37 χρόνια μετά τα γεγονότα της εξέγερσης της Νομικής, η Παραπολιτική δημοσιεύσει σήμερα μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν εκείνη την ταραγμένη περίοδο.
Γράφει ο Ξενοφών Γιαταγάνας
Μου ζητήσατε να καταθέσω τη μαρτυρία μου. Πριν απ’όλα πρέπει να πω ότι δεν ήμουνα παρών στα γεγονότα αυτά. Βρισκόμουνα στο Παρίσι, όπου είχα πάει, με χίλια ζόρια, για να συνεχίσω σπουδές. Ημουνα όμως μέλος του ΚΣ της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Σπουδαστών (ΚΟΣ του ΚΚΕ εσωτερικού) και του ΚΣ του Ρήγα Φεραίου και είχα, επομένως, άμεση και συνεχή επαφή με τους συντρόφους στην Ελλάδα. Είχα επίσης ενεργή συμμετοχή σε προηγούμενες δράσεις που προετοίμασαν, κατά τη γνώμη μου, την φοιτητική εξέγερση που ακολούθησε. Υπήρξα αντιπρόεδρος της Ελληνοευρωπαϊκής Κίνησης Νέων (ΕΚΙΝ) και ιδρυτικό μέλος του Ελευθέρου Θεάτρου (ΕΘ).
Τα τέσσερα πρώτα χρόνια της δικτατορίας, μέχρι το 1971, η οργανωμένη αντίσταση παράπαιε Οι δυναμικές ενέργειες, κυρίως του Ρήγα Φεραίου, ήταν σποραδικές και αναποτελεσματικές, ενώ οι μαζικές συλλήψεις τρομοκρατούσαν τον κόσμο που κρατιόταν μακριά από την οργανωμένη πάλη. Οι μαζικότερες και σημαντικότερες εκδηλώσεις της εποχής ήταν όσες είχαν «νόμιμο» χαρακτήρα καταγγέλλοντας συγχρόνως, άμεσα ή έμμεσα, το στρατιωτικό καθεστώς: η κηδεία του Γ. Παπανδρέου και του Γ. Σεφέρη, οι δραστηριότητες της ΕΚΙΝ (που διαλύθηκε από την αστυνομία το 1972), οι παραστάσεις του ΕΘ, τα «Δεκαοκτώ Κείμενα» και τα «Νέα Κείμενα», η έκθεση του Βλάση Κανιάρη με τα γαρύφαλλα στο γύψο, κλπ.
Πολιτική μας επιλογή και βασικό μας μέλημα υπήρξε τότε η οργάνωση του φοιτητικού κινήματος σε νόμιμη βάση, με......συγκεκριμένα αιτήματα (κατάργηση των διορισμένων συμβουλίων και εκλογές) και δυνατότητα ανοιχτής εκδήλωσής του μπροστά στα μάτια όλων των σπουδαστών και της κοινωνίας γενικότερα.
Οι ΦΕΑ, στις οποίες συμμετείχαν και πολλοί ανένταχτοι και από άλλους ορίζοντες δημοκρατικοί φοιτητές, υπήρξαν υλοποίηση αυτής της επιλογής και τα γεγονότα της Νομικής πρώτη μαζική τους έκφραση με κορυφαία εκδήλωση τη μετά από μερικούς μήνες εξέγερση του Πολυτεχνείου. Πιστεύω ότι τα γεγονότα εκείνα, αποτέλεσαν απόρροια της μαζικής, νόμιμης έκφρασης του φοιτητικού κινήματος και προάγγελο της κορύφωσής του που μπορεί, σε μια πρώτη φάση, να οδήγησε σε σκλήρυνση της χούντας, αλλά κατέληξε εν συνεχεία στην αποσταθεροποίησή της και τελικά στην πτώση της, μετά και τα τραγικά συμβάντα στην Κύπρο. Τα γεγονότα της Νομικής ήταν μια απτή απόδειξη του τί μπορεί να πετύχει ένα συντεταγμένο, ενωτικό φοιτητικό κίνημα, με ρεαλιστικούς στόχους που κινητοποιούν την κοινωνία και όραμα που ενώνει την πλειοψηφία των πολιτών.
Είμαι υπερήφανος για ό,τι κάναμε τότε και για τη μικρή συμβολή μου. Και θλίβομαι σήμερα όταν βλέπω το σπουδαστικό κίνημα κατακερματισμένο, ανίκανο να εκλέξει ενιαία εκπροσώπηση, με κάποια τμήματά του να καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία πανεπιστημίων και σχολείων και άλλα να κρεμάνε πολύχρωμα κουρέλια στις προσόψεις των κτηρίων με ανούσια παραταξιακά συνθήματα που δεν ενδιαφέρουν παρά τις αποστεωμένες και γραφειοκρατικές πελατείες τους.
Κάποιοι μπορεί να σκεφτούν ότι γέρασα και έγινα συντηρητικός, αλλά έτσι αισθάνομαι και πολύ φοβάμαι ότι έχω δίκιο.
Γράφει ο Ξενοφών Γιαταγάνας
Μου ζητήσατε να καταθέσω τη μαρτυρία μου. Πριν απ’όλα πρέπει να πω ότι δεν ήμουνα παρών στα γεγονότα αυτά. Βρισκόμουνα στο Παρίσι, όπου είχα πάει, με χίλια ζόρια, για να συνεχίσω σπουδές. Ημουνα όμως μέλος του ΚΣ της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Σπουδαστών (ΚΟΣ του ΚΚΕ εσωτερικού) και του ΚΣ του Ρήγα Φεραίου και είχα, επομένως, άμεση και συνεχή επαφή με τους συντρόφους στην Ελλάδα. Είχα επίσης ενεργή συμμετοχή σε προηγούμενες δράσεις που προετοίμασαν, κατά τη γνώμη μου, την φοιτητική εξέγερση που ακολούθησε. Υπήρξα αντιπρόεδρος της Ελληνοευρωπαϊκής Κίνησης Νέων (ΕΚΙΝ) και ιδρυτικό μέλος του Ελευθέρου Θεάτρου (ΕΘ).
Τα τέσσερα πρώτα χρόνια της δικτατορίας, μέχρι το 1971, η οργανωμένη αντίσταση παράπαιε Οι δυναμικές ενέργειες, κυρίως του Ρήγα Φεραίου, ήταν σποραδικές και αναποτελεσματικές, ενώ οι μαζικές συλλήψεις τρομοκρατούσαν τον κόσμο που κρατιόταν μακριά από την οργανωμένη πάλη. Οι μαζικότερες και σημαντικότερες εκδηλώσεις της εποχής ήταν όσες είχαν «νόμιμο» χαρακτήρα καταγγέλλοντας συγχρόνως, άμεσα ή έμμεσα, το στρατιωτικό καθεστώς: η κηδεία του Γ. Παπανδρέου και του Γ. Σεφέρη, οι δραστηριότητες της ΕΚΙΝ (που διαλύθηκε από την αστυνομία το 1972), οι παραστάσεις του ΕΘ, τα «Δεκαοκτώ Κείμενα» και τα «Νέα Κείμενα», η έκθεση του Βλάση Κανιάρη με τα γαρύφαλλα στο γύψο, κλπ.
Πολιτική μας επιλογή και βασικό μας μέλημα υπήρξε τότε η οργάνωση του φοιτητικού κινήματος σε νόμιμη βάση, με......συγκεκριμένα αιτήματα (κατάργηση των διορισμένων συμβουλίων και εκλογές) και δυνατότητα ανοιχτής εκδήλωσής του μπροστά στα μάτια όλων των σπουδαστών και της κοινωνίας γενικότερα.
Οι ΦΕΑ, στις οποίες συμμετείχαν και πολλοί ανένταχτοι και από άλλους ορίζοντες δημοκρατικοί φοιτητές, υπήρξαν υλοποίηση αυτής της επιλογής και τα γεγονότα της Νομικής πρώτη μαζική τους έκφραση με κορυφαία εκδήλωση τη μετά από μερικούς μήνες εξέγερση του Πολυτεχνείου. Πιστεύω ότι τα γεγονότα εκείνα, αποτέλεσαν απόρροια της μαζικής, νόμιμης έκφρασης του φοιτητικού κινήματος και προάγγελο της κορύφωσής του που μπορεί, σε μια πρώτη φάση, να οδήγησε σε σκλήρυνση της χούντας, αλλά κατέληξε εν συνεχεία στην αποσταθεροποίησή της και τελικά στην πτώση της, μετά και τα τραγικά συμβάντα στην Κύπρο. Τα γεγονότα της Νομικής ήταν μια απτή απόδειξη του τί μπορεί να πετύχει ένα συντεταγμένο, ενωτικό φοιτητικό κίνημα, με ρεαλιστικούς στόχους που κινητοποιούν την κοινωνία και όραμα που ενώνει την πλειοψηφία των πολιτών.
Είμαι υπερήφανος για ό,τι κάναμε τότε και για τη μικρή συμβολή μου. Και θλίβομαι σήμερα όταν βλέπω το σπουδαστικό κίνημα κατακερματισμένο, ανίκανο να εκλέξει ενιαία εκπροσώπηση, με κάποια τμήματά του να καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία πανεπιστημίων και σχολείων και άλλα να κρεμάνε πολύχρωμα κουρέλια στις προσόψεις των κτηρίων με ανούσια παραταξιακά συνθήματα που δεν ενδιαφέρουν παρά τις αποστεωμένες και γραφειοκρατικές πελατείες τους.
Κάποιοι μπορεί να σκεφτούν ότι γέρασα και έγινα συντηρητικός, αλλά έτσι αισθάνομαι και πολύ φοβάμαι ότι έχω δίκιο.
Η συνέχεια στην Παραπολιτική
................................................................
................................................................
Ανήμερα 21 Φλεβάρη 1973 ο Παπαδόπουλος ήταν στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων για την παρέλαση του εορτασμού της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων το 1913.
Από την ταράτσα της Νομικής στην Αθήνα λίγοι φοιτητές και φοιτήτριες έστειλαν μήνυμα στην Λεφτεριά και στη Δημοκρατία να μην αργούν μιά και είχε φλεβαρίσει.
Ο Παπαδόπουλος δεν θα ρχόταν ποτέ, ξανά στα Γιάννενα .....
Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες: Το κίνημα του Ναυτικού τον Μάη του 1973, το "δημοψήφισμα" του καλοκαιριού με το οποίο ο Παπαδόπουλος γίνεται "Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας" το ξήλωμα της στρατιωτικής κυβέρνησης και η αντικατάστασή της με την ¨κυβέρνηση" Μαρκεζίνη, η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973, το πραξικόπημα Ιωαννίδη 25 Νοεμβρίου 1973, το προδοτικό πραξικόπημα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας εναντίον του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχη Μακάριου 15 Ιουλίου 1974, η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο 20 Ιουλίου 1974, η πτώση της χούντας, η επιστροφή του Καραμανλή 24 Ιουλίου 1974, οι πρώτες ελεύθερες εκλογές 17 Νοεμβρίου 1974, το Δημοψήφισμα της κατάργησης της Βασιλείας στην Ελλάδα .... τα επόμενα είναι πιο γνωστά...
Το δεύτερο τεύχος της ξαστεριάς κυκλοφόρησε τον Απρίλη '73, λίγο μετά τον Φλεβάρη της Νομικής
(κορόιδο είσαι Τούντα που πήγες με τη Χούντα-
- Μαύρα κόκινα κιτρινα μπλε τα ματακια μου καλέ
αν δεν βγω από την Ασφάλεια μανούλα μου να το ξέρεις θα πεθάνω-
Άλλος για Χιο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη
και άλλος στη Σίνας τα στενά αίμα και δάκρυα δίνει-
σε παράφραση γνωστών τραγουδιών τςη εποχής)
Μηνιαία Σπουδαστική Επιθεώρηση
Όργανο της Φοιτητικής Ενώσεως Κρητών
Εκδότης - Διευθυντής Συντάξεως: Μανούσος Τσαφαράκης.
Ξαστερια
View more presentations from guest913466.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου