Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Εφιάλτης στο Γενικό Κρατικό, Νοέμβριος 1973


Τον Νοέμβριο '73 η βαρβαρότητα συνεχίστηκε ακόμη και στα χειρουργεία του Γενικού Κρατικού, όπως αποκαλύπτει το ντοκουμέντο του Βήματος στις 9-11-2003
Εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς: Ότε ήρχισεν η διακομιδή των πρώτων τραυματιών εις το Ρυθμιστικόν Κέτρον των Αθηνών, η ανθρώπινη βαρβαρότης έδειξε το αληθές προσωπείον της.
Κυριάκος Χουχουλάκης, διοικητικός υπάλληλος: Τα περιστατικά έρχοταν σωρηδόν. Έπεφτε πολύ ξύλο, δέρνανε ανηλεώς. Είδα αστυνομικούς της φρουράς του νοσοκομείου να χτυπούν αλύπητα. Θυμάμαι έναν από αυτούς, με πυρόξανθα μαλλιά, ο οποίος έτρεχε σαν δαιμονισμένος και έβγαζε αφρούς από το στόμα. Ήταν άλλοι άνθρωποι.
Ιωάννης Θεόπιστος, γιατρός: Ρωτάγαμε τους τραυματίες φοιτητές εαν έχουν μαζί τους προκυρήξεις. Όσοι είχαν τις παίρναμε και τις πετάγαμε μέσα στον κάδο με τις ματωμένες γάζες. Γιατί οι αστυνομικοί έρχονταν ακόμη και μέσα στα χειρουργεία και έψαχναν. Εκεί όμως ούτε το μάτι τους δεν έριχναν. Σιχαίνονταν τα αίματα.
Ο διοικητικός διευθυντής του νοσοκομείου Μπουκλάκος θα δείξει ότι δεν ξεχασε την προηγούμενη ιδιότητα του. Ως απόστρατος σταρτιωτικός, με το όπλο στη ζώνη, θα σκορπίσει τον τρόμο σε εκατοντάδες τραυματίες και συνοδούς που φτάνουν στο νοσοκομείο από το πολυτεχνείο. Δεν διστάζει να υποδείξει έναν φοιτητή ο οποίος ελαφρά τραυματισμένος βρίσκεται στο προαύλιο του νοσοκομείου και φοβάται να μπει μέσα. "Έξω σας περιμένει λαυράκι" λέει στους αστυνομικούς και αυτοί δεν χάνουν την ευκαιρία. Αλλόφρονες ορμούν και κακοποιούν τον φοιτητή σε τέτοιο βαμό, που στο τέλος μεταφέρεται βαριά χτυπημένος απευθείας στο χειρουργείο.
Πεφάνης Γιώργος, γιατρός: Επήγαινα στο χειρουργείο να χειρουργήσω. Περνώντας από τον διάδρομο άκουσα φωνές. Εγύρισα και είδα αστυνομικούς να χτυπούν ανηλεώς ένα παιδί στην αυλή. Αναζητούσε τον αδελφό του που είχε τραυματισθεί στο Πολυτεχνείο. Το παιδί αυτό, ο συνοδός, χάθηκε. Πέθανε!

Από την ανάκριση του γιατρού Θεόπιστου στην ΕΣΑ
Στην ΕΣΑ με οδήγησαν σε μια αίθουσα αναμονής. Καθηστε μου λένε. Κάθησα. Για δυο ώρες δεν μου μίλησε κανείς. Κάποια στιγμή με πήγαν σε μια άλλη αίθουσα. Εκεί σε ένα γραφείο καθόταν ένας βλοσυρός αξιωματικός, ο οποίος για πολλή ώρα έκανε ότι κοιτούσε κάτι έγγραφα, ενώ περιστασιακά μιλούσε στο τηλέφωνο. Δεν μου έδινε καμιά σημασία, θυμαται ο κ. Θεόπιστος. Όταν
αποφασίσει να του μιλήσει, ο αξιωματικός της ΕΣΑ θα ζητήσει να μάθει τη βιογραφία του κ. Θεόπιστου.
Που γεννήθηκες;
Στα Γιάννενα του λέω.
Ποιούς ξέρεις απ' τα Γιάννενα; με ρωτάει
Πολλούς, πάρα πολλούς, απαντώ
Που ήσουν, τι έκανες στο συμμοριτοπόλεμο;
Πήγαινα στο σχολείο, του είπα
Στο πολυτεχνείο γιατί πήγες;
Πήγα με εντολή υπουργού
Για μια ακόμη φορά η "εντολή υπουργού" θα βγάλει τον γιατρό από τις περιπέτειες....

Δεν υπάρχουν σχόλια: