Κατεβαίνοντας εκείνο το φθινοπωρινό μεσημέρι την Ακαδημίας από Ιπποκράτους προς την πλατεία Κάνιγγος έβλεπε κανείς σε όλα τα περίπτερα στολισμένα με το περιοδικό Πολιτικά Θέματα να φιγουράρει στο εξώφυλλο ο Γέρος της Δημοκρατίας και να χαιρετά τον Λαό της Αθήνας, σαν να ακούγονταν ξανά ο δημεγερτικός ρητορικός του λόγος
.…εχει τεθεί το μέγα ερώτημα: Ποίος κυβερνά την Ελλάδα;, και η απάντησις έχει δοθεί: Ο Βασιλεύς βασιλεύει και ο Λαός κυβερνά ….
Αρκετά περίπτερα είχαν κρεμάσει δυο, και τρία , τσε πέντε «Πολιτικά Θέματα», έτσι νόμιζες ότι ο Γέρος της Δημοκρατίας σε χαιρετούσε από παντού, σαν να φώναζε:
Μην σκιάζεστε στα σκότη: Η Δημοκρατία θα νικήσει!
Όλη την προηγούμενη χρονιά είχαν συμβεί πολλά. Η κατάληψη της Νομικής στις 21 Φεβρουαρίου 1973 (τότε ο Παπαδόπουλος ήταν στο συντριβάνι στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων για την επέτειο της απελευθέρωσης από τον Τουρκικό ζυγό, δεν θα βλεπε τα Γιάννενα άλλη φορά)
Το κίνημα του Ναυτικού τον Μάη του 1973 και η φυγή του Α/Τ Βέλους με τον πλοίαρχο Νίκο Παπά στην Ιταλία.
Στο Δημοψήφισμα στις 29 Ιουλίου 1973 που προκύρηξε ο Παπαδόπουλος
(μετά την ψηφοφορία και το άνοιγμα της κάλπης τα ψηφοδέλτια ΟΧΙ σχίζονταν –μαθές δεν εματάγινε τέτοιο κουτί ρημάδι, να ρίχνεις ΟΧΙ το πρωί, να βγαίνει ΝΑΙ το βράδυ) το στρατιωτικό καθεστώς παίρνει τον μανδύα Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με προσωρινό Πρόεδρο τον τεως συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο. (78% ΝΑΙ - 22% ΟΧΙ)
Στις 8 Οκτωβρίου 1973 ορκίζεται μεταβατική κυβέρνηση υπό τον «δοτό» Πρωθυπουργό Σπύρο Μαρκεζίνη με σκοπό να οδηγήσει τη χώρα (αν ήταν δυνατό!) σε ελεύθερες εκλογές, έστω υπό το Παπαδοπουλικό Σύνταγμα.
Αρκετοί παλαιοί πολιτικοί το σκέπτονται να συμμετάσχουν. Ο μόνος που είχε ταχθεί «κάθετα» εναντίον της συμμετοχής στις σχεδιαζόμενες ψευτοεκλογές ήταν ο Αντρέας Παπανδρέου και το ΠΑΚ.
Την Κυριακή 4 Νοεμβρίου 1973, μια γλυκιά ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα , γίνεται το μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου στο Α Νεκροταφείο με συμμετοχή πλήθους κόσμου, αρκετών «παλαιών» πολιτικών που βρίσκουν την ευκαιρία να συζητήσουν για την συμμετοχή ή όχι στις σχεδιαζόμενες Παπαδοπουλικο Μαρκεζινικές εκλογές.
Ο Γιάννης Αλευράς με τον Κουτσοχέρα τον ποιητή, ήταν εκεί και παίνευαν τον Αντρέα. Ο Κουτσοχέρας μάλιστα, παλιός βουλευτής της Ε.Κ. είχε στήσει κανονικά πηγαδάκι σαν προεκλογική μάζωξη, μοίραζε βιβλιαράκια με ποιήματα.
Μετά το μνημόσυνο ξεσπούν επεισόδια στους γύρω δρόμους προς το Σύνταγμα. Αρκετοί τραυματίες και συλλήψεις. Οι συλληφθέντες θα δικασθούν λίγες μέρες μετά.
Τα συνθήματα που κυριαρχούν, προεόρτια του τι θα επακολουθήσει, είναι:
Όλοι Ενωμένοι, Έξω οι Αμερικάνοι, Ελευθερία, Ταϋλάνδη,
Δεν σε θέλει ο Λαός, παρ’ τη Δέσποινα και μπρός.
Την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 1973, νωρίς το απόγευμα, θα κλειστούν στο Πολυτεχνείο οι πρώτοι φοιτητές που θα κατέβουν από τη Νομική, η μαγιά για την εξέγερση του Νοέμβρη.
Πλήθος Λαού θα συρρεύσει τις επόμενες μέρες στους γύρω δρόμους, θα απαιτήσει Δημοκρατία, που θα διασκορπιστούν και θα κλεισθούν στα σπίτια τους, μόλις πέσουν τα πρώτα δακρυγόνα στη Σταδίου την Παρασκευή το βράδυ, ξημερώνοντας Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973 θα επέμβουν τα τανκς, ενώ θα κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος. Το πείραμα φιλελευθεροποίησης του Μαρκεζίνη απέτυχε.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να πετύχει, αξέχαστο ηχεί το αυτοσχέδιο σύνθημα της εξέγερσης του Νοέμβρη.
Δεν σε θέλει ο Λαός, παρ’ τον πήθικο και μπρος…
Ο ταξίαρχος Δημ. Ιωαννίδης θα ανατρέψει τον Παπαδόπουλο, λίγες μέρες αργότερα ξημέρωμα Κυριακής 25 Νοεμβρίου 1973, ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ θα ορκίσει Πρόεδρο Δημοκρατίας τον στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη και Πρωθυπουργό μαριονέτα τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο.
Θα ακολουθήσει επιστροφή στο παρελθόν στις πρώτες μέρες της «εθνοσωτηρίου επαναστάσεως» της γιορτής της εικοσιμιά τ’ Απρίλη.
Ξανανοίγει το στρατόπεδο πολιτικών εξόριστων στη Γυάρο, όπου στέλνονται για χειμερινές διακοπές ο Γεώργιος Μαύρος, ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης, ο Νίκος Ψαρουδάκης της Χριστιανικής, ο ηθοποιός Σταύρος Παράβας γιατί έλεγε στο θέατρο ότι την ερχόμενη άνοιξη θα φορεθεί το φράκο –το πιάσατε το υπονοούμενο, εννοούσε τον Καραμανλή- ο καθηγητής του Μαθηματικού Αθήνας Γεωργίου, ο Χαραλαμπόπουλος και άλλοι.
Το είχε πει ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος : Είναι δύσκολο, να διαβείς το ίδιο ορμητικό ποτάμι δυό φορές.
.…εχει τεθεί το μέγα ερώτημα: Ποίος κυβερνά την Ελλάδα;, και η απάντησις έχει δοθεί: Ο Βασιλεύς βασιλεύει και ο Λαός κυβερνά ….
Αρκετά περίπτερα είχαν κρεμάσει δυο, και τρία , τσε πέντε «Πολιτικά Θέματα», έτσι νόμιζες ότι ο Γέρος της Δημοκρατίας σε χαιρετούσε από παντού, σαν να φώναζε:
Μην σκιάζεστε στα σκότη: Η Δημοκρατία θα νικήσει!
Όλη την προηγούμενη χρονιά είχαν συμβεί πολλά. Η κατάληψη της Νομικής στις 21 Φεβρουαρίου 1973 (τότε ο Παπαδόπουλος ήταν στο συντριβάνι στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων για την επέτειο της απελευθέρωσης από τον Τουρκικό ζυγό, δεν θα βλεπε τα Γιάννενα άλλη φορά)
Το κίνημα του Ναυτικού τον Μάη του 1973 και η φυγή του Α/Τ Βέλους με τον πλοίαρχο Νίκο Παπά στην Ιταλία.
Στο Δημοψήφισμα στις 29 Ιουλίου 1973 που προκύρηξε ο Παπαδόπουλος
(μετά την ψηφοφορία και το άνοιγμα της κάλπης τα ψηφοδέλτια ΟΧΙ σχίζονταν –μαθές δεν εματάγινε τέτοιο κουτί ρημάδι, να ρίχνεις ΟΧΙ το πρωί, να βγαίνει ΝΑΙ το βράδυ) το στρατιωτικό καθεστώς παίρνει τον μανδύα Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με προσωρινό Πρόεδρο τον τεως συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο. (78% ΝΑΙ - 22% ΟΧΙ)
Στις 8 Οκτωβρίου 1973 ορκίζεται μεταβατική κυβέρνηση υπό τον «δοτό» Πρωθυπουργό Σπύρο Μαρκεζίνη με σκοπό να οδηγήσει τη χώρα (αν ήταν δυνατό!) σε ελεύθερες εκλογές, έστω υπό το Παπαδοπουλικό Σύνταγμα.
Αρκετοί παλαιοί πολιτικοί το σκέπτονται να συμμετάσχουν. Ο μόνος που είχε ταχθεί «κάθετα» εναντίον της συμμετοχής στις σχεδιαζόμενες ψευτοεκλογές ήταν ο Αντρέας Παπανδρέου και το ΠΑΚ.
Την Κυριακή 4 Νοεμβρίου 1973, μια γλυκιά ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα , γίνεται το μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου στο Α Νεκροταφείο με συμμετοχή πλήθους κόσμου, αρκετών «παλαιών» πολιτικών που βρίσκουν την ευκαιρία να συζητήσουν για την συμμετοχή ή όχι στις σχεδιαζόμενες Παπαδοπουλικο Μαρκεζινικές εκλογές.
Ο Γιάννης Αλευράς με τον Κουτσοχέρα τον ποιητή, ήταν εκεί και παίνευαν τον Αντρέα. Ο Κουτσοχέρας μάλιστα, παλιός βουλευτής της Ε.Κ. είχε στήσει κανονικά πηγαδάκι σαν προεκλογική μάζωξη, μοίραζε βιβλιαράκια με ποιήματα.
Μετά το μνημόσυνο ξεσπούν επεισόδια στους γύρω δρόμους προς το Σύνταγμα. Αρκετοί τραυματίες και συλλήψεις. Οι συλληφθέντες θα δικασθούν λίγες μέρες μετά.
Τα συνθήματα που κυριαρχούν, προεόρτια του τι θα επακολουθήσει, είναι:
Όλοι Ενωμένοι, Έξω οι Αμερικάνοι, Ελευθερία, Ταϋλάνδη,
Δεν σε θέλει ο Λαός, παρ’ τη Δέσποινα και μπρός.
Την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 1973, νωρίς το απόγευμα, θα κλειστούν στο Πολυτεχνείο οι πρώτοι φοιτητές που θα κατέβουν από τη Νομική, η μαγιά για την εξέγερση του Νοέμβρη.
Πλήθος Λαού θα συρρεύσει τις επόμενες μέρες στους γύρω δρόμους, θα απαιτήσει Δημοκρατία, που θα διασκορπιστούν και θα κλεισθούν στα σπίτια τους, μόλις πέσουν τα πρώτα δακρυγόνα στη Σταδίου την Παρασκευή το βράδυ, ξημερώνοντας Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973 θα επέμβουν τα τανκς, ενώ θα κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος. Το πείραμα φιλελευθεροποίησης του Μαρκεζίνη απέτυχε.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να πετύχει, αξέχαστο ηχεί το αυτοσχέδιο σύνθημα της εξέγερσης του Νοέμβρη.
Δεν σε θέλει ο Λαός, παρ’ τον πήθικο και μπρος…
Ο ταξίαρχος Δημ. Ιωαννίδης θα ανατρέψει τον Παπαδόπουλο, λίγες μέρες αργότερα ξημέρωμα Κυριακής 25 Νοεμβρίου 1973, ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ θα ορκίσει Πρόεδρο Δημοκρατίας τον στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη και Πρωθυπουργό μαριονέτα τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο.
Θα ακολουθήσει επιστροφή στο παρελθόν στις πρώτες μέρες της «εθνοσωτηρίου επαναστάσεως» της γιορτής της εικοσιμιά τ’ Απρίλη.
Ξανανοίγει το στρατόπεδο πολιτικών εξόριστων στη Γυάρο, όπου στέλνονται για χειμερινές διακοπές ο Γεώργιος Μαύρος, ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης, ο Νίκος Ψαρουδάκης της Χριστιανικής, ο ηθοποιός Σταύρος Παράβας γιατί έλεγε στο θέατρο ότι την ερχόμενη άνοιξη θα φορεθεί το φράκο –το πιάσατε το υπονοούμενο, εννοούσε τον Καραμανλή- ο καθηγητής του Μαθηματικού Αθήνας Γεωργίου, ο Χαραλαμπόπουλος και άλλοι.
Το είχε πει ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος : Είναι δύσκολο, να διαβείς το ίδιο ορμητικό ποτάμι δυό φορές.
Στις 15 Ιουλίου 1974, η χούντα των Αθηνών και οι εκπρόσωποι της στην Κύπρο απεφάσισαν να καταστρέψουν την Κυπριακή Δημοκρατία, βάζοντας στόχο τον Αρχιεπίσκοπο και Εθνάρχη Μακάριο, ζητώντας την κεφαλήν του επί πίνακι, σαν τον Αλιέντε της Χιλής.
Γενιές Ελλήνων γαλουχημένες στια Σχολειά κάτω από τις εικόνες του Γρηγορίου του Ε, του Παπαφλέσσα, του Αθανάσιου Διάκου, βλέπουν την Ελλάδα των Ελλήνων Χριστιανών να θέλει να εξοντώσει τον παπά Μούσκο.
Το έγκλημα θα ολοκληρωθεί στις 20 Ιουλίου με την Τούρκικη εισβολή, που όλα τα ξένα πρακτορεία ειδήσεων την έβλεπαν, μόνο οι πραξικοπηματίες δεν την είδαν, είχαν λάβει ισχυρές δεσμεύσεις από τον ξένο παράγοντα και τους διάφορους πράκτορες.
Το καθεστώς Γκιζίκη – Ιωαννίδη θα καταρρεύσει κάτω από το αμείλικτο βάρος της Κυπριακής προδοσίας.
Ο Γκιζίκης σε συννενόηση με τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων συγκάλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για να τους παραδώσει εν λευκώ την εξουσία, και την Κύπρο με τουρκικά στρατεύματα.
Στις 24 Ιουλίου 1974 φθάνει στην Αθήνα από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με αεροπλάνο της γαλλικής προεδρίας.
Σχηματίζει βραχύβια οικουμενική κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.
Τον Αύγουστο του 1974 νέα προέλαση των Τούρκων στη Μεγαλόνησο Κύπρο, χάνεται η Αμμόχωστος, η ΕΛΔΥΚ κρατάει ηρωϊκά μαχόμενη ελεύθερο το αεροδρόμιο Λευκωσίας.
Στις εκλογές στις 17 Νοεμβρίου 1974 θριαμβεύει η Ν.Δ. με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή 54,4%, ακολουθούν η Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις με τον Γεώργιο Μαύρο 20,4% , το ΠΑ.ΣΟ.Κ με τον Αντρέα Παπανδρέου 13,6%, η Ενωμένη Αριστερά 9,5%.
Ο Κώστας Μητσοτάκης, ανεξάρτητος στα Χανιά δεν εκλέγεται.
Ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, η πέτρα του σκανδάλου του Ιουλίου του 1965, που δεν ήθελε να παραιτηθεί από Υπουργός Εθνικής Αμύνης στον Πρωθυπουργό της χώρας Γεώργιο Παπανδρέου, επικεφαλής χουντικού σχήματος λαμβάνει 1%.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1974 με το Δημοψήφισμα καταργείται η Βασιλεία στην Ελλάδα με ποσοστό 69% (Στα Χανιά το ποσοστό ήταν 93% και στο Ηράκλειο 89%)
Η τότε εφημερίδα «Αθηναϊκή» έγραφε στην πρώτη σελίδα: «Οι Γλύξμπουργκ Τέλος»
Στις 24 Ιουλίου 1974 φθάνει στην Αθήνα από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με αεροπλάνο της γαλλικής προεδρίας.
Σχηματίζει βραχύβια οικουμενική κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.
Τον Αύγουστο του 1974 νέα προέλαση των Τούρκων στη Μεγαλόνησο Κύπρο, χάνεται η Αμμόχωστος, η ΕΛΔΥΚ κρατάει ηρωϊκά μαχόμενη ελεύθερο το αεροδρόμιο Λευκωσίας.
Στις εκλογές στις 17 Νοεμβρίου 1974 θριαμβεύει η Ν.Δ. με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή 54,4%, ακολουθούν η Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις με τον Γεώργιο Μαύρο 20,4% , το ΠΑ.ΣΟ.Κ με τον Αντρέα Παπανδρέου 13,6%, η Ενωμένη Αριστερά 9,5%.
Ο Κώστας Μητσοτάκης, ανεξάρτητος στα Χανιά δεν εκλέγεται.
Ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, η πέτρα του σκανδάλου του Ιουλίου του 1965, που δεν ήθελε να παραιτηθεί από Υπουργός Εθνικής Αμύνης στον Πρωθυπουργό της χώρας Γεώργιο Παπανδρέου, επικεφαλής χουντικού σχήματος λαμβάνει 1%.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1974 με το Δημοψήφισμα καταργείται η Βασιλεία στην Ελλάδα με ποσοστό 69% (Στα Χανιά το ποσοστό ήταν 93% και στο Ηράκλειο 89%)
Η τότε εφημερίδα «Αθηναϊκή» έγραφε στην πρώτη σελίδα: «Οι Γλύξμπουργκ Τέλος»
Παρά την πτώση της χούντας, ο Γκιζίκης παρέμεινε στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας ως τον Δεκέμβριο του 1974, ώστε η μετάβαση στην Δημοκρατία να γίνει ομαλά (σταδιακά και αναίμακτα)
Πρώτος (προσωρινός) Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Μιχαήλ Στασινόπουλος (είχε απομακρυνθεί από το στρατιωτικό καθεστώς από την θέση του Προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας) ως τις 15 Ιουνίου 1975, οπότε το αξίωμα ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος.
Η συνέχεια πιθανόν να είναι γνωστή και σε πιο νεότερους.
Τελικά από ένα εξώφυλλο ξεκινάς και αλλού φτάνεις ξετυλίγοντας το κουβάρι της Ιστορίας.
Η συνέχεια πιθανόν να είναι γνωστή και σε πιο νεότερους.
Τελικά από ένα εξώφυλλο ξεκινάς και αλλού φτάνεις ξετυλίγοντας το κουβάρι της Ιστορίας.
1 σχόλιο:
Χαιρετώ και εύχομαι καλή χρονιά. Πολύ καλή, επίκαιρη και χρήσιμη ιστορική αναδρομή, όπου είναι έκδηλος ο διαχρονικός ρόλος των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα για να μαθαίνουν οι νέοι...
Δημοσίευση σχολίου