Μοιρολόϊ για τον Ιωαννούτσο Καραμεσίνη.

Ο Ιωαννούτσος Καραμεσίνης του Αλεξίου διετέλεσε Γενικός Προεστώς Ζαγορίου και Ιωαννίνων πριν τον ερχομό του Αλή Πασά και οπωσδήποτε απ’ το 1788, που εγκαθίσταται πασάς στα Γιάννενα ο Αλής, ως το 1798 που ο ίδιος δολοφονείται.

Ο Ιωαννούτσος Καραμεσίνης χαρακτηρίζεται απ’ το Μακρυγιάννη «Ρωμαίος Πασάς» και στην τοπική παράδοση «Ρωμιόπασας».

Ο Κ. Βαρζώκας στο βιβλίο του «Αλέξης Νούτσος, Γιάννενα 1971» γράφει για τον Ιωαννούτσο: «…έζησε πολλά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Η τεράστια περιουσία του, η πολιτική του φρόνηση, η φιλανθρωπία του, η αρχοντιά του γενικά έμειναν ως σήμερα ζωντανά στην τοπική παράδοση…».

Ο Καπεσοβίτης άρχοντας μαζί με ισχυρούς Ζαγορίσιους και Γιαννιώτες, συνετέλεσε στον αποκεφαλισμό του Σουλεϊμάν Πασά κι αυτό δεν το συγχώρησε ποτε η πανούργα Σουλεϊμάν Πασίνα.

Παράλληλα ο Ιωαννούτσος πρωτοστάτησε και στην έκδοση φιρμανιού για τον διορισμό του Αλή στο πασαλίκι των Ιωαννίνων.

Τούτο αποτέλεσε ένα ακόμη λόγο μίσους κατά του Ιωαννούτσου, τόσο από τη Σουλεϊμάν Πασίνα, όσο και από τους Οθωμανούς Τούρκους που παραμερίστηκαν.

Τα Γιάννινα έχουν Πασά τον Αλή αλλά ένα μέρος της εξουσίας ανήκει στους Ζαγορίσιους και στους Αρβανίτες.

Οι Οθωμανοί Τούρκοι των Ιωαννίνων, τους οποίους ούτε ο Αλής συμπαθούσε, συσπειρώνονται γύρω από τη Σουλεϊμάν Πασίνα κι αποφασίζουν τη δολοφονία του Ιωαννούτσου.

Ένα βράδυ λοιπόν, φεύγοντας απ’ το αρχοντικό της Σουλεϊμάν Πασίνας, όπου ήταν καλεσμένος στους γάμους της κόρης της, δολοφονείται άγρια από πληρωμένους Τούρκους.

Ο Αλής, συντετριμμένος από το χαμό του αδερφοποιτού του Ιωαννόυτσου, μοιρολογεί πάνω στο κατακρεουργημένο σώμα του:

«Δε στώπα Νούτζο μ’ αδερφέ…..

Ο Αλής ορκίζεται παντοτινή αγάπη κι αφοσίωση στον Αλέξη Νούτσο τον οποίο έχει Γενικό Προεστό Ζαγορίου και Ιωαννίνων από το 1798 ως το 1820

Ψηλά στου Βίκου την κορφή καρσί απ’ το Βραδέτο

μια πέρδικα κατάμαυρη επικροκελαϊδούσε,

Δεν κελαϊδούσε σαν πουλί μόνο μοιρολογούσε.

Τιν’ το κακό που γίνηκε στο δόλιο το Ζαγόρι,

τον Προεστώτα σκότωσαν τον άρχοντα Γιαννούτσο.

«Δε στώπα Νούτσο μ’ αδερφέ να κάτσεις μετ’ εμένα.

Δε μ’ άκουσες κι εκίνησες στα Γιάννινα και επήγες

Να προσκυνήσεις τούρκισσα τη Σουλεϊμάν Πασίνα

κι αυτή για ευχαρίστηση σούκοψε το κεφάλι

και τωρριξε στα χώματα για να το φαν’ οι σκύλοι.

Ανάθεμά σε Πάσαινα και τρισανάθεμάσε

κι αυτόν τον Αληζότ αγά που πήρες στο πλευρό σου».

(Δημοσίευση: Κ. Βαρζώκα «Αλέξης Νούτσος» Γιάννινα, 1971.

ΠΗΓΗ: Ημερολόγιο 2002 του Πολιτιστικού Συλλόγου Καπεσόβου με θέμα «Συνέβη στο Καπέσοβο και έγινε τραγούδι»