Οι τρεις γιοί και η κόρη δίχως τέρι, του γεροχρόνου τα παιδιά.

Τέσσερα αδέρφια

(από τα παιδικά τραγούδια) του Αλέξανδρου Πάλλη

Τέσσερα

(γύριζε γοργά !)

Τέσσερα αδέρφια το χορό όξω στους κάμπους σέρνουν

πιασμένα χέρι χέρι,

του Γεροχρόνου τα παιδιά

πούναι τα αγόρια ομορφονιοί κι’ η κόρη δίχως τέρι

Κι’ η κόρη

(κοίταζε ομορφιές!)

Κι’ η κόρη πρώτη τραγουδεί «τους κάμπους λουλουδίζω

και τα κλαδιά φουντώνω,

του Πάσχα φέρνω τις χαρές

στις νύχτες μέσα τη δροσιά μ’ αηδόνια ξεφαντώνω».

Το πρώτο

(Μάννα μας γλυκιά!)

το πρώτο αγόρι τραγουδεί «σφαλήστε τα βιβλία

στις εξοχές να πάμε,

να δροσιστούμε στα νερά,

στον ήσκιο της γερομουριάς τα πωρικά να φάμε».

Και τ’ άλλο

(κράτα το χορό!)

και τ’ άλλο αγόρι τραγουδεί «ο τρύγος τώρα αρχίζει

με χαρωπά τραγούδια

σταφύλια κει σταφύλια δω

πατείτε, άντρες, στους ληνούς, τρυγάτε, κοπελούδια!»

Το τρίτο

(ά μα τι χαρά!)

το τρίτο λέει «όμως κι’ εγώ τα παραμύθια φέρνω

τριγύρω στα μαγκάλια

μαζί με κάστανα ψητά

Αγιοβασίλη φέρνω γώ, εγώ και πορτοκάλια».

Κι’ όλα τους

(γύριζε γοργά!)

κι’ όλα τους τραγουδούν μαζί «γυρνάμε νύχτα μέρα

πιασμένα χέρι χέρι,

εμείς του Χρόνου τα παιδιά,

τρεις γιοί κι’ οι τρεις ομορφονιοί, μια κόρη δίχως τέρι».

..........................................

 

Ο Αλέξανδρος Πάλλης κατάγονταν από οικογένεια που έδωσε στο Έθνος αγωνιστές και αρματολούς, διδασκάλους του Έθνους, επιστήμονες, στρατιωτικούς και διπλωμάτες.

Μεταφραστής – μεταξύ άλλων- της «κριτικής του καθαρού λόγου» του Κάντ, μεταφραστής και σχολιαστής της Ιλιάδας και των Ευαγγελίων, που προσπάθησε να καθοδηγήση τη νεοελληνική σκέψη προς τις πιο υψηλές και πιο καθαρές πηγές της ανθρώπινης συνείδησης.

Δημοτικιστής πουριτανός και υποστηρικτής με λόγια και με χρήμα των ομοϊδεατών του λογίων. Ποιητής τέλος χαριτωμένων πρωτότυπων λυρικών και παιδικών τραγουδιών.

Αυτός υπήρξε με λίγα λόγια ο Αλέξανδρος Πάλλης, ο εμποροτραπεζίτης της Λίβερπουλ, που πεθαίνοτας αφήκε εντολή να μεταφέρουν την τέφρα του στο νησί των Γιαννίνων … (στη Μονή των Φιλανθρωπινών στο Νησί)

Η μαρμάρινη προτομή του, στημένη κάτω από το βράχο του τζαμιού του Ασλάν Πασιά, ήρεμη, χαμογελαστή και λίγο ειρωνική, κοιτάζει το κύμα της λίμνης, που χτυπάει λίγα μέτρα πιο μακρυά…έγραφε ο Τ.Σ. (μαλλον ο Τάκης Σιωμόπουλος) στην Ηπειρωτική Ανθολογία (εκδόσεις Ηπειρωτικής Εστίας)– Ιωάννινα 1955