Λορέντζος Μαβίλης (Ιθάκη 6 Σεπτεμβρίου 1860 – Δρίσκος Ιωαννίνων 28 Νοεμβρίου 1912)Η καταγωγή του ήταν από την Κέρκυρα, όπου και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ήταν μεγαλόσωμος, ξανθός με γαλανά μάτια. Φοίτησε στο εκπαιδευτήριο «Καποδίστριας» στην Κέρκυρα με δάσκαλο τον ελληνιστή Ι. Ρωμανό.
Ο Ιάκωβος Πολυλάς θα τον μυήσει στο έργο του Σολωμού, στην παγκόσμια λογοτεχνία και στην αγάπη για τη δημοτική γλώσσα.
Το 1879 παρακολούθησε για ένα χρόνο μαθήματα στη Φιλοσοφική Αθηνών.Το 1880 πήγε στην Γερμανία για να σπουδάσει φιλολογία και φιλοσοφία.
Οι σπουδές συνεχίστηκαν επί δεκατέσσερα χρόνια, και επηρεάστηκε από τις θεωρίες του Νίτσε (έχει γράψει και σονέτο με τίτλο "Υπεράνθρωπος"), την "Κριτική του Καθαρού Λόγου" του ορθολογικού Ιμμάνουελ Καντ, και από την "Βουλησιαρχία" Σοπενάουερ (Arthur Schopenhauer). Ασχολήθηκε με τα σανσκριτικά φιλοσοφικά κείμενα και μετέφρασε αποσπάσματα από το ινδικό έπος "Μαχαμπχαράτα".
Κατά την παραμονή του στην Γερμανία ασχολήθηκε με την σύνθεση λυρικών ποιημάτων (κύρια σονέτων), και σκακιστικών προβλημάτων που δημοσιεύτηκαν σε γερμανικά έντυπα.
Την 1η Απριλίου 1884 δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα με τίτλο «Εις τον γυρισμό της» στον Μεσσηνιακό Τύπο. Ποιήματα και μεταφράσεις του θα δημοσιευτούν στον ΕΣΠΕΡΟ της Λειψίας το 1885, στο ΑΤΤΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ το 1890 – 1891, στην ΤΕΧΝΗ του Κ. Χατζόπουλου το 1898 -1899, και αργότερα στο περιοδικό ΓΡΑΜΜΑΤΑ της Αλεξάνδρειας.Το 1890, με τη διατριβή του για τον βυζαντινό χρονογράφο Σκυλίτση, θα αναγορευθεί διδάκτορας φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του ERLANGEN της Βαυαρίας.
Ο Μαβίλης δεν είναι φιλόσοφος και ποιητής του γραφείου, προσχωρεί στην Εθνική Εταιρεία όπου γίνεται πρόεδρος σε ένα από τα πέντε τμήματά της που ο Παύλος Μελάς είχε ιδρύσει στην Κέρκυρα. Το 1896 ο Μαβίλης συμμετείχε στην επανάσταση της Κρήτης, πολεμώντας μαζί με τον Κ. Θεοτόκη, με αξιωματικούς οι οποίοι άφησαν κρυφά τις θέσεις του στρατού κι άλλους αντάρτες στα κρητικά βουνά. Για τις στιγμές που έζησε στην Κρήτη έγραψε τρία σονέτα «Κρήτη», «Πλήρωμα χρόνου» και «Exelsior».
Τα σονέτα του Μαβίλη είχαν άρτια μορφή και εξαίρετο περιεχόμενο, το οποίο πάντως χαρακτηρίζεται από ολοφάνερη απαισιοδοξία.
Τα σονέτα του, με ενδεκασύλλαβους στίχους, είναι πολύ πιο επεξεργασμένα και περίτεχνα από των συγχρόνων του και εισάγει νέα στοιχεία, όπως το να αρχίζει η πρόταση στην μέση του στίχου, να υπάρχει διάλογος, κλπ..
Το 1897 κατά τον ελληνο – τουρκικό πόλεμο, ο Μαβίλης συγκέντρωσε εβδομήντα Κερκυραίους εθελοντές, και πήγαν να πολεμήσουν στην Ήπειρο, όπου και τραυματίστηκε στο χέρι. Τα έξοδα της εκστρατείας των εθελοντών αυτών τα κάλυπτε ο ίδιος.
Το 1910 εκλέγεται βουλευτής Κερκύρας. Το 1911 υπερασπίζοντας την δημοτική γλώσσα μέσα στην Ελληνική Βουλή είπε, απευθυνόμενος στους καθαρευουσιάνους : Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι, και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν.
Στον Πρώτο Βαλκανικό πόλεμο ο Λορέντζος Μαβίλης εντάχθηκε στο εθελοντικό σώμα του Αλέξανδρου Ρώμα κι αγωνίστηκε για την απελευθέρωση της Ηπείρου.
Την 28 Νοεμβρίου 1912 έπεσε ηρωικά υπέρ πατρίδος επικεφαλής του λόχου του των εθελοντών, στη Μάχη του Δρίσκου κοντά στα Ιωάννινα.
Με τον Λορέντζο Μαβίλη, συνεχιστή του εθνικού μας ποιητή Δ. Σολωμού, του Α. Κάλβου, του Α. Βαλαωρίτη, του Γ. Τερτσέτη, του Ι. Τυπάλδου, του Ι. Πολυλά, του Γ. Μαρκορά, κλείνει ο κύκλος της Επτανησιακής Σχολής.
Το έργο του αποτελούμενο από στίχους, πεζά, μεταφράσεις, πολιτικές αγορεύσεις και γράμματα, πηγάζει από τον έξοχο χαρακτήρα του και τις ιδέες του για τον άνθρωπο, το έθνος, τη θρησκεία, την τέχνη, τη φιλοσοφία και την ηθική.
Το παλιό μνημείο στην περιοχή του λόφου Δρίσκου, πάνω από το χωριό Βασιλική του κάμπου (παλιά Γιάνιστα) κοντά στο μοναστήρι της Τζιόρας, χτυπήθηκε από κεραυνό και καταστράφηκε. Το σημερινό που χτίστηκε αργότερα φέρει αλεξικέραυνο, όπως δείχνει η εικόνα δεξιά. Στο βάθος αριστερά διακρίνεται η Ολύτσικα ή Τόμαρος (από το τομή και όρος, γιατί στην αυσία είναι δυο κορφές).
Στην κάτω επόμενη φωτογραφία, άποψη του κάμπου, του χωριού Λογγάδες (παλιά Αρδομίστα), της λίμνης Παμβώτιδας και των Ιωαννίνων από το μνημείο -πέτρινη στήλη- του Λορέντζου Μαβίλη στο Δρίσκο. Σήμερα μεταξύ μνημείου και Βασιλικής περνάει η Εγνατία οδός. Στο μώλο στα Γιάννενα κοντά στις πολύβουες καφετέριες υπάρχει η προτομή του Βουλευτή, ποιητή και πολεμιστή που ατενίζει προς το λόφο του Δρίσκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου