αντικινήματος (13 Δεκεμβρίου 1967) η βασιλική οικογένεια φεύγει (για πάντα) από την Ελλάδα

13 Αυγούστου 1968 Αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Παπαδόπουλου από τον Αλέξανδρο Παναγούλη

8 Μαϊου 1970: Δολοφονική απόπειρα κατά του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχη Μακάριου. Ο Πολύκαρπος Γεωρκάτζης δολοφονείται από αγνώστους το βράδυ της 15ης Μαρτίου 1970

Στην ταράτσα της Νομικής - Φλεβάρης 1973

Το κίνημα του Ναυτικού - Μαϊος 1973
Δημοψήφισμα για την κατάργηση της βασιλείας. Ο Παπαδόπουλος ντύνεται το πολιτικό φράκο, Πρόεδρος πλέον της ... Δημοκρατίας!
(για δες δεν εματάγινε τέτοιο κουτί ρημάδι - να ρίχνεις ΟΧΙ το πρωί να βγαίνει ΝΑΙ το βράδυ 


ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ - ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973




Οι κινήσεις των επίλεκτων μονάδων καταστολής προς το Πολυτεχνείο και οι ταυτισμένοι επώνυμοι νεκροί.

25 Νοεμβρίου 1973. Ο Δ. Ιωαννίδης ανατρέπει τον Παπαδόπουλο.

Δευτέρα 15 Ιουλίου 1974: Η χούντα του Ιωαννίδη ανατρέπει και επιχειρεί να εξοντώσει τον Εθνάρχη Μακάριο.
Η ΕΛΔΥΚ στο κυνήγι του Παπά Μούσκου και των Μακαριακών. Η Κερύνεια αφύλακτη 
Ενώ τα ειδησιογραφικά πρακτορεία μιλούν για ξεκίνημα της εισβολής από τα τουρκικά παράλια, οι πραξικοπηματίες καθεύδουν, επαναπαυόμενοι  σε υποσχέσεις σκοτεινών κύκλων. 
20 Ιουλίου 1974: Τουρκική εισβολή, που συνεχίστηκε στις 15 Αυγούστου 1974. Η χερσαία Ελλάς ήταν πολύ μακρυά και ανήμπορη μετά τη λαίλαπα της 7χρονης στρατιωτικής δικτατορίας.  
200.000 πρόσφυγες, 4.000 νεκροί, 1.619 αγνοούμενοι 
Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης γης   
Οι άφρονες πραξικοπηματίες εγκαταλείπουν άρον άρον την εξουσία. Καλείται ο Καραμανλής από το Παρίσι.
..... ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά ....

Ορκωμοσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή από τον Σεραφείμ, υπό το βλέμμα του Γκιζίκη. Διακρίνεται ο μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος
Οι φυλακές ανοίγουν - οι εξόριστοι επιστρέφουν
Το λέει το πλακάτ ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΑΝΔΡΕΑ

17 Νοεμβρίου 1974: Εκλογές μετά από 10 χρόνια. Νέα Δημοκρατία 54% 220 έδρες - Ένωση Κέντρου Νέες Δυνάμεις 20% 80 έδρες - Πα.Σο.Κ 13,6% 12 έδρες - Ενωμένη Αριστερά 9,5% 8 έδρες - Πέτρος Γαρουφαλιάς 1%

8 Δεκεμβρίου 1974 με Δημοψήφισμα ο Λαός αποφάσισε 63% Αβασίλευτη Δημοκρατία, -Νομός Ιωαννίνων 68,7% - Νομός Χανίων 92,7% - Νομός Λακωνίας 40,48%


Στιγμιότυπο από τη δίκη της Χούντας. Πρόεδρος του δικαστηρίου: Ιωάννης Ντεγιάννης
Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια
Φεβρουάριος 1975: Χουντικά σταγονίδια επιχειρούν να στήσουν πραξικόπημα


Τον εξαπάτησαν λέει οι Αμερικάνοι Πολύ αργά το κατάλαβε ο "Μίμης".


 Το πραξικόπημα της πιτζάμας Φεβρουάριος 1975 που θα ανέτρεπε τον Κων Καραμανλή 


Φ.Φράγκος: "Μια συγγνώμη αρκεί - Είναι θέμα τιμής για τους "17" που συκοφαντήθηκαν"



"Μια συγγνώμη θέλουμε, μόνο. Τίποτα άλλο. Δεκαεπτά ανώτατοι αξιωματικοί και των τριών Κλάδων αποκεφαλίστηκαν και εν συνεχεία κατασυκοφαντήθηκαν για να βγει από την δύσκολη θέση του δημοψηφίσματος (ή έτσι νόμιζε ότι θα συνέβαινε) ένας πολιτικός. Τώρα που έχει αποδειχθεί σε όλο του το μεγέθος το ατόπημα, νομίζω ότι τουλάχιστον πρέπει να ζητηθεί μια συγγνώμη σε αυτούς τους ανθρώπους και σε όλο το Στράτευμα".



Με αυτά τα λόγια ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρώην Α/ΓΕΣ Φραγκούλης Φράγκος περιέγραψε μιλώντας σε συνεργάτες του τα συναισθήματα όχι μόνο του ιδίου, αλλά και του συνόλου των αποκεφαλισθέντων ανωτάτων αξιωματικών προκειμένου να στηρίξει ο Γ.Παπανδρέου την κατηγορία περί "πραξικοπήματος" και να δικαιολογήσει την "τρελλή" (αλλά άκρως κερδοφόρα για κάποιους που το γνώριζαν εκ των προτέρων) απόφαση του να κάνει δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ!

Μάλιστα ο Φ.Φράγκος σημείωνε μιλώντας στους συνεργάτες του και ότι "Δέχομαι ότι εμένα και τον Δ.Ελευσινιώτη (σ.σ.: τότε Α/ΓΕΝ) μας ζήτησαν συγγνώμη στα πράξη κάνοντάς μας υπουργούς. Και εν πάση περιπτώσει είχαμε γίνει και αρχηγοί. Οι υπόλοιποι όμως ήταν το μέλλον των Ενόπλων Δυνάμεων για την επόμενη δεκαετία σε ότι αφορά την ηγεσία τους. Έμπειροι, ικανοί αξιωματικοί, εξωπετάχθηκαν κατασυκοφαντημένοι με συντάξεις των 1500 ευρώ. Ακόμα και ο αρχηγός της Αεροπορίας ο Βασίλης Κλόκοζας είχε πολλά να προσφέρει. Μια συγγνώμη από την Πολιτεία και ακόμα καλύτερα μια έμπρακτη συγγνώμη είναι απαραίτητη. Τέτοια στελέχη δεν υπάρχουν πουθενά σε όλο τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα και τώρα κάθονται σπίτι τους και διαβάζουν ότι ετοίμαζαν πραξικόπημα"...

Ο Φ.Φράγκος είναι αποφασισμένος να μην μιλήσει δημοσίως για το θέμα αφού θεωρεί ότι έχει καλυφθεί πλήρως από τις διαψεύσεις και ειδικά από αυτή του πρώην διοικητή της ΕΥΠ Κ.Μπίκα: "Αυτή είχε την μεγαλύτερη σημασία" είπε στους συνεργάτες του. Τώρα ετοιμάζεται για την παρουσίαση του βιβλίου του στις 25 Οκτωβρίου στην Παλαιά Βουλή. "Εγώ από εδώ και στο εξής θα γράφω βιβλία. Αλλά, ως στρατιώτης, αν κάποτε με χρειαστεί η πατρίδα, θα είμαι εδώ" κατέληξε...