Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Το μπακαλο-δέφτερο ενός (πρωην) υπουργού Εθνικής Αμύνης.



ΑΚΗΣ-GATE
Κυνηγώντας τη χαμένη μίζα
Αποκαλυπτικές οι χειρόγραφες σημειώσεις του Ακη Τσοχατζόπουλου για διακίνηση χρημάτων στο εξωτερικό – Τι έγραφε για τον πρώην γενικό γραμματέα του υπουργείου Αμυνας Γιάννη Σμπώκο ζητώντας να του επιστρέψει ποσό 1 εκατ. ευρώ
Ρεπορτάζ: Μίνα Μουστάκα

Αποκαλυπτικά στοιχεία που αποτυπώνουν ροή πολιτικού χρήματος στο εξωτερικό μέχρι και τα τέλη του 2010, κρατούσε στο αρχείο του ο πρώην υπουργός Ακης Τσοχατζόπουλος. Οπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας, ο προφυλακισμένος πρώην υπουργός σημείωνε αναλυτικά σκέψεις και κινήσεις του, οι οποίες – κατά τις Αρχές – συνδέονται άμεσα με την υπόθεση για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος από τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων που ερευνούν τους τελευταίους μήνες.


Πρωταγωνιστής στο πρώτο μέρος των σημειώσεων του Ακη Τσοχατζόπουλου (σ.σ. έπεται δημοσιοποίηση και άλλων στοιχείων), εκτός από τον ίδιο τον πρώην υπουργό, είναι και ο άλλοτε γενικός γραμματέας στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας Γιάννης Σμπώκος. Ο τελευταίος – σύμφωνα πάντοτε με τις χειρόγραφες σημειώσεις του Α. Τσοχατζόπουλου – φέρεται να είχε αναλάβει να βγάλει στο εξωτερικό ένα εκατομμύριο ευρώ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2010. 
Ωστόσο, ο Γ. Σμπώκος δεν αποδείχθηκε – κατά την εκδοχή του πρώην υπουργού – συνεπής και για τον λόγο αυτό του απευθύνει δεκάδες γραπτά σημειώματα, ζητώντας του να του επιστρέψει τα χρήματα.

«Πριν από καιρό έφθασα στο σημείο να ζητήσω βοήθεια, θα θυμάσαι, να συνεφέρουμε τον Σμπώκο που τα τελευταία χρόνια αυθαίρετα σταμάτησε, παρά τη συμφωνία που κάναμε, να μου στέλνει σταδιακά έξω (τμηματικά ) το ποσό του ενός εκατομμυρίου που συμφωνήσαμε την Πρωτοχρονιά του 2010!».
Απόσπασμα από το χειρόγραφο αρχείο που κρατούσε ο πρώην υπουργός Ακης Τσοχατζόπουλος, στο οποίο ουσιαστικά ομολογεί τη διακίνηση-ροή χρημάτων στο εξωτερικό ακόμη και στο τέλος του 2010. Είναι αλήθεια βέβαια ότι αποφεύγει να αποκαλύψει στο κατά τα άλλα λεπτομερές σημειωματάριό του την αληθινή πηγή της προέλευσης των χρημάτων, που με επίμονο όμως τρόπο ζητούσε να του επιστρέψει ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Αμυνας Γιάννης Σμπώκος.

ΦΥΛΛΟ ΚΑΙ ΦΤΕΡΟ. Εργο του ανακριτή Γαβριήλ Μαλλή, ο οποίος έχει κάνει φύλλο και φτερό τις τελευταίες ημέρες το αρχείο και τα ημερολόγια του Ακη Τσοχατζόπουλου, είναι να εντοπίσει την αιτία για το οικονομικό αλισβερίσι των δύο ανδρών, όπως παραστατικά προκύπτει σε πολλές σελίδες της δικογραφίας. Είναι εντυπωσιακό το στοιχείο ότι μέσω των σημειώσεών του ο πρώην υπουργός, ο οποίος έχει αρνηθεί οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη, ουσιαστικά δείχνει στη Δικαιοσύνη τον δρόμο για να ψάξει λογαριασμούς του και στο εξωτερικό.
Οι αποκαλυπτικές σημειώσεις διά χειρός Ακη δεν αφήνουν περιθώρια για τους ανοιχτούς οικονομικούς λογαριασμούς που είχε με τον πάλαι ποτέ στενό του συνεργάτη. Από ό,τι φαίνεται μάλιστα οι δυο τους, προτού «τα σπάσουν», είχαν στενές σχέσεις και γνώριζε πολλά ο ένας για τη δράση του άλλου. Βέβαια, τα ποινικά όρια αυτής της συνεργασίας μένει να εξακριβωθούν από τη Δικαιοσύνη καθώς, όπως είναι γνωστό, ο Ι. Σμπώκος ελέγχεται ποινικά για την υπόθεση της προμήθειας των γερμανικών υποβρυχίων.
Δεκάδες είναι τα χειρόγραφα σημειώματα του Ακη Τσοχατζόπουλου, που σε διαφορετικό ύφος και γραφή φέρονται να απευθύνονται στον Ι. Σμπώκο. Το γεγονός αυτό προκαλεί εντύπωση σε δικαστικούς και νομικούς κύκλους που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τους λόγους για τους οποίους ο πρώην υπουργός κατέγραφε όλες του τις σκέψεις και τις κινήσεις γύρω από το φλέγον για αυτόν θέμα.
«Γιάννη, εσύ ξέρεις. Δεν έχεις δικαίωμα να τα κρατάς. Είναι μια παλιά επιτυχής συνεργασία μας, με σοβαρά αποτελέσματα», αναφέρει χαρακτηριστικά σε μία από τις χιλιάδες σελίδες που κατασχέθηκαν από τις Αρχές εκείνο το πρωινό της 11ης Απριλίου 2012 όπου συνελήφθη ο Ακης Τσοχατζόπουλος. «Ο πρώην υπουργός μάλλον... πιάστηκε στον ύπνο», σχολίαζε χθες ένα παλαιός δικηγόρος θέλοντας να δείξει ότι ουσιαστικά με το αποδεικτικό υλικό που κρατούσε ο Ακης Τσοχατζόπουλος το μόνο που έκανε ήταν να διευκολύνει το έργο των δικαστικών Αρχών.
«Γιάννη, δεν έχεις δικαίωμα να τα κρατήσεις! Εσύ δεν είσαι κλέφτης! Δεν είσαι απατεώνας! Εφερες τα χρήματα;», ρωτά σε άλλο χειρόγραφο σημείωμα χωρίς να κρύβει την αγωνία του. «Γι' αυτό δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Φέρε άμεσα τα χρήματα», λέει σε άλλο σημείο της ογκωδέστατης δικογραφίας.

ΟΛΑ ΤΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ. Οι επίμαχες σημειώσεις δεν φέρουν συγκεκριμένη χρονολογία, όπως τα ημερολόγια που κρατούσε ο πρώην υπουργός και σημείωνε με την ίδια επιμέλεια όλα τα ραντεβού που είχε, εντός και εκτός γραφείου, κάθε μέρα με πρόσωπα από τον επιχειρηματικό, πολιτικό και δημοσιογραφικό χώρο. Ωστόσο από μια προσεκτική ανάγνωση διαπιστώνει κανείς ότι οι σημειώσεις αυτές είναι πρόσφατες και φτάνουν μέχρι λίγο πριν από την άσκηση της ποινικής δίωξης εναντίον του για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, που τον έχει οδηγήσει στη φυλακή.
«Μου στερείς τα λεφτά σήμερα, στην πιο κρίσιμη στιγμή της σύγκρουσης με τους διώκτες μου, τους άθλιους παλιανθρώπους... Εγώ μπαίνω επικεφαλής της δεύτερης φάσης με δίωξη από τον εισαγγελέα για ξέπλυμα», αναφέρει δίνοντας μόνος του το χρονικό στίγμα της σύνταξης των επίμαχων σημειώσεων, με παραλήπτη τον Γιάννη Σμπώκο - άγνωστο αν ποτέ έφτασαν σε αυτόν.
Οσο ξεφυλλίζει κανείς το αρχείο διαπιστώνει ότι ο Ακης Τσοχατζόπουλος γίνεται ακόμη πιο αποκαλυπτικός: «Ξέρουμε και οι δυο μας τι χρήματα και από πού στείλαμε με εσένα έξω. Πριν δύο χρόνια σου πρότεινα αποδέσμευση και εκκαθάριση της παλαιάς μας συνεργασίας. Αρνήθηκες έμπρακτα να το προχωρήσουμε. Η μη επιστροφή από το 2010, παρά τις υποσχέσεις και τις συμφωνίες, των 900.000 ευρώ που εγκρίθηκαν από τους δικούς σου, γιορτές 2010, ήταν η μεγαλύτερη ζημιά για εμένα. Γι' αυτό κάλυψε άμεσα την οφειλή σου και τα υποσχεμένα 900.000 ευρώ. Ξεκίνα τώρα με δύο-τρεις κατοσταριές και μέσα στον μήνα τον άλλο τα υπόλοιπα».
Υπάρχουν μάλιστα και κάποια γεγονότα, τα οποία ο κατά τα άλλα περιγραφικός και λεπτομερής συντάκτης του ημερολογίου διστάζει να τα συμπεριλάβει στο αρχείο του σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Εδώ και δέκα μέρες κάτι "νέο". Υφίσταμαι απειλή και απαίτηση "εξόδου"!!! Από κοντά όμως αυτά! Ερχονται και άλλες εξελίξεις, όπως γνωρίζουμε».

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Μιά μαρτυρία για τον Καίσαρα Αλεξόπουλο



…. Το κυνηγητό του στρατιωτικού καθεστώτος δεν σταμάτησε στις πολύχρονες φυλακίσεις. Συνεχίστηκε με επιμονή με όλες τις παράπλευρες συνέπειες. Μία απ’ αυτές ήταν η πεισματική επιμονή της Ασφάλειας να διαγραφούμε από τα Πανεπιστήμια και τα Πολυτεχνεία. Πολλοί από τους έγκλειστους  ήταν νέοι φοιτητές που η σύλληψή τους είχε διακόψει τις σπουδές τους στη μέση και η φυλάκιση δεν τους επέτρεπε να συνεχίσουν. Όχι! Σύμφωνα με το αυταρχικό καθεστώς έπρεπε να εξωπεταχθούν από τον ακαδημαϊκό χώρο δια παντός.

Αίτημα- απαίτηση της Αστυνομίας προς τις αντίστοιχες Πρυτανείες ζητούσε την οριστική απομάκρυνσή μας από τους καταλόγους των φοιτητών της σχολής. Μέτρο σκληρό κι απάνθρωπο! Προσωπικά διαγράφτηκα από το Πανεπιστήμιο τουλάχιστον δυο φορές. Η πρώτη ακυρώθηκε μετά από ένσταση που υπέβαλε ο τότε δικηγόρος μου, ο πρόωρα χαμένος Τάκης Παππάς, φίλος καλός των φοιτητικών μας χρόνων. Η ένσταση εδραζόταν στο ατράνταχτο επιχείρημα ότι η διαγραφή έγινε χωρίς να δοθεί στον εγκαλούμενο το δικαίωμα της απολογίας. Στην επόμενη συνεδρίαση της Πρυτανείας η διαγραφή ακυρώθηκε. Η Ασφάλεια όμως δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Επέμεινε και σε λίγο χρόνο έκανε νέα αναφορά, οπότε κινήθηκε εξαρχής η διαδικασία της διαγραφής. Η έγγραφη απολογία που υπέβαλα στην Πρυτανεία ήταν ένα καταγγελτικό κείμενο, που σαν βάση του είχε την απολογία που είχε γράψει για τον εαυτό του ο αθόρυβος και σεμνός Στέργιος Αγγελίδης, συγκρατούμενος στη φυλακή, που αντιμετώπιζε ανάλογες καταστάσεις με την Πρυτανεία του Πολυτεχνείου.

Την ημέρα της συνεδρίασης της Συγκλήτου η Ασφάλεια φρόντισε με τη γνωστή κλούβα να μεταφερθούμε στο κεντρικό κτίριο της Πανεπιστημίου. Μαζί μου ήταν ο κολλητός μου όλα αυτά τα χρόνια, κουμπάρος κι αδελφός, Νίκος Κιάος, φοιτητής  της ίδιας σχολής με μένα, υποψήφιος κι αυτός για διαγραφή. Ευτυχώς αργότερα σταδιοδρόμησε ως δημοσιογράφος και γλίτωσε από τη Φυσική. Δεμένους με χειροπέδες μας έμπασαν στην αίθουσα τελετών όπου μας φύλαγαν αστυνομικοί. Χειρότερα από τους πιο επικίνδυνους δολοφόνους.

Πρύτανης εκείνη τη χρονιά ήταν ο καθηγητής της σχολής μας Καίσαρας Αλεξόπουλος, τα βιβλία του οποίου αυτή την περίοδο διάβαζα στη φυλακή, έμπλεος αισιοδοξίας ότι θα δώσω σύντομα στο πτυχίο το βασικό μάθημα της Γενικής Φυσικής. Με τον καθηγητή αυτόν είχα στο παρελθόν μια ακόμα προσωπική συνάντηση, όταν παρουσιάστηκα ενώπιόν του, ως εκπρόσωπος του έτους, με αίτημα τη… μετάθεση για αργότερα της ημέρας κάποιας γραπτής δοκιμασίας. Νεαρός τότε, φανατικός, επαρχιώτης, άκριτος κι αδαής είδα πάνω στο γραφείο του μια φωτογραφία: Ο καθηγητής με πλήρη εξάρτυση του σκι, χαμογελαστός, σε μια ελβετική πίστα πάνω στις Άλπεις. Μες την αφέλειά μου έβγαλα αμέσως το συμπέρασμα

«Ε! Τι περιμένεις; Τυπικός εκπρόσωπος της κυρίαρχης τάξης!»

Η ζωή μού έδειξε στην πορεία πόσο βιαστικός και αφελής ήμουν. Ο Καίσαρ Αλεξόπουλος ήταν πάντα ένας τζέντλεμαν, αλλά εγώ δεν γνώριζα ακόμα την ιδιότητα  αυτή. Στο πεζό μου αίτημα για αναβολή μου απάντησε μ’ έναν υποτιμητικό τόνο

«Αφού δεν ντρέπεστε, το αίτημα σας γίνεται δεκτό!»

Έφυγα σαν βρεγμένη γάτα αλλά στους συμφοιτητές μου εμφανίστηκα ως νικητής και  τροπαιοφόρος αφού πέτυχα το στόχο.

Σήμερα ήταν η δεύτερη φορά που συναντιόνταν οι δρόμοι μας. Μπήκε με ορμή μέσα στην αίθουσα τελετών και μόλις είδε το θέαμα έβαλε τις φωνές

« Είναι απαράδεκτο! Μέσα στον ιερό αυτό χώρο με χειροπέδες! Απαράδεκτο! Να ελευθερωθούν αμέσως και να γυρίσουν πίσω»

Τυπικός, ψυχρός χωρίς ν’ αφήνει περιθώρια για πλησίασμα και παρεξηγήσεις είπε στον δικηγόρο μου

« Εμείς θα τους διαγράψουμε. Δεν γίνεται αλλιώς. Εσείς θα υποβάλετε ένσταση την άλλη μέρα»

Έτσι κι έγινε. Με τέτοιες νομικές διαδικασίες και διατυπώσεις η διαγραφή τυπικώς δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο «δεξιός» και «συντηρητικός» καθηγητής στάθηκε στο ύψος του, σε αντίθεση με πολλούς άλλους που τα προηγούμενα χρόνια πουλούσαν προοδευτική εικόνα, αλλά την κρίσιμη στιγμή δεν στάθηκαν άξιοι των προσδοκιών του λαού και των φοιτητών τους. ………..

Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Ένα "χαρτί" που ξοφλήθηκε στο ακέραιο


Κανάρης γύριζε τ 1825 πρακτος π τν λεξάνδρεια, που εχε πάει ν κάψη τν Τουρκοαιγυπτιακ στόλο. Κα σ ν μν φτανε πίκρα του γι τν ποτυχία, κουγε κα τ μουρμουρητ τν ναυτν του, πο μέρες εχαν ν φν κα ν πιον νερό. Τ καράβι τους εχε σώσει π μέρες τς προμήθειές του. Πλέοντας λοιπν στ’ νοιχτά, κάποιος ναύτης τν πλησιάζει κα το λέει:

―Καπετν Κωνσταντή, να καράβι π μακριά.

―Καλά, το ποκρίνεται συχα Κανάρης.

Σ μισ ρα τ δυ πλοα βρέθηκαν κοντ κα ο νατες το Κανάρη παρατήρησαν, τι ταν να μεγάλο αστριακ στιοφόρο.

μπρός, παιδιά, πιάστε τος γάντζους, προστάζει πυρπολητής.

Μερικο π τος νατες πραν τ τουφέκια τους, λλοι κατέβασαν μι βάρκα κα μ τος γάντζους κόλλησαν στ ξένο πλοο. Τότε Κανάρης μ τν χώριστό του σύντροφο Μικ κα μερικος λλους νατες σκαρφαλώνει σ’ ατ μ τν πιστόλα στ χέρι κα παρουσιάζεται στν πλοίαρχο.

―Τί θέλετε; ρωτ μ τρόμο Αστριακός, γιατ νόμισε, πς ταν πειρατές.

―Θέλομε ν μς δώσης ψωμί, τυρί, νερ κα π ,τι λλο χεις, γιατ πεθαίνομε π τν πενα.

πλοίαρχος κατάλαβε τότε μ ποιος εχε ν κάνη κα προστάζει τος νατες του ν τος φέρουν ψωμιά, τυρί, να βαρέλι σαρδέλες κα ρκετ νερό. φο τ κατέβασαν στ βάρκα, Κανάρης επε στν Αστριακ πλοίαρχο:

―Λεφτ δν χω τώρα ν σ πληρώσω· γράψε λοιπν πόσα κάνουν σ’ να χαρτ κα φέρε το ν σο τ πογράψω.

―Δν κάνει τίποτε, ποκρίθηκε πλοίαρχος γνωρίζοντας τ φτώχεια τν παναστατν.

―Φέρε το, επα, κα γράψε δυ χιλιάδες γρόσια! πάντησε θυμωμένος πυρπολητής. Τ πόγραψε κα τ δίνει στν πλοίαρχο λέγοντας:

―Τ θνος μας θ σ πληρώση!

λλ σες δν χετε θνος, τόλμησε ν π κενος.

στραψαν τ μάτια το Κανάρη, γρίεψε τ πρόσωπό του κα μ θυμ κα περιφρόνηση επε:

―Σ δν χωμε θνος, θ κάνωμε!

τσι χωρίστηκαν, νας πιστεύοντας στ λόγια του, πο ταν πεποίθηση λων τν σκλαβωμένων, κα λλος κουνώντας τ κεφάλι του π δυσπιστία στ νειροπολήματα τν ραγιδων.

ξόφληση

Πέρασαν τ χρόνια κα Ελλάδα γινε λεύθερη. Κανάρης, σεβαστς πι ναύαρχος, ταν πουργς τν Ναυτικν, κα καπετν Μικς πλοίαρχος σ’ μπορικ σκάφος. Μικς τυχε κάποτε στ Γαλάζι τς Ρουμανίας ν’ γοράζη σιτάρι. κε βρκε κα τν Αστριακ πλοίαρχο, πο τότε μόνο τν ναγνώρισε, ταν το θύμισε τν παλι δυσάρεστη συνάντηση· τν παρακίνησε μάλιστα ν περάση π τν θήνα, γι ν πληρωθ, κα μ κόπο τν κατάφερε ν δεχτ. να πρω λοιπν Μικς κα Αστριακς πγαν στ πουργεο κα ζήτησαν ν δον τν Κανάρη. μα μπκαν, Μικς το επε:

 ―ξοχώτατε, θυμσαι, πο πόγραψες μι πόδειξη γι δυ χιλιάδες γρόσια σ’ να πλοίαρχο Αστριακ κοντ στν λεξάνδρεια;

, ναί, θυμομαι, πάντησε, φο σκέφτηκε λίγο Κανάρης.

―Ν λοιπόν, πλοίαρχος ρθε ν πάρη τ χρήματα.

Κανάρης ζήτησε τν πόδειξη, τν κοίταξε καλ καλ κα πειτα μ θνικ περηφάνια λέει στν Αστριακό:

―Βλέπεις, πλοίαρχέ μου, πς μες ο λληνες ,τι λέμε τ κάνομε! πόγραψε κατόπιν να νταλμα κα τό δωσε στν πλοίαρχο, γι ν πληρωθ

Αναγνωστικό Έκτης Δημοτικού, 1952


Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Αρκετοί μικροί σεισμοί βόρεια - βορειοδυτικά της Πρέβεζας

Αρκετοί σεισμοί (οι περισσότεροι από 2 μέχρι 3 R) σημειώνονται τις τελευταίες μέρες  με επίκεντρα Βόρεια, Βορειοδυτικά γύρω στα 35 χιλιόμετρα από την Πρέβεζα, όπως δείχνει ο χάρτης.
Περισσότερα στο atpreveza 

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Μετεκλογικά πρωτοσέλιδα (2)




Εγέρθητι!

video platformvideo managementvideo solutionsvideo player

Και οι δημοσιογράφοι ηγέρθησαν...

Υ.Γ.1: Τελικά οι εκλογές έγιναν για να μπει στη Βουλή η ΧΑ.

Υ.Γ.2: Μην ξύνεστε, σκεφτείτε μήπως κατά βάθος αυτό θέλατε. Πόσο ρατσιστές είστε (είμαστε); Πόσο αγαπάτε/αμε τους μετανάστες, τους μαυριδερούς, τους τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους, τους ανάπηρους και δύσμορφους, τους Εβραίους, τους κομμουνιστές; Αυτούς που ο Χίτλερ έκανε σαπούνι. Απλά είναι θέμα διαβαθμίσεων, αποχρώσεων και στυλ. Ακούσιες συνέπειες ή υποσυνείδητες εκούσιες; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Μετεκλογικά πρωτοσέλιδα (1)





Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Σε ένα φίλο...τον Μιχάλη Αντώνογλου

Α, ρε Μιχάλη, δεν φανταζόμουν ποτέ οτι θα έγραφα για το έργο σου εδώ λίγες μέρες αφότου μας άφησες. Σχεδίαζα άλλα να σου γράψω.Σε ήξερα από τον καιρό των ορειβατικών μου εξορμήσεων με τον Ε.Ο.Σ. Ιωαννίνων πριν από χρόνια, πάνε ίσως και 20 και πάνω. Δεν άρχισα την ορειβασία νωρίς, ίσως από αβελτηρία, ίσως από ανοησία και αναγκάστηκα να την εγκαταλείψω νωρίς όταν κάποια μυοσκελετικά προβλήματα με ανάγκασαν. Έτσι περπατήσαμε μαζί τις κορφές για λίγο, αλλά αρκετό διάστημα για να σε γνωρίσω. Και πώς θα γινόταν αλλιώς άλλωστε; Θυμάμαι ανεβαίναμε στο Σιάδι της Μύγας κάποιο πρωϊνό του Νοέμβρη, από εκείνα που τα πρώτα κρύα σου παγώνουν την αναπνοή. Αρχάριος εγώ, εσύ πολύπειρος. Κάποια οικογενειακά προβλήματα, απώλειες αγαπημένων προσώπων, με κρατούσαν σφιγμένο και βυθισμένο στις σκέψεις μου. Το κεφάλι κάτω. Δεν μπορούσα να κοιτάξω. Και μου λες, έτσι χωρίς να με ξέρεις:"Ρε φίλε, δεν περπατάνε έτσι. Σήκωσε το κεφάλι και δες τη Φύση". Και το έκανα. Και είδα. Είδα τη Φύση να μου χαμογελάει. Και χαμογέλασα στο πρώτο σου καλαμπούρι μετά. Κι έτσι σε γνώρισα. Γιατί, εσύ Μιχάλη, βρέξει-χιονίσει, δύσκολα- ξεδύσκολα, πάντα το καλαμπούρι στο στόμα. Και να μας φιλοδωρείς στο λεωφορείο με ένα ακόμα ανέκδοτο. Και ατέλειωτο πειραχτήρι. Να πειράζεις καλόκαρδα, όλους, σχεδόν όλους. Πάντα μέσα στα όρια όμως. Και να μας φέρνεις γλυκά, τα δικά σου γλυκά, όταν κουρασμένοι γυρνούσαμε. Να τονωθούμε με την γλύκα τους. Τη γλύκα της ψυχής σου. Αργότερα έμαθα κι άλλα. Πως ήσουν σπουδαίος ζωγράφος. Ποτέ δεν μας το ανέφερες. Οι άλλοι. Πως διάβαζες βιβλία ατέλειωτα. Βιβλιοφάγος, κι ας μην ήσουν από τους λεγόμενους διανοούμενους. Αυτοδίδακτος σε όλα. Και μουσικός ακόμα. Με το ντέφι σου, με το μπουζούκι σου. Θυμάμαι πώς σε μια Ορειβατική συνάντηση μετά από σκληρή ανάβαση κάτω απ' τη βροχή έστησε/στήσαμε μουσκεμένοι το απόβροχο με τραγούδι και με τη συνοδεία σου, μαζί με τον παλιό μου δάσκαλο, τον Γιώργο το Μακρίδη ολόκληρη αναπαράσταση Ηπειρώτικου γάμου με  νύφη παρωδία, δεν χρειαζόταν πραγματική άλλωστε, η φαντασία τα γέμιζε όλα, ψίκι ολόκληρο, να περάσει η ώρα, λίγο προτού νυχτώσει, και μετά την άλλη μέρα ανάβαση, εξαντλητική. Να μας χαζεύουν οι Αθηναίοι και οι άλλοι και να απορούν: Πού βρίσκουν τόσο κέφι μετά τόση κούραση; Το ατέλειωτο κέφι σου που τσίγκλιζε το δικό μας. Αξέχαστες στιγμές... Και τώρα; Να μην μπορώ να το πιστέψω. Το έμαθα αργά, δεν είμαι δα και τόσο ενημερωμένος στα κοινωνικά. Το διάβασα τυχαία στην τοπική εφημερίδα. Αδύνατον. Δεν φεύγει έτσι ένας τέτοιος άνθρωπος. Δεν μπορεί. Κοιτάζω τις κορυφές τριγύρω και την αγαπημένη σου διαδρομή Περίβλεπτος-Δίκορφο και να λέω, όχι δεν μπορεί να μην είναι ο Μιχάλης ποτέ ξανά αρχηγός. Εγώ καλά, δεν μπορώ πια να ξανανέβω. Αλλ' αυτός; Και έμαθα σήμερα για την νέα σου Έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο. Να πάω να τη δω. Πώς να τη δω όμως; Το έργο του ανθρώπου, εντάξει, ζει και μετά απ' αυτόν. Αλλά πόσο γυμνό είναι χωρίς αυτόν! Γιατί κακά τα ψέματα, όσο κι αν  λέν' οι κριτικοί το αντίθετο, μόνο μια χαραμάδα ανοίγει και αφήνει ο δημιουργός να δείξει με το έργο του την ψυχή του . Δεν γνωρίζεις τον Άνθρωπο από το έργο του μόνο. Γιαυτό και σου λείπει. Τόσο πολύ.