Κωλοέλληνες

"ΝΑΙ ΡΕ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ...

Μια θάλασσα που μπαζώνουμε και που λερώνουμε συστηματικά με τα σκουπίδια μας. Γιατί δικιά μας είναι και ότι θέλουμε την κάνουμε. Δικιά μας είναι, για να αφήνουμε τα πλαστικά μας, τα αντηλιακά μας, τα μπουκάλια μας, δικιά μας είναι για να χτίζουμε στις παραλίες μας τα αυθαίρετα μας .

Γιατί έτσι, επειδή είμαστε «Έλληνες.»

-ΓΙΑΤΙ ''ΚΑΜΑΚΙ'' ΚΑΙ ''ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ...

Σωστά, προφανώς είμαστε περήφανοι που το φλερτ το ονομάζουμε «καμάκι» μετατρέποντας τις γυναίκες σε ψάρια που κατά τη γνώμη μας (μόνο) έλκονται από τη μπόχα του κρεμμυδιού στην ανάσα των επίδοξων εραστών. Γιατί έτσι, επειδή είμαστε «Έλληνες».

-ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙ...

Γιατί δεν γουστάρουμε να δουλεύουμε, είμαστε εκ πεποιθήσεως τεμπέληδες, αντιπαραγωγικοί και εγωιστές. Οι άλλοι πρέπει να δουλεύουν για μας, εμείς είμαστε όλοι γεννημένοι δήθεν αφεντικά. Γιατί έτσι, επειδή είμαστε «Έλληνες.»

-ΓΙΑΤΙ ''ΛΟΥΛΟΥΔΟΠΟΛΕΜΟΣ'' ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ...
Γιατί προτιμάμε τα λουλούδια να τα βλέπουμε τσαλαπατημένα στις πίστες αντί σε κήπους και βάζα. Εκατοντάδες σπασμένα πιάτα, τσακισμένα λουλούδια και η διάχυτη μυρουδιά από το ουίσκι είναι η «διασκέδαση» μας. Γιατί έτσι, επειδή είμαστε «Έλληνες.»

-ΓΙΑΤΙ ΠΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΑΚΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΙΝΕΙ...
Γιατί πεθαίνουμε ένδοξα ως...Έλληνες κάθε Σαββατοκύριακο στους δρόμους οδηγώντας μεθυσμένοι και μη βλέποντας μπροστά μας καθώς μας έχουν πιεί τα «τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια» αλλά βέβαια δεν το ξέρουμε. Γιατί έτσι, επειδή είμαστε «Έλληνες».

-ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΛΟΙ ΒΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΕΚΕΙ...
Γιατί η ελλειμματική μας παιδεία σκοτώνει τα όνειρα πριν γεννηθούν, γιατί δεν μας ενδιαφέρει να εμπνεύσουμε και να εμπνευστούμε γιατί βρίζουμε το Δημόσιο επειδή μας βασανίζει γιατί και αντί να το αλλάξουμε, απλά επιλέγουμε να γίνουμε και εμείς βασανιστές των Άλλων.

Γιατί έτσι, επειδή είμαστε «Έλληνες.»

-ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΘΙΣΟΥΜΕ...
Τα πάντα, ναι. Σπρώχνουμε, ποδοπατάμε, βρίζουμε, διαχέουμε τον ιδρώτα μας παντού και ναι, στο τέλος καθόμαστε θριαμβευτές και χυδαία αγενείς. Γιατί έτσι μάθαμε, γιατί οι «άλλοι» είναι πάντα οι εχθροί. Γιατί έτσι, επειδή είμαστε «Έλληνες.»

-ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ ΚΟΡΝΑΡΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΣΥΝΗΘΕΙΑ...
Συνήθεια, ναι. Στο θόρυβο, στην ηχορύπανση αλλά και στη γελοιότητα να νομίζουμε πως κάτι καταφέραμε αν φτάσουμε στο επόμενο φανάρι πρώτοι. Και δεν αισθανόμαστε παντελώς γελοίοι (που είμαστε) όταν βλέπουμε αυτούς που προσπεράσαμε με 1000 να φτάνουν με την ησυχία τους στη διπλανή λωρίδα. Ακοινώνητοι παντού. Γιατί έτσι, επειδή είμαστε «Έλληνες.»

-ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΕ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΞΕΝΟ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ''ΚΑΨΟΥΡΑ''...
Όχι, δεν θα καταλάβει ο ξένος. Μόνο που το Ρωμαίος και Ιουλιέτα στα αγγλικά γράφτηκε, από εγγλέζο «κουτόφραγκο». Και είναι το έργο, μία passionate erotic and dramatic tragedy. Όλες οι λέξεις με αρχαιοελληνική ρίζα, μόνο που οι «πρόγονοι» δεν θα καταλάβαιναν και εκείνοι τι σημαίνει «καψούρα». Γιατί εκείνοι ήταν Έλληνες και ομιλούσαν την Ελληνική. Εμείς, είμαστε «Έλληνες»

-ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΑΝ ΛΕΞΕΙΣ ΕΚΛΕΒΑΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ...
Σωστό! Ή μάλλον OK, κουλ , αλλά σαν το σκέφτομαι είμαι ντάουν. Πάμε τώρα για σόπινγκ και μετά για ένα ντρινκ? A…σόρι…έχω μίτινγκ! Μπάιιιιιι!

-ΓΙΑΤΙ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΝΑΜΕ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ Κ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ...
Αυτή τη σαχλαμάρα, αν δεν κάνω λάθος την είχε πει η Μελίνα Μερκούρη. Για κοιταχτείτε καλύτερα: αυτοί που κορνάρουν στο κενό, που κάνουν τα πάντα για μία θέση στο λεωφορείο, που…βράζει το αίμα τους, που αλλάζουν κινητό κάθε χρόνο, που ξενυχτάνε κάθε μέρα ενώ δουλεύουν που έχουν κάνει το «κέρατο» στυλ και ιδεολογία δεν θέλουν ψυχίατρο; Γιατί έτσι, επειδή είμαστε « Έλληνες.»

-ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΝΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΜΟΛΙΣ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΑ 18 ΜΑΣ
Και έτσι, με συνέπεια, παράγουμε μαλθακά μαμμόθρεφτα, ανεύθυνα και βολεμένα που δεν μαθαίνουν ποτέ να στέκονται στα πόδια τους παρά μόνο μέσα από ατυχίες και συμφορές. Και αυτόν τον απέραντο εγωισμό τον βαφτίζουμε «στοργή». Γιατί έτσι, επειδή είμαστε « Έλληνες.»

ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΣΙΓΑΡΑ...
Και όταν έρθουν οι λογαριασμοί τα χρέη και οι κατασχέσεις, φταίει το σύστημα, ο καπιταλισμός, οι αμερικάνοι, ο γείτονας, ο διαιτητής, ο δήμαρχος, το αφεντικό, και ο…Χατζηπετρής.

Γιατί έτσι, επειδή είμαστε « Έλληνες.»

-ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΑΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΟΙΜΟΝΤΟΥΣΑΝ ΣΤΑ ΔΕΝΤΡΑ...
Και ενώ κοιμόντουσαν στα δέντρα, μας έφτασαν, μας ξεπέρασαν, και τώρα μας κοιτάνε από απόσταση. Αγάπησαν κάθε τι δικό μας που εμείς περιφρονήσαμε, θεράπευσαν τον Πολιτισμό μας όταν εμείς τον καίγαμε και τον απαγορεύαμε. Βέβαια όταν εμείς χτίζαμε τον Παρθενώνα είχαμε και κάτι που αυτοί δεν είχαν τότε: Δούλους. Γιατί έτσι, επειδή είμαστε « Έλληνες.»

-ΓΙΑΤΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ, Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΙ Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ...
Αυτοί, σίγουρα ήταν. Εμείς τι σχέση έχουμε με αυτούς;

Εμείς «γουστάρουμε» να’ ουμ τη Βίσση και τη Βανδή και τα καμένα καψούρια .
Εμείς είμαστε οι «Έλληνες» που ποδοπάτησαν και ώθησαν στα ξένα, τα καλύτερα μυαλά του τόπου. Εμείς γουστάρουμε τη «μαγκιά και την καψούρα»

Εμείς είμαστε «ωραίοι» επειδή κορνάρουμε, επειδή ποδοπατάμε, επειδή σπρώχνουμε, επειδή είμαστε ημιμαθείς, επειδή κρίνουμε τους πάντες και τα ξέρουμε όλα.

Εμείς που:

Τον Μητρόπουλο τον ξέρουμε μόνο έναν ποδοσφαιριστή και όχι ως τον διάσημο Μαέστρο.

Την Κορομηλά ως τηλεπαρουσιάστρια αλλά όχι ως Συγγραφέα και Λαογράφο.

Τον Ελύτη ως....ως ιδιοκτήτη της εταιρίας που παράγει τις φρυγανιές "Ελίτ".

Τον Σκαλκώτα ως συνταγή μαγειρικής με σκαλοπίνια και μανιτάρια.

Αν δε, προσθέσω και έναν κατάλογο επιφανέστατων Ελλήνων και Ελληνίδων από όλο το φάσμα των Τεχνών και των Επιστημών που δεν γνωρίζουμε κα-θό-λου....ε, θα χρειαστούμε μερικές σελίδες ακόμα.

Εμείς!

Με την κομπορρημοσύνη, εμείς οι κωλοέλληνες οι τσιφτετέλληνες που λέει και ο Σαββόπουλος(1).

Αυτό το θλιβερό κείμενο, είναι η…ιδεολογικοποίηση και η "εξέλιξη" του κλασικού και χυδαίου «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»
Μετατρέψαμε απλά το Εγώ, στο Εμείς.

Στο Εμείς του Πάτου"
Αναδημοσίευση από το blog: Στήλη άλατος
(1)
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

"Μελαψές φυλές
κοντοπόδαρες,
Σειληνοί του κράτους
που ξερνάει και να`τους,
τσιφτετέλληνες
με γονείς ληστές
των συντρόφων τους θύτες
για ανμηστία αλήτες
τώρα διοικητές.
Κράτος ασυστόλων
και πεσμένων κώλων
κωλοέλληνες.

Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη
που φτάνει στον γνωστό αγριορωμιό
στο Ντάτσουν μιας φυλής που ζει φευγάτη
απ` ό,τι Ελληνικό στον κόσμο αυτό.

Κωλοέλληνες
μασκαρλίκια δες
στο Άλφα της Αξίας
της Αρχής της Μίας
λουτροκαμπινές.
Τιμωρός καιρός
πέντε αιώνες δύσης
εθνικής θα ζήσεις
από δω και μπρος
με αγγλικές αλφαβήτες
μαλλιαροί μου Ελλαδίτες
θλιβερές μου πορδές.

Πνεύμα αλήτικο
Ελλαδίτικο
σε μικρά Ασία,
Κύπρο,Λευκωσία
Βόρειο Ήπειρο.
Δεν ακούει κανείς
στο χειρότερο
του Ελληνισμού κομμάτι
στην Ελλάδα ζούμε

Μια φάουσα καταπίνει τον αέρα,
τη θάλασσα,την πόλη,το ιερό,
πλημμύρισε σκουλήκια η μητέρα
το ρόδο καταγής βγάζει καπνό.

Δεν υπάρχει ελπίς
στην Ελλάδα ζεις.

Σκαλιστές σκιές
μακρυχέρηδες
με το φως σπασμένο
κρατικοποιημένο,
αχ,οι Έλληνες !
Αλλά εκεί στην ξένη
στην οθόνη σκυμμένοι
θεϊκά δεμένοι
με την οικουμένη
στους απέναντι τόπους
φωτοκολλημένοι
απ`τον εδώ ουρανό τους.

Κι ενώ εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις
ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί
και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης
στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί

στους Πανέλληνες
στους Πανέλληνες."

Αφορμή για το post το σημερινό επεισόδιο σε Κεντρική καφετέρια της Μικρής μας Πόλης: Πολιτισμένο περιβάλλον, ωραία καθίσματα, εορταστική διακόσμηση, και "κουλτουριάρικοι" πίνακες, ένα πιάνο, αισθητικός τιμοκατάλογος. "Ωραία, λέω, εδώ θα πιώ τον καφέ μου, είναι και ήσυχα". Οντως, δεν έχει ορδές Αθηναίων, Σαλονικιών και άλλων εκδρομέων, που φωνασκώντας και τσιρίζοντας αυτές τις μέρες, κάνουν τη ρομαντική βόλτα στο Μώλο, σκέτο γυφτοπανηγύρι, φωνές του τύπου "Γιώργο, πάμε να πάρουμε κανένα μπακλαβά ", ή "Α, τι ωραία είναι η λίμνη, πού είναι ο τάφος της Κυρα-Φροσύνης;" (αλήθεια, τόσα χρόνια Γιαννιώτης, πού είναι, δεν το ξέρω;) ή "Στο σπίτι του Αλή-Πασά πήγατε;", νομίζοντας οτι το κελί που σκοτώθηκε το κάποτε λιοντάρι της Ηπείρου είναι το "σπιτάκι" του, τόσο ξέρουν, τόσο διάβασαν, αυτά λένε. Ιεροσυλία σε ένα τόπο, που "βοά" από Ιστορία, τόποι γεγονότων, ηρωϊσμών, μαρτυρίου, όπου οι αιώνες κοιτούν από μακριά τους τωρινούς ανθρώπους και γελάνε.
Και νάσου στο "πολιτισμένο" μου περιβάλλον, όλα καλά, καλός καφές, ευγένεια "Τι θα πάρετε, παρακαλώ;" μια παρέα μεσήλικων κατεβάζει τα ουζάκια της και μαζί μια οικογένεια. Μπαίνει ένας ηλικιωμένος λαχειοπώλης, ένας κοντός ταλαιπωρημένος άνθρωπος: Διαφημίζει τα Κρατικά Λαχεία των ημερών, μέρες που 'ναι, τώρα περιμένει να πουλήσει να βγάλει κάτι παραπάνω από το μεροκάματο, τώρα αν θα κάνει κάτι γιατί τις άλλες.... Αγοράζει μια οικογένεια, ε, η ελπίδα... Φεύγει προς την πόρτα. Το αφεντικό- σαραντάρης, ψηλός, γεροδεμένος- ξεκόβει από την παρέα των μεσηλίκων, τον πλησιάζει και του λέει απειλητικά: "Εδώ δεν θα ξαναμπεις, ενοχλείς τον κόσμο". "Γιατί, του απαντά, έχω δικαίωμα". "Ακούς τι σου λέω; Εδώ, ποτέ". Κουβέντα στην κουβέντα, τον σπρώχνει να βγει έξω. Αντιδρά το ανθρωπάκι, πιο ηλικιωμένος και ασθενικός, αλλά αντιδρά, ο άλλος τον πιάνει από τον λαιμό. Αντιδρούν απ' την παρέα του, τον συγκρατούν. "Ακούς εκεί, ήρθαν προχτές κάτι λουλουδούδες και κλέψαν το κινητό ενός πελάτη". Μπορεί να έχει και δίκιο. Σίγουρα δε μου φαίνεται είναι η περίπτωση του λαχειοπώλη. Σκοτείνιασαν μπροστά μου το πολιτισμένο περιβάλλον, τα ωραία καθίσματα, η εορταστική διακόσμηση, οι"κουλτουριάρικοι" πίνακες, το πιάνο, ο ωραίος καφές. Ξύπνησε ο "εγγονός" του ληστή του Σαββόπουλου, ο "ξέρεις ποιός είμ' εγώ, ρε", ο "τσαμπουκάς", αυτός που πατάει τον φτωχό κάτω, αυτός που σου ζητάει "τα λεφτά ή τη ζωή σου". Λίγο να την ξύσεις την πατίνα του πολιτισμού, ξυπνάνε τα άτιμα... Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν; Πόση Παιδεία πρέπει να προηγηθεί; Και με ποιά Παιδεία σήμερα; Τα υπόλοιπα τα λένε οι προλαλήσαντες. Σηκώθηκα, πλήρωσα και έφυγα, παγωμένος, απογοητευμένος, πικραμένος. Και ντροπιασμένος, που δεν σηκώθηκα, δεν είχα το ψυχικό κουράγιο, ήμουν κουρέλι, τι να πω άλλωστε, "η ιδιοκτησία είναι ιερή", να υπερασπιστώ τον φτωχό με τις δικές μου μπουνιές. Γιατί δυστυχώς δεν μπορείς να εφαρμόσεις άλλη μέθοδο σε "εγγονούς" ληστών...