Τη δεκαετία του 1780 αναρχία και απληστία επικρατεί στην περιοχή των Ιωαννίνων. Οι διοικούντες είναι διεφθαρμένοι και στην ύπαιθρο επικρατεί ληστοκρατία. Μετά το θάνατο του Μεχμέτ Πασά (καλού πασά) ανέλαβε το πασαλίκι ο ανεψιός του Σουλεϊμάν. Αυτός ήταν άνθρωπος φαύλος, ανήθικος, αδύναμος και επηρεαζόταν απ’ τη γυναίκα του.
Οι ραγιάδες γονάτιζαν από τους φόρους του του άπληστου Σουλεϊμάν Πασά. Οι βασιλικοί φόροι δεν έφταναν στην Πόλη αλλά στο ταμείο του και η Πόλη νόμιζε ότι οι ραγιάδες δεν πληρώνουν.
Έτσι ο Καπεσοβίτης Ιωαννούτσος Καραμεσίνης, Γενικός Προεστώς Ιωαννίνων και Ζαγορίου, μαζί με άλλους ισχυρούς Γιαννιώτες φεύγει για την Κων/πολη.
Γίνονται δεκτοί από το Σουλτάνο, του αναλύουν την κατάσταση στα Γιάννενα και τον πείθουν για αποκεφαλισμό του Σουλεϊμάν.
Την υπόθεση βοήθησαν ισχυροί Ζαγορίσιοι στην Πόλη και κυρίως ο Καπεσοβίτης Χριστόδουλος Πασχάλογλου, γιατρός και μυστικοσύμβουλος τεσσάρων κατά διαδοχή Σουλτάνων.
Το 1786 αποκεφαλίζεται ο Σουλεϊμάν Πασάς.
Η Σουλεϊμάν Πασίνα καλεί το φίλο της Τουρκοαλβανό Αληζότ Αγά από το Αργυρόκαστρο που αναλαμβάνει τη διοίκηση αλλά προκύπτει χειρότερος από το Σουλεϊμάν.
Μια μερίδα ισχυρών Τούρκων στα Γιάννενα συσπειρώνονται γύρω από τον Ασήμ Μπέη που αναλαμβάνει τη διοίκηση του πασαλικίου και ο Αληζότ φεύγει.
Αλλά και ο Ασήμπεης προκύπτει αδύναμος και η κατάσταση δεν διορθώνεται.
Έτσι φτάνουμε στα 1788, οπότε εμφανίζεται στο Πέραμα ο Αλή Πασάς, καλεσμένος από τον Ιωαννούτσο Καραμεσίνη.
Ο Αλής είχε διοριστεί προ πολλού πασάς στα Τρίκαλα και τώρα περιμένει το φιρμάνι που τον διορίζει πασά στα Γιάννενα.
Δε μπαίνει στα Γιάννενα ύστερα από συμβουλές των Ζαγορισίων, τους οποίους γνωρίζει πολλά χρόνια και τους εμπιστεύεται.
Εξάλλου δε θέλει να τα χαλάσει και με την ισχυρή μερίδα των Τούρκων των Ιωαννίνων κι ελπίζει να γίνει αποδεκτός και από αυτούς.
Βεβαίως, φοβάται και τη ραδιούργο Σουλεϊμάν Πασίνα και ο φόβος του επαληθεύεται δέκα χρόνια αργότερα όταν αυτή δολοφονεί το φίλο του και αδερφοποιτό του Ιωαννούτσο Καραμεσίνη.
Η δημοτική μούσα διέσωσε ως εξής το ….πραξικόπημα εναντίον του Σουλεϊμάν Πασά και το άδοξο τέλος του.
Ποιος θέλει ν’ ακούσει κλάματα, δάκρυα και μοιρολόγια,
ας πάει μεσ’ τα Γιάννινα, αντίκρ’ από το Κάστρο
ν’ ακουρμαστεί την Πάσαινα, τη Σουλεϊμάν Πασίνα
πως σκούζει και πως θλίβεται και χύνει μαύρο δάκρυ.
«Δε στώπα η δόλια μια φορά, δε στώπα τρεις και πέντε
με το ραγιά μην πιάνεσαι και με τους Ζαγορίσιους
τ’ οι Ζαγορίσιοι είναι κακοί, δουλεύουνε στην Πόλη.
Στέλνουν πεσκέσια στον Πασιά, φλωριά στο Σατραζάμη,
γλυκό κρασί στη Βαλιντέ, χρυσάφι στο Βεζύρη,
και στο Σαράϊ μπαίνουνε σα’ νάναι σπιτικό τους.
«Καίνε την ψάθα στο Γιαλί και Τούρκους χαντακώνουν»!
(Κ. Βαρζώκας: Ζαγορίσια Δημοτικά Τραγούδια- Ιωάννινα 1982)
ΠΗΓΗ: «Συνέβη στο Καπέσοβο…και έγινε τραγούδι»
Ημερολόγιο 2002 του Πολιτιστικού Συλλόγου Καπεσόβου «ο Αλέξης Νούτσος».
ΣΧΕΤΙΚΑ: 1) Ζαγοροχώρια. Προορισμοί, Ξενώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου