Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Να 'ναι το 2012 καλύτερο απ' οτι περιμένουμε

ΕΥΧΕΣ από ΜΑΘΗΤΕΣ - ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ

"Θελω να κανω μια ευχη να πετηχει γιατι αυτο θελουνε ολοι εκτος απο τους πολιτικους.Θελω να βγουμε απο αυτο τον κλιο της χρεοκωποιας γιατι αν συνεχιστη αυτο εγω δε θα βρω δουλεια και να βγουμε απο την κρυση,αυτο θελω ολοψυχα."

"Η ευχη που θα κανω ειναι να εχει ολος ο κοσμος υγεια και να καταφερει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να βγει η Ελλαδα απο το χρεος."

"Η νεα χρονια θελω να μην υπαρχει αυτο το οικονομικο προβλημα και η ανεργεια στην οικογενεια μου με αποτελεσμα να ειναι ολοι χαρουμενοι."

"Να σωθει η Ελλαδα."

"Να πανε ολα καλα ΜΟΝΟ για τους ΚΑΛΟΥΣ ανθρωπους που ειναι ανεργοι."

'Να ξεπερασουμε την κριση και να ζουμε οπως μας αξιζει."

"Να ξαναγινουν χαρουμενοι οι ανθρωποι."

"Θελω να μην υπαρχει αλλη φτωχεια."

'Θελω να βγει η ομορφη χωρα μας"Ελλαδαρα μου",απο την κριση και να προοδευσει.Επισης να μεινουν οι γονεις μου στη δουλεια."

"Ευχομαι η χωρα μου να βγει απο αυτη την κατασταση και ο πατερας μου να βρει δουλεια."

"Να φυγω και να παω στην Αμερικη."

"Να αλλλαξει η κατασταση για να μπορουμε ξανα κι εμεις η νεοι να ελπιζουμε."

'Να αντεξει ολος ο κοσμος και περισσοτερο η οικογενεια μου αυτες τις δυσκολες μερες που θα ερθουν στην Ελλαδα με τον καινουργιο χρονο.Ευχομαι τα πραγματα να αλλαξουν και να μη μεινουμε στο δρομο."

¨Θελω να φυγει η οικονομικη κριση και να υπαρχει δουλεια."

"Ευχομαι το 2012 να ειναι ευτυχησμενο χρονο και να γινουν ολα καλα και να γυρισουν ολοι στις δουλιες και να μη μινει κανενας ανεργος."

"Ενα παλτο."

"Θελω να βρω μια καλη δουλεια για να βοηθησω την οικογενεια μου."

"Με ενα τροπο,ας πουμε μαγικο να ξαναγινουμε καλα απο αυτα τα προβληματα στην Ελλαδα και στην οικογενεια μου."

"Ο Θεος να μας βοηθησει να αντιμετωπισουμε αυτη την κατασταση με θαρρος."

"Να ηταν ολα καλυτερα με την κατασταση στην Ελλαδα."

"Θελω να βρουνε οι γονεις μου δουλεια και να πηγαινει ο αδερφος μου καλα στο πανεπιστημιο του."

"Να τελειωσει αυτη η κατασταση στην Ελλαδα."

"Να φυγει η οικονομικη κριση."

"Να εχουμε μια καλη Ελλαδα χωρις κρισεις γιατι ετσι χωρις λεφτα δεν μπορω να προσαρμοστω."

"Η κριση καταπιεζει ολους τους ανθρωπους γι αυτο να φυγει."

"Η Ελλαδα να ξαναγινει ΕΛΕΥΘΕΡΗ."

"Ο πατερας μου κι ο αδερφος μου να βρουνε δουλια.'

"Να μην υπαρχει γκρινια για τα λεφτα στο σπιτι μου."

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Ο Ζάμος που σύνδεσε τα Γιάννενα με την ιστορία τους.


Ο Ζάμος που συνέδεσε τα Γιάννενα με την ιστορία τους
Ο συμπολίτης μας Νιζαμουντίν (Ζάμος) Γαζαλή Μετκόβεης έφυγε από τη ζωή το περασμένο Σάββατο. Η ταυτότητά του, αλλά και ο χαρακτήρας του συνέδεσαν την πόλη με την ιστορία και τις αξίες της.
Πλήρης ημερών, σε ηλικία ογδόντα πέντε περίπου ετών, απεβίωσε προχθές ο γνήσιος Γιαννιώτης και γόνος παλιάς αρχοντικής οικογένειας Νιζαμουντίν (Ζάμος) Γαζαλή Μετκόβεης. Ποιος δεν τον γνώριζε, ποιος δεν τον υποληπτόταν, ποιος δεν σεβόταν και αγαπούσε αυτόν τον καλοκάγαθο, τον ήπιο και μελισταγή Άνθρωπο… Όλα τα Γιάννινα, ανεξάρτητα από φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις. Ο θάνατός του στερεί την πόλη του, την πόλη μας, τα Γιάννινα, από ένα σύμβολο σύνδεσης με το παρελθόν της.

Όσοι τον γνώρισαν και ήταν πάρα πολλοί, θαύμασαν στον Ζάμο την πολυμάθειά του, τους ευγενικούς του τρόπους, τησοφία και θυμοσοφία του, αλλά και τη σεμνότητά του. Είχε αναγάγει σε συστατικό της υπόστασής του το δικαίωμα του ατόμου στον αυτοπροσδιορισμό του, στο σεβασμό της ετερότητας, ιδιαίτερα της θρησκευτικής. Άνθρωπος Δίκαιος, ευθύς, συνεπής, ταπεινός παρά τη σπουδαιότητά του. Προσηνής και απλός. Άνθρωπος της καταλλαγής, της αξιοπρέπειας, της κατανόησης, δίδαξε με το παράδειγμα της ζωής του τον εξοβελισμό της ανεξίας και της δυσανεξίας και παρείχε σημαντικά στοιχεία στους γύρω του για τον εμπλουτισμό της συλλογικής κοινωνικής συνείδησής τους. Θεός είναι το Δίκαιο, έλεγε. Ο αγώνας ο δύσκολος, ο σκληρός, ο δρόμος για τη θέωση είναι να παλεύειςκαι να ματώνεις, να στραγγίζεις την ψυχή σου, για να είσαι δίκαιος και ενάρετος. Τότε μόνο αγαπάς πραγματικά.

Έλληνας πολίτης, γεννημένος από Έλληνες την ιθαγένεια γονείς. Οι προγονοί του, με προεξάρχοντα τον τελευταίο μουφτή της πόλεως Φουάτ Μουσταφά, που υπήρξε πεθερός του, είχαν υπηρετήσει επί αιώνες την πόλη και είχαν εξαιρεθεί της ανταλλαγής του 1924, επειδή η Ελληνική Πολιτεία είχε αναγνωρίσει την εκ μέρους τους προσφορά εξαίρετων υπηρεσιών στην Ελλάδα, τόσο κατά την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης όσο και κατά την Απελευθέρωση των Ιωαννίνων.

Η σημασία των ανωτέρω υπογραμμίζεται ηχηρά από το παρακάτω χωρίο δημοσιεύματος του φύλλου της 12ης/12/1948 της τότε ημερήσιας γιαννιώτικης εφημερίδας «Εθνικός Αγών», στο οποίο αναφέρονται επ’ αφορμή της κηδείας του τα εξής για τον πεθερό του Φουάτ Μουσταφά:

«…Ως γνήσιος Τούρκος Ιωαννίτης, αντετάχθη σθεναρώς μαζί με τον φίλο του Σαδήκ Πασσα, εναντίον της σκέψεως να παραδοθούν τα Ιωάννινα, εις τους ελθόντας Αλβανούς κατά το 1912, εναντιωθείς τα μέγιστα προς τους εδώ αλβανούς αντιπροσώπους Αχμέτμπεήν Κονίτσα, Μουφίτ Λιμποχόβα κλπ.. οι οποίοι, επρότειναν εις τους Τουρκογιαννιώτες, να παραδώσουν την Ήπειρον και την πόλιν, εφόσον ο Ισμαήλ Κεμάλ και ο Εσσάτ Πασσάς ο γκέγκας, είχον ανακηρύξει ταύτην (την Αλβανίαν δηλαδή) ελευθέραν!..

«Προτιμώτερον είπε εις το συμβούλιον που έγινε στο σπίτι του Σαδήκ πασσά χίλιες φορές να πάρουν τα Γιάννενα οι ρωμιοί από τα χέρια των οποίων τα πήραμε το 1430, παρά οι αρβανίτες, που μας πρόδωκαν!!» Την γνώμην του αυτήν επέβαλεν εν τέλει εις όλους.

Συνδεόμενος δε δια στενής φιλίας και συγγενείας μετά του υπερασπιστού του Μπιζανίου του ηρωικού Εσσάτ Πασσά, συνετέλεσεν, ώστε, να προληφθούν «μείζονα κακά» καθ’ όλην την πεντάμηνον πολιορκία των Ιωαννίνων. Ο ίδιος πάλιν, μαζί με τον Εσσάτ Πασσάν, αντετάχθη κατά την εν τω «κονακίω» (Στρατηγείο) γενικήν σύσκεψιν, παρατηρήσας αυστηρώς τον αχαλίνωτον και υπερφίαλον και φανατικότατον Σείχην Γκουτμή, τον αρειμάνειον εκείνον αγέρωχον και μεγαλοπρεπή κιδαροφόρον Σιέχην και αντιπρόσωπον του Καλίφου, ο οποίος επρότεινε να συλλάβουν τους άρχοντας και να τους καταδικάσουν εις θάνατον!

...Κατά την τελετήν της παραδόσεως του ξίφους του Εσσάτ πασσά προς τον ελευθερωτήν διάδοχον Κωνσταντίνον την 22-2-1913 εις την πλατείαν του Τζαμίου Ναμάζ Γκιάχ, πλήρης συγκινήσεως, ωμίλησε και αυτός μετά τον Σαδήκ πασσάν και τον δημοσιογράφον Αλή εφένδην Μπαρούταν, ανέφερε δε, συν τοις άλλοις, ότι οι Έλληνες είχον δικαιώματα αναφαίρετα, εν αντιθέσει προς τους Αλβανούς, διότι ο πρόγονος του Εσσάτ πασσά Ιωάννης Γλυκής, μετά των άλλων αρχόντων, είχαν παραδώσει την πόλιν και τα κλειδιά εις τον Σινάν πασσάν, στρατάρχην και βεζύρην του Μουράτ Β’, λαβόντες τα προνόμια το 1430, και ότι κατά θείαν βούλησιν και οικονομίαν επέπρωτο ο τελευταίος γόνος της εξισλαμισθείσης οικογενείας Γλυκή, Εσσάτ πασσάς Μέραρχος Ιωαννίτης, να παραδώσει την πόλιν ύστερα από 483 χρόνια τουρκοκρατίας εις τον Έλληνα διάδοχον Κωνσταντίνον!...».

Τα ίδια πρέσβευαν και οι γονείς του, Γαζαλή εφέντης και Μελέκ Χανούμ, καθώς και οι θείοι του.

Ο ίδιος ο Ζάμος συκοφαντήθηκε, λοιδορήθηκε, έπεσε θύμα σοβινιστικών αντιπαραθέσεων και διαμάχης, σε σκοτεινούς καιρούς. Σε καιρούς που παραχαράχτηκε η ιστορία, που προς ιδιοτέλεια καλλιεργήθηκε από ποταπούς η μισαλλοδοξία. Αλλά, αγωνίσθηκε με σθένος και καρτερία για να αποκαλύψει και καταδείξει τη σκευωρία που είχε εξυφανθεί εναντίον του και εναντίον της οικογένειάς του, για να υπερασπιστεί την Αλήθεια και την Ιστορία. Μετά από σκληρούς και ψυχοφθόρους αγώνες δικαιώθηκε, αποκαταστάθηκε και ξαναπήρε πίσω την περιουσία του. Πλην όμως είχε πικραθεί. Ως σοφός, συγχώρεσε, αλλά δεν λησμόνησε…

Υπήρξε ευεργέτης της πόλης του, της πόλης που τόσο πολύ αγάπησε.

Όσοι τον γνώρισαν, συγχρωτίστηκαν, υπήρξαν φίλοι του, αξιώθηκαν την ευλογία της απόλαυσης του μεγαλείου της καρδιάς του. Όσοι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι με τον Ζάμο ένιωσαν βαθιά και ανεξίτηλα μέσα τους ότι είχαν «κλέψει» τις ώρες αυτές από το Θεό: Περιδιάβηκαν τη λεωφόρο της γνώσης της Ιστορίας της πόλης, κοινώνησαν της αληθινής αγάπης, αξιώθηκαν το άγγιγμα μιας σπουδαίας ανθρώπινης ψυχής.

Ποτέ δεν αδίκησε υπαιτίως, ποτέ δεν δυσαρέστησε κάποιον. Αντίθετα, νουθετούσε, συγκρατούσε, άφηνε πάντοτε στους συνομιλητές του βαθύτατη εντύπωση.

Θα μας μείνει αλησμόνητος. Κομμάτι της Ψυχής μας. Ίσως ο ισχυρότερος σύνδεσμός μας με την πόλη μας, αλλά και τη συνείδησή μας.

Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα τον σκεπάσει «σαν της δροσιάς το στάλλαγμα, σαν τηςεληάς το φύλλον». Καλό ταξίδι Κύριε Ζάμο! Θα ζεις πάντα στις καρδιές μας!

ΠΗΓΗ: Ηπειρωτικός Αγών Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Το πρωϊνό του κ. Κώστα Μητσοτάκη


ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΕΞΙΑΣ
Η φασολάδα, οι αγκινάρες και το πρωινό του Μητσοτάκη
Οπως είναι φυσικό, στο βιβλίο της κυρίας Μαρίκας γράφει και ο κ. Κ. Μητσοτάκης αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά το αγαπηµένο του φαγητό, αλλά και το µυστικό της ευεξίας του, που δεν είναι τίποτε άλλο από το πρωινό του.

«Στην Κατοχή, επί έντεκα ολόκληρους µήνες έζησα τρώγοντας µόνο φασολάδα σκέτη, χωρίς λάδι. Τότε ήµουν ‘‘γραµµένος’’ σε τρία συσσίτια:
των δικηγόρων, µιας και ανήκα πια στον Σύλλογο, των εφέδρων αξιωµατικών και των Κρητών.
Είχα στην τσέπη µου ένα κουτάλι και έτρωγα µε τη σειρά, και στα τρία, από ένα πιάτο φασολάδα…
Μ’ αρέσουν και οι αγκινάρες ωµές, τις έχω και στο πρόγευµα όταν είναι η εποχή τους, κοµµένες, µε λίγο αλάτι και λεµόνι. Είναι καλός µεζές και για το κρασί. Τα παιδιά µου επιµένουν ότι τρώω πολύ, αλλά δεν είναι αλήθεια!
Απλώς τρώω πολύ αργά, µασάω είκοσι - τριάντα φορές κάθε µπουκιά, ακόµη και το µέλι, µε το οποίο ξεκινάω την ηµέρα µου».

«Ο Κώστας τρώει απ’ όλα και κυρίως όσα δεν τρώω ευχάριστα εγώ: χόρτα χιλίων ειδών,φασολάδες, φακές, όλα τα όσπρια» προσθέτει η κυρία Μαρίκα. «Εγώ, λόγω τωναναµνήσεων από την Κατοχή, έκτοτε δεν ξανάφαγα φασόλια. Ρεβίθια δεν τρώω ποτέ.Προτιµώ τις φακές και τη φάβα. Παλιά δεν ήµουν καθόλου άνθρωπος των φρούτων, µε τα χρόνια άλλαξα και µ’ αρέσουν.

Ο Κώστας Μητσοτάκης ξεκινά τη µέρα του λιτά, και συγκεκριµένα:
το πρωινό του περιλαµβάνει
πάντα µια κουταλιά µέλι µε ένα ποτήρι κρύο νερό,
στη συνέχεια χυµό από ένα πορτοκάλι, ένα γκρέιπφρουτ και ένα λεµόνι,
µια σούπα µε κουάκερ και,
όταν είναι η εποχή της, µία ωµή, κοµµένη αγκινάρα µε λίγο αλάτι και λεµόνι.
Επίσης πίνει κι ένα ελληνικόκαφεδάκι σκέτο, καθώς αποφεύγει τη ζάχαρη».

«Οι ντολµάδες του Χαρίλαου»

Το 1989, µε αφορµή τον σχηµατισµό της οικουµενικής κυβέρνησης, οι τότε ηγέτες της Αριστεράς – Λεωνίδας Κύρκος και Χαρίλαος Φλωράκης – συναντήθηκαν µε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στο σπίτι του τελευταίου, στη Γλυφάδα. Η συνάντηση εκείνη πέρασε στην Ιστορία µε τίτλο «Τα ντολµαδάκια της Μαρίκας», ανάγοντας περίπου σε κορυφαία «είδηση» τις δηµοσιογραφικές πληροφορίες – ή µάλλον εικασίες! – περί της προτίµησης που έδειξε ο Φλωράκης ειδικά στη συγκεκριµένη… διάσηµη συνταγή.
Μόνο που, όπως θυµάται η Μαρίκα Μητσοτάκη, «δεν ήταν καν δείπνο, αλλά µια απλή συνάντηση, µε εξίσου απλό κέρασµα, καφέ και γλυκό.
Οπως ήταν φυσικό, έξω περίµεναν οι ρεπόρτερ και την εποµένη είδα τα πρωτοσέλιδα περί… ντολµάδων!
Επρόκειτο βέβαια για δηµοσιογραφικό ‘‘εύρηµα’’!».

Χρόνια µετά, συνάντησε ο Φλωράκης τον Μητσοτάκη και του λέει:
«Τι θα γίνει; ∆εν θα µας καλέσεις επιτέλους να φάµε εκείνα τα περίφηµα ντολµαδάκια της γυναίκας σου;».
«∆υστυχώς, τελικά δεν αξιωθήκαµε να τα φάµε» προσθέτει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Σκύλος της χρονιάς ο "Λουκάνικος"

( από το ιστολόγιο BlogOut)

Δεν είναι πρόεδρος ούτε πρωθυπουργός, δεν είναι κάποιος πεφωτισμένος επιστήμονας ή μεγαλοεπιχειρηματίας, δεν είναι μέρος του παγκόσμιου «σταρ σίστεμ», το όνομά του είναι «άγνωστο», αλλά η μορφή του ολοένα και πιο οικεία. Είναι ο «Λουκάνικος»!

Η φήμη του σκύλου που δε χάνει πορεία για πορεία στο κέντρο της Αθήνας και που έχει «συλληφθεί» ουκ ολίγες φορές από το φωτογραφικό φακό να γαβγίζει στις δυνάμεις των ΜΑΤ, έχει λάβει πλέον παγκόσμιες διαστάσεις.

Αν και το πρόσωπο της χρονιάς για τους συντάκτες του αμερικανικού περιοδικού TIME είναι ο «ανώνυμος διαδηλωτής», ο αντίστοιχος ειδικός τίτλος του «σκύλου της χρονιάς» απονεμήθηκε στον «δικό» μας «Λουκάνικο», τον ημίαιμο πρωταγωνιστή των διαδηλώσεων!

ΣΧΕΤΙΚΑ 1) Στο TIME και ο ... Λουκάνικος

2) Φωτοαφιέρωμα του TIME στον ημίαιμο Λουκάνικο

3) Πρόσωπο της χρονιάς ο ανώνυμος διαδηλωτής

4) Στα χνάρια του ντικ



Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Για αυτούς δεν υπάρχει "μνημόνιο".


Αθήνα

Αγωγές, που πρόκειται να συζητηθούν στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, έχουν καταθέσει 117 πρώην και συνταξιούχοι βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων, διεκδικώντας αναδρομικά (και με τόκο) διαφορές αποδοχών, καθώς και αποζημιώσεις για ηθική βλάβη, ύψους εκατομμυρίων ευρώ.

Μεταξύ αυτών είναι ηχηρά ονόματα που πρωταγωνίστησαν στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου επί χρόνια, όπως οι Ακης Τσοχατζόπουλος, Τ.Μαντέλης, Γ.Ανωμερίτης, Γ.Δρυς, Ελισ.Παπαζώη, Π.Δούκας, Ελ.Ζαγορίτης, Αν.Καραμάριος, Θ.Κασίμης, Ν.Κατσαρός, Π.Τατούλης, Αντ.Φούσας κ.ά.

Από τους 117, οι 62 είναι πρώην βουλευτές της ΝΔ και 52 πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Το ακριβές ποσό που ζητούν οι 117 πρώην βουλευτές μέσω των Διοικητικών Δικαστηρίων δεν μπορεί να προσδιοριστεί, καθώς οι διεκδικήσεις κυμαίνονται ανάλογα με τα χρόνια που διετέλεσε ο καθένας βουλευτής.

Ορισμένοι μάλιστα έχουν καταθέσει και δύο αγωγές για διαφορετικές βουλευτικές περιόδους, όπως οι Ι.Βαϊνάς, Μυρσίνη Ζορμπά, Εμμ.Λουκάκης και Σωτ.Στολίδης.κάτι) διεκδικεί διαφορές βουλευτικής αποζημίωσης ύψους 240.196 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους. Επιπλέον, όλοι σχεδόν διεκδικούν από το ελληνικό δημόσιο και χρηματική ικανοποίηση ύψους 10.000 ευρώ για την ηθική βλάβη που υπέστησαν, από τη μη αναπροσαρμογή των αποδοχών τους.

Από τις αγωγές τους ενώπιον της Διοικητικής Δικαιοσύνης παραιτήθηκαν δύο πρώην βουλευτές, οι Μιχ.Λιάπης και Λεων.Τζανής, καθώς και η χήρα του Παναγιώτη Κοσιώνη.

Ήδη, όμως έχουν εκδοθεί τρεις αποφάσεις από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, ενώ πρόκειται να συζητηθεί σειρά άλλων. Δύο από αυτές τις αγωγές έγιναν μερικά δεκτές και μία τρίτη απορρίφθηκε, ενώ το δημόσιο άσκησε ήδη έφεση επί των δύο αυτών αγωγών που έγιναν μερικά δεκτές. Πολύ μεγαλύτερος αριθμός αγωγών είναι «παγωμένες» στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

Οι πρώην βουλευτές διεκδικούν τις διαφορές των αποδοχών τους που «παράνομα», όπως ισχυρίζονται, δεν τους χορηγήθηκαν μετά την αύξηση των αποδοχών των δικ

αστικών λειτουργών, βάσει της επίμαχης απόφασης του Μισθοδικείου το 2006.

Ποιοι είναι

Βουλευτές ΠΑΣΟΚ

Οι 52 πρώην και συνταξιούχοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που κατέθεσαν αγωγές και διεκδικούν αναδρομικά διαφορές αποδοχών είναι: Αλ. Ακριβάκης, Ιωάν. Ανθόπουλος, Ελένη Ανουσάκη, Παν. Αντωνακόπουλος, Γεωργ. Ανωμερίτης, Μαρία Αρσένη, Ιωαν. Βαθειάς, Ιωάν. Βαίνας, Βασ. Βασιλακάκης, Ηλ. Βλαχόπουλος, Χρ. Βοσνάκης, Αλέξ. Βούλγαρης, Δημ. Γεωργακόπουλος, Ιωάν. Γιαννακόπουλος, Μόσχος Γικόνογλου, Γκαλήπ Γκαλήπ, Μ.Ζορμπά, Χρήστος Θεοδώρου, Ιωαν. Θωμόπουλος, Λάμπρος Κανελλόπουλος, Θεόδ. Κατσανέβας, Ελεονώρα - Νόρα Κατσέλη - Καλογεροπούλου, Ιωάν. Καψής, Θεόδ. Κολιοπάνος, Ευτ. Κοντομάρης, Βασ. Κοντογιαννόπουλος (1974 - 1993 ΝΔ και 1996 - 2000 ΠΑΣΟΚ), Σωκρ. Κοσμίδης, Θεόδ. Κοτσώνης, Δημ. Κουλουριάνος (ευρωβουλευτής), Φλώρος Κωνσταντίνου, Εμμ. Λουκάκης, Αναστ. Μαντέλης, Αλεξ. Μπαλτάς, Αθαν. Μπάτσος, Φραγκ. Παπαδέλλης, Ελισάβετ Παπαζώη, Ηλ. Παπαηλίας, Βασ. Παπανικόλας, Χρ. Σμυρλής - Λιακατάς, Ιωάνν. Σουλαδάκης, Σωτ. Στολίδης, Λεων. Τζανής, Ιωάνν. Τσακλίδης, Παντ. Τσερτικίδης, Βασ. Τσιλίκας, Αποστ. Τσοχατζόπουλος, Παν. Φωτιάδης, Αλεξ. Χρυσανθακόπουλος και Αναστ. Χωρέμης.

Βουλευτές ΝΔ

Από την πλευρά της ΝΔ οι 62 πρώην βουλευτές που κατέθεσαν αγωγές είναι: Νικ. Αγγελόπουλος, Παν. Αδρακτάς, Θεοδ. Αναγνωστόπουλος, Απ. Ανδρεουλάκος, Ιωαν. Βαληνάκης, Δημ. Γαλαμάτης, Σταυρ. Δαϊλάκης, Γεωργ. Δεικτάκης, Θεοφ. Δημοσχάκης, Πέτρ. Δούκας, Ελεύθ. Ζαγορίτης, Σοφία Καλαντζάκου, Ηλ. Καλλιώρας, Γεώργ. Καλός, Κρινιώ Κανελλοπούλου, Αναστ. Καραμάριος, Αντ. Καρπούζας, Θεόδ. Κασίμης, Νικ. Κατσαρός, Θεόδ. Κατσίκης, Σταυρ. Κελέτσης, Κεφαλογιάννης, Αθηνά Κόρκα - Κώνστα, Βασ. Κορκολόπουλος, Ιωάν. Κοσμίδης, (ευρωβουλευτής), Ανδρ. Κουτσούμπας, Γεώργ. Κωνσταντόπουλος, Θεόφ. Λεονταρίδης, Μιχ. Λιάπης, Αναστ. Λιάσκος, Λεων. Λυμπερακίδης, 'Αρια Μανούσου - Μπινοπούλου, Πέτρ. Μαντούβαλος, Παν. Μελάς, Αντων. Μπέζας, Μιχ. Μπεκίρης, Νικ. Νικολόπουλος, Γεώργ. Ορφανός, Βασ. Παππάς, Αριστ. Παυλίδης, Ιωάνν. Πλακιωτάκης, Αδάμ Ρεγκούζας, Γεώργ. Σαλαγκούδης, Δημ. Σαμπαζιώτης, Παν. Σκανδαλάκης, Θεοδ. Σολδάτος, Σπ. Σπηλιωτόπουλος, Αριστ. Σταθάκης, Νικ. Σταυρογιάννης, Αποστ. Σταύρου, Πέτρ. Τατούλης, Ιορδ. Τζαμτζής, Νικ. Τσιαρτσιώνης, Κων. Τσιπλάκης, Αριστ. Τσιπλάκος, Σάββας Τσιτουρίδης, Γεώργ. Τσούρνος, Παρθένα Φουντουκίδου - Θεοδωρίδου, Αντ. Φούσας, Χρ

. Φώλιας, Ηλ. Φωτιάδης και Ευγέν. Χαϊτίδης.

Ακόμη, αγωγή έχει καταθέσει η χήρα του Παναγιώτη Κοσιώνη, βουλευτή του Συνασπισμού ('89 - '93) και του ΚΚΕ ('93 - '04), Ιουλία Κοσιώνη και ο τέως ευρωβουλευτής του ΔΗΚΚΙ, Εμμ. Μπακόπουλος.

Επίσης, έχει καταθέσει αγωγή ο πρώην βουλευτής Γεώργιος Παπαγεωργίου, ωστόσο δεν έχει διευκρινιστεί για ποιον ακριβώς πρόκειται, καθώς τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ υπήρξαν βουλευτές με το ίδιο ονοματεπώνυμο.

Επαναλαμβάνεται ότι από τις αγωγές τους ενώπιον της Διοικητικής Δικαιοσύνης παραιτήθηκαν οι Μιχ.Λιάπης και Λεων.Τζανής, καθώς και η χήρα του Παναγιώτη Κοσιώνη.

Εν τω μεταξύ, με ανακοίνωσή του ο Γιάννης Καψής διευκρινίζει: «Πρός αποφυγήν κάθε παρανόησης, θέλω να σας ενημερώσω, προκαταβολικά, για τα εξής: Εις ανύποπτον χρόνον, και αφού είχαν δικαιωθεί και οι δύο προσφυγές μου, για τα αναδρομικά των βουλευτών, με εξώδικο μου πρός τον Διοικητήν Της Τραπέζης Ελλάδος και τον πρόεδρον της Βουλής, εξεχώρησα οποιαδήποτε αναδρομική αμοιβή μου στο Ταμείον Καταπολέμησης του Δημοσίου Χρέους που έχει ανοίξει η Βουλή στην Τράπεζα Ελλάδος. Συνεπως οποιαδήποτε συζήτηση επί του θέματος δεν με αφορά».

Εκκρεμούν και στο Ελεγκτικό Συνέδριο αγωγές

Υπενθυμίζεται ότι μεγάλος αριθμός ανάλογων βουλευτικών αγωγών εκκρεμούν και στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

Συγκεκριμένα, το αρμόδιο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου έχει δικαιώσει συνταξιούχους βουλευτές, κρίνοντας ότι με βάση το Ζ' Ψήφισμα της Βουλής του 1975, οι αυξήσεις στις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών συμπαρασύρουν και τις αποδοχές των βουλευτών.

Στην απόφαση αυτή έχει αντιδράσει το υπουργείο Οικονομικών καταθέτοντας αίτηση αναίρεσης ενώπιον της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Η Ολομέλεια έχει αναπέμψει και πάλι την υπόθεση στο Τμήμα το οποίο όμως έχει «παγώσει» το όλο θέμα.

Ήδη, από την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου έχουν δικαιωθεί οι τέως βουλευτές Β. Μπρακατσούλας (ΠΑΣΟΚ), Αγ. Αγγελούσης και Καλλιόπη Μπουρδάρα (ΝΔ) οι υποθέσεις των οποίων έχουν παραπεμφθεί στο αρμόδιο Τμήμα, χωρίς ωστόσο να έχει προσδιοριστεί η εκδίκασή τους.

Επίσης εκκρεμούν προς εκδίκαση στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου οι αγωγές των κληρονόμων του Γιαν. Σκουλαρίκη (ΠΑΣΟΚ) του Αντ. Ντετιδάκη (ΠΑΣΟΚ), Ε. Ανθόπουλου (ΠΑΣΟΚ) και Ν. Παπαηλία (ανεξάρτητος).

Να σημειωθεί πάντως, ότι παραιτήθηκε από την αγωγή που είχε καταθέσει ενώπιον της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου η χήρα του βουλευτή του Σπ. Πλασκοβίτη.

ΠΗΓΗ ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Κι' ήταν που λέτε μια φορά οπού 'χαμε ένα βασιλιά καλό ανθρωπάκι



Ερμηνευτής του έργου ο Λάκης Παππάς, ο οποίος αρχίζει το πρώτο τραγούδι με τους στίχους:

«Κι ήταν που λέτε μια φορά/ οπού 'χαμ' ένα βασιλιά/ καλό ανθρωπάκι».

Για να συνεχίσει και να κλείσει με τους στίχους:

«Ετσι μας άφησε η χαρά/ κι έτσι μας βρήκε η συμφορά και το φαρμάκι».

Παραλείπονται δηλαδή οι ενδιάμεσοι «επιλήψιμοι» στίχοι:

«Βαριά του 'ρχόταν η δουλειά/ κι ήταν τα ζώα μου αργά/ καλό ανθρωπάκι./

Από το βράδυ ώς το πρωί/ κάλλιο είχε μάσα και πιοτί/ κι ένα υπνάκι/ καλό ανθρωπάκι».

Το τραγούδι όμως ακουγόταν αλογόκριτο, μαζί με άλλα απαγορευμένα, στις μπουάτ της Πλάκας - από τις σθεναρές εστίες αντίστασης της εποχής. *

Γραφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος στα ΝΕΑ

ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΝΤΟΥΚΟΥ

ΚΙ ΑΥΤΟ. ΚΙ ΟΜΩΣ ΦΕΤΟΣ

ΚΛΕΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟΥ

ΚΑΙ ΣΗΜΑΔΙΑΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ

ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ ΔΕΛΤΑ «ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ»

Δεν είναι η μόνη φορά που η διακεκριμένη ιστορική και πνευματική μας αμνησία θριαμβεύει. Κι όταν τα γεγονότα κραυγάζουν ανακαλώντας παλαιές τραγωδίες της κοινωνίας μας, της πολιτικής μας και του πνευματικού μας βίου, κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε, πέρα βρέχει και «μην ανακατεύεις τον βόθρο» ή για να θυμηθούμε τον Αριστοφάνη «μην ανακατεύεις τον Ανάγυρο», περί του ανάλογου δύσοσμου τοπωνυμίου πρόκειται.

Κανένας δεν θυμήθηκε μάλιστα πως το «Παραμύθι χωρίς όνομα» έχει ιδιοφυώς διασκευαστεί σε έξοχο μπρεχτικής γραφής θεατρικό έργο από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη με την εξαίσια μουσική του Χατζιδάκι. Και δεν ήθελαν να σκεφτούν οι περί τα θεατρικά, ακόμη και όσοι πολιτικά θέλουν και λένε πως σκέφτονται ότι η Δέλτα έγραψε το βιβλίο της για να αποτυπώσει τη μεγάλη ντροπή του 1897 και τη μεγάλη ελπίδα της επανάστασης στο Γουδή που έφερε τον Βενιζέλο αλλά ούτε και να σκεφτούν πως ο Καμπανέλλης έγραψε το έργο του και παίχτηκε μέσα στην αναταραχή και την ανωμαλία του 1965, ενώ πολιτικότεροι θεατράνθρωποι έβαλαν το κεφάλι τους στον ντορβά και το ανέβασαν και μέσα στη χούντα!

Τώρα γενική τσιμουδιά, τσιρότο, γιατί περνάει ο τόπος μια ιδεολογική γρίπη των χοίρων. Ποιος τολμάει τώρα, αν δεν είναι παλαβός, να μιλήσει για έθνος που κινδυνεύει, για προσβολές που δέχεται και ταπεινώσεις και για ελπίδες ανάστασης μόνο χάρη στη γενική πατριωτική επιστράτευση. Ενώ τα ιδρύματα της χώρας αφιερώνουν περίλαμπρες εκθέσεις για τον ζωγράφο Τσαρούχη, καθηγητάδες Έλληνες [(;)- δεν αμφισβητώ εγώ τον χαρακτηρισμό, εκείνοι τον αποποιούνται)], χρηματοδοτούμενοι από το ΥΠΠΟΤ και την ομογένεια με σινδονιάδες τον εξευτελίζουν, τον λένε θεατρίνο, καμποτίνο, εθνικιστή τραβεστί, δημόσιο κλόουν και επαγγελματία εθνικόφρονα. Και μαζί του γελοιοποιούν τον Κουν, τον Χατζιδάκι και τον Σεφέρη και συλλήβδην ολόκληρη τη γενιά του τριάντα και ό,τι ανακάλυψε και προέβαλε τον Θεόφιλο, τον Μακρυγιάννη, τον Καραγκιόζη του Σπαθάρη, τη Γυναίκα της Ζάκυθος του Σολωμού (θυμίζω πως το αριστούργημα του Σολωμού πρωτοδημοσιεύτηκε το 1927!). Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που γελοιοποιούν τον Κόντογλου, απεχθάνονται τον Παπαδιαμάντη, εξευτελίζουν τους Σικελιανούς και την αναβίωση του αρχαίου δράματος με ερμηνευτικά κλειδιά στη βυζαντινή και δημοτική μουσική, τους δημοτικούς χορούς και τη σύνδεση των διονυσιακών εορτών με τα ελληνικά λαϊκά πανηγύρια. Τη Δέλτα θα σεβαστούν όταν προχθές μόλις θεωρούσαν εθνολαϊκή ηθογραφία και γραφικότητα τους «Όρνιθες» των Τσαρούχη, Κουν, Χατζιδάκι, Νικολούδη, Ρώτα και φέρνουν ως αντίπαλο παράδειγμα, άξιο μιμήσεως, το «Γουέστ Σάιντ Στόρι». Τώρα τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο; Το μυαλό μου δεν θέλει να δεχτεί τη μόνη συγγένεια που συνέδεε τον Κουν, τον Τσαρούχη και τον Χατζιδάκι με τον συνθέτη του αμερικάνικου μιούζικαλ Λέοναρντ Μπερνστάιν! Και το μέτρο της προτιμήσεως!

Πρόσφατα αντέγραψα και δημοσίευσα στα «ΝΕΑ», ανταπόκριση από το Λονδίνο του Φεβρουαρίου 1922, όπου ο τότε πρωθυπουργός (ένας από τους εκτελεσθέντες εξ, ύστερα από μερικούς μήνες) έχει χρονίσει την παραμονή του στην αγγλική πρωτεύουσα ζητιανεύοντας ένα δάνειο 15 εκατομμυρίων, ενώ οι αγγλικοί τραπεζικοί οίκοι αρνούνται να δανείσουν τόσο ποσό και θέτοντας δριμείς και σκληρούς όρους για πολύ μικρότερο γιατί, έλεγε ο ανταποκριτής, η ελληνική πολιτεία δεν ήταν αξιόπιστη και ήταν βέβαιοι ότι δεν θα ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις της!!

Αυτό πριν από 88 χρόνια και 25 χρόνια πριν από αυτό, το 1897, έπειτα από μια ταπεινωτική ήττα σε πολεμική «ρομαντική», λυτρωτική ντε, πρωτοβουλία ενός πτωχεύσαντος κράτους, επελάσαμε ενάντια του εχθρού με δικράνια, φτυάρια, δρεπάνια και κάρα! Για να πληρώσουμε πολεμική αποζημίωση στον εχθρό τεράστιο ποσό με λεόντειο τοκοχρεωλύσιο, χρήματα που κατέβαλαν «οι φιλέλληνες» σύμμαχοί μας και οι τράπεζές τους με εξευτελιστική τοποθέτηση στη χώρα Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που εισέπραττε ασφαλώς τα είδη πρώτης ανάγκης από το ιδρυθέν γι΄ αυτό τον σκοπό Ελληνικό Μονοπώλιο (μαγειρικό αλάτι, φωτιστικό πετρέλαιο, σπίρτα... και τράπουλες, αφού ως γνωστόν είμαστε αμετανόητοι τζογαδόροι και χαρτοκλέφτες). Αλήθεια γιατί στις πρόσφατες αυξήσεις στα τσιγάρα, τα ποτά, τα καύσιμα δεν προστέθηκαν και αυξήσεις στα μύρια όσα τυχερά παιχνίδια, εννοώ τα επίσημα!

Θυμίζω, έτσι για την ιστορία, τον μύθο του «Παραμυθιού χωρίς όνομα». Σε μια ανώνυμη χώρα τα πάντα έχουν παραλύσει εξαιτίας και της ανικανότητας και της ηλιθιότητας των αρχόντων και της αδιαφορίας και της τεμπελιάς των αρχομένων. Όταν το κράτος φτάνει στο έσχατο όριο της φτώχειας ζητούν από συγγενικό κράτος δάνειο. Και ο είρωνας ηγεμόνας της γείτονος τους στέλνει αμπαλαρισμένο σε περίτεχνο κιβώτιο μια γαϊδουροκεφαλή. Αυτή η προσβολή κινητοποιεί το φιλότιμο του απλού λαού, που με επικεφαλής τον νέο ηγέτη με τις φρέσκες ιδέες, αφού πρώτα ανοικοδομήσουν τα ερείπια και αναθεωρήσουν τους θεσμούς, εκστρατεύουν και νικούν τον υβριστή στέλνοντάς του πεσκέσι τη γαϊδουροκεφαλή.