Τα Γιάννενα αποχαιρέτησαν τον "ΧΑΝΤΖΟ". Ένας μαχητής έφυγε.

Τα δύσκολα «αντίο» λέγονται με δύο τρόπους: Ή μοναχικά ή από πλήθος ανθρώπων. Στην περίπτωση του Χαντζό, του φίλου και συναδέλφου που συχνά κυκλοφορούσε με το… ψευδώνυμο «Δημήτρης Χαντζοπουλος», αυτό που τυπικά και τετριμμένα λέγεται «πάνδημο χαίρε» ήταν μονόδρομος.
Ο ξαφνικός και άδικος χαμός του, σε συνδυασμό με την πληθωρική του προσωπικότητα, δημιούργησε χθες το πρωί το αδιαχώρητο στη Μητρόπολη. Εκεί, στην εξόδιο ακολουθία, ο Χαντζό ήταν στη μέση και γύρω του, οι δικοί του άνθρωποι που τον αγάπησαν και συντετριμμένοι δεν μπορούσαν να χωρέσουν στο μυαλό τους ότι δεν είναι πια μαζί τους.
Πίσω τους, οι φίλοι του που σίγουρα είχαν ακούσει από μια φορά κάποιο πείραγμα από το στόμα του. Δίπλα τους, οι συνάδελφοί του που τον συνήθισαν στο σχολείο να διδάσκει τα παιδιά με τρόπο που δεν ταίριαζε στην τυπική εικόνα ενός εκπαιδευτικού, δημοσίου υπαλλήλου.
Λίγο πιο εκεί, οι μαθήτριες και μαθητές που έκλαιγαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, γιατί ο Χαντζό «τα ‘πιανε» πιο εύκολα αυτά που είχε στο κεφάλι της η νεολαία.
Ακόμη πιο πίσω, οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκε ασχολούμενος με τα κοινά.
Οι σύντροφοί του με τους οποίους συμφώνησε και διαφώνησε κατά καιρούς, μέσα στην εκκλησία έστω και αν η θεωρία λέει ότι η θρησκεία είναι «το όπιο του λαού», να παρακολουθούν περίλυποι και αυτοί.
Οι των «άλλων παρατάξεων» που τον γνώρισαν και τον εκτίμησαν για το ήθος και τον τρόπο που δούλευε, και αυτοί ήταν εκεί. Ήταν όλοι τους, ή τουλάχιστον οι συντριπτικά περισσότεροι χθες το πρωί στην πιο κρύα μέρα του φετινού χειμώνα στη Μητρόπολη, για να πουν ένα τελευταίο αντίο.
«Μας αιφνιδίασες φίλε Δημήτρη» είπε ο θεολόγος στο 1ο Επαγγελματικό Λύκειο όπου δίδασκε ο Χαντζό, Θεόδωρος Γάλος και συνέχισε: «Δεν τον χωράει ο νους μας τον πρόωρο χαμό σου». Το ύστατο χαίρε εκ μέρους της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρίας Τζουμέρκων, είπε ο Αθανάσιος Μπαζούκας, ενώ από το σύλλογο Ραμιωτών Ιωαννίνων, η Ρίκη Ζέρβα.
Στο ίδιο κλίμα και οι επικήδειοι από τους ανθρώπους των συλλόγων που συμμετείχε, τα συλλυπητήρια από τους συγγενείς, τους φίλους, τους γνωστούς, τους συνεργάτες τους συναδέλφους, τους μαθητές και οι προσφορές στη μνήμη του, για το χωριό του τη Ράμια, αλλά και σε άλλους σκοπούς: Στη «Φλόγα», τη «Μέριμνα», τη μονή Ντουραχάνη, τα παιδιά της Παλαιστίνης. Ανάμεσά στους δωρητές, ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ Σταύρος Καλογιάννης και ο νομάρχης Ιωαννίνων Αλέξανδρος Καχριμάνης. Στεφάνι κατέθεσε ο δήμαρχος Ιωαννιτών.
Ο γιος του ο Διογένης πήρε το μικρόφωνο για να θυμηθεί τις ατάκες του Χαντζό και να πει δυο κουβέντες για τον πατέρα του λίγο πριν εκείνος ξεκινήσει για το τελευταίο ταξίδι προς τη Ράμια: «Πάντα είχε ιδέες γι’ αυτόν τον τόπο, πάντα ήθελε να γίνουν πράγματα για να ομορφύνει αυτός ο τόπος. Άλλοτε τα έλεγε ευθέως στους αρμόδιους, άλλοτε μέσα από τις γελοιογραφίες του στον ‘Ηπειρωτικό Αγώνα’.
Είχε τρέξει και ιδρώσει για πολλούς, για πολλά πράγματα, αφιλοκερδώς από αγάπη και μεράκι. Μακάρι τέτοιους ανθρώπους σαν τον Χαντζό να τους ακούμε πιο προσεκτικά και με περισσότερο ενδιαφέρον.
Έτσι θα τον θυμόμαστε πάντα, η μητέρα μου, εγώ, ο Άρης και ο Κώστας. Ο Χαντζό ο πλακατζής, ο Χαντζό με το κλασικό του χιούμορ, ο Χαντζό ο σχεδιαστής, ο καθηγητής, ο δάσκαλος, ο ζωγράφος, ο πατέρας, ο σύζυγος, ο οικογενειάρχης, ο Χαντζό που μας άφησε έτσι ξαφνικά και ξεκάρφωτα. Αντίο πατέρα. Αντίο Χαντζό».

Συλλυπητήρια μηνύματα για τον Χαντζό.
Τα συλλυπητήρια για το χαμό του Χαντζό, εκφράζει η Δημοτική Ραδιοφωνία Πρέβεζας αναφέροντας πως «ευτυχώς, τα έργα και η προσφορά του δε θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν».
Επίσης, ο Συνασπισμός Ιωαννίνων λέει στο μήνυμά του, εκφράζοντας τα συλλυπητήρια στην οικογένεια του θανόντος: «Ο ξαφνικός θάνατος του Δημήτρη Χατζόπουλου του αγαπημένου μας Χατζό, αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον ΣΥΝ και γενικότερα στην Αριστερά της πόλης μας.
Ο Δημήτρης ο καλός φίλος και σύντροφος ήταν πρώτα απ' όλα ενεργός πολίτης αυτής της πόλης , αλλά και οξυδερκής σχολιαστής της σύγχρονης πραγματικότητας, ιδιαίτερα μέσα από τα σκίτσα του που θα μας μείνουν αξέχαστα. Ο Δημήτρης και το έργο του ήταν ένα και μάλιστα η απήχηση της δουλειάς του αφορούσε πολύ μεγαλύτερα ακροατήρια από αυτά της κομματικής του ένταξης. Ήταν πάντα καθαρός στις απόψεις του, χωρίς μισόλογα και είχε την ικανότητα να τις εκλαϊκεύει όπως ακριβώς έκανε με τα σκίτσα του.
Αυτά του τα χαρακτηριστικά ήταν που τον έκαναν αγαπητό σε ευρύτατα στρώματα.
Ως αριστερά, ως ΣΥΝ αισθανόμαστε μεγάλη τιμή που ένας τέτοιος άνθρωπος μας τίμησε με την παρουσία του στο μακρύ ταξίδι της Αριστεράς»

Γέμισε σκίτσα τη Μητρόπολη Ο Διογένης, ο μεσαίος γιος του Χαντζό κατάφερε κάτι μοναδικό χθες στη Μητρόπολη. Κατάφερε μέσα σε μια τόσο δύσκολη στιγμή για εκείνον και την οικογένεια του ν’ ανοίξει την πόρτα στις φιγούρες του Χαντζό.
Όταν άρχισε να διηγείται απλά και αβίαστα τις ατάκες του Δημήτρη (κάποιες τόσο παράταιρες όχι μόνο για την τελετή, αλλά και τον χώρο) ένιωθες ολόγυρα τους ήρωες των σκίτσων να τρέχουν ανάμεσα στον κόσμο, να αράζουν στα στασίδια, να κάνουν πλάκα στη ζωή και τον θάνατο, σε όλους μας. Κατάφερε ο Διογένης να μας βγάλει από το ναό με ένα ανεξήγητο πικρό χαμόγελο, σχεδόν σαρδόνιο.
Είμαι σίγουρος ότι αν ποτέ ο Χαντζό σκίτσαρε τους ανθρώπους σε μία κηδεία θα τους σκίτσαρε με τα συναισθήματα που σκόρπισε στη Μητρόπολη ο γιος του ο Διογένης: Θλιμμένους, σε απόγνωση, αλλά έτοιμους να γελάσουν, να ελπίσουν.
Και τα λόγια του Διογένη και αμέσως μετά του αδερφού του Άρη (που μίλησε τόσο συγκινητικά για τα όπλα με τα οποία ο πατέρας του τον εφοδίασε για τη ζωή) δεν είναι άλλο παρά μια παραίνεση σε όλους μας να ελπίζουμε και να πάμε προς τα μπρος.
Αρθρογράφοι : ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΝΤΙΚΟΣ ΘΥΜΙΟΣ ΤΖΑΛΛΑΣ "Ηπειρωτικός Αγώνας"